เกมรักของซาตาน

                ฝันร้ายที่ไม่อาจลบเลือน อิงฟ้าหลับตานึกถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมันเป็นฝันร้ายที่เธอต้องจดจำมันไปตลอดชีวิต ร่างของภานุตกลงมาตายจากคอนโดหรูชั้นยี่สิบสองต่อหน้าเธอ ทุกคืนที่หลับตาภาพวันนั้นมันจะตามเข้ามาหลอกหลอนเธออยู่เสมอ

'อย่าทิ้งผมไปเลยนะฟ้า ผมรักฟ้านะ'

'อย่ามาตอแยได้มั้ย ไปให้พ้น ๆ เลย'

'ขอร้องนะฟ้า ผมอยู่คนเดียวไม่ได้'

'อยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ นี่ฉันชักรำคาญแล้วนะ ฉันจะกลับแล้วและวันหลังก็อย่ามานัดฉันด้วยเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก'

'คุณจะไปหามันใช่มั้ย'

'ถ้าใช่แล้วจะทำไม ฉันกำลังจะแต่งงานกับเขาเข้าใจหรือยัง อย่ามายุ่งกับชีวิตฉันอีก จำใส่สมองของแกไว้ว่าฉันเบื่อแกแล้ว'

'ผมจะไม่มีวันให้คุณไป ผมจะไม่มีวันให้คุณลืมผม'

“ เหรอ จะบอกอะไรให้นะว่าฉันไม่เคยนึกถึงแกเลยไม่เคยฝันถึงแกด้วยซ้ำ”

'ได้โปรดฟ้า อย่าทิ้งผมไป ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ' ร่างสูงก้มลงคุกเข่าอ้อนวอนผู้หญิงคนที่เขารักมากที่สุดสายตาแห่งความปวดร้าวเงยมองไปที่ใบหน้าสวย น้ำตาของลูกผู้ชายเอ่อคลอจนเต็มสองเบ้าตา

อิงฟ้งเดินหน้าหนีไปทางอื่นเธอไม่อยากหันมามองภาพตรงหน้า ไม่ใช่เธอไม่สงสารเขา แต่เพื่อชีวิตที่ดีของเธอแล้วเธอจำเป็นต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุด มือบางยกขึ้นมาผลักไสร่างสูงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าแล้วรีบเดินหนีออกไปจากห้องนั้นทันทีหญิงสาวตัดใจไม่หันกลับไปมองอีกเพราะเธอกลัวว่าเธอจะใจอ่อน

ภานุกับอิงฟ้าคบหาดูใจกันมาเกือบสองปีแล้ว เขารักเธอมากเธอรู้และเธอเองก็รักเขามากเช่นกัน แต่แล้วอยู่ ๆ อิงฟ้าก็เกิดเปลี่ยนใจ ตั้งแต่วันที่เธอได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่งเข้า เขาคือนักธุรกิจชื่อดังเจ้าของ บริษัท อสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงของประเทศ

อิงฟ้ากดลิฟต์ลงมายังชั้นล่างของคอนโดหรู หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตาบนแก้มนวลใสน้ำตาแห่งความสงสารคนที่เคยได้ชื่อว่าเป็นผู้ชายที่เธอเคยรักและรักมาก ... แต่เธอเลือกแล้ว เลือกในสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองถึงแม้ว่าเธอจะรักภานุมากแค่ไหน แต่เธอรู้ว่าคนอย่างเขาก็ให้เธอได้แค่ความรักเท่านั้น

สิ่งที่เธอต้องการคืออนาคตต่างหาก ภานุเป็นคนมีฐานะดีมากข้อนั้นเธอรู้ดี แต่เขาเป็นคนไม่เอาถ่านทำตัวไร้ค่าไปวัน ๆ ตั้งแต่ที่เธอคบกับเขามาเธอไม่เคยเห็นเขาทำงานทำการอะไรนอกจากขับรถหรูเที่ยวไปวัน ๆ เงินทองที่เขาใช้ก็ได้มาจากพี่ชายของเขาทั้งนั้น และที่สำคัญมากไปกว่านั้นเขาไม่เคยพาเธอไปกราบไหว้สวัสดีญาติผู้ใหญ่ของเขาเลยเธอไม่เคยรู้จักใครในครอบครัวของเขา นอกจากได้ยินเขาเล่าเรื่องพี่ชายให้ฟังบ้างก็เท่านั้น

หลายครั้งที่อิงฟ้าขอร้องให้เขาพาเธอไปพบพ่อแม่พี่น้องของเขา แต่เขาก็บ่ายเบี่ยงและสิ่งที่อิงฟ้าโกรธมากที่สุดก็คือเขาคิดที่จะแต่งงานกับเธออย่างเงียบ ๆ แค่จัดเลี้ยงเล็ก ๆ ภายในครอบครัวเท่านั้น แต่สำหรับอิงฟ้าแล้วเธอเองก็เป็นเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่อยากจัดงานแต่งงานให้ยิ่งใหญ่ สวยหรู สิ่งที่เขาคิดนั้นเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติเธอและครอบครัวเธออย่างยิ่ง

'กรี๊ด !!!'

ร่างของภานุลอยละลิ่วตกลงมาจากชั้นบนของคอนโดหรูแห่งนี้ อิงฟ้าที่กำลังเดินออกมาจากคอนโดกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ ภานุนอนหงายแน่นิ่งจมกองเลือดอยู่ตรงหน้า ดวงตาเขายังคงเบิกกว้างจ้องมองเธออยู่เหมือนกับว่าเขาจะขอจดจำเธอไว้จนลมหายใจสุดท้าย อิงฟ้าเข่าอ่อนทรุดลงตรงหน้าร่างของภานุทุกอย่างรอบตัวนิ่งงันราวกับว่าตอนนี้นาฬิกาได้หยุดเดินลงชั่วคราว

'นุ !!! ไม่นะนุ ทำไม ทำไมทำแบบนี้ นุตื่นขึ้นมาก่อน'

ชายคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาดูร่างของชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งอยู่ เขาแทบล้มทั้งยืนกับภาพที่อยู่เบื้องหน้าร่างสูงวิ่งเข้ามาประคองร่างที่ไร้ลมหายใจของภานุขึ้นมากอดแล้วพยายามพร่ำเรียกหาน้องชายของเขาให้ลืมตาฟื้นขึ้นมา

'นุ อย่าทิ้งพี่ไป พี่ไม่มีใครแล้ว เรามีกันแค่สองคน'

ชายคนนั้นร่ำไห้กอดร่างไร้วิญญาณของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายคนเดียวของเขา พลันหูของเขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้กระซิกสะอึกสะอื้นของใครบางคน เขาหันขวับไปมองแล้ววางร่างที่ไร้วิญญาณของน้องชายเขาลงทันทีเขาพุ่งตรงเข้ามาหาอิงฟ้าที่นั่งทรุดตัวร้องไห้ด้วยความตกใจอยู่กับเหตุการณ์ที่เพิ่งได้เจอเมื่อสักครู่นี้

'มันเกิดอะไรขึ้น คุณเป็นแฟนเขาใช่มั้ย คุณทำอะไรเขา'

เขาเขย่าร่างของอิงฟ้าอย่างเคียดแค้นเพราะอิงฟ้ามีส่วนทำให้น้องของเขาต้องมามีจุดจบอย่างนี้ ก่อนหน้านี้น้องของเขาได้นัดให้เขาออกมาหาเพื่อที่จะแนะนำแฟนสาวที่ตัวเขาเองก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนให้ได้รู้จัก เขารู้แต่เพียงว่าเธอชื่ออิงฟ้า แต่เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะต้องมาเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นแบบนี้

'เปล่า ... ฉัน ... เปล่า ... ฉันไม่ได้ทำ ปล่อยฉันนะ'

อิงฟ้าพยายามดิ้นให้หลุดจากมือทั้งสองที่กำลังบีบหัวไหล่เธออย่างแรง เธอออกแรงผลักเขาสุดแรงเกิดและมันได้ผลเขาเซถลาไปเธอจึงรีบวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้นทันที

ภาคินเซถลาจนจะเกือบล้ม ทันทีที่เขาตั้งตัวได้เธอก็วิ่งหนีไปแล้วเขาได้ แต่มองตามด้วยความอาฆาต เขาจดจําใบหน้าของเธอได้เป็นอย่างดี ใบหน้าที่สวยแต่แฝงไปด้วยความโหดร้าย เธอทําให้น้องของเขาต้องตายและเธอต้องชดใช้ ...

------------------------------------------------------------------------------

“ เป็นอะไรเหรอฟ้าเหม่อเชียว ผมเรียกคุณหลายรอบแล้วนะ” เสียงเรียกของก้องภพปลุกให้อิงฟ้ารู้สึกตัว ภาพวันนั้นมันยังตามหลอกหลอนเธออยู่ตลอดเวลา

“ เปล่าค่ะภพ”

“ เปล่าอะไร คุณไม่สบายหรือเปล่า ดูแลตัวเองหน่อยนะฟ้าใกล้วันแต่งงานของเราแล้ว”

อิงฟ้าพยักหน้าแล้วยิ้มรับบาง ๆ วันนี้เธอกับก้องภพมาเลือกของชำร่วยที่ร้าน อีกไม่กี่อาทิตย์วันแต่งงานก็กำลังจะมาถึงแล้ว แต่เธอกลับไม่รู้สึกดีใจเลย ตอนนี้เธอมีแต่ความหวาดกลัว สายตาของภานุที่นอนจมกองเลือดแล้วจ้องมองมาที่เธอมันยังคงติดตาเธออยู่ตลอดเวลา ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นภาพนั้นมันยังตามมาหลอกหลอนเธออยู่เสมอ

เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความผิดของเธอเลยแม้แต่น้อย ถ้าภานุทำตัวดีเหมือนอย่างก้องภพเธอก็คงไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจจากเขาหรอก ก้องภพเป็นชายในฝันของสาว ๆ หลาย ๆ คน และเธอก็เป็นคนโชคดีที่เขาเลือกแล้วทำไมเธอต้องปล่อยโอกาสนี้ไปด้วยล่ะ การที่ผู้หญิงคนหนึ่งคิดเลือกสิ่งที่ดีที่สุดมันผิดด้วยหรือ ...

หลังจากเลือกของชำร่วยกันเสร็จก้องภพก็พาอิงฟ้ามาส่งที่บ้าน แต่เขาไม่ได้เดินตามเข้ามาด้วยเพราะเขาต้องรีบกลับไปประชุมต่อที่ บริษัท อิงฟ้าไม่โกรธ เธอเข้าใจเขาดี หญิงสาวโผตัวเข้าจุมพิตชายหนุ่มที่แก้มก่อนเดินลงมาจากรถ

“ กลับมาแล้วเหรอฟ้าแล้วคุณภพไม่เข้ามาเหรอ” ประจักรผู้เป็นพ่อของเธอถามขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในบ้านคนเดียว

“ พรุ่งนี้แม่กับดาวจะมานะ”

“ แม่กับดาวจะมาทำไม” อิงฟ้าหันขวับไปหาบิดาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความไม่พอใจทันทีที่ได้ยินสิ่งที่บิดาพูด

“ ทำไมพูดแบบนั้น เขาก็มางานแต่งงานลูกน่ะสิ”

“ แต่ฟ้าไม่ได้เชิญ”

“ ฟ้า นั่นแม่กับพี่นะ ทำไมฟ้าพูดแบบนี้

“ พ่อก็รู้ว่าฟ้ารู้สึกยังไง”

ประจักรก้มหน้ารู้สึกผิดเขาเลิกกับแม่ของอิงฟ้าและอิงดาวเพราะความที่พวกเขาไปกันไม่ได้จริงๆด้วยนิสัยและอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง เขามีลูกสาวฝาแฝดด้วยกันคืออิงดาวและอิงฟ้า ตอนนั้นทั้งสองกำลังอยู่ในวัยที่กำลังโตอายุได้สักเกือบสิบขวบหลังจากที่ตัดสินใจเลิกกัน เขาก็ตกลงจะแบ่งลูกกันคนละคน เพ็ญศรีผู้เป็นแม่เลือกอิงดาวส่วนเขาก็ได้อิงฟ้ามา นั้นเป็นสาเหตุที่อิงฟ้าโกรธและเกลียดแม่ตัวเองมากที่ไม่ยอมเลือกตัวเอง แต่กลับเลือกอิงดาว ซึ่งทำให้อิงฟ้าเกลียดอิงดาวเช่นกันที่มาแย่งความรักของแม่ไป

“ ฟ้า พ่อไม่อยากให้ฟ้าคิดแบบนั้นนะมันบาป พ่อผิดเองที่พ่อไม่อดทน แต่แม่เขาก็เป็นห่วงหนูมาโดยตลอดนะลูก”

“ เลิกพูดเถอะพ่อ ฟ้าไม่อยากฟังเรื่องอะไรที่ซ้ำซาก พ่ออยากจะเชิญใครมาก็เชิญ ฟ้าไม่สนใจหรอก”

อิงฟ้าพูดแล้วก็เดินหนีขึ้นบันไดไปที่ห้องทันที ทิ้งให้ประจักรยืนมองด้วยความเศร้าใจที่เขามีส่วนทำให้ลูกเกลียดแม่และน้องเกลียดพี่ ทั้งที่ความจริงแล้วทั้งเขาและเพ็ญศรีไม่มีใครอยากเลือกใครหรอก เขาอยากให้ลูก ๆ อยู่ด้วยกันทั้งคู่ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเขาต้องแยกทางกันและเขาก็ต้องการลูกเพ็ญศรีก็ต้องการลูก เขาไม่เคยคิดเลยว่าเหตุการณ์ในวันนั้นมันจะทำร้ายจิตใจของอิงฟ้าอย่างมาก จนทําให้ความรักกลายเป็นความเกลียดและโกรธได้ถึงขนาดนี้ เขาเองก็ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งอิงฟ้าจะเข้าใจได้เอง