We all are in love

เช้าวันต่อมา......

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ปวดหัวโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย" ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดหัวจนจะระเบิดออกมา ปกติฉันไม่ดื่มหนักขนาดนี้หรอกนะ แต่เพราะช่วงนี้ฉันมีเรื่องให้คิดมากจนต้องดื่มเพื่อช่วยให้หลับง่ายขึ้น แต่นี่คงจะหนักมากเกินไป เพราะฉันจำไม่ได้เลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง โชคดีที่ฉันไปกับเพื่อนเลยไม่ต้องขัยรถเอง ไม่งั้นเช้านี้คงได้ตื่นในห้องกรงแน่นอนจ่ะแม่

               กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงง......

"ฮาโหลวววววววววววววว ว่าไงจ้ะเจ๊โบวี่" ฉันรับโทรศัพท์ด้วยเสียงสดใสเบอร์ล้านเพราะเมื่อคืนเจ๊โบวี่น่าจะรับศึกหนักจากฉันไปพอสมควร

"ตื่นแล้วไหมนังตัวดี" เจ๊โบวี่ตอบกลับมาด้วยเสียงแหลมกระแทกแก้วหู

"ตื่นแล้วจ้าแม่ ปวดหัวชะมัดเลยอ่ะ เมื่อคืนฉันจัดหนักจัดเต็มเลยเหรอเจ๊" ฉันถามเจ๊ไปด้วยความสงสัยเพราะฉันจำอะไรไม่ได้เลย นอกจากน้องบาเทนเดอร์หน้าใสที่คลับเมื่อคืน

"งามหน้ามากจ้ะอีหลอกดูก แกรีบอาบน้ำแต่งตัวเลย แล้วออกมากินข้าวกับฉันที่ร้านนังจีน่า ค่อยเม้าท์ทีเดียว ลำไย บาย" 

               หลังจากวางสายจากเจ๊โบวี่ฉันก็พยายามลากสังขารเปรี้ยๆออกมาอาบน้ำแต่งตัว ทันใดนั้นฉันก็ต้องชะงักกับภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกพร้อมกรีดร้องในใจ นี่ทำไมฉันโทรมขนาดนนนนนนนนนนนนนนนนี้ คราบอ้วกและน้ำลายเต็มเสื้อจนตอนนี้ฉันอยากจะอ้วกเพราะทนกลิ่นตัวเองไม่ไหว โชคดีนะที่ฉันอยู่คนเดียวไม่งั้นฉันต้องอับอายแน่เลย พอนึกมาถึงตรงนี้ฉันก็กลับมาเศร้าอีก ใช่สินะ บ้านหลังนี้มีฉันอยู่คนเดียวนี่นา

"พอได้แล้วปุ้น แกเลิกคิดอะไรฟุ้งซ่านได้แล้ว ฮึกกก" ฉันพูดกับตัวเองพร้อมกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา เอาล่ะ เลิกดราม่าแล้วอาบน้ำก่อนนะ ไม่งั้นอีเจ๊แหกอกแกเพราะโมโหหิวแน่ๆ

               ฉันใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวพร้อมบึ่งรถอย่างรวดเร็วมาที่ร้านอาหารของจีน่า หนึ่งในสมาชิกสามสาวสวยเปรี้ยวเยี่ยวราด ฮ่าๆๆๆๆๆ หลายๆคนมองว่าพวกเราเป็นแก๊งสาวสวยไฮน์โปรไฟล์ แต่จริงๆเราก็แค่คนธรรมดาที่ต่างมีข้อบกพร่องและชีวิตไม่ได้สวยหรูอะไรขนาดนั้น เราต่างรู้ดีว่าเพื่อนของเรามี 'ปม' อะไรในใจ พวกเราสนิทกันมากถึงขนาดที่ว่าแค่มองตาก็รู้ว่าคิดอะไรกันอยู่ ฉันเองเป็นคนมีเพื่อนน้อยและไม่ค่อยสนิทกับใครมาก สองคนนี้จึงเป็นเหมือนคนในครอบครัวของฉัน แน่นอนว่าถ้าพวกเรามีปัญหาอะไรก็แล้วแต่คนที่เหลือก็พร้อมจะอยู่ข้างๆเป็นกำลังใจให้เสมอ 

