พิษรักรสจูบคุณแวมไพร์

บทที่ 5 – 3/5

ตอนที่ 23 [18+] อาบน้ำด้วยกันนะ !

ซูยองออกเดินทางช่วงเย็น

ไปถึงป่าในช่วงพกค่ำ แต่แทนที่จะเรียกควีเลย เธอก็ไม่เรียก เพราะเธออยากเดินเล่นในป่าอีกซักนิดหน่อย แต่เพียงแค่เดินห่างจากทางเข้ามาไม่เท่าไหร่ เธอก็ต้องตกใจ เมื่อพบว่าควีมารออยู่ก่อนแล้ว

“คุณควี !!!” ถึงซูยองจะอยากเดินป่าอีกนิด แต่เธอก็ดีใจที่ควีมารอรับ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เอ่ย

“^_^” และเมื่อควีเห็นซูยองก็รีบเข้ามากอดทันที

“ทำไมคุณมาอยู่ตรงตรงนี้ได้หละ อีกไกลกว่าจะถึงถ้ำนะ”

ซูยองถามอย่างสงสัย และตกใจที่อยู่ๆ ก็เจอควี

“ข้าคิดถึงเจ้า เลยออกมารอข้างนอกบ่อยๆ” ควีพูดพร้อมมองหน้าซูยองอย่างคิดถึง

ซูยองเขิน > < พูดไม่ออกได้แต่ยิ้มให้

ควีกอดซูยองเบาๆ แต่ก็แน่นพอให้หายคิดถึง แล้วเขาก็อุ้มซูยองไว้แนบอก รีบวิ่งพากลับไปยังถ้ำโดยไว ถึงทางจะไกลแค่ไหน แต่เขาก็ปกป้องนาง และระวังกิ่งไม้ให้เหมือนเดิม

เมื่อถึงเขตถ้ำ ควีก็วางซูยองลง แล้วจูงมือค่อยๆ เดินเข้าถ้ำไปแทน พอเดินเข้ามาถึงที่พัก เขาเอากระเป๋าของซูยองวางลงให้ แล้วควีก็หันมากอดซูยองทันที

“คิดถึงเจ้าจัง” ควีกอดซูยองแน่น เหมือนกลัวว่าเธอจะหนีหายไปไหน เขาโอบเธอด้วยมือทั้งสองข้าง ด้วยกล้ามแน่นๆ กับแขนอุ่นๆ

“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” ซูยองกอดควีตอบ

เขาขยับหน้าเข้ามาใกล้ซูยองช้าๆ เพื่อจะจูบซูยองให้หายคิดถึงต่อ แต่ซูยองเขินมากจึงเบือนหน้าหนี ควีจึงหอมแก้ม และจุ๊บที่บ่าพร้อมกับกอดและลูบเธอที่หลังเบาๆ พอกอดได้แป๊บนึงซูยองก็ขอไปอาบน้ำก่อน

“ฉันเดินป่ามาเหงื่อออกขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ซูยองรีบพูดเลี่ยง แล้ววิ่งไปเตรียมตัวอาบน้ำ

และเหมือนเคย ซูยองยังคงเขินควีอยู่มาก จึงเข้าไปแอบอาบน้ำในมุมลึกด้านในของถ้ำ

แย่ละใจเต้นแรงสุดๆ ขนาดเราเตรียมใจไว้ก่อนแล้วนะ การมีอะไรกันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เราไม่อยากรีบ เราแค่อยากให้ค่อยเป็นค่อยไปเท่านั้นเอง

“จ๋อมๆ ” เสียงควีกำลังเดินลงน้ำตามมา

ว้ายเค้าเดินมาทางนี้ทำไมเนี่ย ถึงเราจะไม่ได้ถอดเสื้อผ้าหมด เราใส่เสื้อหลวมๆ คลุมตอนอาบน้ำ แต่มันก็บางจนเห็นทรวดทรงได้ง่ายๆ อาจจะไม่ดีมั้งถ้ามาเห็นเราตอนนี้ !!

