"วาดเขียน" 's story

     หลังจากการรายงานตัวสิ้นสุดลง ทางโรงเรียนให้เด็กๆ มารวมตัวกันเพื่อพบเพื่อนใหม่และทำความรู้จักกันเล็กน้อย แม้ความจริงจะเป็นการแยกผู้ปกครองออกไปพูดคุยค่าใช้จ่ายพิเศษเพิ่มเติมก็ตาม ห้องของผมได้ผู้หญิงหน้าสวยที่ชื่อ ส้ม เป็นหัวหน้าห้อง เพื่อนๆ หลายคนได้เดินเข้ามาพูดคุยกับผม ในวันนั้นผมมีเพื่อนอีกสองสามคนรวมเป็นกลุ่มเดียวกันโดยมีส้มเป็นแกนนำ มันเป็นวันที่ผมมีความสุขก่อนที่ผมจะรู้ว่าเพื่อนสาวคนนี้เป็นแฟนสาวของรุ่นพี่ชายคนนั้นมาตั้งแต่ ม.ต้น

     1 เดือนผ่านไป

     ในเดือนที่ผ่านมาการเรียนของผมเต็มไปด้วยความสนุกสนานที่มีกับเพื่อนใหม่ พี่ที่ชื่อดีนยังคงวนเวียนอยู่รอบตัวของผม เพราะเขาเป็นแฟนของส้ม แรกๆ เองส้มก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่เหมือนพักหลังส้มจะไม่พอใจผมมากขึ้น เราเคยทะเลาะกันบ่อยครั้งเรื่องของผมกับพี่ดีน ส้มรู้ดีว่าผมชอบผู้ชายแม้ผมจะบอกว่าไม่ได้สนใจพี่ดีน ส้มก็ยังไม่วางใจ ผู้ชายหลายคนในห้องเริ่มกลั่นแกล้งผมเป็นประจำโดยมีตั้มเป็นแกนนำ ตั้มเป็นลูกชายเจ้าหนี้ของพ่อแม่ผม เขาชอบพูดจาว่าร้ายคนในครอบครัวผมเป็นประจำ ทุกครั้งที่ผมโต้เถียงผมมักจะมีเพื่อนๆ ในกลุ่มคอยปกป้อง แต่หลังจากทะเลาะกับส้มบ่อยๆ จากการปกป้องก็เริ่มหายไปและนิ่งเฉยคล้ายเป็นเรื่องธรรมดา

     “ชุดพละหายหรอวาด”

     เสียงเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มเอ่ยขึ้นก่อนที่คาบเรียนพละจะเริ่ม ผมรู้ดีว่าตั้มคงเอาไปซ่อนตามห้องเก็บของเก่าของโรงเรียนอีกตามเคย

     “ใช่อะ พวกเธอไปกินข้าวก่อนเลยก็ได้นะ เดี๋ยวเราหาชุดเจอแล้วจะตามไป”

      ตอนนี้เป็นช่วงเวลากินข้าวผมคงไม่สามารถให้เพื่อนๆ มาช่วยผมหาของหายได้ตลอดเวลา อาจารย์คณิตคาบที่ผ่านมาปล่อยพวกผมเลทเกือบครึ่งชั่วโมงทำให้เหลือเวลากินข้าวก่อนเริ่มเรียนวิชาพละแค่ยี่สิบนาทีโดยประมาณ

     “งั้นพวกเราไปนะ”

     เสียงของส้มเอ่ยขึ้น สายตาที่ส้มมองมาเต็มไปด้วยหงุดหงิดปนสะใจเล็กน้อย ผมได้แต่พยักหน้าอย่างอ่อนใจกับเรื่องระหว่างเราเพราะมันทำให้คนในกลุ่มที่เหลือค่อนข้างจะลำบากใจไปตามๆ กัน

     หลังจากที่แยกย้ายกันผมก็เดินตรงไปยังห้องเก็บของเก่าของโรงเรียน ที่นี่เต็มไปด้วยฝุ่นและของต่างๆ ที่นักเรียนแต่ละรุ่นนำมาซ่อนหรือทิ้งไว้ ด้วยเพราะไม่ค่อยมีคนสนใจที่นี่เท่าไร ทำให้บางทีก็มีพวกนักเรียนโดดเรียนมาแอบทำเรื่องผิดกฎอยู่เป็นประจำ

     “อ่า… อยู่นี่เอง”

