เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่ 64 : เนื้อหอมหรือดวงชงกันแน่

คิดมาถึงตรงนี้หลิวอี้โมโหลุกขึ้นยืน เขาจะกลับแล้ว

“นี่จะกลับแล้วหรือคะ? มืดแล้วอยู่กินข้าวที่นี่ก่อนไหม? ช่วงนี้เยี่ยนจื่อเราทำผักกาดขาวเผ็ดอร่อยมาก มีคนมาซื้อเยอะเลย เดี๋ยวฉันเอามาให้คุณชิมดู

หวางนิวเห็นหลิวอี้โมโหจะกลับแล้วเลยร้อนรน รีบเรียกให้อยู่ต่อ

ได้ยินหวางนิวพูดแบบนี้ สีหน้าหลิวอี้ค่อยดีขึ้นหน่อย ดูเหมือนคนบ้านเฉินจะยังต้อนรับเขาอยู่ มีแค่เฉินเยี่ยนที่ไม่รู้เรื่อง ตอนนี้คิดว่าไอ้หนุ่มนั่นหล่อ หล่อแล้วกินได้ไหม? ผู้ชายแบบเขาสิถึงจะเชิดหน้าชูตาได้ อีกหน่อยเฉินเยี่ยนก็เข้าใจเอง

“ลุงผมไม่อยู่บ้าน ผมอยู่ที่นี่ต่อคงไม่ค่อยดีเท่าไร ไว้คราวหน้าผมมาใหม่ แต่ว่าคุณป้าผมขอพูดอะไรเกี่ยวกับน้องเฉินเยี่ยนหน่อย ป้าอย่าโกรธนะครับ”

หลิวอี้พูดมาถึงตรงนี้แล้วมองไปที่ประตูห้องเฉินเยี่ยน ประตูปิดอยู่ เฉินเยี่ยนไม่ได้ออกมา

“พูดมาเลย มีอะไรคุณพูดมาได้เลยค่ะ ฉันฟังอยู่”

หวางนิวยืนอยู่ข้างจักรยานหลิวอี้

“ผมว่าน้องเยี่ยนจื่อเป็นคนดี เพียงแต่เธอยังเด็กไปหน่อย บางครั้งคิดอะไรซื่อๆ จะโดนคนหลอกไปทำร้ายได้ง่ายๆ ป้าไปบอกเธอ เธอเป็นผู้หญิง อีกหน่อยให้เธอออกจากบ้านน้อยลงหน่อย จะได้ไม่ไปเจอพวกไม่เอาถ่าน ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า ไม่แน่เขาจะนินทาเอาได้ ชื่อเสียงลูกสาวบ้านนี้กเสียหายแล้วจะอยู่ได้ยังไง คนที่บ้านก็เงยหน้าไม่ขึ้นด้วย คุณป้าว่าไหม?

หลิวอี้คิดว่าหวางนิวและเฉินจงก็มีส่วนรับผิดชอบที่ไม่ได้สั่งสอนเฉินเยี่ยนให้ดี

หวางนิวอึ้งไป นี่หมายความว่ายังไง? ลูกสาวไปเจอพวกไม่เอาถ่านหรือ?

ฝั่งหวางจวนตาเป็นประกาย ก่อนหน้านี้เธอเห็นหลิวอี้สนใจเฉินเยี่ยนยังดีใจแทนเฉินเยี่ยนเลย คิดไม่ถึงว่าหลิวอี้กลับมาพูดแบบนี้ เธอไม่ชอบหลิวอี้แล้ว ลับหลังมาว่าคนอื่น คนแบบนี้เธอไม่ชอบ

“ป้าไม่ค่อยเข้าใจหมายความว่ายังไงนะคะ? หลิวอี้คุณไปฟังคนอื่นพูดอะไรมา? ป้าจะบอกให้ ลูกสาวป้าคนนี้เป็นคนซื่อๆ คำพูดพวกนั้นคุณอย่าไปฟังคนอื่นเลย”

หวางนิวอธิบายแทนลูกสาว เธอคิดว่าหลิวอี้อาจจะไปฟังคนในหมู่บ้านพูดนินทามา

“คุณป้า ผมไม่ได้พูดซี้ซั้ว ผมเห็นมากับตา น้องเยี่ยนจื่อกลับมากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดีอะไร พวกเขา... ไม่เชื่อป้าลองถามเยี่ยนจื่อดู เรื่องแบบนี้ให้คนอื่นรู้แล้ว คนอื่นจะกล้ามาแต่งได้ยังไง ต้องชี้จมูกคุณลุงและคุณป้าว่าพวกคุณไม่สั่งสอนลูกสาวให้ดี เอาล่ะ ผมไปก่อน ครั้งหน้าจะมาหาคุณป้าและคุณลุงใหม่”

