marry list
เขียนโดย 
ปากกาสีทอง
วันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2563 เวลา 23.46 น.
แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2563 03.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) จดหมาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความงานแต่งสุดยิ่งใหญ่เริ่มขึ้นใจกลางเมืองอิตาลี ผู้ชายร่างใหญ่ ที่กำลังรอเจ้าสาวของเขาได้ตอนรับคนในงาน จนประตูบานใหญ่ได้เปิดออก ทุกคนอยู่ในท่าสงบ ชุดสีขาว ลายลูกไม้ เรียบง่ายสบายตาได้เดินเข้ามาในพิธีการ..........
หยุด!!
เริ่มใหม่ เขียนใหม่
สวัสดีคุณผู้อ่านทุกๆท่านๆ เราจะมาเล่าเรื่องราวตัวเองผ่านตัวอักษรพวกนี้ ฉันเป็นสาวคนหนึ่งที่ใฝ่ฝันอยากจะเป็นดารา ฉันจึงได้เข้ามาในเมือง อิตาลี เพื่อจะเป็นดาว ฉันชื่อ ลลิส เป็นคนบลาซิลครึ่งไทย แต่แม่ฉันหลีภัยมาจากตรงนั้นเพราะพ่อฉัน พ่อฉันมีอิทธิพลมากๆจนแม่ฉันทนไม่ไหวกับการกระทำของเขา
ฉันอยู่ที่นี้มาราวๆ 18 ปี ปีนี้คือปีพิเศษของฉัน แต่ความพิเศษนั้นแฝงไปด้วย unlucky :D
ฉันกำลังทำงานอย่างขยัน คือการล้างจานในร้านอาหารไทย แล้วได้อุปการะจาก น้าณี เจ้าของร้านสุดแซ่บ ทั้งเป็นน้าสาวของฉันด้วย
"ลิส วันนี้แกจะไปไหนไหม?" พราว เพื่อนที่ฉันคบมาตลอดชีวิต และเป็นเพื่อนที่พูดไทยที่ชัดที่สุด
"ไม่นะ ทำไมหรอ หรือจะพาฉันไปกินขนมอีก" ฉันหันไปพูดกับเธอ โดยที่มือกำลังล้างจาน
"ประมาณนั้นมั่ง แต่....ฉันมีสิ่งที่เด็ดกว่านะ"
"หื้ม? อะไรหรอ ที่เธอว่าเด็ดๆ คงจะไม่ใช่ผู้ชายที่เธอไปแนะนำให้ฉันรู้จักหรอกนะ ฉันบอกเลยคนนั้นไม่ได้เรื่อง" ฉันส่ายหน้า
"ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่แล้ว ฉันอะมีงานให้เธอไปออก" ฉันมองไปที่มือของเธอ เห็นซองจดหมายสีขาวนวล ฉันล้างมือให้แห้งแล้วเปิดจดหมายออกทันที
" จดหมายถึงฉันโดยตรงเลยนิหว่า"
"ก็ใช่ มันอยู่ที่หน้าร้านไง น้าณีเลยให้ฉันมาเอามาให้เธอ" พราวพยายามส่องหน้าจดหมาย "ฉันว่าน่าจะเป็นเรื่องดีนะว่าไหม"
"ขอให้เป็นตามที่หวังนะ" ฉันพูดขึ้นแล้วค่อยๆเปิดจดหมายขึ้น ในนั้นมีแผ่นกระดาษสีชมพูดอ่อนๆ สวยหรูอยู่ในตัว คงจะไม่ใช่การ์ดธรรมดา