               เจ๊โบวี่เป็นเหมือนแม่ของพวกเรา เพราะแกอายุมากสุดในกลุ่มในขณะที่ฉันกับจีน่าอายุเท่ากัน เจ๊โบวี่คือสมบัติล้ำค่าของกลุ่มเรา เพราะเจ๊มีใบหน้าสวยเฉี่ยว เซ็กซี่แซ่บเวอร์ แบบที่ว่าเวลาไปเที่ยวด้วยกันจะต้องมีผู้ชายมาติดพันไม่ต่ำกว่าคืนละสองคน อันนี้ไม่ได้โม้ ส่วนจีน่าคือดอกทานตะวันประจำกลุ่ม เพราะความน่ารักสดใสเกินเบอร์ มักจะมีคนบอกเสมอว่าจีน่าคือความสดใสเดียวฝนกลุ่มฉัน คือแบบถ้าจะเข้าหาใครสักคนในกลุ่มฉันจีน่าจะเป็นตัวเลือกแรกที่ทุกคนจะเข้าหา จึงไม่แปลกที่แม่หล่อนก็จะมีหนุ่มๆแวะเวียนมาขายขนมจีบตลอดๆ ซึ่งแน่นอนฉันอยู่ในขั้วที่ตรงข้ามกับทั้งสองคนนั้น ฉันเป็นคนหน้านิ่งไร้อารมณ์จนบางทีก็น่าตบ ฉันคือเสือยิ้มยากประจำกลุ่มและแน่นอนเป็นคนที่ดูไม่เป็นมิตรที่สุด ฉันจึงเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าหาสักเท่าไหร่ ซึ่งฉันก็ไม่ได้แคร์อะไรตรงนี้ เชิ่ดๆ

"แกมองหน้าฉันทำไมอีจีน่า" ฉันหันไปถามจีน่าด้วยน้ำเสียงปนรำคาญเมื่อเห็นเพื่อนจ้องหน้าแล้วยิ้มแต่ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ

"แหม่ นังตัวดี นี่แกจำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืนแกสร้างวีรกรรมอะไรไว้ที่คลับบ้าง" เป็นเจ๊โบวี่ที่พูดแทรกขึ้นมา

"เอ้า ก็จำไม่ได้นะสิ ฉันเปิดประตูบ้านเข้าไปนอนได้ก็บุญแล้ว"

"แกจำหนุ่มตี๋บาเทนเดอร์เมื่อคืนได้ป่ะ" จีน่าถามฉันด้วยสายตาเป็นประกาย

"ที่ตัวสูงๆยิ้มหวานๆนั่นอ่ะเหรอ" แหง่ล่ะ นั่นความทรงจำเดียวที่ฉันมีอยู่สำหรับเมื่อคืนเลยแหละ แต่เอ๊ะ ถามทำไมว่ะ

"แหม่ ทีเรื่องผู้ชายนี่จำได้แม่นนะ" เจ๊โบวี่แทรกขึ้นมาบ้าง

"เอ้า ก็อีจีน่ามันถามว่าจำได้ไหมอ่ะ ก็จำได้ดิ เมื่อคืนมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์คุยกับฉันแค่คนเดียวก็คือบาเทนเดอร์นั่นแหละ" 

"เขาหล่อมากเลยเนอะแก แบบตัวงี้สูงงงงง หน้าตี๋ๆแต่เจ้าเล่ห์สุดๆ" จีน่าเริ่มวิ่งเข้าทุ่งลาเวนเดอร์

"แล้วยังไง จะเข้าเรื่องได้ยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ฉันถามตัดบทก่อนที่จีน่าจะเริ่มเพ้อไปไกล

"แกไปจูบเขา" จีน่าและเจ๊โบวี่พูดอย่างพร้อมเพรียงกัน เสียงดังฟังชัดจนสติฉันเบลอไปชั่วขณะ

"เห้ย พวกแกจะบ้าเหรอ ฉันไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ต่อให้ฉันเมาขนาดไหนฉันก็ไม่ทำแบบนั้นแน่นอน" ฉันส่ายหัวปฏิเสธข้อกล่าวหานี้

"โอ้ยยยยย ลูกสาว ฉันกับจีน่าเห็นมันกับตาฉันเลย" เจ๊โบวี่ยืนยัน

"ใช่ๆๆๆๆๆ คือแบบฉันก็พอรู้ว่าแกอ่ะเมาแล้ว แต่ฉันไม่ทันระวัง หันไปอีกทีก็คือแกดึกเขามาจูบแล้วอ่ะ" จีน่าช่วยยืนยันอีกเสียง

"ฉันเห็นมันมองแกตลอดๆ แล้วก็มาคุยอะไรไม่รู้กับแก ตอนแรกก็แค่คิดว่าเอนเตอร์เทนตามหน้าที่การงาน นี่พวกแกเล่นจูบกันกลางบาร์เลย ห้ามไม่ทันจริงๆลูกสาว" เจ๊โบวี่พูดพร้อมเอามือแนบอกทำท่าทางเวทนา

"โอ้ยยยยยยยยยย ฉันทำบ้าอะไรไปว่ะ แล้วนอกจากพวกแกนี่มีคนอื่นเห็นอึกไหมอ่ะ" ฉันถามด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง

"ทั้งร้าน" เจ๊โบวี่กับจีน่ายังคงประสานเสียงตอบ

"Shit!! ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนอ่ะ ฉันไม่ไปร้านนั้นแหละนะ จบแยก" ฉันคงไม่กล้าแบกหน้าไปให้คนที่นั่นเห็นอีกแล้ว งามหน้าจริงๆพ่อจ๋าแม่จ๋า

"ไม่ด้ายยยยยยยยยย คืนนี้เราจะไปกันอีก ฉันดีลผู้ชายที่นั่นไว้แกห้ามทำฉันนกเด็ดขาด งานนี้แม่ขอ" เจ๊โบวี่รีบขัดขึ้นมาทันที

"ใช่ๆๆๆๆ แล้วอีกอย่างแกไม่ต้องอายหรอก คนทำงานแบบนั้นเขาคงเจออะไรแบบนี้จนชินแล้ว มันไม่คิดอะไรมากหรอกแก" จีน่าเสริม

"พวกแกไปกันเองนะ งานนี้ฉันขอลา ลาแบบชั่วคราวจนกว่าจะรู้สึกอายน้อยลง" ฉันยังคงขอความเมตตาจากเพื่อนรักทั้งสอง

"No way" ลูกคู่ลูกรับยังคงไปด้วยกันได้ดี

               ในที่สุดเจ๊โบวี่กับจีน่าก็หว่านล้อมฉันให้ไปปาร์ตี้ที่คลับเดิมได้สำเร็จ ระหว่างทางที่ฉันขับรถกลับบ้านฉันก็ได้แต่นั่งนึกเหตุการณ์เมื่อคืน แต่นึกเท่าไรฉันก็นึกไม่ออกว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน ฉันนี่อยากจะเอาหัวตัวเองโขกพวงมาลัยตายไปข้าง ต่อไปฉันจะไม่ดื่มหนักจนเมาไร้สติแบบนี้อีกแล้ว ถ้าพ่อแม่รู้ว่าฉันทำตัวแบบนี้พวกท่านต้องนั่งร้องไห้แน่ๆเลย แล้วคืนนี้ฉันจะต้องทำตัวอย่างไรดีเนี่ย โอ้ยยยยยย ปวดหัวจังเลยยยย

...........................................

               Can't we just talk?
               Talk about where we're goin'
               Before we get lost
               Let me out first
               Can't get what we want without knowin'
               I've never felt like this before
               I apologize if I'm movin' too far
               Can't we just talk?
               Can't we just talk?
               Figure out where we're growin'

               เสียงเพลงยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เหล่าผีเสื้อราตรียังคงวาดลวดลายไปกับเสียงเพลง อย่างคนเขาว่ายิ่งดึกเครื่องยิ่งติด หนุ่มสาวทุกคนต่างเต้นกันจนเหมือนว่าชีวิตนี้จะไม่ได้เต้นอีกแล้ว แต่คงไม่มีอะไรสะกดสายตาเขาได้เท่าหญิงสาวตรงหน้า เธอผู้มีใบหน้าสวยหวานปนเศร้า ท่าทีเชิ่ดๆนิ่งๆที่ตอนนี้โดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ละลายพฤติกรรมจนกลายเป็นเสือสาวเท้าไฟ 'เธอคงไม่รู้ว่าตัวเองเวลาเมามันน่าอุ้มกลับบ้านแค่ไหนสินะ' ชายหนุ่มคิดร้ายกาจในใจจนเผลอยิ้มออกมา เจ้าของใบหน้าหวานเห็นชายหนุ่มมองมาจึงเดินเข้าไปหา เธอมองใบหน้าใสนั้นพร้อมกวักมือให้ชายหนุ่มโน้มตัวมาใกล้ๆเหมือนจะพูดอะไร แต่เนื่องจากความสูงของชายหนุ่มบวกกับมีบาร์กั้นอยู่ หญิงสาวจึงต้องเขย่งพร้อมเอื้อมมือไปโอบรอคอชายหนุ่ม เขาและเธอใกล้ๆกันขึ้นเรื่อยๆ จนหน้าของเธอกับเขาห่างกันไม่ฝ่ามือ หญิงสาวมองเข้าไปในดวงตาใสคู่นั้น ชายหนุ่มไม่ทำอะไรเพียงแต่เขาเองก็มองตอบกลับไปยังดวงตากลม 'หน้าใสจังแฮะ' หญิงสาวคิดในใจ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากของชายหนุ่มท่ามกลางเสียงฮือฮาของเพื่อนเธอและคนบริเวณนั้น ชายหนุ่มไม่ขัดขืนแต่อย่างใดกลับปล่อยให้หญิงสาวจูบเขาอยู่อย่างนั้น เวลาผ่านไปครู่นึงเธอจึงผละตัวออกมาแล้วฝุบหลับไปตรงหน้าแบบดื้อๆ เขาได้แต่มองคนตรงหน้าพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

'ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ'