Cinderella Love (boy love)

บทนำ.. ปากพาซวย                           

             เด็กตัวโตๆ ชายหญิงวิ่งไปมาให้เกลื่อนห้องเพราะวันนี้อาจารย์หมอไม่ว่าติดประชุมด่วน ทุกคนทำตัวราวเด็กอนุบาลทั้งที่ตอนนี้พวกเราเป็นถึงนิสิตแพทย์ปีหนึ่ง ม.ชื่อดังที่คะแนนสอบเข้าสูงละลิ่วววว

  ในขณะที่เพื่อนๆคนอื่นๆ จับกลุ่มเล่นเกมส์ เม้ามอยส์ อยู่อย่างนั้น แต่กลับกันกลุ่มของผมตกอยู่ในบรรยากาศมิวสิควิดีโอเพลงอกหัก

“กูว่าเลิกๆ ไปนั่นแหละดีแล้ว คบไปมีแต่จะเสียการเรียนเปล่าๆ มีแฟนไม่เห็นเท่สักนิด”  ผมบอกเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ตอนนี้กำลังมีปัญหาหัวใจ

"กูก็อยากเลิกว่ะ แต่แม่งเลิกยากกกก ไอ้ซิล...คนไม่มีแฟนอย่างมึงไม่มีวันเข้าใจหรอก"  ไอ้บุ้งเพื่อนผมทำท่าจะเป็นจะตายเพราะดันจับได้ว่าแฟนแอบมีกิ๊ก

"เข้าใจดิ กูฟังเรื่องพวกมึงมาตั้งแต่ ม.4  จนตอนนี้เข้ามหาลัย แถมแฟนพวกมึงแต่ละคนก็ดีๆ ทั้งน้านนน" 

"มึงต้องลองมามีเองเว้ยแล้วเข้าใจความรู้สึกพวกกู" ไอ้วินเพื่อนสนิทอีกคนนึงแย้งมา ขณะที่มันปลอบไอ้บุ้งอยู่ไม่ห่าง

"ไม่ล่ะ กูขออยู่ คูลๆ ฟังพวกมึงบ่นเรื่องพวกนี้ดีกว่า เวลาเห็นพวกมึงร้องไห้จะเป็นจะตายแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบ"  ผมยักไหล่ไม่สน พร้อมเล่นโทรศัพท์ไปพลางๆ

" มึงมันโรคจิต!  ชอบยุให้เพื่อนเลิกกับแฟน"*บุ้งที่กำลังร้องไห้หันมาด่าผมซะงั้น ผมขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะสวนกับไป

" อ้าววว  ก็ต้องยุให้เลิกดิเห็นพวกมึงมีแฟน แต่ไม่มีความสุขเลยสักคน ดูอย่างกูดิ.. อยู่คูลๆ ชิคๆ คนเดียวสบายใจ ไม่ต้องมาทนทุกข์ร้อนว่าวันนี้เขาจะตอบแชทมั้ย ตอนกลางคืนก็ต้องนอนรอโทรศัพท์ กินห่ารัยก็ต้องถ่ายรูปส่งไปรายงานเหมือนจากกันเป็นชาติ กูไม่มีวันเป็นแบบนั้นโว้ยย เสียลุค"

  "งั้นมึงลองไปมีแฟนดูสักคนแล้วค่อยกลับมาคุยกับพวกกูก็ได้ พนันได้เลยว่ามึงต้องไม่พูดแบบนี้แน่"  ไอ้วินเถียงคอเป็นเอ็น ยิ่งเห็นผมก็ยิ่งยิ้มเพราะเรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

" เอาน่า ให้กูเป็นโสดสักคนแล้วกัน อีกอย่างหน้าตาอย่างกูคงไม่มีใครเขาเอา"

" การที่มึงยิ้มแปลว่ามึงไม่เชื่อเรื่องที่กูพูดใช่ไหม ไม่เป็นไรซิน ปล่อยให้เป็นหน้าที่พวกกูเอง"  ผมกระพริบตาปริบๆ มองพวกมันที่กำลังทำหน้าจริงจัง

"พวกมึงจะทำอะไรวะ" 

"เดี๋ยวก็รู้  พวกมันตอบ…"