     ในที่สุดผมก็เห็นชุดพละของผมที่วางกองกับหนังสือเก่าตรงมุมห้อง พวกตั้มก็ช่างอะไรอยู่ เล่นเอามาวางที่ประจำอยู่ทุกครั้ง จนผมไม่แน่ใจแล้วว่าเขาตั้งใจจะแกล้งหรือแค่หยอกผมเล่นๆ เพราะเพื่อนชายคนนี้แม้จะดูปากร้ายแต่ก็ไม่เคยรุนแรงกับผมเลย เขามักจะแกล้งผมแบบเด็กๆ ซะมากกว่า เคยมีหลายคนกระซิบผมว่า ตั้มแอบชอบผม แต่ก็นะผมว่าเขาคงเกลียดผมมากกว่าไม่งั้นคงไม่เอาของของผมมาทิ้งในห้องเก็บของที่มีฝุ่นเยอะขนาดนี้หรอก จะบอกว่าชอบผมมากกลัวผมเหงาเลยอยากให้ผมเล่นซ่อนหากับหนังสือ หรือ ชุดพละหรอ หรืออยากให้ผมมาเล่นกับไรฝุ่นในห้องมืดๆ นี้กันล่ะ คิดๆ ไปก็ตลกตัวเองไม่น้อยเลยที่ไร้สาระได้ขนาดนี้

     ปัง แกร่ก แกร่ก

     “หืม ใครอะ”

     เสียงบางอย่างดังขึ้นที่ประตูทำให้ผมต้องหันไปมอง ประตูที่เคยเปิดไว้กลับปิดสนิท ทำให้ผมต้องรีบวิ่งไปดู ก่อนจะพบว่า ผมถูกขัง!!

     “ใครอยู่ข้างนอกอะ เปิดประตูนะ”

      ผมพยายามที่จะเปิดประตูให้ได้ไม่ว่าจะทุบหรือหาอะไรมางัดแล้วก็ตาม แต่ประตูกลับไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกเลย ให้ตายเถอะ! นี่จะแกล้งกันหนัก ไปแล้วนะ เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆ พวกนี้จะจบลง ผมชักจะไม่ตลกด้วยแล้วนะ

อีกด้านของประตู

     “ส้ม ทำแบบนี้จะดีหรอ วาดเป็นเพื่อนเรานะ”

     เสียงเพื่อนผู้หญิงเอ่ยขึ้นอย่างไม่แน่ใจหลังจากร่วมกันปิดประตูขังวาดไว้ในห้องเก็บของ

     “เหอะ แค่นี้ยังน้อยไป เพื่อนที่ไหนเขายุ่งกับแฟนเพื่อนบ้างล่ะ ไม่รู้ล่ะจากนี้เรากับวาดไม่ใช่เพื่อนกัน”

      ส้มเอ่ยทั้งที่ตายังแดงอยู่ เธอโกรธที่วาดเป็นต้นเหตุให้เธอกับดีนต้องมีปัญหากันบ่อยครั้ง และครั้งนี้เหมือนหนุ่มรุ่นพี่นักกีฬาดีเด่นประจำโรงเรียนทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยปากบอกว่าเลิกกัน แม้ในใจลึกๆ เธอจะรู้ดีว่าเพื่อนตัวเล็กไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ทว่าความโกรธที่บังตาทำให้เธอรู้สึกสะใจอยู่ทุกครั้งที่วาดโดนรังแกแม้จะเป็นการแกล้งซ่อนหาสิ่งของจากพวกผู้ชายก็ตามเถอะ เธอชอบที่เห็นเพื่อนตัวเล็กต้องโดนอาจารย์ดุเพราะสมุดการบ้านหาย หรือไม่ก็เข้าเรียนไม่ทันเพราะโดนเอาชุดไปซ่อน เธอแอบหมั่นไส้หน้าตาของเพื่อนคนนี้อยู่ไม่น้อย หลายครั้งที่เธอนึกอยากจะหาอะไรมากรีดหน้าสวยๆ นั่นให้เป็นรอย ดูสิว่าจะยังมีผู้ชายหน้าไหนไปชอบเพื่อนเธอคนนี้อีก เธอเป็นหญิงสาวที่เกิดมาเป็นลูกคุณหนูโดยแท้ ภายใต้รอยยิ้มหวานใสแสนสุภาพเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาอยู่เต็มอก เธอชมชอบการที่ผู้คนอยู่ใต้ล่างเธอ จะไม่ให้เธอโกรธเคืองได้อย่างไรเมื่อเพื่อนรักตัวบางคนนั้นกำลังทำให้ความนิยมเธอตกลง เธอเข้าใจว่าเพื่อนคนนี้ไม่ได้คิดอะไรกับแฟน (เก่า) ของเธอ แต่การทำให้เธอต้องเสียหมากแสดงความนิยมเธอไปมันก็ผิดมากพอจะทำให้เธอหมั่นไส้แล้ว!

คุยกับไรท์

     เอาตอนใหม่มาต้อนรับปีใหม่แล้วนะคะ ขอบคุณคนที่ยังติดตามไรท์อยู่น้า ใครคิดเห็นยังไงอย่าลืมคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ  ยังไงจะรีบอัพตอนต่อไปให้นะคะ(ถ้าเขียนทัน5555)​​​​​​​

ติดตามข้อมูลข่าวสารเพิ่มเติมหรือทวงนิยายได้ที่แฟนเพจ Littlemoonwrite