JA คนง่อย ขอไปต่างโลก

     "จา!! จา!! ตื่นๆได้แล้ว" เสียง โย ปลุกผมพร้อมตีแก้มผมอย่างแรงไปมา

"ตื่นแล้วว้อยๆ! ตีจนเจ็บแก้มหมดแล้วเฟร้ย!"

ผมโวยวายขึ้นทำเอา โย ถอยไปข้างหลังเบาๆ

"โทษทีๆ ก็เห็นนายไม่ตื่นซะทีเลยเป็นห่วงน่ะแหะๆ" โย พูดพร้อมแลบลิ้นทำหน้าแอ๊บแบ๊วเต็มที่ ให้ตายสิ คุณผู้อ่านคงไม่อยากเห็นหน้าเธอตอนทำหน้าแอ๊บแบ๊วหรอก สะอิดสะเอียนชะมัด เมื่อผมเริ่มหันซ้ายขวาไปทั่วห้อง "นี่บ้านเธอเหรอ โย"  "อ่า ใช่แล้ว เธอน่ะสลบไปตอนสู้กับ อิมพ์ ไม่สิยังไม่ได้สู้นี่นา นั่นแหละ ฉันเลยพาเธอมาพักที่บ้านน่ะ"

"ฉันน่ะ คิดว่ารู้สาเหตุที่สลบไปล่ะ"

โย ทำหน้าตกใจเล็กน้อยและถามไปว่า

"ทำไมล่ะ"  "เธอได้ยินแล้วจะตกใจ..."

ผมหยิบดาบที่ตั้งอยู่ข้างๆเตียงแล้วชักมันออกจากฝัก "ฉันน่ะ....ได้ดาบเล่มนี้มา มันเป็นดาบในตำนานที่จะทำให้พลังของผู้ใช้เพิ่มขึ้น ×60

เพราะฉะนั้นเมื่อฉันชักดาบนี่ออกมา....พลังของฉันเลยเอ่อล้นมากขึ้นซะจนร่างกายรับไม่

ไหวน่ะสิ โฮะๆๆๆ"

โยทำหน้าเบื่อหน่ายเล็กน้อยพร้อมถอนหายใจออกมา "นายนี่เพ้อเจ้อขึ้นทุกวันๆแล้วนะอีกอย่าง อิมพ์บอกฉันแล้วที่นายสลบไปน่ะเพราะทนรับแรงกดดันจากการต่อสู้ไม่ไหวต่างหาก.."

"เอ๊ะ!?" ผมหน้าซีดขึ้นมา เรื่องจริงเหรอน่ะ

"แถมเขายังบอกอีกว่านายมันสัตว์ประลาด..."

ฮั่นแน่ ที่พูดเมื่อกี้ล้อเล่นสินะว่าแล้วเชียวฉันแข็งแกร่งจนเหมือนสัตว์ประหลาดสินะ

"ไม่เคยเห็นใครกากขนาดนี้เลยสัตว์ประหลาดชัดๆชั้นขอไม่สอนเขาดีกว่า เขาว่างั้นน่ะ"

ห้ะ ผมรีบเถียงเธอกลับทันที

"ไม่ๆ ไม่เป็แบบนั้นงั่กๆๆๆๆๆ" ผมกัดเล็บตัวเอง ฉันต้องเก่งสิไม่ๆๆๆ

"ไม่ต้องให้ใครสอนดาบแล้ว! จะไปปราบจอมมารให้ดูเดี๋ยวนี้แหละ!"

"ห้ะ! เอาจริงดิบ้าบิ่นไปแล้ว"

"คนอย่างจา พูดจริงทำไม่จริง นี่เธอคิดเหรอว่าจะปราบจอมมารได้น่ะ"

"แต่ช่างมันเถอะเผื่อฟลุ๊คๆปปราบกันเถอะ"

"โคตรเผาเลยว้อยยย!" ครั้งแรกเลยแฮะที่เห็น โยโวยวาย

"หยุดโวยวายเหมือนเด็กแล้วไปซักที"

"นายนั่นแหละตัวการ!!แล้วปกติคนที่โวยวายตอลดก็เป็นนายนั่นแหละ!"

ผมแสยะยิ้มให้เธอด้วยท่างทางยั่วโมโห

"ไอ้รอยยิ้มนั่นมันอะร้ายยยย!"