สุดร้ายแสนรัก

วังหลวงแคว้นหยวน

ต้นฤดูหนาวมีหญิงงามนามว่า หลี่เพ่ยเพ่ย ฮองเฮาแห่งแคว้นหยวน ถูกคุมขังอยู่ภายในคุกหลวงอันแสนเหน็บหนาว นางถูกกักขังอยู่นานนับเดือนด้วยข้อหากบฏและคบชู้ที่นางไม่ได้ทำ ร่างกายผอมบางเหลือเพียงแค่หนังกระดูก ดวงตาแดงก่ำเนื่องจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก นางนั่งลูบท้องที่นู่นโตออกมาเนื่องจากนางกำลังตั้งท้องได้ราวห้าเดือน น้ำตาที่หลั่งไหลออกมาด้วยเสียใจและความคับแค้นใจ วันนี้ถึงวันที่ต้องตัดสินชีวิตของนางที่นางต้องทนอยู่มานานเช่นนี้หวังเพียงว่าเขา พระสวามีของนางจะคิดถึงลูกที่เกิดมาจากเขาบ้าง อย่างน้อยก็ให้ลูกของนางได้มีชีวิตอยู่ก็ยังดี 

หญิงสาวร่างบอบบางสวมชุดสีชมพูเดินเข้ามาภายในห้องขังด้วยรอยยิ้มที่แสนจะร้ายกาจบนสมเพช กุ้ยเฟยแห่งแคว้นหยวน ฉีหลิงหลง เดินเข้ามาพร้อมกับราชโองการสีเหลืองทอง

" พี่หญิง เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะอยู่ในนี้สบายดีหรือไม่ " นางถามออกมาแล้วมองด้วยสายตาเหยียดหยาม พลางยิ้มอย่างสะใจ

" หึ " หลี่เพ่ยเพ่ยแค่นหัวเราะออกมาด้วยความแค้นที่คับแน่นอยู่ในอกไม่สามารถกล่าวออกมาได้

" ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดเจ้าก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับข้าฉีหลิงหลงคนนี้ " นางพูดออกมาด้วยความเกลียดชังที่ต้องทนกักเก็บมานานนับปีควรเป็นนางที่ได้นั่งตำแหน่งนี้ตั้งแต่แรก หลี่เพ่ยเพ่ยมองฉีหลิงหลงด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแค้นที่เต็มอยู่ในอก และได้สาบานกับตนเองไว้ว่าหากวันใดที่นางสามารถมีโอกาสที่จะได้แก้แค้นนางจะเอาคืนพวกนั้นให้ถึงที่สุด

" วันนี้ที่ข้ามาเพราะข้านำราชโองการจากพระสวามีของเรามาให้แก่พี่หญิงได้รับรู้ "นางมองไปยังรอบ ๆ ห้องที่ใช้คุมขังด้วยสายตารังเกียจ ก่อนจะหยิบราชโองการออกมาเปิดอ่านให้แก่หลี่เพ่ยเพ่ยได้รับฟัง

" หลี่เพ่ยเพ่ย รับราชโองการ

เนื่องด้วย สกุลหลี่คิดการกบฏต่อราชวงศ์ ให้ประหารผู้ชายทั้งตระกูล ส่วนผู้หญิงให้ขายออกไปเป็นทาสรับใช้ที่ชายแดน ส่วนหลี่ฮองเฮาสมคบคิดกับตระกูลและคบชู้ ให้ปลดออกจากตำแหน่งเนื่องจากได้อยู่เคียงคู่กับฝ่าบาทมายาวนานและยังคงมีความดีความชอบ ให้นำเด็กออกและส่งตัวไปชายแดนทันที จบราชโองการ " หลี่เพ่ยเพ่ยนั่งฟังด้วยความเคียดแค้นนางกำมือแน่นแม้จะมีแรงเพียงนิดเดียวก่อนที่น้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสายอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ทำได้เพียงหลั่งน้ำตาออกมาเท่านั้น

" พี่หญิงน้องขอตัวกลับก่อนนะเพคะ เพราะว่าท่านพี่คงจะรอน้องอยู่ ฮ่าฮ่า " นางเดินกลับออกไปและหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

หลังจากฉีหลิงหลงได้เดินจากไปหลี่เพ่ยเพ่ยก็ได้นั่งเหม่อลอยมองกำแพงที่มืดสนิทนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาในช่วงสิบสี่หนาวน้ำตาก็ไหลรินออกมาไม่หยุด ขณะที่นางกำลังเดินเล่นอยู่ในตลาดได้ชนเข้ากับคนผู้หนึ่งชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นช่วยนางไม่ให้ล้มลงไปทำให้นางเกิดอาการหัวใจเต้นแรงเวลาสบสายตาเข้ากับเขาและนางได้มารับรู้ที่หลังว่าเขาก็คือ อ๋องสาม องค์ชายสามแห่งแคว้นหยวน หยวนฟางหรง ทำให้นางได้ตกหลุมรักเขาในทันทีและเขาก็เหมือนจะมีใจให้กับนางเช่นกัน หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ได้ไปมาหาสู่กันจนเกิดเป็นความรักและได้ตกลงแต่งงานกันในที่สุด ตลอดเวลาที่ผ่านมานางช่วยเกลี้ยกล่อมครอบครัวให้ช่วยสนับสนุนเขาจนได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน พอได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้เขาก็ได้รับสนมเข้ามามากมายเต็มวังหลังและได้แต่งตั้งนางขึ้นเป็นฮองเฮาคู่บัลลังก์ พอเขาได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ก็เปลี่ยนไป ไม่สนใจและค่อยเอาอกเอาใจนางอย่างที่เคยเป็นนางแต่งให้เขามาสามปีและอยู่ในตำแหน่งฮองเฮามาสองปี ในที่สุดนางก็ตั้งครรภ์นางรู้ว่านางตั้งครรภ์ได้สองเดือนนางดีใจมากรีบแจ้งให้สวามีรู้แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีดีใจกับนางแม้แต่น้อย หลายเดือนต่อมามีทหารมากมายเข้ามาที่ตำหนักของนาง จับนางไปคุมขังไว้ในคุกหลวงขณะที่นางกำลังท้องตั้งครรภ์ลูกของเขา หลังจากนั้นนางก็ได้รับรู้ว่าที่ผ่านมามันเป็นเพียงแค่การแสดงงิ้วเท่านั้นเขาไม่เคยรักนางจากใจจริงเลยเขาใช้นางเป็นเพียงแค่สะพานเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งที่ทำให้เขาได้ตำแหน่งเท่านั้น นางได้รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากปากของนางผู้นั้นนางผู้ที่เขารักสุดหัวใจ ฉีหลิงหลง พวกเขารวมหัวกันใส่ร้ายนางทำให้นางไปให้พ้นทางรักของพวกเขาเมื่อนางหมดประโยชน์แล้ว

เสียงประตูห้องขังดังขึ้นทำให้นางหลุดออกจากภวังค์กลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ทหารเดินเข้ามาพร้อมกับถาดที่ใส่ยาขับเลือด ทหารพวกนั้นจับยากรอกใส่ปากของนาง นางดิ้นรนสุดกำลังแต่ด้วยร่างกายที่ผอมแห้งทำให้นางสู้แรงคนพวกนั้นไม่ไหวจำต้องกินยาเหล่านั้นเข้าไป นางปวดท้องมากจนทนไม่ไหวนอนดิ้นอยู่บนพื้นนางกรีดร้องออกมาและมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด จนนางทนไม่ไหวทำให้สติที่มีอยู่ดับลงพร้อมกับลมหายใจที่ค่อย ๆ ดับไป

*********************

ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่าา นักเขียนหน้าใหม่ ฝากติดตามด้วยนะคะ 

สามารถติชมได้นะคะ จะพยายามทำให้ดีที่สุดค่าา