Thunder God Emperor จักรพรรดิอัสนีเทพเจ้า

-

เขียนโดย คีย์บอร์ดดำ

วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2563 เวลา 08.32 น.

  2 ตอน
  0 วิจารณ์
  2,770 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2563 08.36 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ภาคที่1 ตอนที่2 กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่2 กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่1

 

ท้องนภาอัสนีครวญครางอย่างยิ่งใหญ่พลังสวรรค์ถูกดูดซับเข้าสู่ร่างกายของบุรุษหนุ่มนามเฟิงอี้

เขาดูสงบแต่มีกลิ่นอายทรงอำนาจบางอย่างถูกปลดปล่อยออกมามันดูราวกับอำนาจแห่งเทพเจ้าแห่งการทำลายล้าง

ภายในร่างกายของเฟิงอี้ชีพจรเส้นแรกได้ปรากฏขึ้นมันแสดงให้เห็นถึงว่าระดับของเขาได้เข้าสู่ระดับ กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่1

เวลาได้ค่อยๆล่วงเลยไปอย่างช้าๆแต่มันรวดเร็วมากสำหรับเฟิงอี้ผู้ที่กำลังจมอยู่กับห่วงการบ่มเพาะของเขา

....

เช้าตรู่ดวงตาของเฟิงอี้ได้เบิกขึ้นพร้อมกับประกายที่ดูสวยงามแต่ดูศักดิ์สิทธิ์น่าเกรงขาม

ร่างกายของเฟิงอี้ได้แข็งแกร่งขั้นราวกับเป็นคนละคนกันเขาดูมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งขึ้นเขามองดูรอบๆก่อนที่จักก้าวเท้าออกไปอย่างมิต้องคิดอะไร

เฟิงอี้เดินไปยังตำหนักของเขาที่มิได้ใหญ่โตหรือหรูหรา

มันคือตำหนักชู เป็นตำหนักที่ยอดแย่หรือตำนักที่เป็นอันดับสุดท้ายที่เป็นเกรดแย่เมื่อเทียบกับตำหนักอื่นๆของนางสนมหลายคน

“องค์ชาย...”เฟิงอี้มองดูหญิงสาวรับใช้ที่กำลังมองมาทางเขาอย่างสงสัย

“ท่านไปที่ใดมารึเจ้าคะ”นางมีใบหน้าขาวสะอาดแต่ก็เป็นเพียงหญิงสาวที่มิได้งดงามล่มเมืองนางเป็นหญิงสาวใบหน้าธรรมดาๆเท่านั้น

“ใช่กงการเจ้าหรือ?”เฟิงอี้หรี่ตาและกล่าวออกมาด้วยท่าทางทรงอำนาจมันดูเฉยชาเป็นอย่างมากทำให้หญิงรับใช้เกิดความรู้สึกประหลาดและหวาดผวาขึ้นมาภายในใจ

องค์ชายผู้อ่อนแอผู้นี้เปลี่ยนไป....

“เอ่อ...ขะ...ข้ามิบังอาจ....”นางราวกับกลายเป็นแมวน้อยได้ก้มหน้าป้องมือคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว

“หึ!...”เฟิงอี้ส่งเสียงเฉยชาก่อนที่จักเดินจากไปโดยมิสนใจ

ภายในตำหนักเฟิงอี้ได้เข้ามาเขาก็พบกับมารดาและหญิงรับใช้อีกหนึ่งคน

ในวันนี้เป็นวันที่เฟิงอี้จักต้องออกจากตำหนักของมารดาของเขาเนื่องจากถึงวัยแล้วองค์ชายมิควรอยู่วังหลัง

“เจ้าหายไปที่ใดมารึ?”มารดาเฟิงอี้นางมีใบหน้างดงามมิน้อยสมกับเป็นนางสนมแห่งองค์จักรพรรดิแห่งต้าเหว่ย...

“ข้าเพียงแค่มีปัญหาเพียงเล็กน้อยเสด็จแม่มิต้องใส่ใจ”เฟิงอี้กล่าวด้วยท่าทางสงบแม้เขาสัญญากับวิญญาณเก่าของร่างนี้ว่าจักดูแลสตรีผู้นี้ก็ตามแต่เขามิได้รู้สึกผูกมัดแต่อย่างใด

“ปัญหา?เจ้าถูกองค์ชายผู้อื่นกลั่นแกล้งอีกแล้วหรือ?!”หวู่เหลียงจิงกล่าวออกมาด้วยความเป็นห่วงบุตรนางแต่ก็มีความเกลียดชังแผ่ออกมาด้วยเล็กน้อย

นางเกลียดผู้ที่ทำร้ายบุตรของนางแต่นางมิมีอำนาจที่จักทำสิ่งใดได้เสียงของนางส่งมิถึงสามีของนางหรือองค์จักรพรรดิแม้แต่น้อยแม้จักถึงองค์จักรพรรดิผู้น่าชังนั่นก็มิได้ใส่ใจนางเลย…..

“เป็นเช่นนั้น...แต่ท่านมิต้องห่วงข้า...ข้าสบายดีมันเพียงการกลั่นแกล้งเล็กน้อย”เฟิงอี้กล่าวออกมาด้วยท่าทีสงบของเขาเช่นเคยก่อนที่จักคำนับนางและกล่าวลา

“บุตรต้องขอกล่าวลา...ข้าต้องออกจากวังหลังแล้ว”เฟิงอี้กล่าวก่อนที่จักหันหลังและจักเดินออกจากตำหนักแห่งนี้

“ช้าก่อน...”หวู่เหลียงจิงกล่าวขึ้นไล่หลังเฟิงอี้ก่อนที่นางจักบอกให้หญิงรับใช้ส่งห่อผ้าให้เฟิงอี้

“สิ่งนี้แม่ได้หามาเพื่อช่วยเจ้า....”

“มันคือโสมเบิกฟ้า ที่จักช่วยเจ้ากำจัดจุดตีบตันได้บางที......”เฟิงอี้รับห่อผ้าจากหญิงรับใช้ก่อนจักก้มหัวให้มารดาของเขาอีกครั้งและจากไป

“เจ้าเปลี่ยนไป....เจ้าโตขึ้นแล้วบุตรข้า”นางมองดูเฟิงอี้ที่จากไปด้วยสายตาอ่อนโยน

.....

หลังจากเดินมาได้สักพักเฟิงอี้ก็ได้มองดูโสมเบิกฟ้าในถุงเขารับรู้ได้ถึงความรักจาก...มารดา

โสมเบิกฟ้าอัดแน่นไปด้วยพลังสวรรค์ที่ค่อนข้างดีเฟิงอี้รับรู้ได้ว่ามารดาของเขาผู้นี้ต้องใช้เงินเบี้ยเลี้ยงต่อเดือนรวบรวมมาซื้ออย่างแน่นอน

ดูจากที่อาภรณ์ที่เรียบง่ายของนางที่แม้จักดูสวยงามแต่มิได้มีของตกแต่งมากนัก

เฟิงอี้เปิดปากของเขาและกล่าวออกมา”ข้าจักตอบแทนท่านคืนเป็นแสนเท่า”เขายิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนที่จักหรี่ตามองไปยังชายขันทีที่กำลังเดินมาหาเขาอย่างมิรีบร้อน

มินานขันทีผู้นั้นก็มาถึงตัวของเฟิงอี้

“อ้อยอิ่ง..หึ!”เฟิงอี้เค้นเสียงเย็นที่เฉยชาออกมาและมองขันที่อย่างเคร่งขรึม

“....เอ่อ....หืม!”ขันทีส่งเสียงราวกับว่ามิพอใจที่เฟิงอี้กล่าวตำหนิเขา

ผัวะ!

ฝ่ามือแข็งแกร่งไร้ปราณีได้วาดผ่านใบหน้าของขันทีอย่างมิทันตั้งตัวขันทีเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง

ร่างของขันทีล้มลงทันทีพร้อมกับโลหิตที่หลั่งไหลออกมาจากปาก

“เป็นเพียงขี้ข้าอย่าได้เหิมเกริม!..หึ!”เฟิงอี้กกล่าวเสียงเย็นพร้อมกับแรงกดดันที่น่าหวาดผวาที่ปลดปล่อยออกมาอย่างมิตั้งใจ

ขันทีกลายเป็นบ้าใบ้เขามีพลังฝึกตนระดับ กำเนิดเส้นชีพจรขั้นที่ 2 แต่ถูกองค์ชายไร้ค่าที่มิสามารถบ่มเพาะได้ตบจนโลหิตกลบปาก...เป็นไปได้อย่างไร?

“ยังจักอ้อยอิ่ง....รีบพาข้าไปตำหนักใหม่!..”

ผัวะ!

ฝ่ามือได้ซ้ำรอยเดิมจนทำให้โลหิตของขันทีหลั่งไหลออกมามากมายยิ่งกว่าเดิมในใจของขันทีตอนนี้มิกล้าอ้อยอิ่งและหยิ่งผยองอีกต่อไป...ใครผู้ใดมันเป็นคนบอกว่านี่คือองค์ชายขยะไร้ค่ากัน!

“ยังมิลุกขึ้นอีก!”

ผัวะ!

 

จบ...

R I Pขันที?!!

เวลาคาดเคลื่อนเล็กน้อยต้องขออภัยครับเนื่องจากวันนี้ทั้งวันมีภารกิจที่ต้องทำ........

 

สามารถอ่านตอนใหม่ก่อนใครได้ที่ ReadAwrite , Dek D ,Fictionlog , ธัญวลัย, Hongsamut , NovelRealm ขอบคุณครับ.

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

เป็นนิยายแนวกำลังภายในต่อสู้สุดมันมีการประมือกันสนั่นฟ้าสนั่นดิน

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา