Loveless Dark ตกหลุมรักรุ่นพี่วิศวะครับ

“ ไอ้กราฟฟฟฟฟฟฟฟ “

ผมสะดุ้งตกใจที่ได้ยินเสียงตะโกนมาจากข้างหลังระยะประชิด ตะโกนเพื่ออออ?

“มึงสะกิดกูแทนจะตะโกนใส่หูกูไหมไอเจ อยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนหาอะไรวะ “

ผมบ่นพร้อมกับเอามือขึ้นมาคลึงหู หูชาเลยแม่ง

“กูเรียกมึงเป็นรอบที่316 ละ ตั้งแต่กูอยุ่หน้าคณะจนมายืนติดมึงเนี่ย!!! มึงจะยืนหล่อเหม่ออะไรนักหนาวะ “

ไอเจมันบ่นพร้อมกับยื่นมือมาผลักหัวผมอย่างหมั่นไส้

“กู.....ก็คิดไปเรื่อยอ่ะ “

ก็จริง ผมคิดอะไรยังจำไม่ได้เลย5555

“มึงนี่นะ....แล้วไอคอนอยู่ไหน ยังไม่มาอีกเหรอจะเข้าเรียนแล้วนะเว้ย อาจารย์ยิ่งโหดๆอยู่ เสือกมาช้าอีก “

เจบ่นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรตามตัวคอนเน็ค เพื่อนอีกคนของพวกผม

“กูมาก่อนมึงชาตินึงแล้วว “

เสียงเย็นๆของคอนเน็คดังขึ้นจากทางไปห้องน้ำ ที่จริงผมรู้แล้วว่าไอคอนมันมาแล้ว ก็มันมาก่อนผมซะอีก

ผมมาก็เห็นมันนั่งฟุบหลับรอที่โต๊ะแล้ว แต่ใครจะไปบอกไอเจทันหละ มันพูดไม่เว้นวรรคให้ผมแทรกเลย

คอนเน็คเดินไปที่โต๊ะแล้วหยิบกระเป่าสะพายของมัน ก่อนจะเดินนำหน้าพวกผมไปทางตึกคณะบริหารธุรกิจที่พวกผมทั้ง 3 คนเรียนอยุ่

เทอมนี้เป็นเทอมที่2 แล้ว หลังจากเทอมหนึ่งที่พวกผมมัวแต่ยุ่งกับกิจกรรมรับน้อง

และไอคอนเน็คที่มัวแต่ประกวดเดือนมหาลัย และทุกคนเชื่อไหม มันได้เป็น!!!!!

ทั้งๆที่มันตอบคำถามได้สั้นสุดใจ แต่สาวๆก็ยังเทคะแนนโหวตให้มันอย่างล้นหลาม ทั้งที่มันยืนเฉยๆๆ -__-

“ ไม่เรียน? ”

คอนเน็คที่กำลังจะข้ามถนนเพื่อไปตึกเรียนหันมา พร้อมกับมองหน้าผมที่กำลังเหม่ออยู่ อีกแล้วววววววว

“ไปๆๆๆๆๆ “

ผมตอบแล้วก็ลากแขนไอเจที่กำลังแจกยิ้มให้แฟนคลับอยู่ ไอนี่ก็อีกคน เข้ามาเรียนแค่เทอมเดียว

แต่มันก็ไม่ได้มีแฟนคลับน้อยไปกว่าคอนเน็คที่เป็นเดือนมหาลัยเลย เพราะการชอบโปรยยิ้มหวานของมันนั่นหละ

ทำให้สาวๆอดที่จะตกหลุมพรางหัวใจของมันไม่ได้

ส่วนผมก็พอจะมีคนมากรี๊ดอยู่บ้างนะ555 แต่ผมไม่ค่อยจะรู้ตัว เพราะมัวแต่เหม่ออยู่นี่หละ

ไม่รู้ทำไมถึงเหม่อบ่อยขนาดนี้ ทั้งไปหาหมอ หานักจิตวิยา ทำกิจกรรม เล่นกีฬา แต่มันก็ไม่หายซักที

แม่ผมบอกว่าผมไปเล่นที่หลังบ้านกับเพื่อนตอน5 ขวบ พอกลับบ้านมาก็เริ่มเหม่อเลย แม่ไปดูรอบๆแล้วก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

ก็เลยไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร แล้วผมจะชอบจำไม่ได้ด้วยว่าทำไมผมถึงเหม่อ ผมคิดอะไรอยู่ตอนนั้น

