ฟาดหนุ่มซิง

เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนแล้วหลังจากที่ดินบอกกับแอมว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับทิพ มันดูจะทําให้แอมมีความสุขมากขึ้นหลายเท่า จนเขาเองก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เขาก็ไม่ได้เก็บไปใส่ใจ และใช้เวลาที่อยู่กับสาวเจ้าอย่างเต็มที่เท่าที่จะทําได้ การได้ใกล้ชิดเธอทําให้เขารู้ว่าควาจะเชื่อคําพูดของแม่และมีเพื่อนมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่เพิ่งมามีเอาตอนนี้ เพราะยังไงแม่ก็หวังดีและรู้ดีที่สุดว่าอะไรดับสําหรับลูก แต่ถึงจะมีเพื่อนช้ากว่าคนอื่นก็ยังดีกว่าไม่มีเพื่อนเลย แบบนี้เขาก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวให้เหี่ยวเฉาอีกแล้ว และจะได้มีคนพูดคุยด้วยอีกต่อไปเรื่อยๆ ไม่ต้องมาคอยนั่งเหงาอยู่คนเดียวเหมือนเมื่อก่อน

เขาแปลกใจเมื่อพบว่าตัวเองอาจจะกําลังเริ่มเห็นแอมเป็นมากกว่าแค่คําว่าเพื่อน เพราะช่วงหลังๆมานี้ตังเขาก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมากเวลาได้นั่งอยู่ข้างๆเธอบนโซฟาหรือว่าเตียง ระหว่างทํางานด้วยกัน เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มอธิบายได้ไม่ถูกเพราะเป็นเรื่องแปลกใหม่ ทําให้คิดยังไงก็คิดไม่ตก ได้แต่พยายามทําความเข้าใจตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทําไดในตอนนี้ หรือว่าเราจะกําลังตกหลุมรักแอมกันนะ ดินถามตัวเองหลังลุกขึ้นนั่งบนเตียงมาพักหนึ่งแล้ว พอคิดๆดูมันก็มีความเป็นได้ได้อยู่ เพราะตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว จากการที่เคยอยากหลีกเลี่ยงกลายมาเป็นต้องการอยู่ข้างๆ

ระหว่างทางที่แม่เขากําลังขับพาหนุ่มน้อยไปที่โรงเรียน เธอก็อดหันไปมองหน้าดินที่กําลังจ้องออกไปนอกหน้าต่างและหยอกล้อเขาเล็กน้อยไม่ไดว่า “วันนี้ลูกจะพาเด็กที่ชื่อแอมมาที่บ้านอีกใช่หรือเปล่า แม่คิดว่าเขาก็ดูเป็นคนที่ออกจะน่ารักดีนะ” ทําให้ดินเขินจะหน้าแดง ไม่รู้จะแก้ตัวยังไงดี ในเมื่อแม่เขาพูดเหมือนที่เขาคิด เช่นนี้จะบ่ายเบี่ยงไปก็ไม่มีประโยชน์ แก้มแดงเป็นหลักฐานชัดเจนถึงขนาดนี้แล้วนี่ เขาจึงได้แต่พยักหน้ายอมรับ จนเธอฉีกยิ้มด้วยความปลื้มปีติ “ถ้างั้นก็ดีแล้วแหละลูก” เธอขับรถพาหนู่มร่างบางไปถึงที่จุดเดิมของโรงเรียนก่อนตรงกลับบ้านเหมือนทุกเช้า

ดินเดินไปซื้อนช็อกโกแลตแท่งเล็กๆสองแท่งแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน ระหว่างทางก็เดินผ่านผู้คนมากมายที่จ้องมองมายังหน้าของเขา พวกเขาต่างเกลียดดินมากกว่าก่อนอีก เป็นเพราะว่าตอนนี้ดินกับแอมสนิทกันแล้วเลยทําให้ผู้คนอิจฉาและไม่พอใจ เพราะมองว่าคนตํ่าต้อยอย่างดินไม่มีค่าพอ ไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับแอม แต่ดินก็ไม่เก็บเรื่องพวกนี้เอามาใส่ใจอีกแล้ว เพราะคิดได้ว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับเขามันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ไม่ใช่อะไรที่เขาต้องแคร์ เขาก็แค่ทําเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เท่านั้นก็พอแล้ว

