boss vampire
yamong_x
1) เฉิ่ม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ “คุณไอรา เอกสารที่ส่งมาคุณต้องตรวจดูอีกทีเเล้วนะ ทำผิดซ้ำซากต้องให้ผมพูดอีกกี่ครั้ง” เสียงหัวหน้าแผนกร่างท่วมตะโกนว่าไอรา ดังลั่นออฟฟิศ
ไอลารีบเดินจากโต้ะทำงานของเธอไปที่โต้ะหัวหน้าด้วยหน้าตาที่ซีดเผือก
“ขอโทษค่ะ...ฉันจะเเก้ให้ใหม่ค่ะ...ขอโทษด้วยคะหัวหน้า” ไอราพูดพร้อมก้มหัวขอโทษหัวหน้าหลายครั้งสายตาของคนทั่งออฟฟิศที่จับจ้องมาที่เธอ ทำให้เธอรู้สึกอับอาย
“นอกจากฉายายัยเฉิ่มประจำออฟฟิส เธอยังมีฉายาใหม่เป็นยัยโง่อีกหรอ” หัวหน้าพูดและหัวเราะดังลั่นออฟฟิสราวกับอยากให้ทุกคนได้ยิน
พนักงานทั้งออฟฟิศรู้ดีว่าไอราเป็นยัยเฉิ่มเเว่นหน้าเตอะ มัดผมหางม้ารัดตึง เธอมักใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกระโปรงยาวที่ปิดไปถึงเข่า รองเท้าคัตชูส้นเตี้ยมาทำงานทุกวัน
“คิกๆ....ยัยนั้นโดนรอบที่เท่าไหร่เเล้วล่ะนั้น” “น่าสงสารจัง...” “ก็เฉิ่มจริงนั้นแหละทั้งเสื้อผ้าทั้งสมอง55” เสียงซุบซิบของคนในออฟฟิศพูดนินทาขณะไอลากำลังเดินก้มหน้าด้วยความอายกลับไปที่โต้ะทำงานของเธอ
“ก๊อกๆ คุณไอราวันนี้ก็เหนื่ิอยอีกเเล้วนะครับ” เสียงชายหนุ่มร่างสูงเรือนผมสีทองสวยถอยเก้าอี้ของเขาเข้ามาด้านหลังเเละกระซิบข้างหูของไอรา
“อย่าเพิ่งชวนคุยสิ เดี๋ยวนายก็โดนหัวหน้าหมายหัวไปอีกคนหรอกดีน” ไอรากระซิบตอบดีน
“นี่ ทั้งออฟฟิศมีเธอคนเดียวนั้นแหละที่โดนหัวหน้าหมายหัวเด่นชัดซะขนาดนั้น” ดีนกระซิบตอบ
ก็จริงทั่งออฟฟิศมีเเต่ฉันเท่านั่นแหละที่ทำงานง่ายๆผิดได้ขนาดนี้ ทั้งที่ดีนกับฉันเข้ามาทำงานพร้อมกันเเท้ๆ เเต่มีเเค่ฉันที่ยังไม่เคยทำผลงานเด่นๆออกมาเลยซักครั้ง ดีนนำหน้าฉันไปไกลจนได้รับการเเต่งตั้งให้เป็นพนักงานดีเด่นเกือบทุกเดืิอน ทั้งหน้าตาทั้งการงานดีไปซะหมด ทำให้ฉันไม่กล้าสารภาพรักกับเค้าจนกลายเป็นรักข้างเดียวมา2ปี
“ลาออกดีไหมนะ.....” ไอราคิดพร้อมถอนหายใจ
“นี่ เธอไปมีเรื่องอะไรกับหน้าแผนกมารึเปล่า เล่าให้ฉันฟังได้นะ เธอก็รู้ว่าฉันเห็นเธอเป็นเหมือนน้องสาวคนนึง” ดีนพูดพร้อมกับเอามือเเตะไหล่ฉันเบาๆ
ด้านอ่อนโยนของเค้าที่มีให้ฉันถูกขีดเส้นด้วยคำว่าน้องสาวเสมอ
“ไม่มีอะไรหรอก คงเป็นเพราะฉันทำงานได้ไม่ดีเองนั่นแหละ” ไอลาตอบเเละหันกลับสนใจกับเอกสารบนโต๊ะเหมือนเดิม
