จู่ๆผมก็กลายเป็นทศกัณฐ์ซะงั้น

0 เรื่องวุ่นๆของวัยรุ่นขอพร

"เห้อ...."  ชลธีถอนหายใจเฮือก..ใหญ่หลังอ่านบทประพันธ์ที่ตนพึ่งเขียนเสร็จเมื่อสักครูในชีวิตของเขาคือนักศึกษาชั้นปีที่2ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในประเทศไทยยังไงล่ะแถมเขายังเรียนครุศาสตร์บัณฑิตสาขาภาษาไทยด้วยนะ

ไอ้ตอนแรกก็คิดว่าจะไปยากตอนปี3 ปี4 แต่ไหงกลับกลายต้องมาแต่งกลอนตั้งแต่ปีสองด้วย...รามเกียรติ์ก็เป็นตำนานวรรณคดีที่สนุกเรื่องหนึ่งของไทยแต่มันแฝงไปด้วยความเศร้า...เหตุใดเล่ายักษานามว่านนทกถึงต้องถูกกลั่นแกล้งจากเหล่าเทวาทั้งหลายพอได้นิ้วเพชรมาด้วยความแค้นก็ฆ่าเทวดาทั้งหมด

เป็นอันต้องถูกองค์นารายณ์มาสั่งหาร...แล้วก็ไปเกิดเป็นพญายักษ์ทศกัณฐ์ที่ท้ายที่สุดก็จบชีวิตลงอยู่ดี...แต่ว่านอกเหนือจากความเศร้าก็มีสิ่งที่ชลธีชื่นชอบและใฝ่หามาตลอด..นั่นคือความรักแท้ของนางสีดาที่มีต่อพระรามเป็นความใฝ่ฝันที่ชลธีอยากให้เกิดขึ้นกับตนเองจริงๆ

นึกดูสิหากเขาได้มีคนรักที่เพียบพร้อมด้วยความงามทั้งกริยา วาจา ใจ เหมือนดั่งนางสีดาคงจะเป็นความสุขที่ประเมินค่ามิได้เป็นแน่

ด้วยความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ของชลธีนี้เองเขาจึงเฝ้าขอพรจากรูปภาพของท้าวมาลีวราช⁴ที่เขาซื้อมาจากห้างชั้นนำราคาก็แพงพอสมควร...แต่นี่ก็ผ่านพ้นมาเนิ่นนานนับปีแล้วเหตุใดเขาถึงไม่สมหวังในสิ่งที่ขอสักที

ชลธีเดินเข้ามาในห้องที่เก็บรูปท้าวมาลีวราชไว้เพื่อจะขอพรเหมือนดังเช่นเคยที่ทำทุกวันเขามองดูรูปภาพด้วยความท้อแท้...นี่ก็หนึ่งปีเต็มแล้วที่ผมเฝ้าขอพรจากท่านทำไมถึงไม่สมหวังสักทีกันนะ

เหมือนกับว่ารูปภาพได้ยินสิ่งที่เขาอธิษฐานจู่ๆพายุลมก็โหมกระหน่ำเล่นเอาชลธีวิ่งไปปิดหน้าต่างเกือบไม่ทัน...แต่สิ่งที่หน้ากลัวกว่านั้นพอชลธีหันหน้าไปก็ตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็น...

บุคคลที่นั่งอยู่บนบัลลังก์พร้อมกับเหล่าคนธรรพ์⁵ทั้งหลายซึ่งเหมือนกับในรูปที่เขาเฝ้าขอพรจนหาจุดต่างมิได้กำลังนั่งปรากฏอยู่ด้านหน้าของเขา...ชลธีแทบหัวใจวายตายเขาไม่คิดว่าชาตินี้จะได้เห็นท้าวมาลีวราชตัวเป็นๆ

"อ้าวๆ...มัวแต่ร่ำไห้จาบัลย์⁶อยู่ทำไมเจ้าอยากได้พรไม่ใช่หรือ"

"ชะ...ชะ...ใช่ครับ" เขาเอ่ยตอบไปด้วยเสียงสั่นๆอย่าว่าแต่เสียงเลยแค่ประคองร่างกายไม่ให้สั่นก็ยากแล้ว