ความทรงจำมันจะหายไปเลย

และเพราะความเหม่อนี่หละ ที่ทำให้ผมได้มาเป็นเพื่อนกับไอสองคนนี้

เพราะวันที่มีเข้าเชียร์ รุ่นพี่ประกาศเรียกรวมตัวแล้ว เพื่อนทุกคนวิ่งกรูกันไปที่แสตนเชียร์

ยกเว้นผม3 คน ไอคอนนั่งพิงต้นไม้หลับสบายใจ ส่วนไอเจนั่งเล่นเกมส์โทรศัพท์อย่างไม่สนโลกภายนอก และผม.......ยืนเหม่ออยู่

กว่าจะรู้ตัวเพื่อนก็หายไปหมดแล้ว เลยเป็นเหตุให้พวกผม3 คน โดนทำโทษที่เข้าเชียร์ไม่ทัน

ก็เลยสนิทกันมาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ผมก็ไม่รู้ว่าทำใมนะ ผมรู้สึกว่ารู้จักกับพวกมันมานานมากจริงๆ

“ไอ้กราฟฟฟฟฟฟ “

“ อยากตายหรือไง!!!!! “

เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับแรงดึงแขนผมอย่างแรงเข้าหาแผ่นอกกว้างของคนที่ช่วยผมไว้

ผม..เหม่ออีกแล้วเหรอ อะไรกัน ทำไมเดี๋ยวนั้นเป็นถี่ขึ้นขนาดนี้วะ

“จะอยู่แบบนี้อีกนานไหม “

ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียง จมูกคมสัน ตาเรียวคม กับผิวขาวอมชมพู ทำไมคนเราถึงหน้าตาดีได้ขนาดนี้วะ อิจฉาฉิบหาย

“ไอ้กราฟ “

ผมสะดุ้งเพราะเสียงเรียกของเพื่อนจากฝั่งตรงข้ามถนน ที่มองมาด้วยแววตาที่ตกใจและเป็นห่วง

พวกมันคงเดินข้ามไปแล้ว ผมคงเหม่อตอนข้ามถนนสินะ ให้ตาย -_-

ผมหันมาสนใจเจ้าของอ้อมกกอดอีกครั้ง ก็จะค่อยๆดันตัวออกจากพี่เค้า

ดูแล้วน่าจะเป็นพี่แหละ เพราะเค้าสูงกว่าผมเยอะมาก ไม่น่าจะเป็นรุ่นเดียวกันหรอก

“เอ่อ....ขอบคุณมากนะครับพี่ “

ผมบอกพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้พี่เค้าเพื่อขอบคุณ

“ไม่เป็นไร หวังว่ามึงจะมีชิวิตจนเรียนจบนะ “

“ครับ? เฮ้ยย “

ผมกำลังจะโวยวาย แต่ไอพี่สุดกวนที่ใส่ชอปวิศวะเดินไม่สนใจผมไปทางคณะตัวเองแล้ว

แล้วจะมาแช่งผมเพื่อ ? โรคจิตหรือไงวะ ช่วยผมแล้วก็แช่งผม หรือ.......พี่เค้าอวยพรวะ

“มึงจะยืนจนหมดคาบเลยไหมห๊ะ “

ไอเจข้ามถนนมาลากผมเพื่อให้ไปเข้าเรียนเพราะตอนนี้สายมากแล้ว พอมองนาฬิกาก็ได้เวลาพวกผมใส่เกียร์หมาทันที

“อย่าไปยุ่งกับมัน “

เสียงไอคอนพูดขึ้นตอนที่พวกเรากำลังวิ่งขึ้นบันไดเพื่อไปห้องเรียน แล้วมึงมาพูดอะไรตอนนี้วะ เหนื่อยจะตายห่าอยู่ละ

“แฮกๆๆ มึงหมายถึงอะไรวะ “

ผมถามมันอีกครั้งตอนเรามาหยุดอยู่หน้าประตูห้องที่จะเข้าเรียนแล้ว

“เดม่อน อย่ายุ่งกับพวกมัน ถ้ามึงไม่อยากเดือดร้อน “

ไอคอนพูดจบก็เปิดประตูเข้าไปตามเจไดเข้าไปในห้อง

“เดอะไรนะมึง แล้วกูไปยุ่งกับใครอะไร ตอนไหนวะ “

มันพูดอะไรของมันวะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย หรือมันไม่ได้พูดกับผม แต่ตรงนี้ก็ไม่มีใครนอกจากผม อะไรของมันวะ?