Look at me มองฉันสิ ‘เฮีย’
เขียนโดย 
zero0115
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 เวลา 17.43 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 17.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) Chapter 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 1
ตอนนี้ฉัน....กำลังยืนอยู่หน้าห้อง 701 ชั้นบนสุดของคอนโดหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง กับกระเป๋าลากใบใหญ่สีดำ เหตุผลที่ฉันยืนอยู่กับที่มาราวๆ 20นาทีได้โดยที่ไม่ไปไหนคือเพราะเจ้าของห้องที่ฉันยืนรออยู่บอกให้รอโดยเจ้าตัวเข้าไปเก็บกวาดห้อง ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้กลับห้องมา 1อาทิตย์ เลยปล่อยให้ห้องรกจนต้องมานั่งเก็บกวาดเองแบบนี้
แกร๊ก...
สักพักประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกับเจ้าของห้องที่คาบบุหรี่อยู่ในปาก เขาเอาบุหรี่ออกจากปากมาถือ แล้วพ่นควันสีเทาไปด้านข้างเพื่อไม่ให้โดนฉัน เพราะฉันเป็นคนไม่ชอบกลิ่นบุหรี่
"เข้ามาสิ"
เขาบอกเสียงเรียบแล้วเปิดประตูให้ฉันเข้าไป ฉันเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกระเป๋า ถอดรองเท้าเพราะห้องนี้ปูด้วยพรมสีเทาทั้งห้อง ฉันเดินเข้าไปใจกลางห้องที่น่าจะเป็นห้องนั่งเล่น เพราะมีโซฟาขนาดใหญ่สีดำกับทีวีจอแบนเครื่องใหญ่ติดผนังอยู่
"ห้องเธออยู่ทางนี้"
เขาเดินนำฉันไปที่ห้องด้านขวา พร้อมกับกระเป๋าของฉันที่ไม่รู้ว่าเขาเอาไปถือตั้งแต่เมื่อไหร่ ในห้องนั้นมีการตกแต่งที่เรียบง่าย มีเตียงขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ด้านข้างเตียงมีตู้เสื้อผ้ากับโต๊ะคอมสีดำ ด้านข้างนั้นมีห้องน้ำส่วนตัว
"ชอบรึเปล่า? "
เขาถามฉันเพราะฉันเงียบไปสักพัก ฉันมองรอบห้องอย่างละเอียด แล้วหันไปพยักหน้าให้เขา เขายิ้มรับแล้วหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาดู
"นี่ก็เย็นแล้ว ไปกินข้าวกันมั้ย? "
ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินตามเขาออกไปจากห้อง เขาหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไปก่อนฉัน ฉันเดินตามเขาจนถึงที่จอดรถชั้นใต้ดิน รถของเขาเป็นรถสปอร์ตสีดำลายแดงตรงล้อ เขาขับรถออกไปจากคอนโดโดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะพาฉันไปไหน
"ไม่คิดจะพูดอะไรเลยเหรอ? "
เขาพูดขึ้นเพราะเรา2คนต่างเงียบมาตลอดทาง โดยปกติฉันไม่ใช่คนที่พูดมาก เรียกว่าพูดน้อยจนโดนว่าว่าเป็นใบ้เลยล่ะ ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่เคยใส่ใจ เพราะปกติฉันก็ไม่เคยแคร์ใครอยู่แล้ว
"ก็มันไม่มีอะไรให้พูด..."
"ไม่รู้สึกอึดอัดรึไง? "
"ไม่นี่ กับ'เฮีย'ไม่เห็นรู้สึกอย่างนั้นเลย"
"หึ ยังพูดตรงไม่เปลี่ยนเลยนะ"
"งั้นเหรอ...."