เขาเดินไปยังจุดที่มักไปนั่งเป็นประจําก่อนเริ่มเรียนเพราะว่าไม่ค่อยมีคนเดินไปมาแถวๆนั้น ทําให้ได้พบเจอกับทิพอยู่พอดี เพราะเขาเป็นคนแนะนําตําแหน่งนี้ให้กับเธอเอง ดินแกล้งย้องไปข้างหลังเธอช้าๆก่อนโผล่ออกมาพร้อมส่งเสียงดังๆ แกล้งทําให้เธอตกใจสะดุ้งเล่นๆ แล้วหันมาค้อนเขาเล็กน้อย เขาก็เลยรีบยื่นช็อกโกแลตให้เธอแท่งหนึ่ง มืออีกข้างนึงก็ถือช็อกโกแลตของตัวเองไว้ แล้งบอกว่า “เรามากินช็อกโกแลตกันเถอะ” เขานั่งลงข้างๆเธอและเริ่มกินช็อกโกแลตอย่างช้าๆ โดยไม่ทันสังเกตเลยว่าทิพกําลังแอบมองเขาอยู่ แถมยังใบหน้าแดงระเรื่อ

ทิพแอบหลงรักดินมาตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน วันนี้ก็รักเขามากกว่าวันนั้นอยู่หลายเท่าแล้ว ยิ่งได้เข้าใกล้เธอก็ยิ่งหลงไหลในตัวเขา จนทําให้เฝ้าคิดถึงชายหนุ่มทั้งวันทั้งคืน แทบไม่เป็นอันกินอันนอน เธอแอบมองเขาแบบไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวจนกินช๊อคโกแลตหมดกันทั้งคู่แล้วจึงค่อยพูดขึ้นว่า “นี่ดิน วันนี้ไปกินข้าวกลางวันด้วยกันดีมั้ยล่ะ?” ชายหนุ่มหันมามองแล้วพยักหน้าให้กับเธอ ทําให้เธอยิ้มออก “ดีใจจังเลย ขอบใจนายมากเลยนะ” แค่รู้ว่าเขาจะไปกินข้าวด้วยก็ทําให้เธอดีใจซะขนาดนี้แล้ว

ดินจิบนํ้าเล็กน้อยแล้วหยิบหนังสือออกมาอ่านอยู่ข้างๆทิพต่อ เธอถึงกับสัมผัสได้ถึงไออุ่นเล็กน้อยที่เหมือนจะแผ่ออกมาจากตัวเขา หญิงสาวอยากนั่งกอดกับเขาแต่ก็คิดว่ามันจะเร็วเกินไปดูไม่เหมาะสม แบบนี้ไม่ดีไม่งาม จึงได้แต่เก็บไปคิดในใจคนเดียว ทั้งๆที่คนที่เธอรักนั่งอยู่ข้างๆเธอแล้วแท้ๆ แต่อยากจะกอดก็กอดไม่ได้ ไม่กล้ากอด กลัวว่าเขาจะไม่ชอบขึ้นมา ทําให้เธอต้องเสียหน้าเอา เธอเลยต้องหักห้ามใจตัวเอง "ตอนนี้ใกล้จะถึงเลาเริ่มเรียนของวิชาแรกแล้วนะทิพ ผมว่าพวกเรารีบไปกันดีกว่า" เขาพูดก่อนเก็บหนังสือ

.......

ห้านาทีต่อมาชายหนุ่มร่างบางก็ไปถึงที่นั่งของตัวเองในห้องเรียน เขาเข้าไปหลังจากคนอื่นบางคนแล้ว ต่างจากวันอื่นที่เขามักเข้าไปเป็นคนแรก เพราะว่าวันนี้นั่งเป็นเพื่อนกับทิพจนลืมเวลา เขาเห็นแอมนั่งอยู๋เลยเดินเข้าไปทักแบบยิ้มแย้ม "เป็นยังไงบ้างแอม ผมได้ยินมาว่าเมื่อวานคุณมีแข่งว่ายนํ้า" เขาทัก ทําให้สาวหน้าตาดีหันมายิ้มให้ จนหัวใจดินแทบละลาย แต่เขาก็เก็บอาการไว้อยู๋แล้วพูดต่อไปอีกว่า "จริงๆแล้วผมก็อยากไปดูแล้วก็เชียร์คุณอยู่นะ แต่ว่าไม่ว่างเลยไม่ได้ไปน่ะ คุณคงจะชนะอีกแล้วใช่หรือเปล่า เก่งซะขนาดเนี้ย"