"แกไม่มันใช่ปะวะ" พราวมองตาฉัน แล้วอ่านข้อความบนการ์ด "งานแฟชั่นโชว์ ระดับนานาชาติ ขอเชิญ คุณลลิส เวเตง เข้าร่วมเป็นนางแบบในงานของเรา หวังว่าคุณลลิส เวเตง จะมาร่วมงานกับพวกเรานะคะ"
"เชื่ยยย ไม่ใช่งานธรรมดาแล้วปะวะ" ฉันอุทานขึ้น แล้วยิ้มขึ้นทันที "มึงงงงงงง!!!" ฉันกระโดดกอดพราวทันทีแล้วน้ำตาที่ดีใจก็ออกมา เสียงพวกเราทั้งสองคนเสียงดังจนสาวแต่งตัวดูดีต้องเดินเข้ามา
"เอะอะอะไรกันสองคนนี้" น้าณีเดินเข้ามาพร้อมความสงสัย ฉันปาดน้ำตาออก
"คะ..คือ..นะ...หนู" ฉันพูดประติดประต่อกันไม่ได้ จนพราวจับไหล่ทั้งสองข้าง
"คืองี้ค่ะน้า เจ้าลลิสได้เป็นนางแบบในงานแฟชั่นที่กำลังจะเปิดตัวตอนสิ้นเดือนนี้ค่ะ"
"ยินดีด้วยนะลลิส น้าดีใจด้วยกับเธอนะ" น้าณีเดินเข้ามากอดด้วยความยินดีกับฉัน ฉันปาดน้ำตา
"ขอบคุณนะคะน้าณี"
"คงจะเป็นอีกก้าวของเธอแล้วนะยัยลิส" พราวจับหัวฉันพร้อมขยี้ "น้าณีค่ะ งั้นวันนี้เราปิดร้านแล้วพาลิสไปเสริมสวย เสริมความงามกันหน่อยไหมละคะ"
"ก็ดีสิ ฉันจะได้ยินดีกับลลิสด้วยวิธีนี้น่าจะเห็นผลที่ดีที่สุดนะ" น้าณีจับแขนฉันเพื่อไปเสริมสวย แต่ฉันลืมบอกข่าวกับคนสำคัญอย่าง แม่
บ้านหลังน้อยของฉัน
ฉันกลับมาด้วยซองจดหมายเชิญน้อยๆ ฉันเห็นแม่ที่กำลังทำอาหารรอฉัน สีหน้าของแม่ยิ้มด้วยความอบอุ่น ฉันเดินไปว่างกระเป๋าทำงานบนโต๊ะน้อยๆ แล้วเดินเข้าไปหาแม่ทางด้านหลัง แต่ท่านดันรู้ตัวก่อน
"ลิส กลับมาแล้วหรอ"
"แม่!! อุส่าห์จะมาแกล้ง" ฉันเดินมาอยู่ข้างๆแม่ แล้วพร้อมยื่นจดหมายใบน้อยให้ "อะแม่ ข่าวดี"
"หื้ม? อะไรอะ" แม่ฉันค่อยๆเปิดแล้วหยิบขึ้นมาอ่าน "ลูก ไม่ได้อำแม่เล่นใช่ไหม" แม่เริ่มยิ้มกว้างขึ้นพร้อมน้ำตาคลอเบา
"ใช่แม่ หนูได้ไปเดินโชว์แล้วนะ" ฉันกอดแม่ทันที ฉันรู้สึกภูมิใจ ในสิ่งที่ฉันเป็น ฉันมีความสุขมากๆ
ทุกๆอย่างดีขึ้น ต่างจากอีกด้านหนึ่งที่ต้องเห็นภาพเลือดกองอยู่บนบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง ในกำมือของเขามีทั้งอำนาจและความเชื่อมั่นของทุกคน
"นายท่าน ผมว่า" ผู้ชายคนหนึ่งคุกเข่าร้องขอชีวิต ต่อหน้าผู้มีพระคุณ "ผมว่า.."