เหตุผลที่ฉันไม่รู้สึกอึดอัดนั้นมาจากคำว่า 'เฮีย' ที่ฉันใช้เรียกเขาเพราะเขาอายุมากกว่า เรา2คนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อแม่เรา2คนเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน
"แล้วผมนั้นไปทำอะไรมา"
เขาพูดพร้อมกับยื่นมือที่จับพวงมาลัยมาจับผมฉัน ฉันปัดมือเขาออกเพราะฉันไม่ชอบให้ใครจับผมง่ายๆ แล้วมองไปที่เขาเพื่อบอกว่าฉันไม่ชอบให้จับ
"แค่เปลี่ยนอารมณ์เฉยๆ "
"ฮึ อารมณ์ไหนล่ะนั่น...แต่ก็เอาเถอะ เธอทำสีอะไรก็เหมาะหมดแหละ "
ฉันมองไปที่เขานิ่งๆ เพราะคำพูดของเขา ไม่รู้สึกใจเต้นหรือหน้าแดงเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นหลายๆ เรื่อง เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะฉันถูกพูดใส่บ่อยจนหน่ายแล้วไง
"จะว่าไป เพื่อนฉันมันขอคิวเธอหน่อยน่ะ"
"ทำไมต้องเป็นฉัน"
"ก็เธออุตส่าห์กลับมาทั้งที จะปล่อยไปได้ไง"
"เฮียเป็นคนถ่ายเหรอ? "
"ใช่ ทำไมล่ะ? "
"......เปล่า....."
ฉันเท้าคางกับที่รองแขนแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนที่อยู่เมืองนอกฉันทำงานพาร์ทไทม์เป็นนางแบบให้หลายๆ นิตยสาร เพราะฉันยังเรียนอยู่ จนเป็นที่รู้จักบ้าง ส่วนเฮียคีร์ทำงานเป็นช่างภาพหรือตากล้องของนิตยสาร Kiss Magazine นิตยสารแฟชั่นที่ดังมากในตอนนี้
"แล้วไงล่ะ เรื่องคิว? "
"แล้วแต่สิ ฉันไม่มีคิวอะไรเป็นพิเศษด้วย"
"เป็นอันตกลงนะ อาทิตย์หน้าเดี๋ยวเราค่อยคุยกันต่อ"
"อืม...."
เพราะตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมอยู่ ฉันเลยว่างทั้งวันเพราะไม่มีอะไรทำ จะรับงานสักงานก็คงไม่เป็นไรมั้ง
เราขับรถมาจนถึงใจกลางเมืองที่มีตึกสีสันมากมาย เขาจอดรถหน้าร้านอาหารอิตาลีที่มีแสงไฟสวยไปทั่วทั้งร้าน เขาเดินนำฉันเข้าไปในร้านที่มีคนอยู่เยอะพอสมควร เขาเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วคุยกับพนักงานชายสักพักแล้วเราก็เดินขึ้นไปชั้น 2 ที่ไม่ค่อยมีคนและบรรยากาศผิดกับข้างล่างเพราะเงียบสงบกว่า
"ชั้น2เป็นชั้นVIP เลยไม่ค่อยมีคน"
"เฮียมาร้านนี้บ่อยเหรอ"
"ที่นี่เป็นร้านเพื่อนฉัน เลยมีสิทธิพิเศษหน่อย"
ฉันพยักหน้ารับแล้วหันมาสนใจเมนูที่อยู่ในมือแทน เราสองคนสั่งพาสต้ามากิน พอกินเสร็จเฮียก็อาสาจะจ่าย ซึ่งฉันก็ไม่ได้ค้านอะไร
เราสองคนขับมาจนถึงคอนโด ตอน2ทุ่ม ในระหว่างที่จะเดินถึงลิฟต์ โทรศัพท์เฮียก็ดังขึ้น เขารับแล้วก็พูดสองสามคำ ในระหว่างนั้นก็รอบมองฉันสักพักแล้วก็ตัดสายไป
"วันนี้ฉันมีเลี้ยง เธอจะไปด้วยมั้ย? "
"ที่ผับล่ะสิ..."
"ใช่ ไปมั้ย? จริงๆ ก็อยากให้เธอตอบตกลงนะ เพราะไอ้พวกนั้นมันอยากเจอเธอ"
"..........."
ฉันยืนคิดอยู่สักพักว่าจะไปหรือไม่ไปดี ไม่ใช่ว่าไม่ชอบสถานที่แบบนั้น เพียงแต่บางครั้งมันก็วุ่นวายจนรู้สึกอึดอัด แต่ช่างเถอะกลับไปก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี
"ได้สิ....."
