Thunder God Emperor จักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า
เขียนโดย คีย์บอร์ดดำ
วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2563 เวลา 08.32 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2563 08.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ภาคที่1 ตอนที่2 กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่2 กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่1
ท้องนภาอัสนีครวญครางอย่างยิ่งใหญ่พลังสวรรค์ถูกดูดซับเข้าสู่ร่างกายของบุรุษหนุ่มนามเฟิงอี้
เขาดูสงบแต่มีกลิ่นอายทรงอำนาจบางอย่างถูกปลดปล่อยออกมามันดูราวกับอำนาจแห่งเทพเจ้าแห่งการทำลายล้าง
ภายในร่างกายของเฟิงอี้ชีพจรเส้นแรกได้ปรากฏขึ้นมันแสดงให้เห็นถึงว่าระดับของเขาได้เข้าสู่ระดับ กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่1
เวลาได้ค่อยๆล่วงเลยไปอย่างช้าๆแต่มันรวดเร็วมากสำหรับเฟิงอี้ผู้ที่กำลังจมอยู่กับห่วงการบ่มเพาะของเขา
....
เช้าตรู่ดวงตาของเฟิงอี้ได้เบิกขึ้นพร้อมกับประกายที่ดูสวยงามแต่ดูศักดิ์สิทธิ์น่าเกรงขาม
ร่างกายของเฟิงอี้ได้แข็งแกร่งขั้นราวกับเป็นคนละคนกันเขาดูมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งขึ้นเขามองดูรอบๆก่อนที่จักก้าวเท้าออกไปอย่างมิต้องคิดอะไร
เฟิงอี้เดินไปยังตำหนักของเขาที่มิได้ใหญ่โตหรือหรูหรา
มันคือตำหนักชู เป็นตำหนักที่ยอดแย่หรือตำนักที่เป็นอันดับสุดท้ายที่เป็นเกรดแย่เมื่อเทียบกับตำหนักอื่นๆของนางสนมหลายคน
“องค์ชาย...”เฟิงอี้มองดูหญิงสาวรับใช้ที่กำลังมองมาทางเขาอย่างสงสัย
“ท่านไปที่ใดมารึเจ้าคะ”นางมีใบหน้าขาวสะอาดแต่ก็เป็นเพียงหญิงสาวที่มิได้งดงามล่มเมืองนางเป็นหญิงสาวใบหน้าธรรมดาๆเท่านั้น
“ใช่กงการเจ้าหรือ?”เฟิงอี้หรี่ตาและกล่าวออกมาด้วยท่าทางทรงอำนาจมันดูเฉยชาเป็นอย่างมากทำให้หญิงรับใช้เกิดความรู้สึกประหลาดและหวาดผวาขึ้นมาภายในใจ
องค์ชายผู้อ่อนแอผู้นี้เปลี่ยนไป....
“เอ่อ...ขะ...ข้ามิบังอาจ....”นางราวกับกลายเป็นแมวน้อยได้ก้มหน้าป้องมือคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว
“หึ!...”เฟิงอี้ส่งเสียงเฉยชาก่อนที่จักเดินจากไปโดยมิสนใจ
ภายในตำหนักเฟิงอี้ได้เข้ามาเขาก็พบกับมารดาและหญิงรับใช้อีกหนึ่งคน
ในวันนี้เป็นวันที่เฟิงอี้จักต้องออกจากตำหนักของมารดาของเขาเนื่องจากถึงวัยแล้วองค์ชายมิควรอยู่วังหลัง
“เจ้าหายไปที่ใดมารึ?”มารดาเฟิงอี้นางมีใบหน้างดงามมิน้อยสมกับเป็นนางสนมแห่งองค์จักรพรรดิแห่งต้าเหว่ย...
“ข้าเพียงแค่มีปัญหาเพียงเล็กน้อยเสด็จแม่มิต้องใส่ใจ”เฟิงอี้กล่าวด้วยท่าทางสงบแม้เขาสัญญากับวิญญาณเก่าของร่างนี้ว่าจักดูแลสตรีผู้นี้ก็ตามแต่เขามิได้รู้สึกผูกมัดแต่อย่างใด
“ปัญหา?เจ้าถูกองค์ชายผู้อื่นกลั่นแกล้งอีกแล้วหรือ?!”หวู่เหลียงจิงกล่าวออกมาด้วยความเป็นห่วงบุตรนางแต่ก็มีความเกลียดชังแผ่ออกมาด้วยเล็กน้อย
นางเกลียดผู้ที่ทำร้ายบุตรของนางแต่นางมิมีอำนาจที่จักทำสิ่งใดได้เสียงของนางส่งมิถึงสามีของนางหรือองค์จักรพรรดิแม้แต่น้อยแม้จักถึงองค์จักรพรรดิผู้น่าชังนั่นก็มิได้ใส่ใจนางเลย…..
“เป็นเช่นนั้น...แต่ท่านมิต้องห่วงข้า...ข้าสบายดีมันเพียงการกลั่นแกล้งเล็กน้อย”เฟิงอี้กล่าวออกมาด้วยท่าทีสงบของเขาเช่นเคยก่อนที่จักคำนับนางและกล่าวลา
“บุตรต้องขอกล่าวลา...ข้าต้องออกจากวังหลังแล้ว”เฟิงอี้กล่าวก่อนที่จักหันหลังและจักเดินออกจากตำหนักแห่งนี้
“ช้าก่อน...”หวู่เหลียงจิงกล่าวขึ้นไล่หลังเฟิงอี้ก่อนที่นางจักบอกให้หญิงรับใช้ส่งห่อผ้าให้เฟิงอี้
“สิ่งนี้แม่ได้หามาเพื่อช่วยเจ้า....”
“มันคือโสมเบิกฟ้า ที่จักช่วยเจ้ากำจัดจุดตีบตันได้บางที......”เฟิงอี้รับห่อผ้าจากหญิงรับใช้ก่อนจักก้มหัวให้มารดาของเขาอีกครั้งและจากไป
“เจ้าเปลี่ยนไป....เจ้าโตขึ้นแล้วบุตรข้า”นางมองดูเฟิงอี้ที่จากไปด้วยสายตาอ่อนโยน
.....
หลังจากเดินมาได้สักพักเฟิงอี้ก็ได้มองดูโสมเบิกฟ้าในถุงเขารับรู้ได้ถึงความรักจาก...มารดา
โสมเบิกฟ้าอัดแน่นไปด้วยพลังสวรรค์ที่ค่อนข้างดีเฟิงอี้รับรู้ได้ว่ามารดาของเขาผู้นี้ต้องใช้เงินเบี้ยเลี้ยงต่อเดือนรวบรวมมาซื้ออย่างแน่นอน
ดูจากที่อาภรณ์ที่เรียบง่ายของนางที่แม้จักดูสวยงามแต่มิได้มีของตกแต่งมากนัก
เฟิงอี้เปิดปากของเขาและกล่าวออกมา”ข้าจักตอบแทนท่านคืนเป็นแสนเท่า”เขายิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนที่จักหรี่ตามองไปยังชายขันทีที่กำลังเดินมาหาเขาอย่างมิรีบร้อน
มินานขันทีผู้นั้นก็มาถึงตัวของเฟิงอี้
“อ้อยอิ่ง..หึ!”เฟิงอี้เค้นเสียงเย็นที่เฉยชาออกมาและมองขันที่อย่างเคร่งขรึม
“....เอ่อ....หืม!”ขันทีส่งเสียงราวกับว่ามิพอใจที่เฟิงอี้กล่าวตำหนิเขา
ผัวะ!
ฝ่ามือแข็งแกร่งไร้ปราณีได้วาดผ่านใบหน้าของขันทีอย่างมิทันตั้งตัวขันทีเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง
ร่างของขันทีล้มลงทันทีพร้อมกับโลหิตที่หลั่งไหลออกมาจากปาก
“เป็นเพียงขี้ข้าอย่าได้เหิมเกริม!..หึ!”เฟิงอี้กกล่าวเสียงเย็นพร้อมกับแรงกดดันที่น่าหวาดผวาที่ปลดปล่อยออกมาอย่างมิตั้งใจ
ขันทีกลายเป็นบ้าใบ้เขามีพลังฝึกตนระดับ กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่ 2 แต่ถูกองค์ชายไร้ค่าที่มิสามารถบ่มเพาะได้ตบจนโลหิตกลบปาก...เป็นไปได้อย่างไร?
“ยังจักอ้อยอิ่ง....รีบพาข้าไปตำหนักใหม่!..”
ผัวะ!
ฝ่ามือได้ซ้ำรอยเดิมจนทำให้โลหิตของขันทีหลั่งไหลออกมามากมายยิ่งกว่าเดิมในใจของขันทีตอนนี้มิกล้าอ้อยอิ่งและหยิ่งผยองอีกต่อไป...ใครผู้ใดมันเป็นคนบอกว่านี่คือองค์ชายขยะไร้ค่ากัน!
“ยังมิลุกขึ้นอีก!”
ผัวะ!
จบ...
R I Pขันที?!!
เวลาคาดเคลื่อนเล็กน้อยต้องขออภัยครับเนื่องจากวันนี้ทั้งวันมีภารกิจที่ต้องทำ........
สามารถอ่านตอนใหม่ก่อนใครได้ที่ ReadAwrite , Dek D ,Fictionlog , ธัญวลัย, Hongsamut , NovelRealm ขอบคุณครับ.
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