แรงรัก แรงอาฆาต

แรงรัก  แรงอาฆาต

บทนำ

บริษัทนิยายแห่งหนึ่ง

   ชายหนุ่มคนหนึ่ง  ที่ท่าทางรีบร้อน  กำลังรีบวิ่งไปที่ลิฟท์  โดยที่ตัวเข้าได้มีนัดกับที่จะส่งนิยายกับบริษัทนี้  ชายหนุ่มคนนั้น  มีรูปร่างท้วมหน้าตาไม่ได้หล่ออะไรมาก  ชายหนุ่มคนนั้นมีชื่อว่า อ๊อฟ เป็นเจ้าของเพจ  Wake  up  หนุ่มโสด  ที่คนติดตามไม่ได้มากมายอะไร

                        อ๊อฟ “สายแล้วๆ  เสนอต้นฉบับช้าตั้งแต่วันแรกแบบนี้  ถูกมองว่าเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบแน่ๆ”

   แต่ขณะที่ชายหนุ่มกำลังวิ่งไปที่ลิฟท์  ก็มีหญิงสาววัยกลางคน  มองตามชายหนุ่มคนนั้นอย่างไม่ละสายตา  โดยที่หญิงสาวคนนั้น  ก็ได้ยิ้มออกมาที่มุมปาก  ราวกับว่าหญิงสาวคนนั้น  ได้รู้จักชายหนุ่มคนนั้น  ก็มิปาน

ห้องบก.   

                        อ๊อฟ “ขอโทษครับที่มาสาย”

                        บก. “สายตั้งแต่มาเสนองานเลยนะไอ้หนุ่ม  เอ้าไหนเอาต้นฉบับของเธอมาดูซิ้”

   สิ้นเสียงบก.  ชายหนุ่มก็ยื่นต้นฉบับให้กับบก.  บก.รับมานั่งอ่านอยู่พักใหญ่ๆ  ก่อนที่จะเอาต้นฉบับแผ่นนั้น  วางไว้ที่ตรงหน้าของชายหนุ่ม  ก่อนที่บก.จะเอามือ  ท้าวคางเอาไว้และหันมาพูดกับชายหนุ่ม  ด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง

                        บก. “ไอ้หนุ่ม  ชั้นขอพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยนะ  งานของเธอน่ะ  ทั้งเนื้อเรื่อง  บทอะไรมันก็ดีนะ  แต่หลายๆอย่าง  ทั้งตัวละคร  ทั้งแนวทางของเรื่องต่อจากนี้  มันดูไร้ความฝันไปหน่อยน่ะ  ชั้นคงจะให้เธอผ่านไปไม่ได้หรอกนะ  ไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องเลิกเขียนนิยายนะ  แต่เธอยังต้องฝึกอีกนิดน่ะ”

   ชายหนุ่มที่ได้ยินบก.พูดดังนั้น  ก็ถึงกับหน้าถอดสีด้วยอาการช็อค  ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆเก็บต้นฉบับทั้งหมด  ลงกระเป๋าและตอบรับบก.  ด้วยเสียงที่ระโหยโรยแรง

                          อ๊อฟ “ครับ”

   บก.ที่เห็นดังนั้น  จึงเอามือมาตบที่ไหล่ชายหนุ่ม  เหมือนเป็นการให้กำลังใจ

                        บก. “อย่าพึ่งท้อไอ้หนุ่ม  คนเราไม่ได้เก่งกันทุกคนหรอก  นักเขียนบางคน  ก็ไม่ได้ผ่านงานตั้งแต่การส่งครั้งแรกหรอกนะ  บางคนมาส่งเป็นสิบๆรอบกว่าจะได้เป็นนักเขียนประจำด้วยซ้ำ  ถ้ายอมแพ้ตั้งแต่ตอนนี้  แปลว่าเธอเองก็เป็นแค่คนระดับนั้นนั่นแหล่ะนะ”

   ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้น  ก็ไม่ได้ช่วยให้จิตใจเขาดีขึ้นมาเท่าไหร่  เขากล่าวขอบคุณบก.  ก่อนที่จะเดินออกมาจากที่ตรงนั้น  และกลับลงมาที่ชั้นหนึ่ง  ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย  แต่ขณะนั้นก็มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง  ทักทายชายหนุ่มขึ้นมา