"หากเจ้าอยากได้พรนักล่ะก็เราจะให้เจ้าเลือกสิ่งต่อไปนี้"

"เอ๋...เลือกอะไรหรอครับ"

"อันความรักของเจ้านั้นหากจะหาบุคคลที่มีความเพียบพร้อมทั้งด้านกริยา วาจา และใจย่อมหาได้ยากจะมีก็ได้ในวรรณคดีเท่านั้นแหละข้าจึงจะให้เจ้าเลือกเรื่องที่เจ้าต้องการ"

ชลธียิ่งงงเข้าไปใหญ่...เขาแค่ต้องการมนุษย์ในโลกความจริงทำไมท่านมาลีวราชถึงเอ่ยถึงนางในวรรณคดีซะได้

"เจ้าจงเลือกเถิด"

1.พระอภัยมณี

2.อิเหนา

3.รามเกียรติ์



เมื่อชลธีทราบเรื่องที่เขาต้องเลือก...เขาก็ช่างใจคิดอยู่ครู่หนึ่ง...พระอภัยมณีมีนางเงือกก็ไม่เลวแต่ต้องไปอยู่กับนางยักษ์อีกช่างน่าเศร้าใจอย่างยิ่ง อิเหนาก็สตรีมากมายเหลือเกินแถมยังต้องง้องอนบุษบาอีกส่วนรามเกียรติ์แม้นจะได้สีดาแต่ก็ต้องทำสงครามกับยักษ์คงจะเป็นเรื่องยาก

"เลือกอิเหนาครับ"

"อืมเลือกได้ดีงั้นเจ้าไปในรามเกียรติ์แล้วกัน" What...ผมบอกอิเหนาเหตุใดท่านเอารามเกียรติ์มาให้ผมเล่า...ชลธีอยากจะกรี๊ดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด

"แต่ว่า"

"ไม่มีแต่...เอ้าเจ้าจงเลือกตัวละคร"

1.พระราม

2.ทศกัณฐ์

3.พิเภก

ตัวเลือกนี้ชลธีแทบไม่ได้คิดจึงตอบไปในทันทีว่า

"พระรามครับ"

"ช่างน่าเสียดายแต่รามเกียรติ์ขาดเพียงคนเดียวเท่านั้นก็คือทศกัณฐ์" เเล้วจะให้ผมเลือกทำสากกระเบือมะเขือเผาทำไม...ฮือๆๆๆต่อยเทพจะผิดไหมกู

"ด้วยฤทธิ์เดชแห่งวาจาสิทธิ์ของข้าเจ้าจงเข้าไปในโลกรามเกียรติ์ไปเป็นทศกัณฐ์เมื่อใดที่ถึงเวลาความรักของเจ้าก็จะปรากฏ"

"แต่ท่านผมไม่ขอพรแล้วได้ไหมผมขอยกเลิก"

"เห็นทีจะไม่ได้มาลีวราชตรัสแล้วไม่คืนคำ"

"ม่ายยยยยย"



___________________________________



โอย...ปวดเอวสุดๆ...ชลธีลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่พบอะไรเห็นเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น...นี่เราอยู่ที่ไหนกันแน่หรือว่าเราจะฝันไปช่วงนี้ทำงานหนักสมองคงจะเบลอๆเป็นแน่

แต่ที่นี่ก็มิใช่ห้องของเขานี่นาหรือว่าเขาจะเข้ามาในรามเกียรติ์แล้วจริงๆ...ชลธีมุ่งหน้าไปส่องคันฉ่อง⁷ดู...ใบหน้าที่งดงามร่างกายที่บอบบางที่มันอะไรกันแต่ก็ยังมีเขี้ยวน้อยๆพอให้เขาได้รู้ว่าเขาคือทศกัณฐ์อยู่แล้วผมสีน้ำเงินนี่มันอะไรกัน....ทศกัณฐ์โลกไหนวะเนี่ย

แต่พอคิดๆดูสงสัยเขาจะฝันไปแน่แล้วเพื่อนๆก็มาแต่งหน้าให้เขาเช่นนี่เมื่คิดได้ดังนั้นชลธีจึงรีบรี่เดินปรี่ออกจากห้องในทันใด

