ภูผาวายุ

1. เช้านี้ ข้าตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดแสบปวดระบมไปทั่วทั้งแผ่นหลัง

“โอ้ยย โอ้ยยย” เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดดังมาจากแคร่ที่อยู่ข้างๆของข้า มันเป็นเสียงร้องของบุญเกิด บ่าวรับใช้คนสนิทของข้านั่นเอง

“ใหวมั้ยไอ้เกิด อาการของเอ็งเป็นเยียงไรบ้าง”.

ข้าเอยปากถามบ่าวคนสนิดด้วยความเป็นห่วงเพราะไอ้เกิดโดนหนักกว่าข้า

“ปวดไปทั้งหลังเลยขอรับ ยิ่งขยับก็ยิ่งปวด”

“งั้นเอ็งก็นอนเฉยๆอยู่อย่านั้นเหละ”

แต่คนที่หน้าเป็นห่วงยิ่งกว่าไอ้เกิด เห็นจะเป็นคนที่นอนสลบหายใจโรยรินอยู่ที่แคร่อีกข้างของข้า นั่นคือพี่ชายฝาแฝดของข้านั่นเอง ข้าค่อยๆลุกขึ้นนั่งเปลียนท่าทางจากการนอนคว่ำหน้ามาทั้งคืน สลัดความเมื่อยล้า แล้วนั่งกวาดสายตามองไปรอบๆ พบว่ามีโถยา และสมุนไพรต่างๆอยู่มากมาย จึงสรุปได้ว่าเราทั้งสามคน ได้มานอนพักอยู่ที่เรือนของหมอยา

ข้ามองเหม่อลอยมองออกไปที่หน้าต่าง
แล้วนึกถึงเรื่องราวที่ทำให้พวกเราทั้งสามคน
ต้องมาลงเอยอยู่ที่เรือนของหมอยาเช่นนี้...