Friendshi(p)T เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด

เช้าวันพฤหัส.....

กริ๊ง………เสียงกริ๊งดังขึ้น "ขอให้นักเรียนมาเข้าแถวเตรียมตัวเคารพธงชาติด้วยค่ะ" กลุ่มเพื่อนที่กำลังเดินไปเข้าแถวเห็นเด็กหนุ่มร่างกายสูงใหญ่กำลังรีบวิ่งมา "เห้ยไอเจมส์นี่หว่า เกือบไม่ทันเข้าแถวแล้ว" บอสพูด "แฮ่ก แฮ่ก เฮ่ออ เหนื่อยหว่ะ เกือบไม่ทันละกู" เจมส์พูดด้วยความเหนื่อยเมื่อวิ่งมาถึง "พวกมึงไปเข้าแถวกัน ป้ะๆ" ภูมิพูดกับเพื่อนคนอื่นๆ

ณ ห้องม.6/1

   "สมองของมนุษย์เราก็จะมีหลายส่วนนะคะนักเรียน แต่ละส่วนก็จะมีการทำงานที่ต่างกันออกไป อย่างเช่นสมองส่วนหน้า ส่วนนี้จะคว……………" "เห้อออ วิชานี้น่าเบื่อชะมัด หลับก็ไม่ได้อีก ครูวิภานี่เรื่องเยอะจริงๆ" "เอาหน่าแพรว เดี๋ยวก็จบคาบแล้ว ส่วนการบ้านอะเราก็มีออกัสช่วยไง" เจนปลอบแพรว "กัสๆๆ เดี๋ยวถ้ากัสทำการบ้านวิชานี้เสร็จแล้วอะ ส่งให้เรากับแพรวหน่อยนะ คือเราไม่ค่อยเก่งวิชานี้เลย ช่วยหน่อยนะ" เจนพูดเชิงขอร้อง "ได้ๆ เดี๋ยวเราส่งให้นะ ช่วงเย็นๆแหละ" ออกัสตอบ "ขอบคุณมากเลยนะ…… ว่าที่คุณหมอออกัส" แพรวพูดเชิงยกยอ "เดี๋ยวเราไปเข้าห้องก่อนนะ" ออกัสปลีกตัวจากเพื่อนๆเพื่อไปทำธุรส่วนตัว ระหว่างทางไปห้องห้องน้ำต้องผ่านห้องม.6/3 ซึ่งเป็นห้องที่ภูมิและเจมส์อยู่ "กัส!" ภูมิตะโกนเรียกหนุ่มแว่น ร่างบาง และเดินออกจากห้องมาหา "คือว่าเราอยากจะขอให้กัสช่วยติวเราเข้าคณะแพทย์หน่อยหน่ะ กัสพอจะช่วยเราได้มั้ย" ภูมิถามกัส "คือว่าเราอยากช่วยภูมินะ แต่ช่วงนี้เราไม่ว่างเลย แค่การบ้านที่ครูสั่งเราก็แทบจะทำไม่ไหวแล้ว ถ้าให้เราติวภูมิคงไม่ได้ แต่ถ้ามีอะไรสงสัยเล็กๆน้อยๆ ถ้าเราช่วยได้เราจะช่วยนะ ขอโทษจริงๆนะ" ออกัสปฏิเสธไปแบบสุภาพ "เอ่อคือแต่ว่า เราต้องมีกัสช่วยจริงๆนะ กัสเก่งมากนะรู้มั้ย เราอยากให้กัสช่วยจริงๆ เราจ้างก็ได้นะ เท่าไหร่เราก็จ่ายได้เลย กัสช่วยเรามาตั้งหลายอย่างแล้วอะอีกครั้งนึงจะเป็นไรไป ถ้ากัสช่วยเราครั้งนี้ เราจะตอบแทนกัสอย่างงามเลย เราไปเที่ยวกันมั้ย ให้กัสเลือกได้เลยว่าจะไปที่ไหน เราตามใจกัสเลย" ภูมิพูดโน้มน้าว "ขอโทษจริงๆภูมิ แต่ครั้งนี้เราช่วยภูมิไม่ได้จริงๆอะ ขอโทษนะ" ออกัสตอบด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดในใจเล็กๆที่ไม่สามารถช่วยคนที่เราชอบได้ "อือๆ" ภูมิตอบด้วยความผิดหวังแล้วเดินกลับเข้าห้องไป

ณ ห้องม.6/6

   "ไอมาร์คๆ ข้อ13ตอบไรวะ" "ไอมาร์คๆๆๆ" "ไอมาร์คโว้ยยย" "มึงไม่ได้ยินกูเหรอวะ" บอสกระซิบหาเพื่อนข้างๆให้ช่วยบอกคำตอบในการสอบ "เราว่าทำใครทำมันดีกว่านะ เดี๋ยวครูจับได้จะยุ่งเอา เรากลัวครูจับได้" มาร์ค หนุ่มซื่อ หน้าตี๋ ตอบ "ครูจะจับได้ตอนมึงเล่นตัวนี่แหละ รีบบอกมา ถ้ามึงบอกกู เย็นนี้มึงได้บัตรเติมเกมส์500เลย" บอสพูดโน้มน้าวเพื่อนซื่อ ที่เป็นเกมเมอร์ของแท้ ทำให้มาร์คยอมบอก "ตอบ คอ ควาย" "แล้วข้อ14อะ" "กอ ไก่" "ข้อ15" "กอ กะ…" "นี่!!!" เสียงคุณครูดังขึ้น "พวกเธอสองคนลอกกันเหรอ! ฉันก็บอกอยู่ว่าสอบเก็บคะแนน ห้ามลอกกัน ศูนย์ทั้งคู่ไปเลย แล้วเย็นนี้ไปพบฉันที่ห้องผอ.ด้วย หลายรอบแล้วนะเธอหน่ะ นายบอส เห็นครูคนอื่นเขาไม่เอาจริงใช่ไหมหล่ะ เจอฉันนี่" คุณครูพูดด้วยความโมโห