“คุณควี ลงน้ำมาทำไมคะ” ซูยองเอ่ยถามพร้อมกับหลังหลังหนี

“ข้าอยากอาบด้วย จะได้ตัวหอมๆ เวลากอดเจ้าไง” ควีพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“แย่ละเอายังไงดีหละฉัน คิดสิคิดสิซูยอง” ยังไม่ทันที่ซูยองจะเอ่ยอะไรต่อไป ควีก็เดินมาถึงด้านหลังเธอซะละ

ซิกแพค อีกแล้ว !! กล้ามเรียงแน่นอย่างกับกระดานซักผ้า ถึงควีไม่หื่น ฉันนี่แหละจะหื่นก่อนแวมไพร์ ฮ่าๆๆ

แต่ไม่ได้ๆ เราต้องหักห้ามใจ จะมีอะไรกันก็เร็วเกินไป ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า

ถึงกล้ามจากคนข้างหลังจะยั่วยวนให้ชวนหันไปมองยิ่งนัก แต่เธอก็ต้องตัดใจเพราะคิดว่ามันคงจะเร็วไป ถ้าจะต้องมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง

ในตอนนั้นซูยองกำลังจะเดินหนี แต่ความที่รีบเกินไปทำให้เหยียบหินลื่นแทน

“ว้าย !”

ควีที่อยู่ด้านหลังเห็นเธอกำลังจะล้มจึงคว้าเอวดึงตัวเธอเข้าแนบอกเอาไว้ทันที

“เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ควีรีบถามอย่างห่วงใย

“ไม่เป็นอะไรค่ะ” ซูยองตอบในอ้อมอกควีอย่างงงๆ

พอซูยองตั้งหลักได้ กำลังจะเดินหนี แต่ควีก็เอ่ยถามขึ้นมาพอดี

“ข้าได้กลิ่นหอมๆ ใช่ที่เจ้าเรียกว่าแชมพูหรือเปล่า ช่วยใช้มันสระผมให้หน่อยได้ไหม”

“เอ๋… ได้สิคะ” ซูยองหันไปมองที่ควี แล้วมองไปยังผมยาวๆ สีเงิน ผมเรียงกันเส้นไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป แถมสวยงามเป็นเงาประกายรับแสงเหมือนคนที่หมักทรีทเม้นเป็นประจำ

ควีไม่มีทีท่าจะหื่นใส่ซูยองเลย ทั้งๆ ที่เธอใส่แค่เสื้อคลุมบางๆ กับกางเกงใน ถึงจะมีเสื้อคลุมยาวปิดช่วงสะโพกเธอไว้ แต่พอโดนน้ำ เสื้อก็บางจนเห็นทรวดทรงองเอวและขอบชั้นใน เธอคิดว่าถ้าควียั้งใจไม่อยู่ก็น่าจะปล้ำเธอไปแล้วหละ แต่นี่เหมือนเดินมาเพื่ออาบน้ำด้วยแค่นั้นจริงๆ ซูยองจึงสระผมให้ควีอย่างที่ขอ

“เออ… ก้มลงมาอีกนิดน้า ระวังยาสระผมเข้าตานะคะ” ถึงซูยองจะตัวเล็กจิ๋ว แต่ควีก็ก้มลงมาให้ซูยองสระผมได้ง่ายๆ

พอสระเสร็จ ล้างน้ำยาออกหมดแล้ว เมื่อเขายกหัวขึ้น ผมควีที่เปียกหมาดๆ ก็ลงมาเยียดตรงแนบเข้ารับกับรูปหน้าสวยๆ ของเขาทันที ทำให้เห็นหูแหลมๆ ของควีโผล่ออกมานิดนึง ไม่ได้ดูดุร้ายแต่กลับดูเซ็กซี่ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ตายละ ดูน่าหลงกว่าตอนแรกซะอีก ซูยองเอ๋ยใจเย็นๆ นะ ยอๆ อย่าเพิ่งให้เขาได้ยินเสียงใจเต้นเด็ดขาด

แต่เหมือนจะไม่ทันซะแล้ว

พอซูยองอยู่ตรงหน้า เขาจองมองหน้าเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง มองเหมือนชายหนุ่มที่ไม่ได้เจอสาวคนรักมาแสนนาน เขาจ้องมองเธอด้วยความคิดถึงจนเธอเขิน

“เออ > < ฉันขึ้นจากน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวจะไปเตรียมอาหารไว้ให้”

แย่ละ ใจเต้นอีกแล้วเรา คราวนี้เต้นดังมากๆ ซะด้วย

แต่ยังไม่ทันที่ซูยองจะได้ก้าวไปไกล เธอก็ถูกรั้งแขนเอาไว้โดยพลัน

ควีขยับเข้าใกล้ซูยองมากขึ้น

แล้วเขาก็พูดกับเธอเบาๆ ว่า

"เจ้า…"

โปรดติดตามตอนต่อไป …