ชีวิตใหม่ของผู้กล้าจอมปลอม

•โนอา ผู้กล้าจอมปลอม•

 

ในความมืดสลัว มีแสงไฟริบหรี่ เหมือนกำลังนำทางผมอยู่ คงต้องตามไปสินะ ผมถอนหายใจและก้าวเท้าเดินไปตามแสงไฟ

 

"เจอกันอีกแล้วนะคะ คุณโนอา" ตรงหน้าผมตอนนี้ มีสาวสวยกำลังนั่งดื่มชาอยู่ต่อหน้า เธอมีผมสีทองยาวตรงถึงสะโพก ดวงตากลมโตมีสีฟ้าอ่อนงดงามราวอัญมณี รูปร่างเล็กสูงประมาณ155ชม. และผิวกายสีขาวราวกับหิมะ

 

เมื่อมองไปที่เธอ ใบหน้าก็รู้สึกร้อนผ่าวหัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ทำให้จ้องมองเธอนานๆไม่ได้ต้องเบือนหน้าหนี

 

"สวัสดีครับ ท่านเทพธิดาผู้ชั่วร้าย"

 

เทพธิดาผู้งดงาม ที่เรียกตัวเธอเองว่าเทพธิดาผู้ชั่วร้าย

 

เธอนั่งต่อหน้าผมด้วยท่าทางสงบ มือของเธอกำลังรินน้ำชาใส่ถ้วย ภาพตรงหน้าช่างมีเสน่ห์เกินต้านทาน

 

ผมหลับตาลงพยายาม ทำความเข้าใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทำให้ผมมาอยู่ที่นี้

 

"ผมตายอีกรอบแล้วสินะครับ?"

 

"ใช่แล้วค่ะ โดนผู้กล้าคนปัจจุบันฟันขาดเป็น 2 ท่อนเลยค่ะ" สภาพตัวผมนี้สยดสยองสุดๆ เฮ้อ...

 

"ผมไม่เสียใจหรอกนะครับ"

 

"สิ่งที่เรียกว่าผู้กล้า สำหรับผมมันตายไปพร้อมกับเธอคนนั้นแล้ว"

 

ผมรู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอก เมื่อหวนนึกถึงเรื่องราว

 

ความเจ็บปวด ตอนที่มีชีวิตอยู่

 

พระราชางี่เง่าที่พยายามจะควบคุม ตัวผม

 

หลังจากที่สามารถปราบจอมมารลงได้แล้ว

 

จอมมารได้ขอให้ผมได้ไว้ชีวิต เหล่าประชาชนของเผ่าปีศาจ ด้วยเหตุผลที่ว่า

 

"ตัวข้าผิด แต่ประชาชนของข้าไม่เกี่ยว"

 

ตัวผมได้ให้สัญญา และเข้ามาดูแลความเป็นอยู่ของเผ่าปีศาจ

 

เผ่าปีศาจที่เกือบล้มสลายไปแล้วได้กลับมามีชีวิต

 

ที่สงบสุขอีกครั้ง ตัวผมจึงได้ความเคารพบูชาจาก

 

เผ่าปีศาจ สามารถสั่งการได้เผ่าปีศาจได้เช่น จอมมาร

 

ราชาเห็นเช่นนี้จึงเกิดความโลภ

 

นำตัวคนสำคัญของผม มาเป็นข้อต่อรองเพื่อให้ผม

 

สั่งให้เผ่าปีศาจรุกราน

 

ยึดดินแดนของประเทศข้างเคียง

 

แต่เหตุการณ์นี้กลับไม่เกิดขึ้น เพราเธอคนนั้นได้ทำการจบชีวิตตัวเอง

 

ผมรู้สึกโกรธ จึงใช้ชีวิตคน30ล้านของประเทศนั้นเพื่อระบายความโกรธของผม

 

จึงถูกเรียกว่า จอมมาร เหล่ามนุษย์ได้ร่วมกันเป็นปึกแผ่นอีกครั้ง

 

และพ่ายแพ้ให้กลับผู้กล้าในที่สุด ภาระบนบ่าของผมก็ถูกส่งต่อให้ผู้กล้าคนต่อไป..