ณ ห้องผู้อำนวยการ

   "ท่านผอ.โปรดพิจารณาด้วยค่ะ นักเรียนคนนี้ทำพฤติกรรมแบบนี้หลายรอบแล้ว ดิฉันคิดว่าควรลงโทษให้เข็ดเพื่อที่จะได้ไม่ทำอีกค่ะ" ในขณะที่ครูกำลังรายงานความประพฤติต่อผอ. บอสก็โทรหาคุณพ่อให้ช่วยมาจัดการเรื่องนี้ "โอเค คุณครูกนกวรรณ เดี๋ยวฉันคุยกับนักเรียนเอง" ผอ.กล่าว หลังจากที่คุณครูออกจากห้องเสียงของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้นมาทันที "ผอ.อย่าเอาผิดผมเลยนะครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ ผมใกล้จะจบให้ผมจบม.6แบบเพื่อนๆคนอื่นเถอะนะครับ อย่าลงโทษผมเลยนะครับ พ่อผมบอกว่าถ้าผอ.เห็นใจไม่ลงโทษผม พ่อผมจะบริจาคเงินให้โรงเรียน 100,000 บาทเลยครับ" บอสพูดอย่างอ้อนวอน เมื่อผอ.หน้าเงินได้ยินอย่างนั้น จึงตาลุกวาว ไม่ลงโทษบอส "ขอบคุณนะครับพ่อ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ" บอสโทรไปขอบคุณพ่อของตัวเองที่ช่วยใช้เงินทำให้ตนพ้นผิด

หน้าประตูโรงเรียน…

   "เป็นไงบ้างที่รัก เค้าเป็นห่วงแทบแย่" เจนถามแฟนหนุ่มด้วยความห่วงใย "สบายม๊ากมากกก ผมบอสลูกนักธุรกิจใหญ่ จะมาโดนทำโทษเรื่องแบบนี้ได้ไง ฮ่า ฮ่า" บอสตอบอย่างภูมิใจ "ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ป้ะกลับบ้านกัน" เจนตอบ

ณ บ้านของออกัส

   "ออกัสไปไหนมา! ดึกป่านนี้แล้วทำไมพึ่งถึงบ้าน ห้ะ!!" เสียงแม่ของออกัสถามด้วยความโมโห "กัสช่วยงานที่โรงเรียนอยู่แม่ ไม่ได้ไปหนีเที่ยวที่ไหนเลย แม่อย่าว่ากัสเลยนะ" กัสตอบเสียงกะเสร่า "อย่าบอกนะไปช่วยงานไอผู้ชายคนไหนอะ เป็นผู้ชายดีๆไม่เป็น กลับไปชอบผู้ชายด้วยกัน ฉันน่ะไม่คิดเลยว่าเลี้ยงลูกโตมาแล้วมันจะเป็นแบบนี้ ไม่อย่างนั้นฉันเอาขี้เถ้ายัดปากตายไปตั้งแต่เด็กๆแล้ว" ผู้เป็นแม่ตำหนิลูกชายที่ไม่เหมือนลูกชายบ้านอื่น ด้วยน้ำเสียงที่รุนแรงจนทำให้ผู้เป็นลูกน้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจ "กัสขอโทษนะแม่ แต่เรื่องนี้กัสเปลี่ยนไม่ได้จริง แม่ช่วยยอมรับกัสได้ไหม คนอื่นจะว่ายังไงก็ช่าง กัสแค่อยากให้แม่เข้าใจกัส ถึงจะมีแค่แม่คนเดียวที่เข้าใจกัส กัสก็โอเค ถ้ากัสเข้าคณะแพทย์ได้มันจะทำให้แม่ยอมรับกัสมั้ย กัสตั้งใจเรียนมาตลอดเพื่อหวังว่าสักวันผลของมันจะทำให้ภูมิใจได้บ้าง นะแม่นะ กัสขอร้อง กัสจะเข้าคณะแพทย์ให้ได้ตามที่แม่ต้องการ แต่กัสขอให้แม่เข้าใจกัสด้วยนะ" กัสพูดไปในขณะที่ตนร้องไห้ เสียงสะอึกสะอื้น ด้วยความเสียใจและอ้อนวอนให้ผู้เป็นแม่เข้าใจตน กัสต้องทนอยู่กับครอบครัวที่เคร่งครัดและไม่ให้ด้วยเรื่องไปชอบเพศเดียวกันมาตลอด ทำให้กัสไม่กล้าเข้าเพื่อนคนไหนๆเพราะกลัวว่าจะไม่มีใครยอมรับตน ถ้าคนเหล่านั้นรู้แล้วว่าตนไปรักเพศเดียวกัน แต่ในโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีที่กัสได้มาเจอภูมิและเพื่อนๆที่ยอมรับกัสไม่ว่าจะเป็นยังไง และกัสยังเฝ้ารอมาตลอดว่าจะมีสักวันไหมที่ภูมิจะมองเห็นความรัก ความห่วงใยที่กัสมอบให้มาตลอด3ปี ที่ได้ย้ายมาอยู่โรงเรียนเดียวกัน แต่ไม่รู้ว่าการได้เจอภูมิเป็นโชคดีของกัสจริงๆหรือเปล่าหรือเป็นเพียงแค่ความหวังลมๆแล้งๆที่กลุ่มเพื่อนเหล่านั้นเอามาใช้เพื่อให้ได้ประโยชน์กับตัวเอง