ณ เวลาเลิกงาน
“ไอลาฉันกลับแล้วนะ เธอก็อย่าหักโหมเเล้วรีบกลับบ้านได้เเล้ว” ดีนเก็บของพร้อมมองนาฬิกาข้อมือ
“อืม กลับดีๆนะ” ไอลาตอบ
หลังจากดีนและทุกคนลับไปในออฟิศที่เคยดูกว้างใหญ่และน่ากลัวกลับเล็กลงและเงียบสงั่น ไอลานั้งทำงานต่อไป จนกระทั่งมีเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในออฟฟิศช้าๆ
“ยังไม่กลับจริงๆด้วยแหะ” เสียงหัวหน้าแผนกชะโงกหน้ามาจากทางประตูทางเข้าพร้อมยิ้มให้ไอลา
ไอลาเริ่มมีท่าทีตระหนกและใบหน้าซีดเผือก
“กะ..กำลังจะกลับแล้วล่ะค่ะหัวหน้า” ไอลาตอบพร้อมกับเก็บข้าวของบนโต้ะด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย
หัวหน้าเดินเข้ามาหาไอลา และค่อยใช้มือโอบบ่าของไอลาเบา
ทท“ฉันจะมาขอโทษเรื่องวันนี้ที่ฉันว่าเธอเรื่องงาน”หัวหน้าพูดพร้อมมือที่ค่อยเลื่อนลงไปจับต้นขาของไอลา
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำงานพลาดเอง” ไอลาพยายามจะลุกหนี แต่หัวหน้าใช้มือทั้งสองข้างกดไหล่ของเธอไว้ให้นั่งลง
“ฉันก็บอกแล้วนิ เเค่ยอมฉันก็จบแล้วไอลา ฉันดูแลเธอได้” หัวหน้ากระซิบข้างหูไอลาและค่อยๆไซร้คอเธอจากด้านหลัง”
ไอลาหน้าซีดเเละสั่นเทา ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความขยักเเขยง
“เธอคงไม่อยากจะเปลี่ยนงานกะทันหันใช่ไหมไอลา ได้ข่าวว่าเเม่เธอนอนป่วยอยู่โรงบาลมาเป็นเดือนแล้วนิ” มือของหัวหน้าค่อยๆลวนลามร่างกายเธอขณะพูด
ใบหน้าของไอลาเปลี่ยนทันทีที่หัวหน้าพูดถึงแม่ของเธอ สายตาเบื่อหน่ายและเย็นชาขึ้น เธอนั่งนิ่งราวกับตุ๊กตาขณะที่หัวหน้ากำลังลวงมือเข้าไปในหว่างขาของเธอ
“กริ้ง~ กริ้ง~ ” เสียงโทรศัพท์ดังจากกระเป๋ากางเกงของหัวหน้า ทำให้ทุกอย่างหยุดชะงัก
“อืมที่รัก เข้าใจแล้วล่ะ ผมกำลังกลับ” เสียงหัวหน้าตอบกลับสายจากโทรศัพท์ และหันหลังเดินกลับไป
“เอาเป็นว่า เก็บข้อเสนอฉันไปคิดดีๆล่ะ ถ้าปฏิเสธต่อไปเธอคงต้องหางานใหม่ล่ะน่ะ” หัวหน้าพูดพร้อมดมที่ฝ่ามืิอที่ใช้จับไอลาและเดินผิวปากกลับออกไป
ไอราเข่าทรุดทันที เธอตัวสั่นนั่งร้องให้ด้วยความกลัว
ขยักเเขยงชะมัด การลวนลามของเขามันเริ่มมากขึ้นทุกทีๆครั้งนี้รอดมาได้เพราะโชคช่วยเเล้วครั้งหน้าฉันจะทำยังไงดี ไอลาคิดพร้อมปาดน้ำตา
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