 

"ฉันไม่สนใจหรอกนะ ว่าคุณจะเป็นผู้กล้าหรือจอมมาร

 

เพราะว่าตัวคุณนั้นเป็นของฉัน หุหุหุ"

 

เธอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สายตาที่จ้องมองมา

 

ราวกับสัตว์นักล่า ที่กำลังเล่นกับเหยื่อ

 

 

 

แต่สิ่งนี้กับทำให้ผมมีความสุข ใบหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ถึงพยายามจะข่มอารมณ์ไว้

 

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอกับไร้ประโยชน์

 

[สกิลขนานนาม] เป็นทักษะที่ตัวตนที่เหนือกว่าจะมอบให้เหล่าบริวารหรือผู้ที่มีระดับที่ต่ำกว่า

 

สิ่งนี้จะทำให้ได้รับนามสลักไว้กับวิญญาณ และสร้างเฉลียงทางเดินวิญญาณ

 

ผลขอการขนานนามคือ จะได้รับพลังส่วนหนึ่งของผู้ที่ตั้งชื่อให้ยิ่งตัวตนนั้นแข็งแกร่งเพียงใด ก็จะยิ่งได้รับพลังที่แข็งแกร่งมากขึ้น

 

แต่จะทำให้มีความรู้สึกราวกับสัตว์เลี้ยง

 

ซึ่งตัวผมในตอนนี้ก็ได้รับผลนั้น มีความรู้สึกอยากจะเจอเธอ อยากจะให้เธอชม

 

"ทำไมถึงพยายามต่อต้านฉันขนาดกันละคะ?"

 

เธอทำแก้มมุ้ย บ่นด้วยท่าทางไม่พอใจ แต่นี้กลับทำให้สเน่ห์ของเธอเพิ่มมากขึ้น

 

"นะนั่นนะ มันแน่อยู่แล้ว" การที่มีสาวงามมาสนใจมันก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่ความรู้สึกของเธอมันมากเกินไป จนน่ากลัวนะสิ

 

ครั้งหนึ่งผมโดนเธอฆ่าตาย เธอแก้ตัวด้วยเหตุผลที่ว่า

 

อยากจะให้มาอยู่ด้วยกันตลอดไป

 

ด้วยกฎที่มนุษย์ไม่สามารถอาศัยอยู่ในดินแดนเทพได้ ผมจึงถูกเธอส่งไปเกิดใหม่ที่ต่างโลก

 

***

 

"เป็นผู้กล้าแล้วทำให้นายเจ็บปวด งั้นมาเป็นของฉันสิ"

 

ภาพของหญิงสาวเพื่อนสมัยเด็ก ผุดขึ้นในห้วงความคิดของผม ทำให้เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

 

"หุหุหุ ใจกล้าจังเลยนะคะ"

 

"อยู่ต่อหน้าฉันยังกล้าคิดถึงผู้หญิงคนอื่น"

 

เสียงหัวเราะของเทพธิดาดังขึ้นเบาๆ น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความไม่พอใจ

 

ผมไม่ตอบอะไร เบนสายตาหนี มือยกถ้วยชาขึ้นมาดื่ม กลบเกลื่อน

 

"แล้วผมต่อจากนี้จะเป็นยังไงหรอครับ" ด้วยกฎแห่งเทพ ทำให้ผมไม่สามารถอยู่ที่นี้ได้นาน

 

"คุณจะถูกส่งไปเกิดที่โลกใบใหม่ค่ะ"

 

"น่าเสียดายนะคะ ที่ไม่อาจอยู่ด้วยกันตลอดไป"

 

นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขมๆ

 

เมื่อมองไปยังเทพธิดาผู้ชั่วร้าย ที่มีสีหน้าหม่นหมอง

 

บริเวณอกของผมกับรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

 

"มีเวลาเหลืออีกนิดหน่อย ช่วยมาขยับมาตรงนี้ได้ไหมคะ" ไม่รู้เพราะผลของ [ขนานนาม] หรือป่าว ผมขยับไปข้างๆเธออย่างไม่ลังเล

 

"คุณเหนื่อยมามากพอแล้วคะ ฉันจะให้รางวัล"

 

เธอตบมือลงบนตักเล็กๆของเธอ เป็นการเชิญชวนให้ผมซบลงบนตักของเธอ ผมลังเลเล็กน้อย

 

ก่อนจะทำตามคำพูดเธอ

 

เอาเถอะการได้นอนหนุนตักเทพธิดาผู้งดงาม

 

ไม่เห็นจะต้องลังเลเลย

 

ผมซบลงบนตักเธอ เมื่อเหลือบมองไปยังไปหน้าเธอ

 

ก็เห็นว่าเธอกำลัง หน้าแดงไปจนถึงใบหูอยู่

 

ทำเอาผมน่าแดงไปด้วยเลย

 

"ช่วยหลับตาด้วยคะ"เธอใช้มือเล็กๆปิดตาของผม

 

ด้วยความรู้สึกนุ่มสบายทำให้ผมนั้นผ่อนคลายอารมณ์ และผล็อยหลับไป...

 

 

 

•เทพธิดาผู้ชั่วร้าย•

 

เมื่อมองไปยังชายหนุ่มบนตักของฉัน

 

ใบหน้าก็รู้สึกร้อนเทาขึ้นทันที หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

 

เกินต้านทาน นี่คือพลังระดับจอมมารหรอ

 

ช่างน่าเกรงขามอะไรเช่นนี้

 

หุหุ น่ารักจังเลยนะคะ เหมือนลูกแมวตัวน้อยที่กำลัง

 

นอนหลับบนตักของเจ้าของเลย

 

"การที่คุณตายเนี้ยก็ดีเหมือนกันนะคะ" ทุกครั้งที่เขา

 

จบชีวิตลงเขาก็จะกลับมาโผล่ที่นี้ทุกครั้ง หุหุ

 

ไม่ได้ๆ สัญญากับเขาไว้แล้ว ว่าเราจะไม่ฆ่าเขาอีก

 

คนที่รักอิสระอย่างเขา ถึงกลับยอมเป็นผู้กล้าเพียงแค่ต้องการปกป้องคนสำคัญเท่านั้น

 

แต่มนุษย์ผู้โง่เขลากลับต้องทำให้มืออันแสนอ่อนโยน

 

ของเขากลับต้องมาแปดเปื้อน

 

30ล้านชีวิตของพวกโง่เง่า นั้นมันยังไม่พอด้วยซ้ำ

 

เหมือนกับสัตว์เลี้ยงที่เจ้านายทะนุถนอมอย่างดี

 

แต่ถูกผู้อื่นทำให้เกิดรอยแผล

 

ฆ่าพวกมันทิ้งให้หมดดีไหมนะ! ความคิดหนึ่งแล่นพล่านเข้ามาในหัว ไม่ได้ๆ จะโดนเขาเกลียดเอา

 

"เฮ้อ!" เป็นถึงเทพธิดาผู้ชั่วร้ายกลับต้องมาลังเล

 

ที่จะทำลายโลกซักใบแบบนี้ เป็นเพราะคุณเลยนะ

 

แบบนี้ต้องให้รางวัลซักหน่อย ฉันก้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากของเขา

 

 

 

"รางวัลสำหรับคุณไม่มีอะไรที่ดีไปมากกว่าฉันแล้วคะ!" หุหุหุ นี้หรืออาจจะเป็นรางวัลสำหรับฉันกันแน่นะ? นี่คงเป็นรางวัลสำหรับเราสองคน!

 

ฉันครุ่นคิดในใจ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้า หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ไม่ได้ๆ

 

อดทนไว้ตัวฉันๆ ตอนนี้ยังไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้

 

แค่ใส่ปลอกคอแสดงความเป็นเจ้าของไว้ก่อนละกัน หุหุหุ

 

"แล้วเจอกันใหม่นะคะ ที่รักของฉัน"

 

ได้รับนาม!! [โนอา]

 

ได้รับฉายา [คนรักของเทพธิดา] !

 

ได้รับสกิล [เนตรสวรรค์] !

 

ได้รับความต้านทาน [ต้านทานนอกรีต] เสียงวัฏฏะแห่งโลกดังขึ้น

 

"หุหุหุ เหมือนฉันจะทำให้มีตำหนิอีกแล้ว"