ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•อลิช แอชคลาส•

กลิ่นหอมเย้ายวนของพืชพรรณจากในสวนของคฤหาสน์ตระกูลแอชคลาส ทำให้ตัวฉันราวกับผีเสื้อที่ถูกเกสรและสีสันสดใสของดอกไม้ล่อลวงเข้ามา 

"พืชพรรณเหล่านี้ คือสิ่งที่นายน้อยโนอา คอยฟูมฟักทะนุถนอมมาเป็นอย่างดีคะ"

เหล่าคนรับใช้คนดูแลสวนต่างมีสีหน้าท่าทางภาคภูมิใจในตัวน้องชายของฉัน ฉันยื่นมือไปหวังจะสัมผัสดอกไม้ที่มีสีม่วง 

"ระวังหน่อยนะค่ะ คุณหนู นายน้อยเคยบอกว่าบางต้นเป็นสมุนไพรบ้างต้นก็มีพิษด้วยคะ"

ฉันดึงมือกลับทันที สายตามองไปยังดอกไม้หลากสีรอบๆ บรรยากาศที่นี่ช่างผ่อนคลายเหลือเกิน

"ทำไมโนอาถึงได้ชอบของแบบนี้กันนะ"

"เพราะพืชพรรณแต่ละต้นในนี้มีความหมายของมันคะ"

สาวรับใช้และผู้ดูแลสวนเริ่มอธิบายคร่าวๆตามที่น้องชายของฉันเคยเล่าไว้ให้พวกเธอฟัง

ดอกทานตะวันที่แหงนมองแต่ดวงอาทิตย์ นั้นมีความหมายว่าซื่อสัตย์ 

เดซี่ ดอกไม้แห่งความบริสุทธิ์ ความหวังและการเริ่มต้นใหม่

คัตเตอร์ ดอกไม้แห่งการแอบรัก ที่คอยหนุนหลังให้ดอกไม้อื่นๆสวยงามเสมอ

ดอกหญ้า ดอกไม้แห่งความอิสระ ที่มักชินกับการที่ไม่มีใครสนใจหรือถูกมองข้าม

ดอกวิสทีเรียสีม่วงโดดเด่นงดงาม แม้จะมีพิษร้ายแรงแต่กลับมีความหมายถึงชีวิตที่ยาวนาน 

"เอ๊ะ! ท่านพี่"

เสียงหวานใสดังมาจากข้างหลังทำให้ตัวฉันรู้ทันทีว่าเป็นน้องชายสุดที่รัก

"ท่านพี่ก็ชอบดอกไม้เหมือนกันสินะครับ?"

ปกติผู้หญิงเกือบจะทุกคนก็คงจะชอบสิ่งที่มีสีสันสวยงามกันอยู่แล้ว แต่ที่ฉันชอบคงจะเป็นน้องชายเสียมากกว่า พอคิดเช่นนี้แล้วใบหน้าก็รู้สึกร้อนวูบวาบ อดทนไว้ตัวฉัน ฉันสงบสติอารมณ์ก่อนจะเดินไปหาน้องชายแล้วยื่นแขนเข้าไปโอบกอดเบาๆ กลิ่นหอมจัง 

"โนอาไม่รู้หรอกหรอ ว่าพี่ชอบอะไร"

"เอ๋!.."

ด้วยการจู่โจมกระทันหันทำให้ใบหน้าของน้องชายแดง ตัวสั่นระริก ด้วยความเขินอาย 

"ทะ..ท่านพี่"

ฉันรีบผละออกทันที แย่ละควบคุมสติไม่ได้เลย ฉันยังคงฝึกฝนไม่เพียงพอสินะ ฉันพยายามข่มอารมณ์ความรู้สึกเอาไว้ 

"เรียนเสร็จแล้วหรอจ๊ะ?"

ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เพื่อปกปิดความเขินอายเอาไว้

"ครับ ผมได้ดอกไม้มาใหม่ว่าจะเอามาปลูกที่สวน"

ดอกไม้ขนาดเล็ก สีฟ้า5แฉก โดยจะออกดอกตามปลายยอดส่วนโค้ง กลีบเชื่อมติดกันเป็นหลอดสั้นๆ

"นี่คือ?"

"ฟอร์เก็ตมีน็อตหรืออย่าลืมฉัน ที่มีความหมายว่ารักแท้ครับ"

ใบหน้างดงามของน้องชายดูหมองหม่นลงทันที

"มีอะไรรึป่าวจ๊ะ"

น้องชายกับส่ายหน้าไปมา แล้วกลับมายิ้มอีกครั้ง

"ไม่มีอะไรหรอกครับ"

"นี่ครับ"

น้องชายยื่นดอกไม้มาให้ ดอกไม้ที่เปรียบเสมือนเจ้าหญิงแห่งบุปผา สีขาวสวยบริสุทธิ์ แถมยังมีกลิ่นหอมที่น่าประทับใจ 

"ผมไม่อยากทำให้ดอกไม้ต้องเหี่ยวเฉา ดังนั้นท่านพี่ นี่ผมให้ไปทั้งกระถางเลย"

***

•เรน ลูอิส•

"เจ้าลูกชาย มีอะไรงั้นรึ"

ชายผมมองร่างสูง ถามคำถามผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"ท่านพ่อ ผมอยากจะอยู่ฝึกกับโนอาต่ออีกซักระยะ"

ท่านพ่อกลับไม่ได้สีหน้าแปลกใจอะไร หลับตาลงใช้เวลาครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

"แล้วงานหมั้นของเจ้ากับเจ้าหญิงยูมิน่า แห่งอาณาจักรเวอร์มิลเลียน ในอีก3เดือนข้างหน้าเล่า"

ยูมิน่า เวอร์มิลเลียน เจ้าหญิงสีแดงชาดผู้เลื่องลือแห่งอาณาจักรเวอร์มิลเลียน คือคนที่จะต้องเป็นคู่หมั้นของผม ซึ่งผมนั้นยังไม่เคยเจอหน้าเธอเลยสักครั้ง

แต่ราชวงศ์ไม่เหมือนตระกูลแอชคลาสที่สามารถเลือกคู่ครองได้อิสระ ผมเริ่มจะอิจฉาอาจารย์โนอาแล้วซิ 

"ในอีก2เดือน ในวันสิ้นปีพวกผมก็ต้องไปเมืองหลวงอยู่แล้วครับ"

"นั้นสินะ ข้าได้เห็นฝีมือของบุตรชายมาร์ควิสเลโอนาร์ดถือว่ายอดเยี่ยมเลยทีเดียว"

ชายที่เปรียบดั่งราชสีห์ผู้ทนงตน ปกติแล้วจะไม่เอ่ยปากชมใครง่ายๆ แม้แต่ตัวผมที่ถูกคนในราชสำนักเรียกว่าเป็นอัจฉริยะและถูกประคบประหงมมาเป็นอย่างดีกลับไม่เคย กลับไม่เคยได้รับคำชมเลยซักครั้ง

"การที่เจ้าจะสามารถเติบโตได้ยิ่งขึ้น เจ้าจะต้องมีคู่แข่งที่ทัดเทียมหรือเหนือกว่าเจ้า คอยให้ไล่ตาม"

"ก็ได้ ข้าจะลองคุยกับมาร์ควิสเลโอนาร์โดเกี่ยวกับเรื่องนี้ดูซักครา"

กลิ่นอายของผู้ปกครองแผ่ขยายออกมาจากร่างกายของท่านพ่อทำให้ดูราวกับสิ่งมีชีวิตที่ทรงอำนาจยิ่ง

"ขอบพระคุณมากครับ ท่านพ่อ"

***

•มาร์ควิสเลโอนาร์ด•

"เก่งมากสมกับเป็นลูกชายของข้า ฮาฮ่าๆ"

ข้าที่มีโอกาสได้เห็นการฝึกประลอง ระหว่างโนอากับอาจารย์เมวิส โดยอาจารย์เมวิสถูกลูกชายข้าคอยปั่นหัวอยู่

"หุบปากไปเลยเจ้าหนูเลโอนาร์ด ไม่งั้นข้าจะเล่าประวัติศาสตร์ดำมืดของเจ้าให้กับลูกชายเจ้าฟัง"

ท่าทางโมโหของอาจารย์เมวิส ทำให้ข้าต้องทำตาม อย่างลีกเลี่ยงไม่ได้ 

"ขอเถอะครับ ขอแค่เรื่องนี้เท่านั้น"

ประวัติศาสตร์ดำมืดของข้าเท่านั้นที่ไม่อยากจะให้ใครได้รับรู้ ข้าจึงเลือกที่จะมองดูเงียบๆ 

ก็เคยได้ยินมาอยู่หรอกว่าลูกชายข้า ระดับพลังบรรลุถึงขั้น'ฝึกหัด' ตั้งแต่อายุยังไม่ถึง7ขวบด้วยซ้ำ ซึ่งการที่สามารถปลุกพลังทางสายเลือดจะต้องบรรลุขั้น'ฝึกหัด'เสียก่อน สายเลือดผู้บงการมิติ สายเลือดระดับพิเศษที่มีเรื่องเล่าว่าสืบทอดมาจากเทพเจ้าโบราณ 

ซึ่งตระกูลแอชคลาสไม่ได้มีกฎเคร่งครัดเรื่องการแต่งงานทำให้พลัง สายเลือดผู้บงการมิติ ค่อยๆหายไป จนถึงตอนนี้เป็นเวลากว่า 3 ศตวรรษ แล้วที่พลังนี้ปรากฎขึ้นในตระกูลแอชคลาสอีกครา 

ข้ารู้ตัวข้าดี ด้วยพลังสายเลือดราชสีห์ผู้กล้าของข้า

ข้าจึงเป็นพวกใช้สัญชาตญาณและร่างกายในการจดจำ ทำให้ภรรยาและลูกสาวเรียกว่าพวกบ้ากล้ามไม่เหมาะกับการฝึกสอนผู้อื่นซักเท่าไหร่ 

แต่ถึงกระนั้นลูกชายข้ากับโชคดีที่ได้อาจารย์เมวิสสั่งสอน ถึงพลังโจมตีของเธอจะอ่อนแอกว่ามากเมื่อต้องเปรียบเทียบกับคู่ต่อสู้ที่มีพลังระดับเดียวกับเธอ แต่ความรู้ที่เธอมีอยู่เข้าขั้นสัตว์ประหลาด ซึ่งตัวข้ากับฝ่าบาทเลออนรู้ดี เพราะเคยเป็นศิษย์เธอ

"ถ้าข้าช่วยเพิ่มกล้ามเนื้ออีกซักนิดน่าจะดีกว่านี้นะ"

"เฮ้ยๆ แบบนั้นผู้นำตระกูลแอชคลาสต้องเปลี่ยนคนแล้วละ"

เสียงของชายร่างสูงผมสีทองข้างหลังข้า แน่ล่ะถ้าข้าทำแบบนั้นมีหวังภรรยาและลูกสาวได้เอาเรื่องข้าแน่

"โอ้ ฝ่าบาทเลออน มีธุระอะไรกับข้ารึขอรับ"

ข้ามองไปยังชายร่างสูงใหญ่ผมสีทอง ที่กำลังทำท่าทางเลิ่กลัก ข้ากับฝ่าบาทเลออนเป็นสหายกันตั้งแต่เยาว์วัย ทำให้รู้นิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี แล้วท่าทางแบบนี้ทำให้ข้ามีรางสังหรณ์ว่าจะพาข้าไปพัวพันกับเรื่องวุ่นวายเข้าให้

"ข้าอยากให้ เรน ฝึกพิเศษอยู่ที่นี่อีกซักเดือนสองเดือน"

แล้วข้าก็คิดไม่ผิด โอ้แบบนี้ผู้สืบทอดบัลลังก์คงจะได้เปลี่ยนคนแล้วละ 

"แล้วฝ่าบาท ท่านจะเล่าให้ฝ่าบาทอาเรีย ฟังว่ายังไงรึขอรับ"

"จะ..เจ้าคิดมากไปแล้ว ข้ามีไม่มีความจำอะไรที่จะต้องอธิบายให้เธอฟัง"

ท่าทางยืดอกอย่างมั่นใจ ออร่าแสงสีทองของผู้ปกครองแผ่กระจายปกคลุมทั่วร่าง สมแล้ว ผู้กองบัญชาการทหารศักดิ์สิทธิ์ เจ้าชายเลออน ลูอิส สมกับเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์ลำดับที่หนึ่งจักรพรรดิคนต่อไปของจักรวรรดิ์มิสลูน่า...