"ตื่นแล้วหรือเพคะท่านพี่" เสียงเอ่ยถาม...จากผู้หญิงปริศนาผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นเธอสวยเลยแหละซึ่งถ้าชลธีเดาไม่ผิดคนๆนี้ก็คงจะเป็น....มณโฑ⁸เป็นแน่แท้

พญายักษ์ทศกัณฐ์จำเป็นในยามนี้จึงได้แต่พยายามใช้ภาษาที่ตนร่ำเรียนมาตอบไปในทันที

"อืม...ข้าตื่นแล้วเจ้าล่ะไปหนใดมาถึงพึ่งมาไตร่ถามข้า"

"อะไรกันเพคะก็ท่านพี่ให้น้องไปจัดเตรียมอาหารน้องก็ไปจัดเตรียมเรียบร้อยแล้วจึงด้นดั้น⁸เดินมาเรียกท่านพี่นี่แหละเพคะ

"อย่างงั้นเองรึสงสัยข้าจะลืมไปน่ะ5555" ชลธีไม่รู้ว่านางจะจับได้หรือเปล่าแต่เรื่องแถนี่เขาไม่เป็นสองรองใครแน่นอน



วันนี้คงเป็นวันรวมญาติเป็นแน่แท้...พี่น้องมากันซะเยอะเลย...ทั้งกุมภกรรณ พิเภก ขร ทูษณ์ ตรีเศียร และยังมีสำมนักขาอีกเล่นเอาทศกัณฐ์ฝึกหัดทำตัวไม่ถูก

ชลธีไม่รู้ว่าจะพูดคุยอะไรกับเหล่าพี่น้องพวกนี้เขาคิดแค่ว่าอย่าถามไถ่ตัวเขาเลยจะดีกว่ามิเช่นนั้นคงจะคุยกันไม่รู้เรื่องเป็นแน่

"หมู่นี้ข้าไม่ค่อยเห็นท่านพี่ไปออกรบกับเทวดาเลยเป็นเพราะเหตุใดหรือพะย่ะค่ะ" พญาขรเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยเล่นเอาเจ้าลงกาถึงกับสะดุ้ง

"ข้าเห็นว่าพวกมันคงสู้ไม่ได้ข้าเลยไม่รู้จะไปรบกับพวกมันทำไม" 

"สมกับเป็นท่านพี่จริงๆ"

"พวกเจ้ามาเหนื่อยๆกินกันให้อิ่มหนำสำราญเถิด" ชลธีเอ่ยตัดบทไปเขาไม่อยากจะยืดเยื้อบทสนทนาให้มากถึงเขาจะอ่านรามเกียรติ์มาจนจำเนื้อเรื่องได้บ้างแล้วแต่พอมาอยู่ในเรื่องจริงๆความตกใจและตื่นเต้นก็กลืนกินความจำไปเสียจนหมดสิ้น

อันเหตุการณ์ในยามนี้ก็คงจะพอประมวลภาพได้....เนื่องจากเห็นอินทรชิตคงจะแสดงว่าในตอนนี้ทศกัณฐ์เพียบพร้อมไปด้วยอำนาจบารมีชื่อเสียงขจรไกลไปทั่วหล้าแล้ว

และหากเขาไปลักพาตัวสีดาผู้งดงามมาก็คงจะต้องถึงจุดจบของชีวิตเป็นแน่แค่คิดเขาก็ไม่อยากจะทำอะไรแล้ว...

ทันทีที่ทศกัณฐ์กำลังนึกอะไรได้นั้น...ก็มีตัวประหลาดปรากฏกายขึ้นมาซึ่งหากเขาไม่ได้เรียนภาษาไทยแล้วนั้นคงจะคิดว่ามันเป็นค้างคาวผีเป็นแน่แต่เขารู้จักมันเป็นอย่างดีเจ้านี่คือเวตาลสมุนของเขาเอง

"เวตาลเจ้ามาทำอะไรที่นี่"

"ข้ารู้ว่าท่านมาจากต่างแดน"

"เจ้ารู้ได้เยี่ยงไร"

"ท้าวมาลีวราชบอกข้าหมดแล้วข้าจึงต้องมาดูแลท่านในยามนี้"

"ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าขอถามอะไรเจ้าหน่อยข้าสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องราวได้หรือไม่"

"ตามกฏที่ท้าวมาลีวราชสร้างขึ้นให้ข้าดูแลท่านมีดังต่อไปนี้"

