เกิดใหม่ทั้งทีดันได้อาชีพแปลกๆมาซะงั้น!!

"ใช้เวลานานจังเลยนะ" เรดพูดกับเดโมที่พึ่งเดินมา

"พอดีหาของไม่เจอหน่ะครับ ต้องขอโทษที" เดโมพูดกับเรด

"ชั่งเถอะรีบๆขึ้นรถได้แล้ว" เรดไล่เดโมขึ้นรถม้า

รถม้า2คันนั้น คันแรกเป็นปาร์ตี้ของอัลฟา4คนและคันที่2เป็นคันที่พวกของเดโมนั่ง

ระหว่างการเดินทาง รถคันที่1

"เป็นแค่พวกกระจอกๆ แต่ก็ดูมีประโยชน์อยู่บ้าง" เรดเปิดบทสนทนา

"อาคพอจะรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในการต่อสู้ ฉันถูกทำให้หลับตั้งแต่เริ่มเลย" เฮเดสหันไปคุยกับอาค

"เห็นสิ" อาคตอบ

"โฮ่...งั้นพอจะอธิบายให้ฟังหน่อยจะได้ไหม แผนที่พวกเด็กเปรตนั่นใช้กัน" เรดถามอาค

"ได้สิ เริ่มแรกเด็กพวกนั้นใช้อัศวินเป็นโล่แล้วหลบอยู่ข้างหลังเพื่อหลบการโจมตีแรกของฉัน" อาคอธิบาย

"ก็พอจะเข้าใจอยู่ ต่อเลย" เรดฟังแล้วคิดตาม

"ในระหว่างที่ลูกธนูกำลังจะตกใส่พวกเขา นักเวทไฟก็ใช้เวทระเบิดสร้างม่านคัวนขึ้นมาบังสายตาของพวกเรา" อาคอธิบายต่อ

"ควันนั่นหนามากเลย คงจะใช้ประโยชน์จากพื้นลานประลองด้วยสินะ ดูสิฝุ่นยังติดชุดฉันอยู่เลย" เฮเดสโชว์ชุดที่เปื้อนของเธอ

"จากนั้นก็ให้นักเวทไฟ สร้างคันธนูกับลูกธนูจากไฟแล้วยิงใส่พวกเราเพื่อยืนยันตำแหน่งและล่อความสนใจพวกเรา"

อาคอธิบายต่อ

"ล่อความสนใจ?" เรดสงสัย

"เวลาที่แกมองรอบๆไม่ชัดแล้วจู่ๆก็มีลูกธนูพุ่งมาหาแก ก็ต้องสนใจลูกธนูนั่นอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ" อาคถามเรด

"ก็ใช่ แล้วมันทำไมล่ะ" เรดก็ยังสงสัยอยู่

"ถ้าสนใจสิ่งใดมากเกินไป ก็จะมองไม่เห็นสิ่งที่ถูกซ่อน พวกนั้นคงใช้ช่องโหว่นี้เล่นงานเฮเดส แต่ฉันก็ไม่ได้สังเกตเหมือนกันว่าใช้วิธีไหน" อาคทำท่าสงสัย

"ฉันเหมือนถูกลูกธนูยิงแล้วก็หลับไปเลย" เฮเดสพูด

"แต่ตอนนั้นข้าก็เห็นธนูแค่3ดอกเองนะ" เรดพูดเสริม

"เข้าใจล่ะ เจ้าตาบอดนั่นตะโกนตัวเลขแปลกๆ3ครั้ง เลยทำให้พวกคิดว่าธนูมีแค่3ดอกแต่จริงๆแล้วถูกยิงมา4ดอก"

อาคอธิบาย

"มันมีด้วยหรอลูกธนูที่ล่องหนและทำให้หลับได้หน่ะ" เฮเดสหันไปถามอาค

"ฉันก็พอจะคิดออกเท่านี้" อาคตอบเฮเดส

"ชั่งเถอะ แล้วยังไงต่อ" เรดอยากให้อาคเล่าต่อ

"เป้าหมายของเด็กพวกนั้นคืออาวุธที่พวกเราใช้สู้ต่างหาก" อาคพูดขึ้น

"อาวุธ?" เรดสงสัย

"ใช่ เพราะถ้าไม่มีอาวุธพวกเราก็ยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นอีก ฉันก็เลยโดนนักเวทไฟนั่นพังคันธนูไป" อาคอธิบาย

"นั้นสินะ นักเวทนั่นพุ่งมากับหอกเร็วขนาดได้ยังไงกันนะ" เรดสงสัย

"แถมยังสร้างดาบไฟได้อีกนะ" อาคพูดเสริม

"ไออัศวินนั่นมันถึกมากเลย ขนาดฉันยังหมดแรงต่อยมันเลย" เรดพูด

"หมดแรงเลยหรอ" เฮเดสถามเรด

"ใช่ ไอ้นั่นมันป้องการโจมตีของฉันได้ตั้งหลายครั้งจากนั้นไอ้นั่นมันก็พังดาบฉัน ฉันเลยต้องใช้หมัดต่อยมันแต่ก็ต่อยมันจนหมดแรงเลยโดนมันสวนได้ ถึกจริงๆ" เรดเล่าให้เฮเดสฟัง

"เรื่องความถึกอาจจะมีส่วนนะ แต่ฉันคิดว่านายน่าจะโดนเวทดึงพละกำลังไปมากกว่านะ" เฮเดสทำหน้าสมน้ำหน้าเรด

"เวทดึงพละกำลัง?" เรดสงสัยอีกแล้ว

"เป็นเวทที่ร่ายใส่อาวุธหรือคนก็ได้ ถ้าถูกโจมตีก็จะซึมซับพลังไว้แล้วปล่อยออกทีหลัง แต่ความเสียหายที่เกิดก็ยังมีอยู่นะ อัศวินคนนั้นคงถึกมากๆเลยล่ะ อยากลองกินดูจังเลยนะ" เฮเดสเลียปาก

"แล้วเธอไม่พูดอะไรหน่อยรึไง" อาคหันไปถามอัลฟาที่กำลังมองออกไปนอกรถ

"........" อัลฟาไม่ได้สนใจอาค

"แสดงว่ามีแต่ไอตาบอดนั่นสินะ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย" เรดพูดขึ้น

"พวกแกนี่โง่จริงๆเลยนะ คนที่วางแผนทั้งหมดนั่นก็คือน้องฉันเองนั่นล่ะ แล้วก็วางกับดักล่อฉันได้อีกด้วย" อัลฟาพูดในขณะที่กำลังมองออกไปนอกรถ

"โห...เก่งขนาดวางกับดักเธอได้เลยหรอเนี่ย ถ้าได้เอามาใช้งานคงดีมากๆเลย" เรดเข้าไปจับหน้าอัลฟา

ในรถคันที่2

"ชนะได้เพราะนายเลยนะเดโม" อากะพูดขึ้น

"แผนนายนี่สุดยอดจริงๆเลยนะ" ไทกะพูดเสริม

"สมกับเป็นเดโมเลย" ออก้าพูดเสริมอีก

"ไม่หรอก ถ้าฉันมีแต่แผนไม่มีพวกนายมันก็ไม่สำเร็จหรอกนะ" เดโมพูด

"นี่..จะอวดเก่งบ้างฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ" อากะหงุดหงิดเล็กน้อย

"ฉันแค่ใช้ทุกข้อได้เปรียบเฉยๆเอง พวกนั้นไม่สามารถใช้อาวุธที่ใช้ประจำได้ เวทก็ไม่สามารถใช้ได้ดั่งใจ" เดโมอธิบายพร้อมกับมองในรถไปทั่ว

"นายรู้ได้ไงว่าพวกเขาใช้อาวุธประจำตัวไม่ได้ พวกนั้นไม่ได้ตั้งใจจะใช้แค่อาวุธไม้หรอ" อากะสงสัย

"ฉันคิดว่าพวกเขาคงอยากข่มขู่พวกเราไว้ว่า พวกเราต่างชั้นกันขนาดไหนแต่น่าจะเพราะอาวุธที่ใช้ประจำเป็นอาวุธที่สร้างจากเวทบางอย่าง คุณแม่ของฉันเลยไม่อนุญาตให้ใช้ประลอง" เดโมยังคงอธิบายไปพร้อมกับมองไปรอบๆ

"เป็นอย่างงี้เองสินะ ทำไมพวกเขาอยากจะข่มขู่เราด้วยล่ะ ว่าแต่นายหาอะไรอยู่เนี่ย" อากะทำหน้ามุ่ย