ฉันตอบตกลงแล้วเราก็กลับไปที่รถใหม่ เขาขับรถออกไปจากคอนโดอีกรอบเพื่อไปยังผับที่บอกว่ามีเลี้ยง ส่วนเลี้ยงอะไรนั้น ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
เขาจอดรถที่ลานจอดรถโซนVIPที่มีแต่รถราคาเป็นล้านมากมายจอดอยู่ เขาเดินนำฉันไปที่ทางเข้าที่มีผู้ชายสองคนใส่ชุดสูทสีดำยืนอยู่ แต่จู่ๆ ก่อนที่จะเข้าไปเขาก็หยุดเดินเสียเฉยๆ แล้วหันมาหาฉันที่อยู่ด้านหลัง
"......อะไร"
เขายื่นมือออกมาข้างหน้าเหมือนจะขออะไร แต่เพราะไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรเลยเงยหน้ามองเขาอย่างงงๆ
"มือ......"
".........."
"ข้างในมีคนเยอะ เดี๋ยวหลง..."
"ฉันไม่ใช่เด็กนะ...."
ฉันพูดแบบนั้น แต่ก็ยอมจับมือเฮียดีๆ แล้วเราก็เดินเข้าไปข้างใน ในนั้นมีคนเยอะกว่าที่คิด เยอะจนถ้าเกิดเดินคนเดียวคงหลงแล้วหาทางออกไม่ได้ อย่างที่เฮียพูดจริงๆ
เราเดินขึ้นไปชั้น2 ซึ่งน่าจะเป็นโซนVIPอีกนั่นแหละ เพราะไม่ค่อยมีคน บางครั้งฉันก็คิดว่าเฮียคงเป็นคนใหญ่คนโต เพราะไม่ว่าจะไปไหนก็เข้าแต่โซนVIPเสมอ
"ไอ้คีร์!! "
เสียงเรียกจากด้านนึงของชั้น2ดังขึ้น เฮียคีร์หันไปตามเสียงแล้วเราก็เดินไปทางโต๊ะนั้น ซึ่งมีผู้ชาย 3คนนั่งรออยู่
"ไง ไอ้คีร์ดีน! นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว"
"มาช้านิดหน่อยทำเป็นบ่น ประจำเดือนไม่มาไง"
"โห้ ไอ้เพื่อนเลวพูดแบบนี้เลยเหรอวะ แล้วนั้นใคร? น่ารักเป็นบ้าเลย"
ผู้ชายผมทองหนึ่งใน 3คนที่นั่งรออยู่ชะโงกหน้ามาหาฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังเฮียคีร์อยู่
"อ้อ คนที่พวกมึงอยากเจอไง ยูเอล"
"เฮ้ย! จริงดิ น่ารักกว่าในรูปอีกแถมผมทองด้วย"
"นั้นดิ แต่เมื่อกี้เห็นมีจับมงจับมือกันด้วยนี่.."
ผู้ชายผมสีน้ำตาลอีกคนที่นั่งอยู่พูดขึ้นแล้วมองมาทางฉัน เฮียนั่งลงข้างๆ ผู้ชายผมสีน้ำตาล แล้วให้ฉันนั่งข้างๆ
"คนมันเยอะ..."
"คนเยอะหรือกลัวถูกฉกไป..."
"หุบปากไปเลย"
"เออๆ ..."
ฉันไม่รู้สึกอะไรกับคำแซวที่เขาพูดออกเลย อาจเพราะไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรเลยมักจะทำเป็นหูทวนลมเสมอ แล้วทำหน้านิ่งใส่
"ยูเอล ไอ้ผมทองนั่นชื่อ ลีโอ ส่วนข้างๆ ไอ้ลีโอคือ ไอ้พาสต้า แล้วไอ้นี่ชื่อ คิลล์"
"เรียกฉันว่า ลีโอเฉยๆ ก็ได้ แต่ฉันอายุมากกว่านี่หว่า งั้นเรียก เฮียลีโอแล้วกัน"
"เรียกเฮียเลยเหรอ งั้นเรียกฉัน เฮียคิลล์ก็ได้"
"เฮ้ย อย่าเรียกตามกันดิวะ แล้วไอ้พาสต้าอย่านั่งเงียบดิ"
"กูรู้น่า.."
"เออ รู้แล้วก็กินซะ"
เฮียส่งแก้วเหล้าที่มีน้ำสีน้ำตาลใสๆ ให้ผู้ชายผมสีดำที่ชื่อว่า พาสต้า แล้วคนชื่อลีโอก็ส่งแก้วเหล้าที่เหมือนกันให้เฮียและคนชื่อ คิลล์
"เธอดื่มเหล้าได้มั้ย"
"ถ้าค็อกเทลล่ะก็ พอได้"
"งั้นกูสั่งให้ รอแป็บนะ"
เฮียลีโอลุกออกไปที่เคาน์เตอร์บาร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มให้ฉัน ไม่ใช่ว่าดื่มไม่ได้หรอก แต่ฉันเองก็ค่อนข้างคออ่อน ตอนจะดื่มเลยดื่มได้แค่ค็อกเทล แต่แค่ค็อกเทลบางครั้งก็ทำให้มึนๆ ได้เหมือนกัน
"เดี๋ยวนี้หัดกินเหล้าเหรอ"
เฮียกระซิบข้างๆ หูฉัน เพราะในผับเขาเริ่มเปิดเพลงกันแล้ว เลยทำให้ไม่ค่อยได้ยินเสียงเวลาพูดเท่าไหร่
"เฮียเองก็กิน.."
"ผู้ชายกับผู้หญิงไม่เหมือนกัน"
"........."
"จะกินก็ได้ แต่ห้ามกินลับหลังล่ะ.."
"อืม....."
ฉันพยักหน้าเป็นการรับ แล้วพอดีกับที่เฮียลีโอเอาค็อกเทลสีฟ้ามาให้พอดี เขายื่นให้แล้วยิ้มให้ฉันเล็กน้อย ฉันพยักหน้ารับเป็นคำขอบคุณแล้วถือแก้วมาไว้ในมือ จิบนิดหน่อยแล้วก็วางไว้ที่เดิม
"อ้ะ! จะว่าไปไอ้คีร์เมื่อกี้นี้กูเห็นอลิสด้วยล่ะ มาหามึงรึเปล่า"
"เปล่า วันนี้กูไม่ได้นัดใคร"
"จริงดิ! แต่อลิสกำลังเดินมาทางนี้นะ"
"......."
พวกเราทุกคนบนโต๊ะหันไปทางที่เฮียลีโอชี้ไป เผยให้เห็นผู้หญิงคนนึงผมยาวสลวยสีน้ำตาล ผิวขาวตากลมโต แต่แต่งหน้าหนาเต๊าะจนเห็นได้ชัด เธอใส่ชุดเดรสสั้นรัดรูปจนเห็นเนินอกอิ่มที่แทบจะทะลักออกมาจากบราเซียร์ เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ ได้กลิ่นน้ำหอมโชยมาแตะจมูกจนรู้สึกเวียนหัว
"คีร์! ไม่เจอกันนานนะ ทำไมไม่โทรหาอลิสบ้างล่ะ"
"ฉันไม่มีธุระอะไรให้ต้องโทร...แล้วก็อย่ามาเรียกว่า 'คีร์' ด้วย"
"............งั้นวันนี้ไปเต้นด้วยกันมั้ย? ข้างล่างน่าสนุกมากเลยนะ"
ผู้หญิงที่ชื่อ อลิส จับแขนเฮียคีร์ให้ลุกไปด้วยกัน เฮียคีร์เองก็ลุกออกไปตามแรงแขนที่ถูกจับ
"อ้าว! ไอ้คีร์จะไปเต้นเหรอ"
"เปล่า.....จะไปห้องน้ำ"
เขาพูดแบบนั้นแล้วเดินออกไปก่อนผู้หญิงคนนั้นโดยไม่รอ แต่ก่อนที่จะเดินไป ฉันแอบเห็นเฮียหันมามองฉันแว๊บนึง ฉันมองตามเฮียที่เดินออกไปสักพักแล้วหันมาสนใจแก้วค็อกเทลของตัวเองที่กินไปได้ครึ่งนึงแล้ว
"ตอนนี้ยูเอลอายุเท่าไหร่เหรอ" เฮียคิลล์ถามขึ้น
"20....."
