บ้านคณินธร

ณ ห้องทำงานของคณินธร

*เป็นอย่างไรบ้างครับป้า…*

*ตอนแรกป้าคิดว่าครูนิชาเธอยังดูเด็กมากไม่น่าจะจัดการกับคุณหนูได้แต่เมื่อครู่นี้เธอสามารถบังคับให้คุณหนูยอมเชื่อฟังเธอได้อย่างง่ายดาย ป้ารู้สึกมีความหวังมากขึ้นแล้วละค่ะ*

*อย่าเพิ่งหวังอะไรมากเลยครับป้า เรายังไม่รู้เลยว่าเธอจะหมดความอดทนเมื่อไหร่*

*แต่ป้าคิดว่าครูนิชาจะต้องทำได้ค่ะ*

เย็นวันนั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

*เชิญ*

*ฉันมาคุยเรื่องน้องอะตอมค่ะ*

*ลูกผมทำเรื่องอะไรให้คุณอีกเหรอ*

ทำไมวันนี้เขาดูเครียดจังเลย

*เปล่าค่ะ...วันนี้น้องอะตอมตั้งใจเรียนดีมากค่ะ*

*จริงเหรอ*

*ค่ะ*

น้ำเสียงของเขาดูไม่ค่อยเชื่อเราเลย แต่ก็ช่างเถอะ...เราไม่ได้ขอเขาเชื่อสักหน่อย อีกหน่อยเขาก็รู้เองละ...เราพูดธุระของเราแล้วรีบออกไปดีกว่า

*แล้วคุณจะคุยเรื่องอะไรกับผมละ*

*เครื่องเล่นเกมค่ะ...ฉันมาขอเครื่องเล่นเกมของน้องอะตอมคืนค่ะ*

*ไม่ได้...ถ้าผมให้คืนไปแกก็จะเล่นแต่เกม และไม่ตั้งใจเรียนเหมือนกับตอนนี้*

*ไม่จริงค่ะ...ฉันตกลงกับน้องอะตอมแล้ว...แกบอกกับฉันว่าจะตั้งใจเรียนและจะไม่ติดเกมเหมือนเมื่อก่อนอีก...แกจะให้ฉันเป็นคนเก็บเครื่องเล่นเกมไว้ค่ะ*

*คุณเชื่อแกด้วยเหรอ*

*เชื่อค่ะ...*

*ฮึ...*

*ทำไมค่ะ...นี่คุณอย่าบอกนะว่าคุณไม่เชื่อลูกของตัวเอง...ฉันไม่แปลกใจแล้วละว่าทำไมแกถึงได้ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า...ก็เพราะว่าแกมีพ่ออย่างคุณไง*

*นี่คุณกล้าว่าผมเหรอ...*

โดยที่นิชาไม่ทันระวังตัวคณินก็เข้ามาถึงตัวของนิชาพร้อมกับจับไหล่ทั้งสองข้างของนิชาไว้อย่างแน่นหนาไม่ให้เธอขยับหนีไปไหนได้ ก่อนที่เขาจะพูดจาต่อว่านิชา

*คุณไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูดสอนผมเลยดีกว่า  ผมไม่ใช่ลูกศิษย์ของคุณผมเป็นเจ้านายของคุณ คุณอย่าล้ำเส้นดีกว่า เพราะถ้าคุณทำอะไรล้ำเส้นมากไปกว่านี้อย่ามาหาว่าผมไม่เตือนก็แล้วกัน จากนี้ไปคุณแค่ทำหน้าที่ของคุณให้ดีก็พอแล้ว เรื่องอื่นคุณไม่ต้องมายุ่ง...เชิญคุณออกไปได้แล้ว*

พูดจบคณินก็ผลักร่างบางของนิชาอย่างแรงมีผลทำให้ร่างบางของนิชาเซจนเกือบจะล้มลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้นอยู่แล้ว แต่ว่าโชคของเธอยังดีที่สามารถจับขอบโต๊ะเอาไว้ได้ เธอจึงไม่ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น ส่วนคณินนั้นกำลังถูกอารมณ์โกรธบดบังเขาจึงไม่สนใจนิชาเลยแม้แต่น้อย เขาเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย นิชารู้สึกโกรธคณินเป็นอย่างมากแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เธอจึงเดินออกจากห้องทำงานของคณินไปอย่าง เงียบๆ

เขาพูดถูกเขาเป็นเจ้านาย...เราไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งเรื่องของเจ้านาย เรามันบ้าไปเอง พวกเขาพ่อลูกจะเป็นยังไงทำไมเราจะต้องไปสนใจด้วย ทำหน้าที่ของเราให้หมดไปวันๆ ก็พอแล้ว

*คุณครูทะเลาะกับคุณคณินหรือค่ะ*

*เปล่าคะ…ทำไมป้าชอบมาเงียบๆ ละค่ะ…นิตกใจทุกทีเลย*

ป้าแม่บ้านไม่ได้ตอบคำถามของนิชา แถมยังตั้งคำถามถามนิชาอีกด้วย

*แต่ป้าได้ยินเสียงดังมากเลยนะค่ะ…ไม่ได้ทะเลาะกันหรือค่ะ*

*ไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะป้า*

*แต่ถ้ามีเรื่องกันจริงๆ...คุณครูก็อย่าไปโกรธคุณคณินเลยนะค่ะ คุณคณินน่าสงสารมากค่ะ*

*น่าสงสารหรือค่ะ...*

เราสงสารตัวเองมากกว่า

*ป้าพูดเรื่องจริงนะค่ะ…คุณครูได้สังเกตสีหน้าของคุณคณินหรือเปล่าค่ะ*

*ทำไมค่ะ…*

*เมื่อเช้าญาติทางภรรยาของคุณคณินโทรมาขอเงิน 10  ล้านบาท ถ้าไม่ให้จะฟ้องว่าคุณคณินขับรถประมาทจนทำให้ภรรยาเสียชีวิต และลูกต้องมาป่วยด้วยโรคซึมเศร้า ทางนั้นจะฟ้องศาลด้วยว่าคุณคณินไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะดูแลคุณหนู แล้วจะมารับคุณหนูไปเลี้ยงดูเองด้วยค่ะ*

*หาาา...นั่นมันขูดรีดเงินกันชัดๆ ถ้าพวกเขาอยากรับเลี้ยงหลานจริงๆ คงไม่พูดเรื่องเงินแน่ๆ แล้วคุณคณินจะยอมให้เงินพวกเขาไหมค่ะ*

*ก็คงยอมละค่ะ...คุณคณินให้เงินพวกนั้นไปหลายครั้งแล้วแต่ทางนั้นไม่รู้จักพอค่ะ*

*หมายความว่าคุณคณินโดนขู่แบบนี้มาหลายครั้งแล้วหรือค่ะ*

*ใช่ค่ะ...คุณคณินเธอเป็นห่วงคุณหนูมากกลัวจะกระทบกระเทือนจิตใจหากเรื่องต้องขึ้นโรงขึ้นศาลนะค่ะ*

*ทำไมต้องกลัวด้วยค่ะ...*

*ก็เพราะว่าอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้คุณหนูคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ตัวเองต้องจากไปค่ะ*

*ตอนนั้นเขายังเด็กอยู่เลย เขารู้เรื่องอุบัติเหตุได้ยังไงค่ะ*

*ก็พวกญาติๆ ทางแม่ของคุณหนูนั่นละค่ะ ...ชอบพูดว่าเพราะคุณหนูชอบเอาของเล่นไปเล่นในรถแล้วก็ไม่เก็บให้เรียบร้อยทำให้ของเล่นที่คุณหนูทำหล่นไว้ใต้เบาะด้านคนขับกลิ้งไปค้ำอยู่ที่เบรกทำให้คุณคณินเบรกรถไม่ได้รถเลยชนเข้ากับท้ายรถบรรทุกอย่างแรง วันที่เกิดเหตุแม่ของคุณหนูกับคุณหนูกำลังนั่งหลับอยู่ด้านหลังเลยไม่ได้คาดเข็มขัด ทำให้แม่ของคุณหนูคอหักเสียชีวิตในที่เกิดเหตุทันทีเลยค่ะ ส่วนคุณหนูก็กลิ้งลงมาอยู่ใต้เบาะ ถึงแม้ว่าคุณหนูจะไม่ได้รับบาดเจ็บทางร่างกายแต่ทางจิตใจนั้นคุณหนูโดนทำร้ายจิตใจจากพวกญาติๆ ฝ่ายแม่เยอะมากค่ะ...คุณหนูน่าสงสารมากเลยค่ะที่ต้องมาได้ยินเรื่องอะไรแบบนั้น*

*ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแล้วล่ะค่ะ...*

*คุณครูหมายความว่ายังไงค่ะ*

*พรุ่งนี้นิจะคุยกับคุณคณินเองค่ะป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ*

*ค่ะ...*

ป้าอุ่นรับปากอย่างงงๆ