เร้นรักกุหลาบ

-

เขียนโดย LaVieRosy

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2565 เวลา 16.53 น.

  8 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,007 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เงาในดวงตา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

รสรินชะงัก รู้สึกเหมือนหาลิ้นตัวเองไม่เจอ ยังไม่ทันเอ่ยปาก อีกฝั่งก็ถามมาก่อน

 

"มาสมัครสมาชิกใหม่หรือครับ ขอโทษด้วยครับ วันนี้ยิมเราปิดซ่อมระบบน้ำ ผมลืมแจ้งทางฟร้อนท์ข้างล่าง ขออภัยด้วยนะครับเลยไม่มีใครมาต้อนรับเลย แต่สมัครได้ครับ สอบถามเพิ่มเติมก่อนก็ได้ เชิญที่เค้าน์เตอร์ด้านหน้าทางนี้ครับ"

 

ขณะพูดไปด้วยเสียงทุ้มนุ่มและเดินนำไป ดูเหมือนเขาจะไม่อิหนังขังขอบกับท่อนบนที่ยังเปลือยเปล่าของตนเองเลยสักนิด ผิดกับเธอที่แก้มร้อนไปหมด พยายามบังคับสายตาให้จับอยู่ที่ใบหน้าอีกฝ่ายเท่านั้น 

 

"ปกติแล้ว สนใจออกกำลังกายแบบไหนเป็นพิเศษครับ คุณ...เอ่อ..."

 

ได้นั่งลงที่โซฟาชุดรับแขกด้านหน้าเค้าน์เตอร์ลายดอกไม้อ่อนช้อยเขียวขาวรับกับผนังสีเขียวไข่กา รสรินจึงค่อยรู้สึกว่าหัวใจเต้นช้าลงเป็นปกติและหาลิ้นตัวเองเจอในที่สุด บ้าจริง เกิดมา 35 ปี เธอไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

 

ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าดวงตาคมโตคู่นั้นระยับพราวขึ้นกว่าเดิมหลังจากได้ยินชื่อเธอ

 

"ครับ คุณโรส ผมดินครับ คุณสนใจอะไรเป็นพิเศษบ้างครับ"

"ชอบโยคะค่ะ แล้วก็เดินเร็วบนลู่" 

 

"โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นผมแนะนำให้สมัครสมาชิกแพ็คเกจนี้นะครับ เข้าคลาสอื่นๆนอกจากใช้อุปกรณ์ยิมได้ไม่จำกัดจำนวนต่อปีครับ"

 

หญิงสาวได้กลิ่นน้ำหอมสะอาดแบบผู้ชายขณะที่เขาค้อมตัวมาเพื่อชี้ที่แผ่นโบรชัวร์ เธอมองตามนิ้วเรียวยาวตัดเล็บสั้นสะอาดไล่ไปที่มือและท่อนแขนแข็งแรงที่มีเส้นเลือดขึ้นชัดจนถึงต้นแขนบึกบึนเห็นกล้ามเป็นมัดสวย รสรินไหววูบในท้องอีกครา 

 

"รบกวนคุณโรส กรอกข้อมูลสมาชิกใหม่ในฟอร์มนี้นะครับ ผมจะไปออกการ์ดมาให้"

 

รสรินลอบถอนใจ เธอเกร็งไปหมด รู้สึกมือไม้เกะกะอย่างไม่ควรจะเป็นเมื่อเขาอยู่ใกล้ เธอกำลังกรอกข้อมูลลงในฟอร์ม โดยที่เขากลับมาในเสี้ยววินาที รสรินเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อครั้งนี้รับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายจ้องมองเสี้ยวหน้าของเธออยู่อย่างนั้นไม่ละสายตา หญิงสาวไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตา เธอเร่งมือกรอกข้อมูลจนครบและยื่นแบบฟอร์มให้เขาพร้อมบัตรเครดิต

 

"ขอบคุณครับ สักครู่ครับ"

 

ปฐพีเดินอ้อมเค้าน์เตอร์มาด้านใน เพื่อรูดบัตรเครดิตและออกการ์ด โดยลอบมองเสี้ยวหน้านวลละมุนละไมและร่างงามอ่อนช้อยเป็นระยะ หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าเขาถูกตาถูกใจเธอเหลือเกินตั้งแต่สบตา ดวงตาสีน้ำตาล

อ่อนเหมือนลูกกวางนั้นตรึงใจเขาอยู่หมัด เธอไม่ได้สวยโดดเด่นแบบต้องเหลียวมอง มองเผินๆอาจจะดูธรรมดาๆแต่เธอเป็นแบบที่เขาชอบ ผิวที่โผล่พ้นเสื้อคอปีนยาวถึงข้อศอกขาวนวลเนียนน่าลูบไล้ เสื้อผ้ายืดสีกรมท่านั้นแนบไปกับหน้าอกกลมกลึงอย่างพอเหมาะพอดีจนเขาอยากเห็นภายในของมันนัก กระโปรงสุ่มทรงเอสีแดงเข้มยาวคลุมเข่าคาดทับด้วยริบบิ้นสีดำผูกเป็นโบว์ โชว์ส่วนเว้าอันสวยงามและเอวคอดรับกับสะโพก เขาเดาอย่างซุกซนจากน่องนวลเนียนสวยของเธอว่า ต้นขาที่อยู่ภายใต้กระโปรงอันมิดชิดนั้น ก็คงจะเรียวสวยเสลาน่าลูบไล้ไม้แพ้กัน นึกเท่านี้ ปฐพีก็รู้สึกร้อนผ่าวช่วงล่าง

 

"เรียบร้อยครับ นี่ครับสำหรับบัตรเครดิต แล้วนี่ การ์ดสำหรับสแกนเข้าประตูครับ วันนี้มีช่างมา ผมเลยปลดระบบล็อคแต่ปกติ ประตูจะล็อคตลอดเวลา จะเข้าพื้นที่ได้ต้องใช้การ์ดสแกนด้านหน้าครับ"

 

รสรินรับการ์ดมาและเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม คราวนี้นอกจากแววระยับพราวยังมีแววลุ่มลึกบางอย่างที่ทำให้เธอแก้มร้อนอีกรอบ 

 

"ขอบคุณมากค่ะ"

 

เธอทำท่าเหมือนจะถอยเพื่อออกไปแต่ชายหนุ่มเรียกไว้ก่อน

 

"เดี๋ยวครับ คุณโรส"

 

"คะ?"

 

"ถ้าต้องการเทรนเนอร์ส่วนตัวแจ้งผมได้นะครับ ผมพร้อมสอนให้ครับ"

 

รสรินรู้สึกรับมือไม่ถูกกับแววตาเปิดเผยพราวระยับลุ่มลึกนั้น จึงรีบขอตัว

 

"ขอบคุณค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีธุระต้องไปต่อ"

 

เธอพยามยามคุมเสียงและขาไม่ให้สั่น ขณะหมุนตัวเดินออกมา เมื่อเข้ามาในลิฟต์และหันกลับไป เขายังยืนจ้องเธอด้วยแววตาเดิม อยู่ที่เดิม 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา