Kiss Mark ตีตราเลขาคนสวย

-

เขียนโดย Peachya

วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2564 เวลา 23.54 น.

  7 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,743 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กันยายน พ.ศ. 2564 23.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) กลั้นใจ NC18+

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 6 กลั้นใจ

 

           วันนี้หลังจากผมไปส่งมิที่บ้าน ไอ้ดินก็โทรมาหาผมว่าคุณวิชัยขอนัดคุยกับผมด่วนเนื่องจากว่าบริษัทของคุณวิชัยอยากจะมาจัดสัมมนาที่โรงแรมของผมในสัปดาห์หน้าที่จะถึง งานนี้เร่งด่วนมากผมจึงต้องรับนัดทั้งที่ปกติผมไม่ค่อยนัดรับใครในเวลากลางคืน แล้วยิ่งเป็นคุณวิชัยลูกค้ารายใหญ่แล้วด้วยผมจึงต้องยอม แต่ใครจะไปคิดละว่าจะเจอเด็กหนีเที่ยวแบบนี้ ผมคุยงานเสร็จแล้วกำลังจะกลับก็บังเอิญพบเข้ากับคนตัวเล็กที่ค่อนข้างเมาได้ที่ นี่ใช่ไหมเหตุผลที่คุณลุงฝากผมกับพ่อให้ดูแลเธอ ดูท่าแล้วมิน่าจะแสบไม่เบา แล้วนี่ใครสั่งใครสอนให้เธอแต่งตัวแบบนั้น ดูชุดเธอสิ สั้นจนจะเห็นไปถึงอะไรต่อมิอะไร ไหนจะสายที่ดูไม่แข็งแรงเอาซะเลย ดึงนิดหน่อยก็น่าจะขาดติดมือได้แล้วมั้ง คิดดูว่าถ้าไม่ใช่ผม ผู้ชายคนอื่นคงพาเธอกลับบ้านไปด้วยแล้ว

 

           ผ่านไปไม่กี่นาที มิก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางที่ประคองตัวเองได้ไม่ดีเท่าไหร่ ผมจึงเข้าไปประคองเธอ “พี่มาร์คมาได้ยังไงคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงยานๆ

 

           “มาคุยธุระ” ผมตอบ

 

           “อื้อ พี่มาร์คจะกลับเลยเหรอคะ” เธอถาม

 

           “อืม เดี๋ยวฉันพาเธอไปส่งที่โต๊ะ” ผมพูดพลางประคองเธอกลับไปที่โต๊ะ

 

           “พี่มาร์คอยู่ต่ออีกหน่อยไหมคะ” เธอยังคงถามผมไม่หยุด ผมไม่ได้ตอบอะไรเธอกลับไป แต่ยังคงเดินไปจนถึงโต๊ะที่มีเพื่อนเธออีกสองคนนั่งรออยู่

 

           “พี่มาร์ค แองจี้นะคะ เรียกจี้เฉยๆก็ได้ ส่วนนี่เบสค่ะ เราเป็นเพื่อนสนิทยัยมิ” เพื่อนเธอที่ชื่อแองจี้เอ่ยบอกผม

 

           “พวกแก ให้พี่มาร์คนั่งกับเราสักแปปได้ใช่ไหม” มิหันไปถามเพื่อนของเธอ

 

           “ได้สิ พี่มาร์คเชิญนั่งเลยค่ะ” เบสพูดขึ้นมา ผมที่กำลังจะปฏิเสธก็ต้องตกใจเมื่อมิผลักผมเซลงไปนั่งบนโซฟาตัวยาว แล้วเธอก็เสียการทรงตัวลงมานั่งทับผมพอดิบพอดี แถมยังใช้มอทั้งสองข้างของเธอโอบรอบต้นคอผมอีก

 

           “อื้อ พี่มาร์คอย่าเพิ่งกลับเลยนะ อยู่ดื่มด้วยกันก่อนสิ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” มิพูดพร้อมกับขยับตัวเล็กน้อยหันหน้าออกแล้วเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ยื่นมาตรงหน้าผม เธอจะรู้บ้างไหมเนี่ยว่าก้นของเธอมันเบียดอะไรของผมอยู่ แล้วกระโปรงตัวจิ๋วของเธอก็ร่นขึ้นมาแทบจะเห็นกางเกงในทำให้ผมตกใจรีบเอามือของผมไปจับชายกระโปรงของเธอไว้ แต่เธอก็ยังไม่สนใจ เหมือนจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามือผมได้โดนเข้าเต็มๆกับน้องสาวของเธอ

 

           “ดื่มหน่อยน้า” เธอหันมาพูดกับผมแล้วทำท่าเหมือนจะป้อนไวน์เข้าปากผม แต่ตอนนี้ใจผมไม่ได้โฟกัสอยู่ที่แก้วเท่าไหร่แล้ว ใจยังเต้นตึกตักอยู่กับเหตุการณ์เมื่อครู่ ยังจำความรู้สึกตอนสัมผัสกับความนุ่มนิ่มได้เป็นอย่างดี เย็นไว้ไอ้มาร์ค นี่น้องมึงนะ

 

           “เธอเมาแล้ว กลับดีกว่า ฉันจะไปส่ง” ผมพูดพลางปัดแก้วออก ทำท่าเหมือนจะดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปส่งเธอที่บ้าน

 

           “พี่มาร์คไม่ต้องไปส่งมิหรอกค่ะ ลุงวิชัยรอมิอยู่ แต่พี่มาร์คดื่มหน่อยสิคะ อยู่คุยกับมิ เบส แองจี้ ก่อน” เธอยังคะยั้นคะยออยู่เหมือนเดิม นี่เธอรู้บ้างไหมว่าทุกครั้งที่เธอขยับตัวไปมามันไปทำให้น้องชายของผมค่อยๆตื่นขึ้นมาแล้ว ไหนจะหน้าอกใหญ่โตที่บดเบียดผมอยู่อีก ตัวเล็กแค่นี้แต่หน้าอกเกินหน้าเกินตาไปมาก ผมเดาว่าหน้าอกเธอต้องคัพซีขึ้นไปแน่นอน แถมชุดของเธอยังปิดหน้าอกไว้อย่างหมิ่นเหม่ หัวนมแทบจะออกมาทักทายผมอยู่แล้ว ฮืม

 

           “งั้นชนแก้วกันค่ะ พี่มาร์ค ขออนุญาตินะคะ” เบสเพื่อนของเธอพูดจบ สาวๆทั้งสามคนก็ชูแก้วขึ้นมาหมายหมั้นจะชนกับผม ผมจึงต้องจำใจรับแก้วไวน์จากยัยตัวแสบมากระดกจนหมด

 

           “กลับกันได้แล้ว พรุ่งนี้ฉันมีงานเช้า เอามือถือเธอมาด้วย” ผมพูดกับมิ แต่เธอก็ทำหน้างอพร้อมดีดดิ้นไปมาบนตัวผม ทำให้เพื่อนของเธอต้องยื่นโทรศัพท์มือถือของเธอมาให้ผม ผมจึงกดโทรออกหาลุงวิชัยเพื่อบอกว่าไม่ต้องรอคุณหนูของเขาแล้ว ผมจะไปส่งเธอที่บ้านเอง ถึงแม้ว่าจะเป็นคนเก่าคนแก่ขนาดไหน แต่ดูชุดที่มิใส่สิ ผมไม่ไว้ใจใครหรอกนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา