ลมรักพัดผ่าน

ลมรักพัดผ่าน

บทที่ 03.1

ร้อนเป็นเหตุ

ร่างบางถูกวางบนเตียงคิงส์ไซร์อย่างแผ่วเบา ทั้งยังนำผ้าห่มมาคลุมท่อนล่างใหพริมา สภาพเจ้าหล่อนในตอนนี้ เดรสดำสั้นร่นขึ้นมาจนเห็นอะไรต่อมิอะไร ไหนจะท่อนบนที่ล้นออกมาแทบจะกองอยู่นอกร่มผ้าเสียให้ได้ จากนั้นเอริคก็หันหลังให้ เพราะภาพเบื้องหน้าของเขา มันช่าง…ขาวเหลือเกิน เกรงว่าหากจ้องนานกว่านี้ ตาเขาได้บอดแน่ ขายาวกำลังก้าวไปด้านหน้า ทว่า

“ร้อน ร้อนจัง”เสียงหวานละเมอ ทำให้เขาไม่อาจใจร้ายปล่อยให้เธอร้อนตาย เอริคหันหลังกลับมาอีกครา เอื้อมมือไปหยิบรีโมทแอร์บนโต๊ะหัวนอนข้างเตียง เมื่อหมดธุระเอริคก็เข้าไปจัดการกับตัวเองในห้องน้ำ อีกทั้งหูสองข้างก็พยายามจะฟังสิ่งที่หญิงสาวบนเตียงเพ้อออกมา

23.00น. ชายหนุ่มยืนอยู่หน้าห้องของตน พยายามใคร่ครวญกับตนเองว่าควรจะทำเช่นไร เปิดประตูเข้าไปนอนกับพรีม หรือจะนอนโซฟาห้องโถง แต่นอนโซฟาปวดหลัง

แกร๊ก เอริคไขลูกบิดเข้ามาภายในห้องและพบว่ามีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่ในห้องของเขา แปร๊ะ แปร๊ะเสียงไม้ตียุงไฟฟ้าช็อตยุง2ตัวนั้น เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น เอริคก็พาตนเองไปที่ว่างข้างๆหญิงสาว แล้วทิ้งตัวลงนอน เขาไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษขนาดที่ต้องเอาตัวเองไปนอนหลังขดหลังแข็งที่โซฟาหรอกยิ่งถ้ากับพื้นเย็นๆนั่นยิ่งแล้วใหญ่ กลางดึกของคืนนั้นพริมาลุกขึ้นมาอาบน้ำทั้งที่ยังไม่สร่างเมาเพราะความเหนียวตัว เมื่ออาบเสร็จเธอก็ควานหาเครื่องนุ่ง หยิบได้เชิ้ตมาหนึ่งตัว หญิงสาวจึงสวมแล้วกลับไปนอนดังเดิม โดยไม่นึกผิดสังเกตกับสิ่งต่างๆในห้อง

รุ่งสางของวันใหม่  พริมาที่ตื่นขึ้นมาในสภาพที่ไม่น่ามองนัก เธออยู่ในเชิ้ตขาวที่คลุมแก้มก้นและของสงวนด้านหน้าไว้ ความงัวเงียของเธอทำให้ยังไม่ทันคิดอะไร มีเพียงความพยายามที่จะลุก แต่ทว่ากลับไม่เป็นดั่งใจคิด เธอรู้สึกหนักอึ้ง ราวกับว่ามีท่อนไม้ทับเธออยู่

“ไอ้บ้า!”พริมาตกใจที่นอนอยู่เตียงเดียวกันกับเอริค แต่ชายหนุ่มข้างๆหลับเป็นตาย เมื่อตั้งสติได้เธอจึงกวาดตามองไปรอบๆห้องจึงได้พบว่าไม่ใช่ห้องนอนของตน คิดได้ดังนั้น พริมารีบสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว สาวเท้ายาวๆออกไปจากห้องบ้านี่ เมื่อออกมาแล้ว กำลังจะเปิดประตู เธอก็ตะลึงงันเมื่อพบกับเจ้าของบ้านตัวจริง

เหมี๊ยว เสียงทักทายอย่างเป็นมิตรจากแมวสีดำขนยาวฟู รางกับก้อนเมฆทะมึนที่จะมีฝนพร่ำลงมาในไม่ช้า มองดูแล้วคงจะอุดมสมบูรณ์น่าดู เจ้าแมวดำเข้ามาคลอเคลียที่ขาเรียว พริมาห้ามใจไม่ได้ที่จะเอื้อมฝ่ามือน้อยๆของเธอไปลูบหัวแมวตัวนั้น แต่สถานการณ์เมื่อครู่ที่เหมือนจะดี ดันกลับตาปัตรไปหมด เมื่อเจ้าแมว ขู่ใส่เธอฝ่อๆ ราวกับกำลังจะบอกเธอว่า อย่าเอามาสกปรกมาแปดเปื้อนเรานะนุด ความน้อยใจที่แมวไม่ยอมให้จับ ส่งผลให้พริมาเปิดประตูออกไปอย่างไม่ลังเลและเผ่นอย่างรวดเร็ว เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง ความคุ้นเคยก็แวบเข้ามาในหัว เธอมองไปยังบริเวณรอบๆ ปรากฏว่ามันเป็นคอนโดมิเนียมของเธอ พริมาจึงขึ้นไปอีกครั้ง ตรงไปยังห้องของตน และพบว่า

“ห้องข้างกัน ยัยพรีมแกยังไม่ได้ละเมอเข้าห้องผู้ชายหรอกนะ ไม่แน่ใจเลย จำอะไรไม่ได้”เธอพึมพำอยู่หน้าห้องคนเดียว เมื่อหลุดจากภวังค์ของตนจึงรีบรุดเข้าห้องทันที

“อะไรน่ะ ใคร ฉันถามว่าใคร”พริมาถามย้ำๆก่อนจะคว้ามีดในครัวตรงไปที่ระเบียง

เหมี๊ยว “ไอ้ดำ มาได้ไง ข้ามมาทำไมเนี่ย เดี๋ยวก็ได้เหลือแต่ชื่อหรอก มานี่เลยนะ ที่นี่ถิ่นฉันจะมาทำเป็นหวงตัวไม่ได้แล้วนะ”ความน้อยใจที่มีต่อเจ้าก้อนกลมเมื่อครู่ได้ถูกแทนที่ด้วยความมันเขี้ยวอย่างฉับพลันเมื่อเจ้าเหมียวยอมให้เธอยกขึ้นมาอุ้ม

ผ่านไปครู่หนึ่งหลังจากที่เธอหยอกล้อกับเจ้าอ้วนตุ้บ สมองพลันนึกขึ้นได้ว่าต้องไปอาบน้ำ พริมาก้าวขาเข้าไปในห้องน้ำ แล้วทำการเปลื้องผ้า จุดสีแดงตามตัวก็ปรากฏให้เห็น

“อย่าบอกนะว่า”หญิงสาวจินตนาการถึงเรื่องบนเตียง พลันใบหน้าก็ร้อนเห่อขึ้นมาเสียอย่างนั้น หารู้ไม่ว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องราวในความฝันของเธอ อีกทั้งรอยแดงที่ปรากฏก็เป็นผลมาจากที่ร่างกายเธอแพ้น้ำลายของเจ้ายุงสองตัวนั่น

“แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จักแต่แกดันไป… โอ๊ย ถ้าม่ารู้นะ โดนตีตายเลย “พริมานึกก่นด่าตัวเองอยู่ไม่น้อย ที่แพ้ภัยตัวเอง

หลังจากทบทวนสิ่งที่ตนได้พลั้งเผลอไป เพราะนิสัยชอบเอาชนะของเธอ พริมาเปิดให้น้ำไหลผ่านร่างกาย สบัดความคิดออกไปแล้วแต่งตัวกลับบ้าน เนื่องจากที่ห้องไม่มีชุดทางการ ก็แน่ล่ะ หลังจากที่เธอลาออกจากคณะในฝันของตน พริมาก็กลับไปพักที่บ้านมาโดยตลอด อาจจะมีบ้างที่มาค้างที่นี่ หากออกมาแฮงเอ้ากับเพื่อน หากแต่ไม่ได้บ่อยนัก

.

.

.

“เพิ่งกลับมา ลื้อจะไปไหนอีกล่ะอาพรีม”อาม่ากริมแปลกใจอยู่มิใช่น้อย เมื่อพริมาลุกมาแต่งตัวแต่งหน้า วันนี้ไม่มีออกงานสังคมนี่นา หรืออีจะไปเที่ยว แต่ไม่มีทางที่หลานสาวตน จะเที่ยวติดๆกันแบบนี้ ม่ากริมนึกสงสัย

“มีนัดน่ะม่า กับอาตี๋ของม่านั่นแหละ พรีมไปแล้วนะ”ว่าแล้ว พริมาก็ขับไอ้เขียวสองล้อคู่ใจออกไป

“นานๆทีแต่งหน้าทำผม จะไปแบบสวยๆหน่อยก็ไม่ได้ กว่าอีจะถึง อั๊วว่านะหน้าหยือกันพอดี”หญิงชราอดบ่นหลานสาวด้วยศัพท์ที่กำลังฮิตในแอพจีนสีดำให้ป้าใจแม่บ้านที่เป็นเหมือนเพื่อนของตนฟังอย่างเสียไม่ได้

จบตอน

โปรดติดตามตอนต่อไป…