หลิวอี้คิดว่าพูดมากกับหวางนิวไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาคิดจะให้หวางนิวไปสั่งสอนเฉินเยี่ยน พอเฉินเยี่ยนถูกสั่งสอนแล้ว ถึงเวลานั้นเขาจะมาใหม่ ถ้าตอนนั้นเฉินเยี่ยนเปลี่ยนตัวเองแล้ว เขาอาจจะยังพิจารณาเธออยู่

“ดูคุณสิ มาแล้วก็ยังไม่ยอมอยู่กินข้าว จวนเอ๋อร์ เธอไปเรียกตักผักกาดขาวเผ็ดให้พี่หลิวอี้ชิมดู เยี่ยนเอ๋อร์ เยี่ยนจื่อ พี่หลิวอี้ลูกจะไปแล้ว ลูกออกมาส่งหน่อย”

หวางนิวเก็บความสงสัยไว้ในใจ สั่งหวางจวนไปพลางตะโกนเรียกเฉินเยี่ยน

หวางจวนไปตักผักกาดขาวเผ็ดมาแล้ว เฉินเยี่ยนที่อยู่ได้ห้องได้ยินเสียงเรียก แต่เธอขี้เกียจออกมา มาว่าตัวเองไม่ดี ทำไมเธอจะต้องไปส่งเขาด้วย ไม่ด่าเขาก็ดีแค่ไหนแล้ว เธอไม่ออกไป จะว่ายังไงก็ช่าง

เห็นฝั่งเฉินเยี่ยนในห้องไม่มีเสียงขยับ หลิวอี้โกรธขึ้นมาอีกรอบ จูงจักรยานออกไปเลย ฝั่งหวางนิวก็รู้สึกไม่ดี รั้งจักรยานหลิวอี้ไว้ รอหวางจวนเอาผักกาดขาวเผ็ดมา หวางนิวค่อยยิ้มแล้วพูด “คุณอย่าโกรธไปเลย วันนี้เยี่ยนจื่อเหนื่อยแล้ว คิดว่าน่าจะหลับไปแล้ว ลูกสาวคนนี้พอหลับก็หลับลึกเลย หัวถึงหมอนก็หลับ ต้องไม่ได้ยินที่ป้าเรียกแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ออกมาส่งคุณได้ยังไง นี่เยี่ยนจื่อทำ ไม่ใช่ของดีอะไรมากมาย คุณลองเอาไปชิมดู ยังไงก็ไม่อยากให้คุณมาเสียเที่ยว ถ้าอร่อย ครั้งหน้ามาค่อยมาเอาอีกนะคะ”

หลิวอี้เริ่มไม่อยากได้ หมู่บ้านเกษตรนี่จะมีอะไรดี แต่เห็นหวางนิวกระตือรือร้น แล้วเฉินเยี่ยนยังเป็นคนทำอีกด้วย เขาเลยไม่ปฏิเสธ พูดกับหวางนิวอีกคำ เห็นเฉินเยี่ยนยังไม่ออกมา เขาเลยจูงรถออกไป

“พี่เยี่ยนจื่อของเจ้านี่ก็ใช่ เรียกออกมาส่งพี่เขา ก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน คนอื่นเขาจะคิดว่าพวกเราไม่มีมารยาท เขาอุตส่าห์คิดถึงมาหาพวกเรา ยังไงก็ต้องให้หน้ากันบ้าง”

ส่งหลิวอี้กลับไป หวางนิวก็บ่นกับหวางจวน

“พี่เยี่ยนจื่ออาจจะเหนื่อยก็ได้ค่ะ”

หวางจวนก็เข้าใจความหมายของหวางนิว แต่บางเรื่องเธอพูดไม่ได้

“ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเธอเลย พ่อหลิวอี้อุตส่าห์มาแต่ไกล หมายความว่ายังไงก็เห็นชัดอยู่ไม่ใช่หรือ? เขาเป็นถึงคนในเมือง อยากได้อะไรก็มีหมด พวกเรามันชาวบ้านเกษตรกร เทียบพวกเขาไม่ได้อยู่แล้ว เขาชอบพอพวกเรา นั่นก็เป็นบุญของเราแล้ว แล้วยังมีเรื่องครั้งที่แล้วของพี่เยี่ยนจื่อเจ้าอีก ถึงแม้จะพูดชัดเจนแล้วว่าเยี่ยนจื่อไม่ผิด แต่สุดท้ายข่าวแพร่ออกไป ก็ไม่น่าฟัง มีกี่คนที่ถือเรื่องนี้ ดูสิหลังจากเรื่องเธอกับหวี๋เหวยหมินแพร่ออกไปมีกี่บ้านที่มาสู่ขอ? มีสองบ้านมาขอเป็นคนยังไงล่ะ? คนหนึ่งภรรยาตายแล้ว แล้วยังมีลูกที่โตกว่าเยี่ยนจื่อแปดเก้าปีอีก ที่บ้านสู่ขอภรรยาไมได้ ก็ยังมาเลือกเยี่ยนจื่อ คนแบบนี้ฉันจะให้เยี่ยนจื่อแต่งออกไปไหม? ฉันไม่กล้าจะบอกลูก กลัวลูกเสียใจ นี่ไม่ง่ายเลยมาเจอหลิวอี้ เป็นคนเมือง อะไรก็ดี พี่เยี่ยนจื่อเจ้ายังไม่ไว้หน้าเขาอีก ถ้าทำเขาโกรธจนหนีไป ฉันว่าเธอจะต้องเสียใจ”