"ห่างจากพวกเรา 4ปีสินะ"
".........."
"แล้วมีแฟนรึยัง? "
"......เปล่า"
"อะไรๆ ไอ้คิลล์ คิดจะจีบเหรอ? "
"เปล่า แค่ถามเฉยๆ "
"ขอให้เป็นงั้นจริงเถอะ.."
เฮียลีโอแซวเฮียคิลล์แล้วหันมาคุยกับฉันต่อ แต่พอดีกับที่อลิสเดินเข้ามาหาพอดี
"ขอโทษนะ ขอร่วมวงด้วยได้รึเปล่า"
เธอพูดและส่งยิ้มให้ฉัน ซึ่งฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงรอยยิ้มจอมปลอม
"อ้าว! แล้วไอ้คีร์ล่ะ"
"คีร์ออกไปคุยโทรศัพท์น่ะ"
เธอพูดแล้วหันหน้ามามองฉัน นั่งลงข้างๆ ฉันที่ยังมีที่ว่างอยู่
"แล้ว....เธอเป็นอะไรกับคีร์เหรอ? "
"........."
ฉันไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหน้าคนตรงหน้ากลับอย่างนิ่งๆ
"นี่ๆ อลิส ใจเย็นๆ สิ"
เฮียลีโอเริ่มเห็นท่าไม่ดีเลยกะจะลุกมาห้าม แต่ถูกขัดซะก่อน
"นายอยู่นิ่งๆ ไปเลย ลีโอ"
".........."
"ว่าไงล่ะ? ...."
คนตรงหน้าเริ่มอารมณ์ร้อนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอมองมาที่ฉันด้วยความโกรธจนรอยยิ้มเมื่อก่อนหน้านี้หายไป แต่ฉันก็ยังคงเงียบและมองตอบอีกฝ่ายนิ่งๆ
"นี่!! ..."
"......."
อลิสจับข้อมือฉันอย่างแรงด้วยความโกรธ คงทนไม่ไหวที่ฉันไม่พูดอะไรออกมาเลย
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอเป็นใคร! "
"......"
"แต่ถ้ายังมายุ่งวุ่นวายกับคีร์อีก เราได้เห็นดีกันแน่! "
"......"
"รู้มั้ย! คีร์น่ะชอบของร้อนแรง ไม่ใช่ของจืดชืดหน้านิ่งเหมือนเธอ! "
"!!! ......"
อลิสผลักฉันเต็มแรง แต่ดีที่ข้างหลังฉันมีเฮียคิลล์อยู่ ฉันเลยไม่ตกโซฟา
"หึ......จำใส่หัวกะโหลกเธอไว้ซะล่ะ! "
"แล้วไง? ....."
เสียงนึงขัดขึ้นก่อนที่อลิสจะลุกออกไป นั่นเป็นเสียงของฉันที่เริ่มทนไม่ไหวกับการกระทำของเธอ
"อะไรนะ?! "
"ฉันบอกว่า แล้วไง?! "
ฉันลุกขึ้นเผชิญหน้ากับอลิส จากที่ตัดสินใจว่าจะอยู่เฉยๆ แต่คงไม่ไหวแล้วล่ะ
"นี่เธอ! ...."
"หุบปากได้แล้ว น่ารำคาญ..."
"......"
"ชอบของร้อนแรงกว่าของจืดชืดเหรอ? "
"......."
"ถ้าชอบจริง....'เฮียคีร์'จะเขี่ยเธอทิ้งเหรอ? "
"......"
"แค่มองก็รู้.....ว่าเขาเบื่อเธอน่ะ"
ฉันสวนกลับไปเป็นชุดเพราะความอดทนฉันมันต่ำลงเรื่อยๆ ปกติฉันเป็นคนโกรธยาก แต่อาจเพราะฤทธิ์เหล้าด้วยเลยทำให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อลิสอึ้งไปสักพัก แต่จริงๆ ไม่ใช่แค่อลิสหรอก เฮียทั้ง3คนที่นั่งดูอยู่ก็อึ้งจนพูดไม่ออกไปตามๆ กัน
".....กรี๊ดๆๆๆๆ "
"........"
"ฉันไม่ยอมแกแน่! อี...."
"คิดจะทำอะไรน่ะ...."
เสียงเข้มต่ำที่ฉันคุ้นเคยเอ่ยขึ้นก่อนที่มือของอลิสจะมาถึงหน้าฉันได้หยุดนิ่ง พวกเราหันไปตามเสียง แล้วก็เป็นคนที่ฉันคิดไว้จริงๆ
"คะ คีร์! "
อลิสหน้าถอดสีทันทีที่เห็นเฮียยืนอยู่ข้างหลังด้วยใบหน้าที่คมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์
"คีย์? ....ใครอนุญาตให้เธอเรียกฉันแบบนั้น"
"......"
เสียงของเฮียต่ำมากกว่าปกติจนออกค่อนข้างน่ากลัว แล้วยังดวงตาคมที่เป็นประกายความน่ากลัวนั้นอีก ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นแต่ก็แอบขนลุกเหมือนกัน
"มะ ไม่ใช่นะ..."
"ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าเราจะจบกัน เมื่อเรื่องบนเตียงจบลง"
"ตะ แต่...."
"แล้วเธอก็ตอบตกลง..."
"......."
"........."
บรรยากาศรอบๆ เริ่มอึดอัดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ฉันเลยถอนหายใจอย่างหน่ายๆ แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น
"จะไปไหน..."
เฮียคีร์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเมื่อกี้นิดหน่อย ฉันหันหน้าไปหาเพื่อตอบ แต่ดูเหมือนเฮียจะหงุดหงิดมากเลยเอาแต่มองอลิสที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า
"ไปห้องน้ำ...."
ฉันพูดออกไปนิ่งๆ แล้วเดินลงไปชั้น1 เพราะห้องน้ำอยู่ชั้น1 (เฮียลีโอเป็นคนบอก)
หลังจากเสร็จธุระแล้ว ฉันก็เดินออกจากห้องน้ำ หน้าทางเข้าห้องน้ำชายที่ติดกับห้องน้ำหญิงมีเฮียคีร์ยืนรออยู่โดยที่ปากคาบบุหรี่อยู่
"กลับกันเถอะ...."
เฮียคีร์พูดแค่นั้นแล้วก็เดินนำฉันไปที่จอดรถ ระหว่างทางเราไม่พูดอะไรกันเลย และฉันก็ไม่ถามอะไรเลย ได้แต่เพียงเงียบปากแล้วเดินตามต่อไปจนถึงรถ
พอถึงคอนโดเราทั้งสองคนก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม จนถึงหน้าห้อง เฮียเปิดประตูให้ฉันเข้าไปก่อน แล้วฉันก็ทำท่าจะเดินเข้าไปในห้องตัวเอง
"เดี๋ยว ยูเอล.."
แต่เสียงเฮียเรียกเอาไว้ซะก่อน ฉันหันไปหาต้นเสียงนิ่งๆ โดยที่ไม่พูดอะไร
"นี่..."
เฮียคีร์โยนพวงกุญแจให้ฉัน ฉันรับมันแล้วมองเฮียอีกรอบด้วยความสงสัย
"กุญแจห้อง..."
"อ้อ....."
ฉันพยักหน้ารับและหายสงสัยทันที แล้วกะจะเดินเข้าห้องไปแต่กลับถูกจับที่ข้อมือแบบหลวมๆ ไว้ ฉันชะงักไปนิดหน่อยแต่ก็หันไปทางคนจับ
"เรื่องอลิส...ขอโทษที"
"......."
"แต่เราเคลียร์กันแล้ว คิดว่ายัยนั่นคงจะไม่มาอีก"
"....."
"แต่ถ้ามาอีก...บอก'เฮีย' เดี๋ยวเฮียจัดการให้"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