                        หญิงสาว “ดูหมดแรงเลยนะน้องอ๊อฟ”

   ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้น  จึงหันไปมองตามเสียงทักทายของหญิงสาว  เมื่อชายหนุ่มเห็นหญิงสาว  สีหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไป  ก่อนที่ชายหนุ่มจะกล่าวทักทายหญิงสาวคนนั้น

                        อ๊อฟ “อ้าว  พี่ลดา  มาทำอะไรที่นี่ครับเนี่ย”

   หญิงสาวคนนั้นมีชื่อว่าพี่ลดา  เธอเป็นหมอดูหรือที่เรารู้จักคือ  คนดูดวงเป็นคนรู้จักของชายหนุ่ม  เมื่อชายหนุ่มเห็นพี่ลดา  จึงค่อยๆก้าวเดินไปหาพี่ลดา

                        พี่ลดา “พอดีพี่มาทำธุระแถวนี้น่ะจ้ะ  แล้วเราล่ะ  เดินหน้าบอกบุญไม่รับมาเลย”

   สิ้นเสียงพี่ลดา  ชายหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง  ก่อนที่ชายหนุ่มจะเริ่มกล่าวกับพี่ลดาต่อ

                        อ๊อฟ “ผมมาส่งต้นฉบับอ่ะพี่  แต่ผลก็เป็นอย่างที่เห็นนั่นแหล่ะ  เขาบอกต้นฉบับของผม  มันดูไร้ความฝันอ่ะพี่”

   พูดจบพี่ลดาก็ถึงกับหัวเราะออกมา  ก่อนที่พี่ลดาจะเริ่มพูดกับชายหนุ่มต่อ

                        พี่ลดา “ส่งแค่ครั้งเดียว  จะยอมแพ้แล้วเหรอเราน่ะ”

                        อ๊อฟ “ยังหรอกพี่  แต่ตอนนี้มันแค่ท้อนิดหน่อยน่ะ  หลังจากนี้เดี๋ยวก็คงดีขึ้นเอง”

                        พี่ลดา “งั้นเอางี้ไหม  ไปหาร้านกาแฟนั่งคุยกัน  พี่มีเรื่องดีๆจะเล่าให้ฟัง  เผื่ออ๊อฟจะสนใจเรื่องนี้”

   ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้น  ก็ทำท่าคิดอยู่พักนึง  ก่อนที่จะตอบตกลงกับพี่ลดาไป  ทั้งคู่ก็ไม่รอช้า  รีบออกมาจากบริษัทนิยายแห่งนั้น  และมุ่งหน้าไปที่ร้านกาแฟแบรนป่าแห่งหนึ่ง  ที่อยู่ใกล้ๆกับบริษัทแห่งนั้น  พรางสั่งกาแฟมาคนล่ะแก้ว  เพื่อเป็นอรรถรสในการพูดคุยกัน  กับเค้กอีกหนึ่งก้อนเป็นของหวาน  ให้ร่างกายรู้สึกชุ่มชื่น

                         พี่ลดา “พร้อมที่จะฟังรึยังล่ะเรา”

   ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้น  จึงกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง  ก่อนที่จะพยักหน้าเพื่อเป็นการตอบรับ  แห่งกับคำถามของพี่ลดา

                         พี่ลดา “งั้นก่อนที่พี่จะเล่า  พี่ขอถามอะไรเราก่อน  เราเชื่อเรื่องคำสาบานไหม”

   ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้น  ก็ทำหน้าแปลกใจ  ในคำถามของพี่ลดา  ก่อนที่ชายหนุ่มจะเอามือมาจับที่คาง  และตอบคำถามของพี่ลดา

                        อ๊อฟ “ก็พอจะเชื่ออยู่บ้างนะพี่  แต่ก็ไม่ได้ลบหลู่อะไร”

                        พี่ลดา “โอเค  คือเรื่องนี้เนี่ย  มันเป็นเรื่องของคนรู้จักพี่คนหนึ่ง”

โปรดติดตามตอนต่อไป

By  hikari…