"คงจะเกี่ยวกับของที่นายลืมไว้สินะ เดโม" ไทกะพูดขึ้น

"แป๊บหนึ่งนะ ฉันขอดูว่ามีอะไรแอบฟังเราได้รึเปล่า" เดโมดูรอบๆอย่างถี่ถ้วน

ผมได้ตกลงรหัสลับกับปาร์ตี้ไว้ เผื่อในกรณีเกิดเหตุฉุกเฉินแต่ไม่สามารถสื่อสารกันตรงนั้นได้ อย่างในกรณีแบบนี้ จะเริ่มด้วย "ขอโทษนะทุกคน" จะหมายถึงมีเรื่องสำคัญถึงทุกคน "ลืมของสำคัญไว้" จะหมายถึงขอเวลาหรือซื้อเวลาหน่อยจะวางแผนหรือเตรียมการก่อน และจะมีคนในกลุ่มจะถามย้ำว่า "ลืมของจริงๆใช่ไหม" เพื่อยืนยันว่าไม่ได้ลืมของนะแต่มีเรื่องสำคัญจริงๆ

"ใช่แล้ว เรื่องที่พวกนี้อยากข่มขู่เราไว้ก็เพราะอยากจะใช้ประโยชน์เราเหมือนกับพี่อัลฟา ในตอนแรกอาจจะอยากใช้เป็นตัวประกันเฉยๆล่ะมั้ง" เดโมเปิดประเด็น

"เหมือนคุณอัลฟาหรอ! หมายความว่ายังไงเนี่ย!" ไทกะสงสัย

"พี่อัลฟาเหมือนจะถูกควบคุมหรือใช้ประโยชน์อยู่ พี่เขาอยากให้ฉันรู้เรื่องนี้เลยให้แว่นนี้มา" เดโมตอบไทกะ

"แว่นนายมันทำไมหรอ" อากะสงสัยเหมือนกัน

"แว่นนี้ทำให้ฉันรับข้อมูลจากตาได้ เมื่อฉันมองไปยังพี่อัลฟาที่คอของเธอมีโชคเกอร์แปลกๆอยู่มันส่งคลื่นพลังเวทสังหารตลอดเวลา ฉันเลยคิดว่ามันถูกสร้างมาเพื่อควบคุมพี่อัลฟาให้ทำตามคำสั่ง" เดโมอธิบาย

"นายมั่นใจนะเดโม" ไทกะถามเดโมด้วยเสียงจริงจัง

"ฉันมั่นใจ" เดโมตอบด้วยเสียงจริงจังเช่นกัน

"ใครที่ทำเรื่องแบบนี้กันนะ" ออก้าทำหน้าเศร้าๆ

"ฉันก็ยังไม่รู้ แต่พวกมันต้องชดใช้ที่ทำกับพี่ฉัน" เดโมแสดงสีหน้าโกรธให้ทุกคนเห็น

นัยตาของเดโมที่มีสีเขียวที่เต็มไปด้วยตัวเลขสีเขียวจำนวนมาก มีบางส่วนค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง

"แล้วเดโมจะทำยังไงต่อล่ะ" ออก้าถามเดโม

"ก็คงต้องหาข้อมูลเพิ่มก่อน แต่งานนี้มันเสี่ยงมาก..." เดโมโดนไทกะกระชากคอเสื้อ

"นายเป็นเพื่อนฉัน! แค่นั้นก็พอแล้ว!" ไทกะตะคอกใส่เดโม

"พวกจะตามสนับสนุนนานเสมออย่างห่วงเลย" อากะพูดเสริม

"ถ้าเดโมทุกข์พวกเราก็ทุกข์เหมือนกัน" ออก้าเสริมอีก

ในโลกก่อนนั้นผมมีเพื่อนรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ผมเรียนหนักมากทั้งในเวลาปกติหรือเรียนเสริมเพราะครอบครัวของผมอยากเห็นผมได้ที่1เสมอซึ่งผมก็ทำได้แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ "ครั้งหน้าอย่าพลาดล่ะ" มันไม่เคยมีรางวัลอะไรรอคอยผมอยู่เลยที่เส้นชัย ไม่มีคนคอยให้กำลังใจ ผมเหมือนตัวคนเดียววิ่งไปเรื่อยๆในทางที่ไม่มีใคร

แต่หลังจากได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่กับผู้คนที่เรียกผมว่าเพื่อน ผมก็ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง มิตรภาพมันเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับผมมาก มันให้พลัง ให้แรงบันดาลใจ ให้อะไรๆหลายๆอย่าง ผมอยากจะปกป้องมัน ปกป้องสิ่งที่ล้ำค่าที่ผมได้รับมา

"ขอบใจมากๆเลยนะ มันมีความหมายสำหรับฉันมาก" เดโมพูด

"อย่าดึงเศร้าสิ ขอโทษที่รุนแรงนะ" ไทกะตอบ

"แล้วแผนล่ะ" อากะถามเดโม

"ฉันคิดไว้แล้ว" เดโมตอบ

และแล้วรถม้าก็มาถึงประตูเมืองหลวงของประเทศซีต้า เมืองหลวงเซนิค เมืองที่มีกำแพงสีขาวล้อมเมืองไว้ รูปแบบบ้านเมืองก็สร้างด้วยหินสีขาวเป็นหลัก

"ฉันส่งพวกแกแค่นี้นะพวกกระจอก" เรดพูดกับปาร์ตี้ของเดโม

"นี้เป็นเงินไว้จ่ายในเมืองนะ ดูแลรักษาตัวกันด้วยล่ะ" อัลฟาเดินเอาถุงเงินมาให้เดโม

"ขอบคุณมากนะครับ สุดท้ายนี้ผมขออะไรพี่หน่อยได้ไหม" เดโมถามอัลฟา

"ถ้าพี่ให้ได้ก็จะให้นะ" อัลฟาตอบ

"ผมขอกอดพี่จะได้ไหม" เดโมทำท่าเขินๆ

"ได้สิ" อัลฟาหัวเราะเล็กน้อย

ทั้ง2ได้เข้าสวมกอดกันในระหว่างนั้นเดโมได้กระซิบอะไรบางอย่างออกไป

"พวกผมจะต้องช่วยพี่ให้ได้ รอหน่อยนะ" เดโมกระซิบบอกอัลฟา

"อย่าฝืนตัวเองให้มากล่ะ" อัลฟาพูด

แล้วปาร์ตี้ของอัลฟาก็จากไป

"ได้เวลาสำรวจแล้ว!" อากะตะโกนลั่น

จากที่สำรวจเบื้องต้นเมืองหลวงเซนิคนั้นปกครองแบบขุนนาง มีระบบทาส ประชากรส่วนใหญ่เป็นมนุษย์แต่บางส่วนก็จะเป็นครึ่งสัตว์ด้วย ฐานะของคนในเมืองคือคนรวยก็จะรวยมาก คนจนก็จะจนมาก โดยจะดูแลความสงบโดยทหารของวังหลวงที่มีWhite orderควบคุมอีกที

"หมู่บ้านโยเซฟยังจะดูดีกว่านะเนี่ย" อากะบ่น

"แล้วจะเอาไงต่อดีล่ะเดโม" ออก้าถามเดโม

"คงต้องสมัครเรียนโรงเรียนเตรียมทหารล่ะ" เดโมตอบ

โรงเรียนเตรียมทหารเซนิคนั้นเป็นโรงเรียนเดียวในเมืองหลวงเซนิค ถ้าคุณทำคะแนนอยู่ในระดับท็อปจบออกมาคุณก็จะได้บรรจุเป็นทหารของเมืองทันที ชีวิตสุขสบาย มีเงินเดือน มีคุณภาพชีวิตที่ดี ของพวกนี้ล่อตาล่อใจได้ดีเลยทีเดียว

"นายอยากจะเป็นทหารของเมืองนี้แล้วเนี่ย" อากะพูดแซวๆ

"ไม่หรอก ฉันแค่อยากถึงคลังข้อมูลต่างหาก ถ้าเป็นนักเรียนเตรียมทหารก็จะสามารถใช้งานที่นั่นได้อย่างเต็มที่ยังไงหล่ะ" เดโมตอบ

"ที่นั่น?" ออก้าถาม

"หอสมุดแห่งชาติสาขาเซนิคยังไงล่ะ" เดโมตอบ