You are my sunshine

แสงจากวิตามินดีในตอนเช้ากับลมหนาวของต้นปีนี่เข้าปีพศ.ใหม่มากี่วันเเล้วนะ ชั้นในชีวิตกับการไม่รู้วันเดือนและแทบจะไม่อยากนับมันตั้งเเต่เมื่อไหร่ เฮ้อ~
ไม่รู้ว่าเค้าจัดคนประเภทชั้นไว้เป็นคนประเภทไหน แต่สำหรับตัวเองชั้นคิดว่าชั้นแม้งรับบทผู้หญิงดวงซวยมาตลอดเมือปีที่ผ่านมา ทั้งแฟนนอกใจ ทั้งครอบครัว ทั้งอนาคตที่ยังไม่รู้เลยจะไปทางไหนต่อดี
ฉันชื่อ ซอนอา ฉันไม่ใช่คนเกาหลีแม่ฉันเเค่ชอบผู้ชายเกาหลี เลยตั้งชื่อลูกแบบนี้ ถ้าเพื่อนก็เรียนซอนเฉยๆหนักๆก็สำส่อน -0-

ปีนี้ฉันอายุ19แล้ว ละนี่ก็เป็นเช้าวันแรกของการเปิดภาคเรียน ปีที่แล้วชั้นบอกตัวเองตลอดว่าปีนีจะต้องดีกว่าปีที่เเล้วจะทิ้งเรื่องราวเก่าๆแย่ๆและปิดทุกความทรงจำไว้ให้เป็น365 วันอันเลวร้ายของตัวเอง

**เสียงโทรศัพท์**

"ฮัลโหล ถึงเเล้วหรอ" ฉันแนบหูโทรศัพท์ไว้ข้างนึงมืออีกข้าวก็พลางสยายผมยาวของตัวเองแล้วมัดแบบรวบๆวันนี้คงทำผมไม่ทันเเล้วล่ะ

(จะถึงเเล้ว เสร็จยัง หิวข้าว)
เสียงผู้ชายปลายสายที่คุ้นเคยของเกือบครึ่งชีวิตของฉันเลยมั้ง เป็นทั้งเพื่อนทั้งสัมพเวสีเเละมาในรูปแบบเจ้ากรรมนายเวรในบางครั้ง - -

"โห ทำไมไม่กินข้าวมาก่อนกี่โมงเเล้วไปกินข้าวไม่ทันหรอก"

(เออหน่า เดี๋ยวแวะหาซื้อไรกินบนรถเอาก็ได้ รีบลงมาแยกหน้าถึงเเล้ว)

ติ้ด
ฉันโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงก่อนจะจัดระเบียบร่างกายตัวเองในกระจกเช็คจนมั่นใจเเล้วว่าทุกอย่างเพอเฟคเเล้วรีบเก็บทุกอย่างใส่กระเป๋าแล้วอันเชิญตัวเองลงมาจากชั้น3ของบ้าน บ้านชั้นอยู่กัน4 คน แม่ น้องชาย พี่สาว แล้วก็ตา ไม่รวมชาบูกับหมูทะลูกรักของแม่อีก2ตัวที่เเม่ดูจะรักกว่าลูกในไส้แบบชั้นสะอีก

"หนูไปแล้วนะแม่ เลิกเรียนเดี๋ยวรีบกลับ"

[รีบกลับล่ะ ]

[ พี่ซอนรีบกลับนะเซนัดกับเพื่อนจะเล่นเกมส์วันนี้ลงเเรงค์ ]

"เออๆ "

ฉันบอกปัดอย่างขอไปทีก่อนจะคว้าแซนวิชกับนมกับน้ำผลไม้อย่างละกล่องเเล้วรีบเดินจั้มออกมาจากบ้านไปหาไอตัวปัญหาที่รออยู่เเล้ว

อ่ะ !!!
"เอาไปกินสะ จะได้ไม่ต้องแวะ"

ฉันโยนกล่องนมกับแซนวิชใส่คนขับข้างๆที่หัวยังดูยุ่งๆเพราะไม่ได้เซ็ท ภาพที่เห็นจนชินตามาตลอดถ้าเป็นเมื่อก่อนคงจะเขินเลยเเหละแบบนี้ เพราะเค้าคือสเปคของฉันเเละผู้หญิงหลายๆคน เเละที่เเน่ไปกว่านั้น เราเคยคบกัน คบมาตั้ง3ปีเลยนะ จนวันนึงที่มันมาถึงความรู้สึกที่มันเรียกว่าอิ่มตัวใช่มั้ย เราก็ค่อยห่างกันคิดถึงกันน้อยลง สุดท้ายก็เลิกกัน ใช้เวลาเกือบปีเลยนะกว่าจะกลับมาเป็นเพื่อนสนิทใจกันแบบนี้ สมน้ำหน้าแกเสียคนดีดีอย่างซอนอาคนนี้ไป

[ ง่วง ] จ่ะ ดูออก = =
คนตัวสูงข้างๆคว้านมสตอเบอรี่ไปถือดูดข้างนึงอีกข้างก็จับพวงมาลัยไปด้วย

" บอกแล้วเมื่อคืนให้รีบนอน สม"

[การนอนมันเป็นเรื่องของเด็ก]

" จ้า พ่อผู้ใหญ่ แกเกิดหลังฉันนะยะตั้งปีกว่าผู้ใหญ่มากสินะนั้งดูดนมเหมือนเด็กอนุบาล"

[ แล้วใครบอกว่านมดูดได้เฉพาะเด็ก]
คนข้างๆพูดพลางยักคิ้วข้างนึงกวนประสาท ทำไมชั้นถึงรู้สึกแหม่งๆกับคำพูดของเค้า ไอนี่มันหมายถึงดูดนมอะไรรร

" อยากตายหรอ กินๆไปเลยรีบขับรถไปด้วย "

ฉันยัดแซนวิชในมือยัดปากใส่คนข้างๆเเล้วหันมานั้งสนใจกับโทรศัพท์มือถือค่าเวลา ชั้นสไลด์หน้าฟีดเฟสไปเรื่อยๆความทรงจำเมื่อปีที่เเล้วก็เด้งขึ้นมาตอกย้ำความโง่ของตัวเองเมื่อปีเเล้ว รูปคู่ที่ชั้นกดตั้งเป็นไพรเวทไว้ในเห็นแค่เฉพาะชั้น ที่ไม่ลบไม่ใช่เพราะอาลัยอาวรนะแต่ชั้นแค่คิดว่ามันก็แค่รูปภาพเก็บไว้ดูขำๆก็คงไม่เป็นไร ยังไงก็มีแต่ชั้นที่เห็น ดีเเล้วที่เลิกกันไม่งั้นชั้นคงต้องกินหญ้าแทนข้าว
ถึงสักที
วันแรกของการเปิดเทอมจะมีอะไรนอกจาก แนะนำตัว สรุปวิชาที่ต้องเรียทั้งเทอม ระเบียบการให้คะแนน บลาๆๆชั้นถ่ายทุกอย่างลงในมือถือไว้เเล้วเดี๋ยวคืนนี้คงค่อยไปจดใส่สมุดต่ออีกที

วันนี้ชั้นได้เพื่อนมาใหม่2คน เบฟ กับเบบี้ เพราะเรานั้งช้างกันเเล้วทั้ง2คนก็ดูคุยถูกคอแถมไม่ถือตัวที่สำคัญน่ารักมากกก ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดีใช่มั้ยแบบนี้ พอบ่ายโมงเราก็พาเกาะกันไปหาข้าวกินที่แคนทีน บอกเลยเเซนวิชเมื่อเช้าไม่ได้เสี้ยวกะเพาะเลยตอนนี้ชั้นหิวจนแทบจะกินคนได้ทั้งตัวเเล้ว

[ เราจะกินข้าวที่นี้ หรือสั่งอะไรมากินกันดี ]
เบบี้พูดพลางชำเลืองตามองซ้ายมองขวาหาโต๊ะให้พวกเราสุมหัวกัน ตอนบ่ายเเบบนี้ไม่แปลกที่คนจะแน่น

[ อยากกินซูชิอ่ะเบบี้กับซอนกินมะ ]

" ได้นะเเล้วเราจะสั่งมากินนี่หรอหรือไปกินที่ร้าน มีเรียนอีกทีตั้งบ่ายสองครึ่งทันอยู่เเล้ว" ฉันก้มดูนาฬิกาข้อมือซี่งบอกเวลาเป็นบ่ายโมงสิบห้าเป๊ะๆเพราะถ้าจะสั่งมากินก็กลัวจะหาโต๊ะลำบากอีก
อ้ะ !!!
[ ขอโทษค่ะ ]
ใครคนนึงเดินชนชั้นเซไปหาเบฟก่อนจะรีบก้มหัวลุกลี้ลุกรนขอโทษ เกือบแล้ว เกือบจะหงุดหงิดแล้วดีนะเป็นผู้หญิงแถมพูดดี

"อ่อ ไม่เป็นไรๆ"
ชั้นรีบเช็คสภาพตัวเองว่ามีอะไรหล่นหรือเลอะตรงไหนมั้ยก่อนจะก้มลงไปหยิบโทรศัพท์ของผู้หญิงที่เดิมชนขึ้นมาให้สายตาก็ดีสะเหลือเกินหันไปเห็นหน้าแชทที่ผู้หญิงคนนี้กำลังส่งข้อความไปหาใครคนนึงอยู่

( ขอล่ะ ให้โอกาสกันหน่อย )
( ไม่เลิกกันได้มั้ย )
( ตอบเค้าหน่อย )
( นายตอบเค้าขอร้อง )
skicker (cry)
skicker (cry)
skicker (cry)
skicker (cry)

ผู้หญิงคนนี้กำลังง้อแฟนหรอ ไม่น่าละเอาแต่พิมพ์จนไม่ได้ดูทาง ชั้นเข้าใจดีเลยเเหละคลั่งรักจนเสียสติแบบนี้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ฉันยื่นโทรศัพท์คืนผู้หญิงตรงหน้าก่อนเธอจะยิ้มขอบคุณเเละขอโทษอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป

[ ใช่มินนี่ปะ] เบบี้พูดขึ้น หืม มินนี่ไหนหรอ

[ เอ้อใช่ๆเบบี้ก็รู้จักหรอ ที่ควงๆอยู่กับนายปะ] เบฟพูดเสริมอีกคนในขณะที่ชั้นก็ยัง งง เหมือนเดิม

[ ใช่ดิ เราว่าเราจำไม่ผิดนะเพราะตอนนั้นไปเที่ยวก็เจอควงกันอยุ่ สงสัยจะเลิกกันละหมู่นี้ไม่เห็นจะไปไหนควงกันเลย ]

[ อย่างว่า ตอนนั้นมาลงซัมเมอร์ที่มอก็เห็นนายไปกินข้าวกับเด็กการบินครั้งล่าสุดแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น]
ฉันมองสองคนสลับไปมายิ่งพูดยิ่ง งง ใครคือนาย เค้าคือใครหรอ

[ ก็นายไงอยู่ปีสองมอเรา ติดโผหนุ่มน่ากอดลงเว็ปตั้งหลายเพจ แต่เจ้าชู้เรี่ยยราดมากแต่ก็หล่อมากเช่นกันเข้ากับผู้หญิงทั้งโลกได้หมดคนนี้ ตอนนั้นเรามาลงซัมเมอร์ได้ยินคนเค้าพูดกันเเต่ก็ไม่เคยเจอตัวจริงนะ] เบบี้พูด

อ้อ... เมื่อกี้หน้าจอแชทของผู้หญิงคนเมื่อกี้ก็พิมื่อนายด สงสัยจะเป็นคนนี้แน่ๆที่ง้อ น่าสงสารเห้อ