ปากหวางนิวก็บ่นไป ที่จริงในใจสงสารลูกสาว

เฉินเยี่ยนอยู่ในห้องได้ยินคำพูดนอกห้องชัดเจน เธอเข้าใจได้ถึงความคิดของหวางนิว และก็เห็นใจความรู้สึกของหวางนิว แต่ช่วยไม่ได้ที่ความคิดของทั้งสองคนไม่เหมือนกันเลย เรื่องนี้เลยไม่สามารถมีความเห็นที่ตรงกันได้ เธอไม่สามารถยอมให้ตัวเองแต่งงานกับคนที่ไม่รักได้ ไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนั้นได้เพื่อความเป็นอยู่ที่ดี ดังนั้นมีหลายครั้งที่เธอไม่เข้าพวกกับคนในยุคนี้ชัดเจน บางทีเธออาจจะกลายเป็นที่วิจารณ์ของทุกคน แต่เธอไม่สามารถทนอยู่อย่างไม่มีความสุขได้

“ไม่แน่พี่เยี่ยนจื่ออาจจะมีความคิดของตัวเอง พี่เยี่ยนจื่อเป็นคนดี หนูเชื่อว่าพี่จะต้องได้ดีแน่นอน”

หวางจวนพูดได้แค่นี้ เธอไม่กล้าเอาน้ำมันราดบนกองไฟ

“ฉันก็หวังจะให้เธอได้ดี แต่คำพูดนั้นของหลิวอี้หมายความว่ายังไง? บอกว่าพี่เธอไปรู้จักกับคนไม่เอาถ่าน ไม่ได้ละ ฉันต้องไปถามหน่อย ถ้ารู้จักกับคนไม่เอาถ่ายจริง นี่ไม่ถูกต้อง ถ้าเป็นแบบนั้น อีกหน่อยฉันจะไม่ให้พี่เยี่ยนจื่อเจ้าออกจากบ้าน”

อยู่ๆ หวางนิวก็คิดถึงคำพูดของหลิวอี้ ไม่พูดอะไรต่อเดินมาหน้าประตูห้องเฉินเยี่ยน ผลักประตูเข้าไป

หวางจวนอยากจะตะโกนเรียกก็ไม่ทัน อารมณ์คุณป้าแบบนี้ดูร้อนรนมาก แต่ชาวเกษตรกรก็เป็นแบบนี้ หลิวอี้ก็เหมือนกัน ทำไมเขาถึงว่าพี่เยี่ยนจื่อแบบนั้นนะ เธอไม่เชื่อว่าเยี่ยนจื่อจะไปรู้จักกับคนไม่ดีหรอก ต้องเป็นหลิวอี้ใส่ความแน่นอน

หวางจวนคิดในใจ เธอไม่ได้ตามเข้าไปในห้อง เฉินเยี่ยนแม่ลูกคุยกัน เธอไม่ฟังดีกว่า เธอไปดูเครื่องปรุงในครัวก่อนดีกว่า

หวางนิวเข้าไปในห้อง เฉินเยี่ยนลุกจากเตียงขึ้นมานั่ง ยังไม่ทันที่หวางนิวจะพูด ในโถงบ้านก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นมา “ใครอยู่บ้านบ้าง ลุงจง คุณป้า อยู่บ้านไหม?”

ได้ยินเสียงนี้ สายตาเฉินเยี่ยนแข็งขึ้นมาทันที ขณะเดียวกันก็รำพึงในใจ วันนี้เป็นอะไรกัน นี่เธอเนื้อหอมหรือดวงชงกันแน่ ทำไมวันนี้ถึงได้มากันทุกคนนะ

-- อ่านต่อได้ที่ bit.ly/36uX9WN --

ติดตามโปรเจกต์เสี่ยวเปยและร่วมพูดคุยกับพวกเราได้ที่

https://www.facebook.com/xiaobei.fiction