Be mind? เธอกับฉันและรักของเรา

                    ตอนที่ 1 หมั้นหมาย

               ประเทศไทย , กรุงเทพ

      " จะไม่ให้เปอร์ไปส่งจริง ๆ เหรอลิน เปอร์เป็นห่วงเธอนะคะ "

     " ไม่เป็นไรค่ะเปอร์ลินไปเองได้ แค่นี้เองไม่ไกลมากเท่าไร เปอร์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ "

          เหม่ยลินเอ่ยบอกแฟนหนุ่มของตนเองที่คบหากันมาเข้าปีที่ 10 พอดี ที่ตอนนี้เขากำลังทำหน้าบึงเพราะถูกขัดใจ เหม่ยลินเห็นดังนั้นก็อดที่จะหัวเราะอย่างเอ็นดูไม่ได้

     " ลินหัวเราะทำไมคะ เปอร์ไม่สนุกด้วยเลยนะคะตอนนี้ "

          แจสเปอร์ทำเสียงเข้มเล็กน้อยพลางกอดอกบอกเธอเป็นนัย ๆ ว่าเขาจะโกรธจริง ๆ แล้วนะถ้าเธอยังหัวเราะอยู่

     " ลินไปเองได้จริง ๆ ค่ะเปอร์ อีกอย่างเธอต้องไปทำธุระด้วยไม่ใช่เหรอคะ ถ้าไปส่งลินก่อนจะสายเอานะคะ "

          เหม่ยลินพยายามเกลี้ยกล่อมแฟนหนุ่มของเธอ เพราะเธอไม่อยากให้เขาขับรถไกล ทางที่เธอจะไปกับทางที่เขาจะไปมันคนละทางกันเลย

     " เปอร์เป็นห่วงเธอนิคะ ไม่อยากให้เธอนั่งแท็กซี่ไปคนเดียว มันอันตราย "

     " ลินไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยนี่คะเปอร์ ลินมีเจสซี่กับเอมิไปด้วยนะคะ "

          เหม่ยลินยกมือขึ้นมากุมมือหนาของแจสเปอร์ไว้แน่นเชิงบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเธอ

          แจสเปอร์ทำหน้าครุ่นคิดสักพักก่อนจะมองหน้าเหม่ยลินอีกครั้ง ซึ่งเธอก็ยิ้มให้เขาอย่างทุกที

     " ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นต้องรีบโทรหาเปอร์ทันทีเลยนะคะรู้ไหม? "

     " รับทราบค่ะ "

          แจสเปอร์ได้ยินดังนั้นก็สวมกอดเหม่ยลินแน่นก่อนจะผละกอดออกมาบรรจงจุบพิตไปที่หน้าผากของเธออย่างนุ่มนวลเหมือนอย่างทุกทีที่เขาชอบทำก่อนจะต้องห่างกัน แม้จะเป็นเพียงแค่ออกไปซื้อของหน้าปากซอยหรือรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านก็ตาม

          หลายคนอาจจะมองว่ามันมากไปรึป่าว แต่สำหรับพวกเขาทั้งสองคนการแสดงความรักไม่ว่าจะเล็กหรือน้อยมันก็ย่อมสำคัญทั้งนั้น เพราะมันเป็นสิ่งที่ควรทำเพื่อเพิ่มความรักของทั้งคู่ให้คงอยู่และหวานไม่แปรเปลี่ยน

     " เจอกันตอนเย็นนะคะแจสเปอร์ ขับรถห้ามประมาทและห้ามเล่นโทรศัพท์เด็ดขาดเลยนะคะ ! "

          เหม่ยลินเอ่ยกำชับเขาอย่างหนักแน่นในประโยคหลัง ซึ่งแจสเปอร์ก็พยักหน้าเข้าใจพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้เธอ ก่อนจะขับรถออกจากบ้านไป เหม่ยลินมองตามหลังรถจนมันลับสายตาของเธอไป แล้วกลับเข้าบ้าน

     " เจสแกจะมาตอนไหน เปอร์ออกไปแล้ว "

          เหม่ยลินเอ่ยถามคนปลายสายที่ตอนนี้ได้ยินเสียงดังกุกกักเต็มไปหมด เหมือนกำลังจะอะไรยุ่ง ๆ อยู่เลย

     " [ แปปนะแก ฉันขอเก็บของในห้องก่อน พี่สาวฉันบ่นเป็นป้าแก่เลยตอนเข้ามาในห้องฉัน บอกถ้าไม่เก็บก็เตรียมย้ายกลับเมกาไปเลย ฉันนี่อยากร้องกรี๊ด ตอนอยู่เมกาฉันไม่เห็นต้องทำความสะอาดห้องอะไรมากมายเลย เฮ้อ น่าเบื่อชะมัดเลย ! ] "

          เจสซี่บ่นยาวเยียดถึงพี่สาวตัวเอง เหม่ยลินก็ทำได้เพียงแค่หัวเราะออกมาเบา ๆ ให้กับนิสัยของสองพี่น้องคู่นี้ คนพี่ก็เนี้ยบรักสะอาดขั้นสุด ส่วนคนน้องก็สบาย ๆ เอ็นจอยกับทุกอย่างขั้นสุด จึงไม่แปลกที่ทั้งคู่จะทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง และเหม่ยลินก็มักจะได้รับฟังทุกครั้งจากปากเพื่อนสาวของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็รักกันดี

     " เอาน่า เขาเป็นห่วงนั่นแหละเจส แล้วเอมิได้บอกไหมว่าจะมาตอนไหน หรือว่าไปเจอกันที่คาเฟ่เลยล่ะ? "

     " [ เอมิไม่ได้บอกนะ แต่เดี๋ยวโทรหาอีกทีแล้วกัน ยังไงแกก็ไปรอที่คาเฟ่เลยก็ได้ ไปถูกใช่ไหม เดี๋ยวส่งโลไปให้อีกที เพราะตอนนี้ยุ่งมากอาจจะสายหน่อยนะ ] "

     " โอเค ไว้เจอกันนะ "

               Star coffee

     " ทำไมเจสมาช้าจังนะ "

          เหม่ยลินมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้บอกเวลาว่าล่วงเลยเวลานัดมาเกือบ 2 ชั่วโมงได้แล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของเพื่อนสาวอย่างเจสซี่เลย

     " รถคงติดนั่นแหละ "

          เอมิ เพื่อนสนิทสาวอีกคนของเหม่ยลินเอ่ยบอกก่อนจะยกแก้วน้ำพีชปั่นขึ้นมาดื่ม พลางสาวก็หันไปมองรอบ ๆ อย่างต้องการอะไรหรือใคร..

          เหม่ยลินมองท่าทางของเพื่อนสาวก็ได้แต่สงสัยเพราะเอมิเอาแต่มองรอบ ๆ คาเฟ่ตั้งแต่มาถึง ซึ่งเธอก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม แต่ก็ไม่อยากถามเลยทำได้แค่ปล่อยผ่านไป

     " 2 ชั่วโมงแล้วนะ รถมันติดขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วเจสไม่โทรมาบ้างเลยเหรอเอมิ? "

          เอมิที่ได้ยินคำถามก็มีท่าทีลุกลี้ลุกลนยังไงชอบกล เหม่ยลินได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจในตัวเพื่อนสนิท วันนี้เขาเป็นอะไรของเขา..?

     " โอ้ะ! นั่นไงมาแล้ว ! "

          เหม่ยลินก็กำลังจะเอ่ยถามในข้อสงสัยของตัวเองก็ชะงักลงเพราะเอมิที่ลุกพรวดออกไปนอกร้าน เหม่นลินหันไปตรงประตูก็เห็นเจสซี่กำลังลงจากรถของเธอ เหม่ยลินจึงตั้งใจจะออกจากร้านไปทักทายเจสซี่สักหน่อย และถามด้วยว่าทำไมถึงมาช้านักนะ

          แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวออกจากโต๊ะ ไฟทั้งร้านก็ดับลงอย่างไม่มีสาเหตุ เหม่ยลินตกใจเล็กน้อยพร้อมหันรอบไปมอง ๆ ด้วยความสงสัย หวังจะเดินออกไปหาเพื่อนสนิทสองสาวด้านนอก แต่พอหันไปอีกทีพวกเขาก็หายไปเสียแล้ว

     " เกิดอะไรขึ้นเนี่ย... "

          เหม่ยลินพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แต่ก่อนจะเธอจะทำอะไรไปมากกว่าจู่ ๆ ก็มีไฟสลัว ๆ จากเทียนเล่มเล็ก ๆ ที่ถูกจุดตามโต๊ะทุกโต๊ะ ทำให้เธอเห็นภาพชัดขึ้นมาบ้างเพราะตอนนี้ด้านนอกมืดแล้ว

          คาเฟ่ที่ก่อนหน้านี้ว่างเปล่าแต่บัดนี้กลับเต็มไปด้วยลูกโป้งลอยชนเพดานเต็มห้อง และกลีบดอกกุหลาบที่โรยเรียงตัวสวยตามโต๊ะและตามพื้นไปทั่วทั้งห้อง เธอมองมันอย่างประหลาดใจปนสงสัย

     " เหม่ยลินครับ "

          ไม่นานความสงสัยในใจเธอก็ถูกไขเมื่อเสียงเรียกที่คุ้นเคยดังขึ้นด้านหลังเธอ เหม่ยลินกลับหลังหันไปยันต้นเสียง ก็เจอกับแจสเปอร์ที่ตอนนี้ควรอยู่ที่บริษัทของครอบครัวเขายืนอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมช่อดอกไม้ลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ในมือ

     " แจสเปอร์? "

     " เปอร์รู้ว่าตอนนี้ลินคงกำลังสับสนและไม่เข้าใจในสถานการณ์ตอนนี้ แต่ทั้งหมดนี้เพื่อเธอนะคะ เหม่ยลิน "

          แจสเปอร์พูดจบก็ยื่นช่อดอกลิลลี่มาให้เธอ เหม่ยลินยิ้มก่อนจะรับช่อดอกไม้มา แม้จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้เลยก็ตาม จะว่าฉลองวันครบรอบก็พึ่งฉลองไปเมื่อ 3 วันที่แล้วนี่นา แต่ถ้าจะบอกว่าวันเกิด แต่วันเกิดเธอก็อีกตั้ง 5 เดือนเชียวนะ ฉลองก่อนเหรอ? หรือยังไงนะ..?

     " ลินสับสนและงงมาก ๆ เลยนะเปอร์ ตอนนี้เล่นอะไรอยู่คะเนี่ย "

          เหม่ยลินเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจเอามาก ๆ แต่แจสเปอร์ไม่ตอบอะไรทำเพียงแค่คุกเข่าข้างหนึ่งก่อนจะหยิบกล่องกำมะหยี่ขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เหม่ยลินเห็นท่าทีของเขาก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ เธอยกมือข้างที่วางป้องปากตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งตรงหน้า

          นี่เขากำลัง...

     " เหม่ยลิน ตลอดช่วงชีวิตของเปอร์ที่ผ่านมาเปอร์ไม่เคยเชื่อในรักแท้เลยสักครั้งจนได้มาเจอเธอ ชีวิตของเปอร์มันสมบูรณ์แบบมาก ๆ เมื่อมีเธอ เปอร์จึงอยากจะขอให้ลินจับมือของเปอร์เอาไว้แน่น ๆ และเดินไปพร้อมกันตลอดไปเลยได้ไหมคะ แต่งงานกับเปอร์นะคะเหม่ยลิน "

          แจสเปอร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงจังที่สุดเหมือนตอนที่เขาขอเธอคบวันนั้น เขาเอ่ยจบก็เปิดฝากล่องกำมะหยี่ที่มีแหวนเพชรเม็ดโตสวยงามอยู่ข้างใน เหม่ยลินน้ำตาคลอไม่คิดไม่ฝันว่าวันนี้จะมาถึง

     " ตกลงค่ะ แต่งค่ะ ลินจะแต่งงานกับเปอร์ค่ะ "

          เหม่ยลินพูดไปน้ำตาแห่งความดีใจก็ไหลตามอย่างช่วยไม่ได้ แจสเปอร์ที่ได้ยินดังนั้นก็หยิบแหวนสวมให้ว่าที่ภรรยาในอนาคตของตนเอง ก่อนจะลุกขึ้นโผล่เข้ากอดเธอแน่น ซึ่งเหม่ยลินก็ไม่ต่างจากเขา เธอกอดแจสเปอร์เข้าไว้แน่นที่สุดในชีวิตเลยตอนนี้

          หลังจากนั้นไม่นานก็มีร่วมยินดีดังทั่วทุกสารทิศ เหม่ยลินจึงผละกอดออกหันไปมองรอบ ๆ ก็พบกับทั้งครอบครัวของและของเธอรวมถึงบรรดาเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย ซึ่งเธอได้มองคาดโทษเพื่อนทั้งสองของเธอเอาไว้แล้ว รู้แล้วก็ไม่บอกกันเลยนะสองคนนั้น ปล่อยให้ตกใจแทบแย่

     " เปอร์รักเธอนะคะเหม่ยลิน "

     " ลินก็รักเธอนะคะแจสเปอร์ "