กฏจากมาลีวราช

1.เจ้ามีค่าแห่งความดีอยู่ 100 คะแนน

2.หากฝ่าฝืนเนื้อเรื่องจะถูกหักคราวละ 5 คะแนน หากเหลือ 0 จะปิดทางพบรักแท้ทันที

3.หากทำสิ่งที่เป็นความดีคะแนนความประพฤติจะกลับมา 1 คะแนน

4.เจ้าจะได้รับความดีอันทรงคุณค่าหากทำสิ่งที่เป็นประโยชน์อย่างมาก 1 ความดี

5.ความดีอันทรงคุณค่าสามารถเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องได้หนึ่งอย่างทั้งนี้ขึ้นอยู่กับท้าวมาลีวราชจะพิจารณา

6.หากจะใช้ความดีธรรมดาในการเปลี่ยนแปลงเรื่องราวต้องใช้ 10 คะแนนความดี



นี่มันกฏบ้าอะไรวะเนี่ยคะแนนความดี100คะแนนกูนึกว่าค่า K P A ให้คะแนนนักเรียน ข้อสองยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ แล้วความดีกูจะทำอะไรเล่า โอ้โหอันทรงคุณค่าก็มาแบบนี้กูคงลำบากเป็นแน่

"และนี่ก็คือกฏทั้งหมดของท่านขอจงปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด"

"อืม...ข้าจะปฏิบัติตามก็แล้วกัน"

"ไม่มีแล้วกันท่านต้องปฏิบัติตาม"

"เออๆ"

คุยกันเสร็จสรรพเจ้าเวตาลก็พลันหายวับไปกับตาทิ้งไว้แต่ทศกัณฐ์ยักษาที่กำลังกลัดกลุ้มใจเป็นยิ่งนักเขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าชาตินี้เขาจะเข้ามาอยู่ในโลกรามเกียรติ์จริงๆยิ่งคิดเขาก็แทบจะบ้าตายแล้ว

ถึงแม้นว่าชลธีจะรู้เรื่องราวรามเกียรติ์อย่างดีแต่เขาก็ยังหาจุดที่จะเปลี่ยนแปลงได้ยากเพราะสิ่งที่ควรเปลี่ยนคือสิ่งที่มันต้องจำเป็นจริงๆ

หากจะกล่าวถึงเวตาลนั้นในตอนนี้ได้รับหน้าที่อันใหญ่หลวงจากท้าวมาลีวราชให้เป็นผู้คุมคะแนนทั้งหมดของทศกัณฐ์และมีหน้าที่บอกภารกิจในแต่ละวันให้ทศกัณฐ์ทราบด้วย

ชลธีนอนกุมขมับที่เขาเป็นยักษ์ทศกัณฐ์จริงๆหรอเนี่ยว่าแต่ทำไมหน้าตาไม่ดุดันเหมือนยักษ์เลยแต่กับน่ารักซะงั้น...แก้มขาวเนียนแทนที่จะตัวสีเขียวแถมยังมีผมสีฟ้าอีกนี่มันทศกัณฐ์โลกไหนวะเนี่ย ปากก็ได้รูปน่าจูบซะเหลือเกินขนตางอนสวยนี่มันผู้หญิงชัดๆ...ถามจริงๆใครจะกลัวกูวะเนี่ย

สมดังที่พิเภกได้ร่ายอักษราชมความงามของพี่ชายตนไว้ว่า

งามพักตร์ดุจดังศศิธร

พระขนงโก่งงอนมากจริงเหลือ

นวลปรางสองแก้มหอมกรุ่นเจือ

งามเนื้อกายาช่างงามจริง

งามนาสิกงามเนตรทั่วธาตุขันธ์

งามทุกวันหน้าตาเหมือนดังหญิง

ใครพบเห็นมิอาจจะประวิง

ต้องรีบวิ่งพานพบประสบเจอ



"ท่านพี่เพคะวันนี้น้องไปนอนอีกห้องนะเพคะ"

"ตามใจเจ้าเถิด"

ถึงแม้นนางมณโฑจะหน้าตาโสภามากเพียงใดก็ไม่ได้ทำให้ทศกัณฐ์รู้สึกพิศวาสเลยเล็กน้อยอาจจะเป็นเพราะมิใช่รักแท้ด้วยจึงทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้้