"มึงยังจะมาแก้ตัวอะไรอีก มึงทำให้สินค้าก็ต้องชิบหายยังไม่พอ ลูกค้ากูรายใหญ่ก็ขู่จะฆ่ากู มึงยังจะมาแก้ตัวอะไรอีก" ผู้ชายทรงอวบกำลังยืนจับปืนพกสีเงินประจำตัว แล้วใช้เท้าของเขากดลงบนตัว
"ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำผิดพลาด"
"มึงใช้คำว่า 'จะ' หรอ ซาฟา"
ผลั้ว! มือที่กำปืนได้ลงไปที่แก้มของเขา
"พ่อ พอเหอะ ซาฟามันพึ่งทำผิด มันก็บอกอยู่ว่าคราวหน้าจะไม่ทำ"
"มึงจะให้กูเชื่อได้ยังไง แค่ยาล็อตนี้ที่จะส่งออกมันยังโดนสกัดได้อย่างหมาเลย"
"พ่อครับใจเย็นๆ เดี๋ยวผมจัดการเองครับ" ผู้ชายร่างใหญ่เริ่มเข้ามาหาผู้ชายที่นอนจมกองเลือด "ซาฟา แกจะต้องทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง"
"ครับเจ้านายผมติดหนี้ท่าน" ผู้ชายคนนั้นเริ่มแกะขาของผู้มีบุญของเค้า "ผมพร้อมรับใช้"
"เจ้านายใหม่มึงก็เลียขา นี้ลูกรู้ไหมว่าลูกค้าเราต้องการอะไรเป็นของชดเชยพวกมัน"
"ครับ เขาว่าไง" ผู้ชายอวบผู้เป็นพ่อเริ่มสูบสิ่งเสพติด
"เขาบอกให้พ่อไปเป็นประธานของงานแฟชั่นที่กำลังจะเปิดตัว โดยค่าใช้จ่ายทั้งหมดเราต้องออก มันคือการต่อลองที่ดีที่สุดที่พ่อเลือก"
"แบบนี้ก็ง่ายสิ" ลูกชายเริ่มหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ "แล้วไงให้เราไปด้วยแลงานแฟชั่นโง่?"
"ไม่ใช่โง่ๆนะไอลูกปากพร่อย เบื้องหน้าแฟชั่น เบื้องหลัง"
"การค้า แบบนี้นี่เอง" เค้าเริ่มยิ้มแสยะได้อย่างซะใจ
"ช่วงนี้มึงเลิกเรื่องสาวบ้างนะ"
"ยังไงพ่อ ผมก็เป็นแบบนี้มาตลอด" ลูกชายเริ่มเดินไปนั่งที่เก้าอี้
"กูรู้ แต่ทำไมมึงไม่หาแบบจริงๆจังๆละ เช่นลูกสาวของเพื่อนพ่อ" ผู้เป็นพ่อเริ่มขำเบาๆ
"น้องเขาไม่เหมาะสมกับผมหรอก ปีนี้ผมก็ปาไป 26 แล้ว ผมไม่มีเมียคงไม่เป็นไรหรอก"
"มันเป็น!! เพราะพ่อยังไม่อุ้มหลาน แถมน้องมัสโก้ ก็อายุ 22 แล้วมึงก็น่าจะลองรู้จักกับน้องบ้างนะ" ลูกชายเริ่มหน้าเสีย
"หลานพ่อจะอุ้มตอนไหนละ ผมยังไม่พร้อมจะมีใคร"
"งั้นพ่อคงต้องจัดการเองแล้วมั่ง" ผู้เป็นพ่อเริ่มกดโทรศัพท์ ลูกชายเห็นเริ่มมองตาม
"พ่อจะทำอะไร?"
"โทรหาลุงสก๊อต เรื่องน้องมัสโก้ว่าจะต้องแต่งงานกับมึงปีหน้า" ลูกชายเริ่มทำท่าไม่พอใจทันที
"พ่อมันจะเกินไปแล้วนะ!! ผมมีชีวิตของผม พ่อเรื่องชีวิตคู่ผมเลือกเอง"
"ได้! กูจะดู ภายใน 1 อาทิตย์ถ้ามึงยังไม่มีแฟนกูจะให้มึงไปแต่งงานกับน้องทันที!!!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