แอมหน้าแดงเล็กน้อยกับคําชมของชายหนุ่ม เธอยิ้มตอบเขาแล้วพยายามห้ามตัวเองไม่ให้แก้มแดงจนเกินไป เพราะกลัวคนอื่นจะรู็ว่าเธอกําลังเขินอายอยู่ เพราะเดี๋ยวพวกนั้นอาจจะเอาไปเมาท์กันได้ และนั่นเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการ "ของมันแน่นอยู่แล้ว ฝีมือระดับฉันน่ะสบายมาก ได้เหรียญทองกลับมาสองเหรียญเพราะลงแข่งสองรายการน่ะ" เธอดูภูมิใจมากที่ได้คุยโวโอ้อวดต่อหน้าดินและได้ฟังเขากล่าวชมเชยเธอ มันรู้สึกมีความหมายมากกว่าคําชมของคนอื่นๆอีกเยอะเลย "แล้วนายมีรางวัลอะไรจะให้ฉันรึเปล่าล่ะ สําหรับการที่ฉันได้เหรียญทองมาให้โรงเรียนของเราถึงสองเหรียญน่ะ"

ดินรู้สึกงุนงง เลิ่กลั่กเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าจะตอบยังไงดี เขาคิดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งว่าจะให้อะไรเธอเป็นของรางวัล ก่อนที่จะคิดขึ้นได้ "ผมรู้แล้ว รับรองว่าคุณจะต้องชอบแน่ๆ" พอได้ยินประโยคนี้ แอมก็อยากบอกเขาว่าเธฮจะชอบเขามาถ้าเขาเอาท่อนเอ็นยัดปากเธอแล้วให้เธอได้กินนํ้ากามของเขา แต่เธอรู็ดีว่าถ้าพูดแบบนี้เลยเขาอาจจะช๊อคจนหมดสติก็ได้ เลยยังไม่ได้พูดออกไป คิดหาคําพูดดีๆไปก่อนแล้วค่อยพูดเรื่องนี้ "เย็นนี้คุณทานอาหารเย็นที่บ้านผมมั้ย ผมจะทํากับข้าวเลี้ยงคุณเอง อร่อยแน่นอน รับรองได้ว่าคุณจะต้องชอบ ถูกใจแน่ๆ"

แอมทําสีหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ไม่อยากดูกระตือรือร้นจนเกินไป ทั้งๆที่ใจอยากไปกินอาหารเย็นเขามากอยู่แล้ว ยิ่งเขายิ้มออกมาได้น่ารักขนาดนั้นเธอยิ่งอยากไปกินเขา เอ้ย ไม่ใช่สิ หมายถึงไปกินอาหารที่บ้านเขาต่างหาก "ตกลงตามนั้นแหละ นายต้องทําอาหารให้อร่อยมากๆนะ ฉันจะไปเร็วหน่อยเพราะอยากดูเวลานายทํากับข้าว" เธอพูดแล้วยิ้มให้ชายร่างบางอย่างอ่อนโยน แอมไม่เคยยิ้มให้ใครแบบนี้มาก่อนเลย "พอกินข้า่วเสร็จแล้วเราก็ดูหนังด้วยกันสักเรื่องดีมั้ย พ่อแม่ฉันไม่ว่าหรอกถ้ากลับบ้านดึกหน่อยน่ะ ฉันอยากดูหนังกับนายด้วยนะดิน" ดินพยักหน้าให้กับเธอก่อนจะไปนั่งที่นั่งของตัวเองแล้วหยิบข้าวของออกมา เตรียมตัวเรียนเมื่อคุณครูเดินเข้ามาในห้องแล้ว

............

เย็นวันนั้น แอมไปถึงที่บ้านของดินก่อนเวลาเหมือนที่เธอบอกเอาไว้ เธอมองดูเขาหมักหมู ใช้พริกไทยขาวกับซอสบูโกลกิแล้วก็ซีอิ๊ว ก่อนนําไปแช่ตู่เย็นและเตรียมทําเครื่องเคียงต่างๆ ครึ่งชั่วโมงต่อมาก็เอาหมูที่หมักไว้แล้วใส่กระทะ ทํากับเครื่องเคียง ชายหนุ่มดูเหมือนว่าเคยทําอาหารแบบนี้มาหลายครั้งแล้วอย่างเห็นได้ชัด เธอมองดูดินทําต่อไปก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาได้เรื่องหนึ่งแล้วก็พูดกับเขาว่า "ขอฉันไปเลือกหนังที่เราจะดูกันหลังกินข้าวเสร็จก่อนนะเดี๋ยวฉันจะรีบเลือกเอาไว้ให้"

ดินพยักหน้าตอบ "ได้สิ ตอนนี้ฉันทําใกล้จะเสร็จแล้ว" แอมเดินไปดูตรงที่ที่ชายหนุ่มเก็บแผ่นหนังไว้ เธอคุ้ยหาอยู่สักพัก ก่อนที่จะเลือกได้หนัง twilight หญิงสาวเอาไปวางไว้ รอจนดินทํากับข้าวเสร็จ เขาจึงเอามาวางไว้ที่โตะแล้วจัดเรียงช้อนซ้อมให้เรียบร้อย แล้วบอกเธอว่าพร้อมกินได้แล้ว หญิงสาวจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเก้าอี้ของเขา "ลองทานแล้วก็บอกด้วยนะว่าตุณถูกใจหรือเปล่า" เขาพูด แอมพยักหน้าให้และเริ่อมกินมื้อเย็นกับชายหนุ่มแบบสองต่อสองในทันที มันเป็นประสบการณ์ใหม่สําหรับเธอ เพราะเมื่อก่อนเธอมีแต่เด้าผู้ชาย ไม่เคยกินข้าวด้วยเลย

อาหารที่เขาทําถือว่าอร่อยมาก แอมบอกเขาว่าเธอชอบรสชาติของกับข้าว ทําให้เขามีสีหน้ายิ้มแย้มอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาทั้งสองคนกินข้าวด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย เพลิดเพลินไปกับเวลาที่ได้อยู๋ด้วยกัน จนเมื่อทานข้าวกันเสร็จแล้วดินก็นําจานข้าวไปล้างในห้องครัว ขณะที่ีแอมไปหยิบถุงป๊อบคอร์นที่เตรียมเอาไว้ เทลงใส่ชาม นําไปวางไว้บนโซฟาแล้วรอให้ชายหนุ่มมานั่งลงข้างๆเธอ ซึ่งเขาก็ทําอย่างนั้น ทั้งสองคนนั่งดูหนังด้วยกันอยู่บนโซฟา แอมมีความสุขมากที่ได้ใกล้ชิดเขาและดูหนังกับเขาตามลําพังแบบนี้

หลังจากหนังจบแอมก็หันมามองเห็นว่าดินหลับไปแล้วข้างๆเธอ เขาดูมีสีหน้าอ่อนโยนกว่าปกติอีกด้วยซํ้าเวลานอนหลับ ทําให้เธออดไม่ได้ที่จะลูบเส้นผมเขาเล่น การได้โอบกอดร่างของเขาไว้มันทําให้เธอได้รู้ความจริงข้อหนึ่งเข้าโดยบังเอิญ เธอได้ตกหลุมรักกับชายหนุ่มร่างบางคนนี้แล้ว

...........

หลังจากที่รู้หัวใจตัวเอง แอมก็รีบเดินทางไปที่ห้างสรีพสินค้าแห่งหนึ่ง เธอซื้อสิ่งๆหนึ่งกลับมาด้วย เป็นสิ่งที่เธอคิดจะใช้ในคืนพรุ่งนี้ แค่คิดหญิงสาวก็เริ่มรู้สคกตื่นเต้นมากแล้ว คอยดูเถอะดิน ยังไงนายก็ต้องเป็นของฉัน