เอ็มม่าและผองเพื่อน

 

 

100 นิยายที่ดีที่สุด: No 7 - Emma โดย Jane Austen (1816)

จะเลือกนวนิยายเจนออสเตนได้อย่างไร? สำหรับบางคนออสเตนเป็นเพียงนักประพันธ์ชาวอังกฤษผู้สูงสุดในทุก ๆ รายการ บางคนจะพูดว่า: เธอเป็นผู้ยิ่งใหญ่ เสนอชื่อทั้งหกจากความภาคภูมิใจและความอยุติธรรมใน แต่กฎของการเลือกของเราอนุญาตเพียงหนึ่งชื่อต่อผู้แต่ง: จะต้องมีทางเลือก ดังนั้นเพื่อเป็นตัวแทนนิยายของเธอที่นี่ฉันได้เลือกเอ็มม่าด้วยเหตุผลสามประการ ครั้งแรกมันเป็นเรื่องโปรดส่วนตัวของฉันตลกขบขันผู้ใหญ่และยอดเยี่ยมของมารยาท (และอื่น ๆ อีกมากมาย) เสร็จสิ้นในช่วงท้ายของชีวิตของเธอ ประการที่สองจัดพิมพ์โดย John Murray Emma นำเราเข้าสู่ภูมิทัศน์วรรณกรรมใหม่จุดเริ่มต้นของโลกหนังสือที่สะท้อนถึงศตวรรษที่ 21 และที่สามสิ่งที่สำคัญที่สุดคือนวนิยายเล่มสุดท้ายของออสเตนมีประกายของหนังสือเล่มแรกเช่น Pride และ Prejudice ผสมกับความรู้สึกที่คมชัดและลึกซึ้ง ไม่มีการบัญชีเกี่ยวกับรสนิยม: ฉันแค่ชอบคนอื่น

Emma ถูกเขียนด้วยความร้อนสีขาว - ตามที่นักวิชาการ - ระหว่าง 21 มกราคม 1814 และ 29 มีนาคม 1815 (ปีวอเตอร์ลู) และมันมาเป็นจุดสำคัญในช่วงเวลาของความคิดสร้างสรรค์ที่โดดเด่น ความภาคภูมิใจและความอยุติธรรม (ซึ่งร่างแรก "ความประทับใจครั้งแรก" เขียนใน 1796-7) ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1813, Mansfield Park ในปี 1814 งานของออสเตนได้กลายเป็นลัทธิและเธอก็ตระหนักถึงผู้ชมของเธอ อันที่จริงเจ้าชายรีเจ้นท์เป็นแฟน (เอ็มม่าอุทิศตนเพื่อเขา) ออสเตนต้องมีสติอยู่เสมอว่าเธอไม่ได้เขียนเพียงเพื่อตัวเองอีกต่อไป เธออยู่ในจุดสูงสุดของพลังของเธอ แต่มีชีวิตน้อยกว่าสองปี ทั้งหมดนี้ฉันคิดว่าทำให้เอ็มม่าเพิ่มความลึกซึ้งยิ่งขึ้นในฐานะการออกดอกครั้งสุดท้ายของศิลปินผู้ยิ่งใหญ่และผลงานของเธอ นักประพันธ์เองก็ตระหนักถึงศิลปะของเธอเป็นอย่างมาก เอ็มม่าเธอเขียนถึงเพื่อนคือ "นางเอกที่ไม่มีใครนอกจากตัวฉันเองจะชอบมาก" บางที. อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับนางเอกคนอื่น ๆ ของเธอ - Elizabeth Bennet, Fanny Price, Anne Elliot และ Catherine Morland - Emma นั้นมีความซับซ้อนละเอียดและสมบูรณ์ที่สุด ใช่เธอคือ "หล่อฉลาดและร่ำรวย" แต่เธอมีอายุเพียง 21 ปีและจะถูกส่งไปในวงจรออสเตนที่คุ้นเคยของความผิด, ความสำนึกผิด, สำนึกผิด, การสำนึกผิดและการตระหนักรู้ในตนเองขั้นสูงสุด (กับ Mr Knightley) ในทางลึกกว่ารุ่นก่อน ๆ

เอ็มม่าแสดงถึงออสเตนที่เป็นผู้ใหญ่ในอีกทางหนึ่งด้วย เธอได้สร้างศิลปะในการพูดทางอ้อมอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อถ่ายทอดชีวิตภายในของนางเอกของเธอในขณะที่ยังคงควบคุมการบรรยายของเธอในฐานะนักเขียนผู้รอบรู้ แสงและเงานั้นมีความกลมกลืนและน่าพอใจและเนื้อเรื่องที่เรียบง่ายของนวนิยายเรื่องนี้ได้ถูกนำมาผสมผสานกันอย่างมากมายผ่านเกมตัวอักษรและปริศนา - หนังสือเล่มนี้มีความขี้เล่นอย่างมาก - ผู้อ่านไม่เคยมีส่วนร่วมเต็มที่ จากนั้นก็มีความสุขที่เป็นผู้ใหญ่ของออสเตนในสภาพแวดล้อมของเธอ ตัวเธอเองมีชื่อเสียงเขียนว่า "สามหรือสี่ครอบครัวในหมู่บ้านชนบทเป็นสิ่งที่ต้องทำ" และไฮบิวรี่ของเอ็มม่าเป็นตัวอย่างที่น่าเชื่อถือนี้ ออสเตนมีความสุขในตัวละครและความสามารถของเธอ Mr Woodhouse, Mr และ Mrs Elton, Miss Bates, Jane Fairfax และคู่หมั้นของเธอ, Frank Churchill ผู้หลอกลวง, และ, แน่นอน, Mr Knightley - slotxo เหล่านี้เป็นตัวละครที่มีชีวิตชีวาและเป็นสากลมากที่สุดในนิยายภาษาอังกฤษ ฟส์ เอ็มม่าตัวเธอเองนั้นช่างน่าหลงใหลไม่รู้จบผู้หญิงที่ผู้อ่านกลับมาอีกครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อความใกล้ชิดเย้ายวนใจในความคิดของเธอการมีส่วนร่วมอย่างลับ ๆ อย่างเช่น สล็อตออนไลน์ ที่ถักทอด้วยบทเรียนที่ความรู้ในตัวเองเป็นเรื่องลึกลับ จิตใต้สำนึกเป็นเครื่องมือที่ทรยศและไม่สมบูรณ์ในการจัดการจิตใจ คุณสามารถคัดค้านได้ว่าเอ็มม่าเป็นผู้หญิงและคนหัวสูง แต่เธอก็ยังดึงดูดความสนใจจากธรรมชาติของผู้อ่าน

ออสเตนดูเหมือนจะรู้ว่าเธอกำลังทำบางสิ่งที่พิเศษอยู่ Mansfield Park ได้รับการเผยแพร่โดย Thomas Egerton อย่างไรก็ตามในครั้งนี้เธอต้องการคำศัพท์ที่ดีขึ้นและมีชื่อเสียงด้านวรรณกรรมมากกว่า มีที่อยู่เพียงแห่งเดียวเท่านั้น: 50 Albemarle Street, Mayfair เธอติดต่อจอห์นเมอร์เรย์สำนักพิมพ์ของไบรอนนำเสนอต้นฉบับใหม่ของเธอ เมอเรย์ได้รับการยอมรับในครั้งเดียวและฉบับของเขาก็ปรากฏตัวในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1815 หลังจากกระบวนการบรรณาธิการที่ปราศจากปัญหาซึ่งผู้จัดพิมพ์รายใหม่ของเธอได้ให้การปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพอย่างยิ่งแม้ว่าผู้เขียนและผู้จัดพิมพ์