The World Of Dark - มหันตภัยโลกยุคล่มสลาย

The World Of Dark - Chapter 3 สลัม

มาร์คเดินเข้ามาในพื้นที่สลัมด้วยอากาศที่หนาวเหน็บ ใบหน้าของเขาซีดเผือดเมื่อต้องรับกับอุณหภูมิเช่นนี้ เด็กหนุ่มไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา เนื่องจากเขาทราบดีถึงการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ

มาร์คเอามือผสานกันก่อนจะถูไปมา โลกยุคก่อน อุณหภูมิจะไม่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเช่นนี้ แต่เมื่อผ่านมา100ปี มันเหมือนกับการที่พระเจ้าเอาทุกฤดูกาลมาขยำรวมกัน ในขณะที่เด็กชายเดินต่อไป ท่ามกลางความหนาว เขามองไปทุกที่เพราะมันสามารถทำให้เขาเรียนรู้ได้

สถานที่แห่งนี้เหมือนกับสลัม สำหรับบุคคลฐานะไม่ดีไม่มีบ้านอยู่ ระหว่างทางจะเห็นคนสวมเสื้อผ้าสกปรก ยืนล้อมรอบถังขยะที่มีเปลวไฟลุกโชน พวกเขากำลังพิงไฟ!

เมื่อมาร์คเดินผ่านพวกเขา คนพวกนั้นจะเริ่มจับจ้องไปที่เด็กหนุ่มทันที เหมือนกับว่าพวกเขากำลังเห็นอะไรที่หน้าสนใจจากตัวเด็กน้อยคนนี้ มาร์คสังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลง เพราะคนพวกนั้นเริ่มเดินออกมา จากสิ่งเดียวที่ให้ความอบอุ่นกับพวกเขา

เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย ‘ทำไมคนที่นี่ถึงเอาแต่จ้องฉันกันนะ? แล้วพวกเขาจะออกไปไหนในสภาพอากาศแบบนี้’ เมื่อเขาคิดได้ดังนั้น เด็กหนุ่มจึงเอามือด้านซ้ายของเขาไปจับไว้ที่ด้ามมีดสีดำ

เมื่อมาร์คเห็นว่าบางอย่างผิดปกติ เขาจึงเริ่มเดินเร็วขึ้น เพื่อที่จะออกไปจากสลัมแห่งนี้ เด็กชายเริ่มมีความคิดวิตกกังวล ตอนนี้เขาเริ่มที่จะออกวิ่ง

...

...

ณ เขตตรวจหน้าประตูเข้าเมือง

ในห้องทำงานห้องหนึ่ง

ปึง!

“ว่าไงนะ!” ชายหนุ่มคนหนึ่งทุบลงไปที่โต๊ะสำนักงานด้วยท่าทีฉุนเฉียว เขาสวมใส่ชุดของกองทัพสีเขียว มียศประดับที่ไหล่ของเขาไม่มากจนเกินไป “นี่นายกำลังจะบอกว่า หน่วยลาดตะเวนกลับมาไม่ได้ เพราะเครื่องสวมใส่ทั้งหมดถูกขโมยงั้นหรือ?”

พลทหารคนหนึ่งตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น “ครับผม! เป็นไปตามรายงานเมื่อครู่ครับผู้พันสก๊อต และนี่คือจดหมายที่เราได้จากอีกาส่งสาร” พลทหารคนนั้น รีบล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขา พร้อมกับยื่นซองจดหมายสีขาว ไปให้กับบุคคลที่หน้าจะเป็นหัวหน้าของนายทหารคนนี้

สก๊อตรีบคว้ามันไปอย่างรวดเร็ว เขาเปิดซองจดหมายนั้นด้วยความโมโห ชายหนุ่มอ่านมันอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว เมื่อครู่เขามีสีหน้าที่ดุดันเลือดขึ้นหน้า แต่ตอนนี้ใบหน้าของสก๊อตกลับซีดเผือดเหมือนคนพึ่งเห็นผี

เขาวางจดหมายนั่นลง ก่อนจะหยิบปากกาขนนกที่เสียบไว้บนขวดหมึก และเริ่มเขียนข้อความลงในกระดาษ สก๊อตเขียนด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะพับกระดาษเหล่านั้นใส่เข้าไปในซองจดหมายสีขาว และปิดผนึกมันอย่างสมบูรณ์

สก๊อตยื่นจดหมายฉบับใหม่ให้กับพลทหาร “ส่งจดหมายนี่เข้าไปให้กับสังกัดที่ใหญ่ที่สุด” พลทหารขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป เขารับจดหมายฉบับนั้นมา “ครับผม!”

...

...

ณ เขตพื้นที่สลัม ทางตะวันตก

มีเด็กหนุ่มผิวขาวคนหนึ่งกำลังวิ่งด้วยความเร็ว เขาพยายามหันซ้ายหันขวา เหมือนกับตุ๊กตาหน้ารถ เขาคือมาร์ค!

มาร์คค่อยๆ ลดความเร็วลง เนื่องจากเขาค่อนข้างออกห่างกับเขตอันตรายแล้ว

แฮ๊ก! แฮ๊ก! แฮ๊ก!

เด็กหนุ่มพยายามปรับจังหวะการหายใจ ไม่นานจัวหวะการหายใจของเขาก็กลับมาคงที่ มาร์ครีบตรวจสอบการเคลื่อนไหวรอบๆ ตัว ทุกอย่างเงียบสงบ มันทำให้เขาสบายใจ เด็กชายเดินต่อไป แต่เหมือนว่าเขาจะหลงทิศซะแล้ว ‘ถ้าพระอาทิตย์ตกทางนี้ แสดงว่าที่นี่คือทิศตะวันตก ถ้าจะเข้าเมืองควรจะไปทิศตรงข้าม เพราะคงไม่มีใครสร้างเมืองไว้ใกล้กับกองขยะ’เมื่อมาร์คคิดได้ดังนั้น เขาจึงเริ่มออกเดินทางต่อ

.

.

.

.

.

ปัง!

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง มีแท่งไม้ขนาดใหญ่ฟาดเข้าไปที่ซี่โครงของเขา ร่างกายอันบอบบางของมาร์ค กระเด็นไปกระแทกกับซากรถแท๊กซี่แถวนั้น

“เข้าไปเต็มซี่โครงเลย ฮ่าฮ่า! ” ชายมีอายุคนหนึ่งตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ ก่อนจะมีกลุ่มคนอีก2คนเดินตามออกมา “ตีได้สวย!” ชายอีกคนหนึ่งที่เดินมาหลังสุด ใบหน้าของเขามีบาดแผลที่หน้ากลัวอยู่บนใบหน้า เสื้อผ้าสกปรกของทั้ง4คนทำให้รู้ได้ทันที พวกเขาคือคนในสลัม!