ใต้รัตติกาล

เสียงหัวเราะตลกขบขัน

สายตาที่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า

น้ำเสียงกลั้วหัวเราะเยาะ

สีหน้าดุ บึ้งตึง

ท่าทีหงุดหงิด รำคาญใจ

ภาพ เสียง คำทุกคำ เลื่อนเข้ามาฉากต่อฉากในความมืดมิด

เธอพยายามไขว่คว้า เดินหาทางออกมาจากสรรพสิ่งที่ก้องอยู่

หัวใจบีบรัด เจ็บปวด เธอกรีดร้องสะอื้นไห้ในความมืดมิด

หวังให้เสียงที่เปล่งออกมา ขับไล่สิ่งที่หลอกหลอนอยู่ให้หายไป

แต่พบเพียงตนเองกำลังจมดิ่งลงในความมืดดำสนิท

ที่ไม่รู้จะจบลงที่ใด