ถ้ารักฉัน แล้วจะฆ่าฉันทำไม?

นัยน์ตาสีนิลพร่างพราวราวกับท้องฟ้ายามราตรีสะท้อนผ่านม่านหมอกที่ห้อมล้อมรอบกายเขาอยู่ลงมา ดวงตาวาววับคู่นั้นกำลังจับจ้องมองลงมาที่เธอ ความรู้สึกในนั้นดุดันจนหญิงสาวตกใจและดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่งในอุ้งมือเขา เขาเอ่ยปลอบโยน อ่อนหวานหลอกล่อ น้ำเสียงแฝงความพร่าลึกด้วยเพลิงพิศวาส ในระหว่างที่เขาควบคุมไม่ให้มินตราดิ้นรนต่อต้าน ชายหนุ่มเล้าโลมและเคล้าคลึงจนกระทั่งเธอทนไม่ไหวสะท้านเฮือกในความซาบซ่าน พร้อมกับแอ่นหยัดกายขึ้นหาเขา

สะโพกของเขาตอกกระทั้นเป็นจังหวะแรงลึก เรือนกายทรงพลังของเขาเปลือยเปล่า กล้ามเนื้อแกร่งอาบไปด้วยหยาดเหงื่อจนผิวของเขาวาบวับ ม่านหมอกจากแอ่งน้ำลอยขึ้นมาโอบรัดพวกเขาทั้งคู่ บดบังใบหน้าของกันและกันจนจนกระทั่งหญิงสาวเห็นเพียงดวงตาของคนเบื้องหน้า เธอทำได้เพียงแค่รู้สึกได้ถึงตัวตนของเขาอย่างลึกซึ้งอยู่ภายใน เขาครอบครองเธออย่างดุดัน กระหายจนหมดทุกส่วนสัด กระทั่งเธอตระหนักได้ว่าคงไม่มีวันหลุดพ้นจนเขาได้ ใบหน้าชายหนุ่มรางเลือนอยู่ในสายหมอก ไม่ว่ามิตราจะพยายามอย่างขัดใจเพียงใด ก็มีเพียงความเข้มร้อนในดวงตาของเขาเท่านั้นที่ทะลุผ่านม่านหมอกลงมา

มินตราผวาตื่น เนื้อตัวสั่นระริกด้วยไฟพิศวาสแรงร้อน เธอรู้สึกเสร็จสมราวกับลอยอยู่บนอากาศ ผิวกายของเธอชื้นไปด้วยเหงื่อ เธอได้ยินเสียงหอบหายใจขาดห้วงของตนเองนานอยู่ชั่วอึดใจกว่าเธอจะปรับลมหายใจให้เป็นปกติได้ 

มือเรียวสวยยกขึ้นเสยเส้นผมสีดำสนิทดกหนาของตน ความฝันนี้ทำให้พลังงานของเธอเหือดหายได้ทุกครั้ง 

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หัวสมองตื้อตัน นอกจากจะถูกครอบงำด้วยความตระหนกและอารมณ์พิสวาสที่ยังค้างคาแล้ว จุดนั้นที่บอบบางของเธอยังเต้นตุบๆ เหมือนพึ่งผ่านการร่วมรักมาจริงๆ หญิงสาวบิดกายอยู่บนผ้าปูที่นอน บีบต้นขาเข้าหากันเพื่อพยายามลบล้างความเสียวซ่านของการมีเขาอยู่ภายในกาย เขา ผู้ไร้นาม ไร้ใบหน้า แต่เป็นคนเดียวคนนั้นอยู่เสมอ

หญิงสาวมองไปยังแสงจันทร์ที่สอดลอดหน้าต่างเข้ามา มันเป็นแค่ความฝัน เธอบอกตนเองพยายามปลอบจิตใจที่เตลิดของตัวเองกลับมา

แต่มันเหมือนจริงมาก...

ฝันนั้นไม่ได้เหมือนกันทุกครั้งเธอสัมผัสได้ ราวกับเป็นฉากในนิยายเรื่องหนึ่ง เราร่วมรักกัน ต่างสถานที่ ต่างโอกาส เธอไม่รู้เลยว่าจะสามารถจิตนาการสิ่งนั้นได้มากมายเช่นนั้น ทั้งที่เธอเป็นแค่สาวน้อยคนหนึ่งที่ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ในโลกแห่งความเป็นจริงมากก่อน

ทุกอย่างมันเริ่มต้นเมื่อเกือบหนึ่งปีก่อน ไม่มีเหตุ ไม่มีมูลใดๆ จู่ๆ มันก็เกิดขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฎตัวในความฝัน เล้าโลม พยายามครอบครองเธอ แต่มินตราไม่ยินยอม ครั้งแรกเธอคิดว่ามันเป็นแค่ความเพี้ยนๆ ที่เธออ่านนิยายอิโรติกมากเกินไป แต่ความฝันนั้นกลับมาอีกหน รวมทั้งในคืนต่อมา และต่อมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอหวาดหวั่นที่จะเข้านอน มินตราพยายามที่จะไม่นอน เธอฝืนตัวเอง เธอไม่รู้เลยว่าเขาจะมาเมื่อไหร่ หญิงสาวจึงทำได้เพียงพยายามห้ามตัวเองไม่ให้นอนหลับ กระทั่งร่างกายของเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอวูบหลับไป และตอนนั้นเองเขาก็ได้ปรากฎตัวขึ้นมาในความฝันของเธออีกครั้งราวกับเฝ้ารอเธอมาเนิ่นนาน

และเขาโกรธเธอ เดือดดาลที่เธอพยายามจะหลบเลี่ยงเขา เรือนกายสูงใหญ่ของเขายืนอยู่ข้างเตียงนอนประจำของเธอ เพลิงโทสะฉายชัดรอบตัว อารมณ์ของเขาแผ่ซ่านอยู่ในอากาศจนมินตราหายใจไม่ออก เธอควบคุมลมหายใจไม่ได้ รู้สึกหวาดกลัว ทว่าลึกๆ เธอกลับรู้สึกว่า เธอไม่ได้กลัวที่เขาโกรธ เธอแค่ไม่อยากให้เขาโกรธ...มินตราทำใจแข็ง เธอนอนนิ่งหัวใจเต้นรัวอยู่บนเตียงที่เดิม รู้สึกราวกับร่างกายตอนแรงไร้กระดูกทว่าผิวกายภายใต้ชุดนอนเบาบางรู้สึกตื่นตัว เธอไวต่อสัมผัสกระทั่งรู้สึกได้ถึงผิวเลียบลื่นของผ้าปูที่นอนราคาแพงใต้ร่าง ร่างสูงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกัน

เธอทำใจแล้ว รู้อยู่แล้วว่าจะต้องกลายเป็นแบบนี้ เขาต้องการเธอ และใช้ เธอเองก็โหยหาเขา หลายครั้งที่เกือบจะเผลอใจยินยอมปล่อยกาย เธอเป็นคนทำทุกอย่างให้ออกมาแบบนี้ มินตรารู้อยู่แล้ว ลึกๆ รู้ว่าไม่มีทางต่อต้านเขาได้ แต่ก็ยังเลือกที่จะท้าทายและยวนยุเขา ณ เวลานี้ เธอทำได้เพียงตั้งใจเผชิญหน้ากับเขา ชายแปลกหน้าที่เธอไม่อาจต้านทานอะไรได้เลย

เขาก้าวเข้ามาใกล้ ความดุดันของเขาปรากฎชัดอยู่ในการเคลื่อนไหว

“เจ้าพยายามหลีกเลี่ยงข้า”

เขาพูด โทสะกระจายกล้ารอบตัวเขา อากาศรอบด้านเหมือนจะต่ำลงจนแทบหายใจไม่ออก บีบให้รอบด้านแทบตายอยู่ใต้ดวงตาคมกล้านั้น “เจ้าก็รู้ว่าไม่มีทางหลีกหนีข้าพ้น อย่าได้ทำเช่นนี้อีก"

หญิงสาวพยายามยันกายขึ้นหัวใจเต้นแรงระทึกอยู่ในอก มันกระทบชายโครงจนเสียดร้าว เธอรู้สึกเหมือนจะเป็นลม ทว่าตัวตื่นตัวรอรับความใกล้ชิดเขา

“ฉันกลัว” มิตราตอบเสียงอ่อน หวังให้คนเบื้องหน้าหายโกรธ

ชายหนุ่มชะงัก นัยน์ตาลุ่มลึกเด่นชัดยิ่งกว่าเก่า

“ให้ตายสิ” เขากระซืบ

แล้วชายหนุ่มก็ใช้มืออันแข็งแกร่งของเขาจับปลายเส้นผมของเธอ ร่างของเขาเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงตัวตนของเขา หมอกปริศนาร่ายรำปกคลุมทั้งสองอีกครั้ง บดบังกันและกันเลือนรางเหมือนอยู่ในฝัน ครอบงำให้เธอมองเห็นเขาไม่ชัดเช่นทุกครั้งที่เธอพยายามรับรู้ตัวตนของเขา แล้วนิ้วมือเรียวยาวของเขาก็สัมผัสผิวแก้มของเธอ มันกลับช่างอ่อนหวานนุ่มนวล เรียกเสียงครางแปลกประหลาดจากริมฝีปากของมินตรา มือที่หยาบร้อนของเขาลูบไล้ไปตามเรียวขาเปลือบอย่างเชื่องช้าหยอกล้อ พร้อมกับเลื่อนชายชุดนอนของเธอขึ้นไปกองบนเอวเพรียวบาง ความกระหายทะยานขึ้นสูง กลิ่นอายพิสวาสเข้มข้นเท่าทวีเมื่อเขามองลงมายังจุดอ่อนไหวระหว่างขาทั้งสองข้างของเธอ เขาแสดงออกอย่างชัดเจน เขาต้องได้เธอ เดี๋ยวนี้ ณ เวลานี้

เขาตั้งใจจะครอบครองเธอโดยไม่ตระเตรียมให้พร้อม มินตราตระหนักได้ เธอรู้สึกเย็นเยือกในใจ ก็ตามใจ หากเขาคิดว่าจะทำให้เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเป็นการลงโทษที่เธอพยายามหลบเลี่ยงเขาได้ เขาก็คงต้องผิดหวัง เธอจะแสดงให้เขาเห็นว่าไม่ใช่มีเพียงเขาที่จะตักตวงความสุขจากการร่วมเพศกันได้

โดยไม่ทันตั้งตัว เขาเบียดแทรกเข้ามา ครอบครองเธออย่างจาบจ้วงดุดัน ไม่ให้โอกาสต่อต้าน ชายหนุ่มดึงรั้งหญิงสาวไปที่ริมเตียง เปิดเปลือยท่อนล่างของเธอ มีเพียงหมอกจางๆ เท่านั้นที่ขวางกั้นทั้งสองไว้ เขาครอบคองเธอด้วยเพลิงโทสะและความอ่อนโยน เรือนร่างของเขาขยับเข้าออก กระแทกกระทั้นอย่างร้อนแรง ลุุ่มลึกและเน้นย้ำราวกับต้องการประทับตราเธอเอาไว้ให้เป็นของเขาตลอดกหาล ท้ายที่สุดเธอก็ร้องออกมา ริมฝีปากสีแดงสดอ้าออกเปล่งเสียงอันไพรเราะ เขาชนะที่ได้เสียงครางหอบพร่าของเธอ เธอไม่ได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หากแต่เป็นเสียงหวีดร้องหฤหรรษ์ อิ่มเอม เปลมและปิติ ซาบซ่านที่หญิงสาวไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีอยู่

นั่นคือครั้งแรกที่เขาร่วมรักกับเธอ มินตราตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการสะท้านเยือกจากจุดสุดยอดที่แสนหวานและเข้มข้นเธอร้องไห้ กัดริมฝีปากจนห้อเลือดแล้วนอนขดตัวดียวดายอยู่บนเตียงที่ยุ่งเหยิง นั่นคือครั้งแรก แต่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอย่างแน่นอน