Kiss Mark ตีตราเลขาคนสวย

ตอนที่ 3 ไม่เหมือนเดิม

ฉันตื่นมาในเช้าวันใหม่พร้อมกับความเร่งรีบ เพราะฉันดันลืมเตรียมชุดไว้น่ะสิ! ตอนนี้ฉันใช้เวลาไปกับการหาเสื้อผ้าที่ดูสุภาพเรียบร้อยไปยี่สิบนาทีแล้วมั้ง ทั้งตู้ฉันก็มีแต่เสื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อยทั้งนั้น ฉันแทบไม่มีชุดเรียบร้อยเลยนะยกเว้นชุดนักศึกษาที่คุณพ่อบังคับให้ฉันใส่กระโปรงคลุมเข่า ซึ่งฉันก็ทำตามอย่างว่าง่ายเพราะถึงฉันจะไม่ใช่คนเรียบร้อยแต่ฉันก็มีกาละเทศะ ฉันจะแต่งตัวตามใจก็ต่อเมื่ออยู่นอกรั้วมหาลัยเท่านั้น

           “ป้าพรคะ! เตรียมรองเท้าให้มิหน่อยค่ะ คู่สีดำส้นปิด เดี๋ยวมิตามลงไป ไม่ทานอาหารเช้านะคะวันนี้ สายแล้วค่ะ” ฉันตะโกนบอกป้าพรที่อยู่ชั้นล่างของบ้านพร้อมกับแต่งตัวไปด้วย แล้วไม่ลืมที่จะหยิบโหลคุ๊กกี้ที่ทำไว้ให้พี่มาร์คติดมือไปด้วย

           “พี่มาร์ค….” แต่ทันใดที่ฉันวิ่งลงบันไดลงไปก็ชนเข้ากับร่างสูงเพราะฉันไม่ทันมอง พี่มาร์คยืนมองฉันด้วยสายตานิ่งเรียบและมือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง พี่มาร์คดูเปลี่ยนไปมากเลย เขาตัวสูงมากๆ ฉันสูงถึงแค่อกพี่มาร์คเอง แต่ที่ฉันจำพี่มาร์คได้ก็เพราะพี่เขายังมีเค้าโครงเดิมกับตอนเด็กๆน่ะสิ แต่พี่มาร์คโตขึ้นมาแล้วหล่อมากๆเลย ยิ่งใส่สูทสีดำคู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในแบบนี้ยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่ เสื้อผ้ายิ่งขับให้ผิวพี่มาร์คขาวผ่องเข้าไปอีก ไหนจะตาคู่สวยนั้น จมูกโด่งเป็นสันคม นี่มันยิ่งกว่าพระเอกในนิยายอีก แต่เดี๋ยวนะ นี่ฉันเพ้ออะไรของฉันเนี่ย ไม่ใช่เวลาที่ดีเลยเพราะฉันสายไปห้านาทีแล้ว

“เธอสาย” พี่มาร์คพูดขึ้นโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆทั้งสิ้น

“ขอโทษค่ะ มิลืมเตรียมชุดเลยช้า” ฉันตอบด้วยสีหน้ารู้สึกผิด แต่พี่มาร์คกลับมองหน้าฉันเพียงครู่ก็หันหลังเดินออกไปจากบ้านโดยไม่พูดอะไรเลย เห็นแบบนั้นฉันจึงวิ่งตามพี่มาร์คออกไปขึ้นรถทันที

ในขณะที่อยู่บนรถ พี่มาร์คไม่คุยกับฉันสักคำ บรรยากาศในรถเงียบและอึดอัดมากจนฉันต้องเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน “พี่มาร์ค ย้ายมาอยู่แถวไหนเหรอคะ” ฉันถามออกไป

        “ชิดลม” พี่เขาตอบในขณะที่ยังมองทางข้างหน้าอยู่

           “โห นี่พี่มาร์คไม่น่าลำบากมารับมิเลยค่ะ ไกลอยู่นะคะ ตอนเช้าๆรถติดมากเลยนะ” ฉันพูดออกไปเพราะว่าบ้านฉันอยู่แถวรามอินทรา กว่าพี่มาร์คจะขับมาถึงบ้านฉันต้องเป็นชั่วโมงแน่ๆเพราะช่วงเช้ารถจะติดมากเป็นพิเศษ

           “ขนาดฉันมารับ เธอยังสาย” พี่มาร์คตอบด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ

           “ขอโทษค่ะ มิน่าจะเหนื่อยจากเมื่อวาน อ้อ มิทำคุ๊กกี้มาฝากพี่ด้วยนะคะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มตาหยีให้พี่มาร์ค และเอื้อมมือหยิบโหลคุกกี้ที่หยิบติดมาเปิด ยื่นคุกกี้ไปตรงหน้าพี่มาร์คหนึ่งชิ้น

           “ฉันไม่ชอบกินขนม” พี่มาร์คหันมามองหน้าฉันเพียงเสี้ยววินาทีก็พูดออกมา

           “มิไม่รู้จะซื้ออะไรต้อนรับการกลับมาของพี่ดีเลยทำขนมมาฝาก มิทำอร่อยมากๆเลยนะคะ พี่มาร์คลองชิมดูหน่อยสิ” ฉันยังคะยั้นคะยอให้พี่มาร์คชิมคุกกี้ในมือฉัน

           “ฉันไม่ชอบกินขนม” พี่มาร์คย้ำ ฉันจึงใช้โอกาสในระหว่างที่พี่เขาพูด ป้อนคุกกี้ใส่ปากไปหนึ่งชิ้น คริคริ

           “แค่กๆ” พี่มาร์คสำลักเล็กน้อยและหันมามองฉันตาขวาง สงสัยจะโกรธจริงๆด้วย แต่ถึงยังไงพี่มาร์คก็เคี้ยวทานจนหมด

           “อร่อยไหมคะ” ฉันถาม แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ฉันว่าพี่มาร์คดูเปลี่ยนไปมาก ถึงแม้ว่าล่าสุดที่ฉันพบพี่เขาจะนานมากแล้วก็ตาม แต่ฉันรู้สึกได้ว่าพี่มาร์คไม่เหมือนพี่มาร์คคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักอีกแล้ว ฉันคงจะต้องใช้เวลาในการทำความรู้จักพี่มาร์คให้มากขึ้นแล้วละมั้ง

/ ใกล้เข้าเรื่องแล้วนะคะ ถ้ายืดเยื้อมากไปหรือยังไงบอกกันบ้างน้า ฝากติดตามไรท์ด้วยนะคะ