ภวังค์รักในห้วงฝัน

บทที่สิบห้า

โรสแมรี่

          ลมอ่อนโชยเบา ๆ พัดพาดอกไม้หลากสีให้ปลิวล่องไปตามสายลม แม้จะอยู่ในท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า ก็ไม่อาจนำพาความร้อนให้มาทำลายบรรยากาศที่ชวนตื่นตาแบบนี้ ไม่ว่าจะมองไปทางไหน ในสวนสาธารณะแห่งนี้เต็มไปด้วยเหล่าพืชพันธุ์ต้นไม้ต่าง ๆ ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยสดงดงาม บ้างก็ถ่ายรูป บ้างก็นั่งมองด้วยความชื่นชม ที่นี่เปิดให้ทุกคนสามารถมาพักผ่อนหย่อนใจได้ตลอดเวลา โดยมีเจ้าหน้าคอยควบคุมดูแลอยู่ตามจุดต่าง ๆ เพิ่มความปลอดภัยให้กับทุกคนที่มาเยือนที่นี่

          ภาพหญิงสาวร่างบางตัวเล็ก ปล่อยผมยาวสยายในชุดเดรสสั้นสีขาวตัดกับลายจุดเล็ก ๆ สีแดง เผยให้เห็นเรียวขาเล็กสวย และสวมรองเท้าผ้าใบสีขาว ข้างหลังของเธอมีต้นไม้ใหญ่สีเขียวเข้มตั้งอยู่ รอบข้างเต็มไปด้วยต้นโรสแมรี่ โดยใบของมันจะมีรูปร่างคล้ายเข็ม มีสีเขียว ด้านท้องใบเป็นสีขาวและมีขนปกคลุม ดอกของมันมีหลายสี เช่น สีขาว สีชมพู สีม่วง หรือสีฟ้า ถูกปลูกไว้ใกล้กับต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น ยิ่งทำให้เธอคล้ายกับเด็กสาว น่ารัก สดใส ให้ความรู้สึกถึงความมีชีวิตชีวาเป็นที่สุด

          ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังยืนเหม่อมองไปรอบ ๆ อย่างเพลิดเพลิน จู่ ๆ เสียงใบไม้ก็ขยับโบกไปมาอย่างแรง ทำให้เส้นผมของเธอฟุ้งกระจาย เสียงเสียดสีระหว่างใบไม้ด้วยกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง พัดพาเอาเศษใบไม้ ดอกไม้ปลิวว่อน พาฝันจึงหลับตาลงทันทีด้วยความหวาดกลัว ทันที่เธอหลับตาลง สายลมเหล่านั้นได้อันตธานหายไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวลืมตามองด้วยความงุนงง ร่างสูงของเมศที่เห็นเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล หลังจากที่เขาตั้งใจจะเก็บภาพของเธอ รีบก้าวเท้าวิ่งเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง “เป็นอะไรหรือเปล่า” ถามพลางสำรวจไปตามร่างกายของเธอ ทุกอย่างปกติดี เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

          “ฉันไม่เป็นไร” หญิงสาวบอก พร้อมปัดพวกเศษดอกไม้ ใบไม้ ที่ปลิวมาตกใส่ร่างของเธอออก

          “แปลก” เขาสังเกตเห็นว่าลมเหล่านี้พัดตรงมายังร่างของเธอเท่านั้น ส่วนคนที่อยู่ระแวกนี้ พวกเขายังดำเนินกิจกรรมอย่างปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

          “ทำไมเหรอ?”

          “เธอมองไปทางนั้นสิ” เขาบุ้ยปากให้หญิงสาวมองตาม ภาพของสองยายหลานกำลังนั่งปูเสื่อทานข้าวด้วยท่าทางอบอุ่น ถัดไปจากนั้นไม่ไกลคู่รักคู่หนึ่งกำลังถ่ายรูปให้กันอย่างสนุกสนาน ข้าง ๆ พวกเขามีเด็กผู้หญิงกำลังนั่งคุยโทรศัพท์พลางบิดตัวเขินไปมา ทุกอย่างปกติดีราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนดูจดจ่ออยู่สิ่งที่ตัวเองกำลังทำ ทั้ง ๆ ที่ลมแรงเช่นนี้จะทำให้พวกเขาแตกตื่นมากกว่าแท้ ๆ

          “บางที อาจเป็นความบังเอิญก็ได้” พาฝันคิดในแง่ดี

          “เฮ้อ...นั่นสิ” เขาถอนหายใจอย่างจำนน เมื่อไม่สามารถหาคำตอบได้กับสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญ

          “อย่าคิดมากเลย พวกเรารีบไปเก็บภาพต่าง ๆ กันเถอะ เดี๋ยวจะมืดค่ำเอาเสียก่อน” หญิงสาวเร่งเขา พร้อมก้าวออกเดินไปก่อนทันที ทิ้งให้เมศมองตามแผ่นหลังเล็กอย่างมีความสุข เมื่อเห็นหญิงสาวมีทีท่าชมชอบดอกไม้ ต้นไม้ มากเป็นพิเศษ เหมือนผู้หญิงทั่วไป เธอไม่แตกต่างจากใครอื่นเหมือนในยามที่เธอเอ่ยถึงตัวเอง

          เขาชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเห็นดอกไม้เล็ก ๆ สีม่วงติดอยู่กับเส้นผมของเธอสองสามที่ เห็นดังนั้น เขาจึงรีบก้าวเดินเข้าไปประชิดที่ด้านหลังของพาฝัน เผยให้เห็นลักษณะของมันได้อย่างชัดเจน มันคือดอกโรสแมรี่ ที่ถูกปลูกไว้ใกล้กับต้นไม่ใหญ่ต้นนั้น เมื่อนึกถึงความหมายของมัน เขาจึงแปลกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีท่าทีสนใจมากนัก ในระหว่างที่เขากำลังจะยื่นมือเข้าไปช่วยหยิบออกมาโดยไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว สายลมอ่อนเบาก็พัดพาเอาดอกเหล่านั้นล่องลอยไปตามกระแสลม หายวับไปกับอากาศ มือใหญ่จึงหยุดขยับนิ่งค้างทันที เมื่อหญิงสาวหยุดเดินและหันมาเห็นเข้าพอดี เธอจึงเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นท่าทางประหลาดของเขา

          “ทำอะไรเมศ”

          “จะเอาดอกไม้ออกให้” เขาบอกไปตามความจริง

          “ไหน? ไม่เห็นจะมีเลย” มือเล็กของหญิงสาวเอื้อมไปลูบผมของเธออย่างสะเปะสะปะ ทว่าก็ยังไม่เห็นมีอะไร

          “มันปลิวไปแล้ว”

          “อ้าว”

          “ไปกันเถอะ” เขาเปลี่ยนเรื่องทันที พลางกุมมือของเธออย่างมั่นเหมาะ ก้าวนำหญิงสาวไปทันที ในขณะที่พาฝันไม่ทันได้ตั้งตัว จึงได้แต่เดินตามเขาด้วยความตกใจปนเขินอาย แก้มสีชมพูระเรื่อจากความร้อนของเปลวแดด ยิ่งกลายเป็นสีแดงก่ำทันที มือของพวกเขาที่สัมผัสกัน ต่างรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนจัด แต่ไม่มีใครคิดที่จะสลัดมันออก พวกเขายังคงเกาะกุมมือกันไว้อย่างเหนี่ยวแน่น พร้อมก้าวเดินไปพร้อมกัน

          อีกด้านหนึ่งในสวนสาธาณะ เด็ก ๆ ต่างส่งเสียง วิ่งเล่นรอบ ๆ ตามจับเหล่าผีเสื้อที่มีสีสันสะดุดตาด้วยความสนุกสนาน โดยมีหญิงสาวรูปร่างสวยงาม ใบหน้าคล้ายดั่งตุ๊กตาชวนมอง ราวกับภาพฝัน เมื่อเธอยืนอยู่ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ที่มีเหล่าผีเสื้อบินวุ่นอยู่กลางอากาศ บ้างก็บินลงมาดูดน้ำหวาน แต่ไม่อาจดึงดูดความสนใจของหญิงสาวได้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวังและเสียใจ ผู้คนที่ผ่านมาเห็นเข้า ต่างก็พากันคิดในใจว่า สิ่งใดหนอที่ทำให้ผู้หญิงที่น่ามองคนนี้ ถึงกับต้องมีใบหน้าที่ชวนเศร้าเช่นนี้ได้

          ทิศทางที่ใบหน้าหวานของเธอจับจ้องไป จะสังเกตเห็นได้ว่ามีชายหญิงคู่รักกำลังถ่ายรูปให้กันอย่างมีความสุข พวกเขามีสีหน้าท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส บ้างเขินอาย บ้างหยอกกัน บ้างมีท่าทีจริงจัง ราวกับรอบตัวมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น ทุกการกระทำของทั้งสองได้ตกอยู่ในสายตาคู่หนึ่ง แววตาที่เหม่อลอยกลายเป็นอิจฉาและขมขื่นยากจะกล่าวของเธอคนนี้

          ในชีวิตนี้ของเธอ ประสบความสำเร็จเกือบจะทุกด้าน ทั้งในเรื่องรูปร่างหน้าตา หน้าที่การงาน ครอบครัว เงินทอง รวมทั้งความสะดวกสบายในด้านต่าง ๆ ที่เธอได้รับ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่เธอพยายามไขว่คว้าหามาครอบครองไว้ ไม่เป็นอย่างที่คาดหวังกลับผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับคนจมปลักกับ...ความรัก เธอไม่เคยได้รับความรักจากคนที่เธอรัก มีแต่เธอที่เป็นคนให้ ให้มาตลอด ยอมแลกและเดิมพันไปกับมัน แต่ก็ไม่เคยประสบผลสำเร็จ เขาจะมีหรือไม่มีเธอก็ได้ แต่เธอจะขาดเขาไปไม่ได้! ในเมื่อเธอไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ อย่าหวังว่าคนคนนั้นจะอยู่อย่างสงบสุขเลย สายตาที่จ้องเขม็งไปยังร่างของทั้งสองอยู่นาน ก่อนที่เธอจะตัดสินใจย่ำเท้าเดินเข้าไปหาพวกเขาอย่างหมายมาด