ชลธีนอนหลับตาไปในใจก็ยังคงว้าวุ่นหากได้พบหน้าสีดาแล้วตนไม่ชอบพอก็คงหารักแท้ไม่เจอเป็นแน่ในยามนี้ยังไม่รู้เลยว่าตนเองรักใครกันแน่ท้าวมาลีวราชให้พรอย่างไรถึงเป็นเช่นนี้

__________________________________

1.พรหมา คือพระพรหม ในที่นี้หมายถึง อดีตของนนทก นนทกเคยเป็นพรหมมาก่อน แต่อิจฉาริษยารุ่นน้องที่ได้รับตำแหน่งไปแทน จึงถูกพระอิศวร (หรือพระศิวะ) สาปให้เป็นยักษ์ล้างเท้าอยู่เชิงบันไดเขาไกรลาศเป็นเวลาโกฏิปี

2.โกฏิ ชื่อมาตรานับ ๑ โกฏิเท่ากับ ๑๐ ล้าน.

3.หัสนัยต์ คือ พระอินทร์

4.ท้าวมาลีวาราช คือ ท้าวมาลีวราช หรือมาลีวัคคพรหม เป็นพระพรหมมีสี่พักตร์แปดกร มีความยุติธรรมมากจึงได้รับพรจากพระอิศวรให้มีวาจาสิทธิ์ ท้าวมาลีวราช มีศักดิ์เป็นปู่ของทศกัณฐ์เนื่องจากเป็นเชษฐาของท้าวจตุรพักตร์

5.คนธรรพ์ คือ ชาวสวรรค์พวกหนึ่งจัดเป็นเทพชั้นต่ำ

6.จาบัลย์ คือ ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น.

7.คันฉ่อง คือ เครื่องสำหรับส่องหน้าทำด้วยโลหะเช่น ทองแดง หรือสัมฤทธิ์ ขัดจนเป็นมันเงา มีด้ามจับ.หรือ กระจกเงารูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ามีกรอบ 2 ชั้น เอียงเข้าออกได้.

8.มณโฑ คือ เป็นมเหสีของทศกัณฐ์ มีชาติกำเนิดเดิมเป็นกบ อาศัยอยู่ใกล้อาศรมของพระฤๅษี 4 ตน พระฤๅษีมักจะให้ทานน้ำนมนางกบอยู่เสมอวันหนึ่งนางกบเห็นนางนาคมาคายพิษใส่อ่างน้ำนมเพื่อฆ่าพระฤๅษีทั้ง 4 นางจึงสละชีวิตกระโดดลงไปกินนมในอ่างจนตายพระฤๅษีได้ชุบชีวิตนางให้ฟื้นขึ้นเพื่อถามเรื่องราวเมื่อทราบความจริงแล้ว จึงชุบนางกบให้เป็นมนุษย์ มีความสวยงามมาก ตั้งชื่อให้ว่า "มณโฑ" (แปลว่ากบ)แล้วนำนางไปถวายพระอุมาบนสวรรค์ ต่อมาพระอิศวรประทานนางมณโฑให้แก่ทศกัณฐ์เป็นรางวัลตอบแทนที่ยกเขาไกรลาสให้ตั้งตรงเหมือนเดิมได้แต่ถูกพาลีชิงนางไประหว่างทางนางต้องเป็นภรรยาของพาลีจนตั้งครรภ์ พระฤๅษีอังคัตจึงสั่งให้คืนนางให้แก่ทศกัณฐ์โดยผ่าท้องนำทารกไปฝากไว้ในท้องแพะ ต่อมาจึงเกิดมาเป็นองคต

___________________________________



สวัสดีทุกคนสาเหตุที่เราเขียนเรื่องนี้ก็เป็นเพราะชื่นชอบในรามเกียรติ์มากๆจึงอยากจะลองเขียนแนวนี้ดูหวังว่าทุกคนจะชอบกันน๊าาา

ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะจะพยายามเขียนให้ดีที่สุดเลย

ทศกัณฐ์จะเจอรักแท้ตอนไหนนะ....กฏของท้าวมาลีวราชจะทำให้ความรักทศกัณฐ์เป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป