Intro

เจ้าเครื่องประหลาดนี่เรียกข้าว่าโฮสต์

 

 

 

 

 

"คาริม่า เจ้าไปไหนมาพี่เป็นห่วงเจ้าแทบแย่" คามาโน่ผู้เป็นพี่ชายของเขากล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใยติดจะดุไปนิด ร่างสูงเข้ามาเขย่าแขนเล็กไปมา เขาก็พอเข้าใจเรื่องการเป็นห่วงของพี่ชายแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะผจญภัยจริงๆเพราะเวลาไปไหนมาไหนมักจะมีตั้งแต่เงือกหนุ่มไปยันเงือกแก่เข้ามาติดพันอยู่บ่อยๆ คามาโน่จึงไม่ค่อยอยากจะให้ร่างบางไปไหนมาไหนเลย "เจ้าพวกนั้นไม่ได้มารังแกเจ้าในระหว่างที่พี่ไม่อยู่ใช่หรือไม่"

 

"ไม่มีขอรับ พี่คามาโน่อย่าได้ห่วงเลย" หัวทุยส่ายไปมาเป็นการยืนยันคำตอบ เจ้าพวกนั้นก็คือพวกที่มาติดพันเขานั่นแหละแต่จะแปลกกว่าเงือกตนอื่นหน่อยที่พวกนั้นชอบมาหาเรื่องเขาอยู่บ่อยๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ

 

"เช่นนั้นก็ดีแล้ว พี่จะไปดูน้องคีร่าสักหน่อย เจ้าเองก็อยู่บ้านอย่าไปไหนเสียเล่า" พี่คามาโน่บอกน้องชายก่อนเขามาลูบหัวเบาๆ

 

"ขอรับท่านพี่ ข้าก็จะไปพักในห้องสักหน่อย" ร่างบางว่าพลางกระชับของเล่นที่แอบเก็บมาแน่นขึ้น ถ้าพี่คามาโน่ของเขารู้เข้าเขาคงต้องถูกกักบริเวณแน่ๆ คนตัวบางรีบร้อนว่ายไปเข้าห้องพักทันทีปล่อยให้คนพี่ยืนงงกับกับความร้อนลนของน้องชาย

 

.

.

.

.

 

"นี่มัน อะไรกันเนี่ย" นิ้วเรียวจิ้มเครื่องสี่เหลี่ยมอย่างสนอกสนใจ แต่สนใจได้ไม่นานเขาก็เบื่อจึงโยนมันทิ้งไปด้านข้าง คาริม่ากระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างเบื่อหน่าย

 

เครื่องบ้าอะไรเนี่ยทำอะไรไม่ได้เลยสักนิด ก้อนหินชัดๆ

 

ปึก

 

ติ๊ด! ติ๊ดๆๆๆ

 

"เอ๊ะ! อะไรน่ะ" คนตัวเล็กตกใจรีบว่ายไปคว้าเจ้าเครื่องเหลี่ยมๆนั่นขึ้มมาอย่างตื่นเต้น ด้านหนึ่งของมันส่องแสงสีขาวออกมา ตากลมโตเบิกกว้างอย่างชอบใจ เขารู้สึกตื่นเต้นสุดๆ

 

'ยินดีที่ได้รู้จักครับ 'โฮสต์' ระบบถูกส่งมาจากอนาคต และโฮสต์คือผู้ถูกเลือกให้ปฏิบัติภารกิจของระบบครับ'

 

"อะไรนะ?! โฮสต์คือใคร? ภารกิจอะไร? เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย!" แม้จะตื่นตกใจกับตัวประหลาด(?)ตรงหน้าแต่น้ำเสียงที่พูดกลับดูตื่นเต้นเสียเต็มประดา

 

'โฮสต์ก็คือโฮสต์ไงครับ ส่วนภารกิจอะไรนั้นระบบจะบอกโฮสต์อีกครั้งครับหลังสำรวจโลกใบนี้แล้ว และคำถามสุดท้ายของโฮสต์ระบบไม่มีตัวตนครับ'

 

"............."

 

'ระบบถูกส่งมาในโลกนี้เพื่อให้โฮสต์ได้ปฏิบัติภารกิจครับ'

 

"แล้วที่เจ้าว่าไม่มีตัวตนหมายความว่าอย่างไร" คนตัวเล็กเอียงคออย่างไม่เข้าใจ ไม่มีตัวตนได้ยังไงกัน

 

'ก็หมายถึงระบบจะใช่เครื่องนี้เป็นตัวของระบบครับ ถ้าโฮสต์อยากเปลี่ยนร่างให้ระบบโฮสต์เพียงแค่ทำภารกิจให้สำเร็จเมื่อได้เงินมาโฮสต์ก็จะสามารถซื้อร่างให้ระบบได้ครับ'

 

"จริงหรือ แล้วซื้ออย่างไรเล่า" ร่างเล็กฟังเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมนี่ไม่ค่อยรู้เรื่องนักแต่ก็พอจะจับใจความได้บาง

 

'ซื้อได้จากร้านค้าครับ เมื่อโฮสต์พูดว่าร้านค้าในใจจะปรากฎหน้าจอโฮโลแกรมสีฟ้าออกมาให้โฮสต์เลือกครับ แต่โฮสต์จะยังไม่สามารถซื้ออะไรได้มากนักเพราะโฮสต์ยังอยู่เลเวล 1 ครับ'

 

"เลเวล??"

 

'ครับโฮสต์ ต้องปลดล็อกก่อนครับในเลเวลถัดๆไป'

 

"ปลดล็อก??"

 

'ครับ ระบบจะขอบอกโฮสต์อีกอย่างหนึ่งก่อนทำการสำรวจโลกใบใหม่ครับ ภารกิจบางภารกิจเป็นภารกิจบังคับโฮสต์จะต้องปฏิบัติไม่ว่าจะอยู่ในกรณีใดๆก็ตาม แต่บางภารกิจจะสามารถเลือกได้ตามความพอใจของโฮสต์ครับ'

 

ก็อกๆๆ

 

"คาริม่านั่นเจ้าคุยกับใครอยู่หรือไม่" ร่างเล็กสะดุ้งลุกลี้ลุกลนจนระบบอดจะแนะนำไม่ได้

 

'ระบบขอบอกโฮสต์อีกอย่างหนึ่งครับ ไม่มีใครเห็นระบบเหมือนกับโฮสต์หรอกครับไม่ได้ยินเสียงระบบด้วย คนอื่นจะเห็นก็แต่ร่างของระบบเท่านั้นครับ'

 

"จริงหรือ!" คาริม่าอุทานอย่างตื่นตาตื่นใจแต่กลับลืมไปว่ามีใครบางคนฟังอยู่ข้างนอก

 

ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

"คาริม่า เจ้าอยู่กับใคร!" พี่ชายจอมหวงเคาะประตูอย่างเอาเป็นเอาตาย

 

"เอ่อ.. ข้าอยู่คนเดียวขอรับ" ร่างเล็กพูดเสียงไม่ดังนักให้พอได้ยิน คาริม่าโกหกใครไม่เก่งดังนั้นจึงเอาความเงียบเข้าสู้และอีกวิธีที่เขามักจะใช้คือการหลีกเลี่ยงการพบปะ ไม่เช่นนั้นคงเปลี่ยนเรื่องคุยไปเลยเสียดื้อๆ

 

"เช่นนั้นก็มาเปิดประตูให้พี่" คามาโน่พูดด้วยน้ำเสียงโกรธๆเหมือนจับได้ว่าน้องชายจอมซนมีเรื่องปิดบัง

 

"พี่...พี่จะเข้ามาทำไมหรือ"

 

"เปิดประตูให้พี่! คาริม่า"

 

".............."

 

"เปิด! เดี๋ยวนี้!" พี่ชายเริ่มเคาะประตูดังขึ้นเรื่อยๆจนร่างเล็กต้องรีบเปิดให้ก่อนประตูจะพัง คนพี่เมื่อน้องชายเปิดประตูให้ก็รีบว่ายเข้าไปพลิกหน้าพลิกหลังก่อนสอดส่องสายตาไปมาเพื่อหาว่ามีใครแอบอยู่รึไม่

 

"พี่! พอเถอะขอรับ นี่ห้องของข้านะ" คนน้องเริ่มงอลแก้มป่องจนคนพี่ต้องยอมรามือ เข้าโอบกอดน้องชายอีกครั้ง

 

"พี่ขอโทษ พี่แค่เป็นห่วงเจ้า เจ้าก็รู้มิใช่หรือว่าพี่เป็นห่วงเจ้ามากแค่ไหน" คามาโน่พูดเสียงอ่อนพลางลูบหัวแล้วจุ๊บหน้าผากคนน้องเบาๆ

 

ทำแบบนี้อีกแล้ว เมื่อไรจะเลิกทำเหมือนเขาเป็นเด็กสักที >///////<

 

"อย่าลืมลงมากินข้าวเสียเล่า" ร่างสูงบอกก่อนออกจากห้องไปพร้อมรอยยิ้มที่เห็นคนตัวเล็กหน้าแดง

 

"ขะ..ขอรับ"

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

 

 

 

 

.....................................................................................................................................................................................................................................................................

 

ง่าตอนแรกมันก็จะงงๆหน่อย 5555555

เรื่องแรกเลยที่แต่งแบบระบบอะไรแบบนี้ ไม่รู่ว่ามันจะดีมั้ยนะ

หวังว่าทุกคนจะชอบนะ อย่าลืมว่าฮาเร็มจ้า พี่ชายของเราคนนี้เป็นบาคอนค่าทุกท่าน 55555555