อะไรนะครับ? ผมเนี่ยนะผู้ช่วยยมทูต!!

          หลังจากที่เห็นเจ้ามนุษย์ใจเสาะเป็นลมไปต่อหน้าต่อตาทั้งๆ  ที่ยังไม่ทันได้ทำอะไร  อนลก็ตั้งใจไว้ว่าจะอยู่รอให้มนุษย์ใจเสาะฟื้นขึ้นมาเสียก่อน  ถึงจะเริ่มทำการเจารจาพูดคุยด้วย  แต่ดันมีข้อมูลแจ้งเตือนให้ไปจับวิญญาณตนหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อน  เมื่อดูข้อมูลแล้วเห็นว่าอยู่บริเวณไม่ไกลมากนัก  อนลจึงรีบรุดออกไป  ปล่อยให้เจ้าใจเสาะนอนอยู่กับพื้นไปอย่างนั้น

         อนลมาถึงสถานที่แจ้งเตือนก็ยังไม่พบวิญญาณตนนั้น  แต่คงอีกไม่นานเกินรอหรอก เพราะข้อมูลที่ได้รับไม่เคยผิดพลาดเลยสักครั้ง

         จากข้อมูลเบื้องต้น  วิญญาณรายนี้เป็นหญิงสาวอายุ  19  เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายโดยการแขวนคอ  เมื่อวานคือวันตายครบสามวัน ตามกฏของโลกแห่งความตายวันที่สี่คือวันที่ต้องนำวิญญาณกลับไปชดใช้กรรม  

          ฆ่าตัวตายอย่างนี้  คงต้องได้ไปชดใช้กรรมยาวๆ  ในนรกภูมิแน่ๆ  มีโอกาสได้เกิดเป็นมนุษย์แล้ว  ใยจึงไม่รักชีวิต  รักเลือดเนื้อที่พ่อแม่สร้างมาหนอ

          อนลจ้องมองใบหน้าของวิญญาณสาวที่ปรากฎบนจอมือถือ  ยังสาว  ยังสวย  เสียดาย...ที่ได้อยู่บนโลกนี้สั้นเหลือเกิน  แต่กลับต้องได้ไปอยู่โลกข้างล่างแสนยาวนาน

          รอได้สักพัก  ก็ยังไม่มีวี่แววว่าวิญญาณตนนั้นจะปรากฎตัวขึ้นมา  ทำให้อนลชักจะเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย  ข้อมูลจากเจ้าพวกฝ่ายข้อมูลมันก็ดีอยู่หรอกที่ให้มาเฝ้ารอล่วงหน้า  แต่ล่วงหน้าจนไม่รู้จะมาเมื่อไหร่นี่บางครั้งก็เกินไป!!  หรือเธอจะนำปัญหานี้กลับไปเข้าที่ประชุม  ว่าขอลดเวลาในการรอสักนิดก็ยังดี

          ตี๊ด...ตี๊ด...

          อนลรีบหยิบมือถือขึ้นมา  เพราะคิดว่าวิญญาณคงมาถึงแล้ว  แต่ผิดคาด...วิญญาณดันเปลี่ยนสถานที่!!  ไม่ได้การ  ถ้าเปลี่ยนสถานที่ไปมาอย่างนี้  การที่จะจับกุมก็ยากขึ้นไปอีก  เห็นสถานที่ที่ระบุใหม่แล้ว  อนลก็รีบหายตัวไปทันที

         สถานที่ใหม่ที่ระบุ  คือหน้าร้านสะดวกซื้อที่มีคนเข้าออกไม่ขาดสาย  สิ่งแรกที่ปะทะสายตาของอนลเลยก็คือ  รูปร่างที่คุ้นตาถึงแม้จะอยู่ในชุดลำลองก็ตาม  เจ้ามนุษย์ใจเสาะที่กำลังยืนกระซิบกระซาบกับเพื่อนที่อนลจำได้ว่าเคยเห็นที่โรงอาหารเมื่อตอนกลางวัน  

         อนลเห็นเจ้าใจเสาะเหมือนบุ้ยใบไปทางรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ที่มีเป้าหมายของเธอนั่งอยู่  โดยที่เพื่อนข้างๆ  ไม่สังเกตุเห็น  เจ้านี่มองเห็นวิญญาณจริงๆ  ด้วย  ไม่ใช่แค่วิญญาณแต่มองเห็นได้แม้กระทั่งยมทูตอย่างเธอ!! 

         เพราะส่วนน้อยถึงน้อยที่สุดที่มนุษย์จะสามารถมองเห็นยมทูตได้  ถ้าไม่ใช่ผู้ที่คาบเกี่ยวระหว่างเส้นแห่งความเป็นและความตาย  แต่เจ้าใจเสาะนี่ไม่ใช่  เพราะฉะนั้น  เบื้องบนถึงได้มอบอีกภารกิจให้เธอ  นั่นคือการหามนุษย์ที่มีคุณสมบัติมาเป็นผู้ช่วย  และเจ้าใจเสาะก็คือคนที่ถูกเลือก!!  ํ

         ที่ต้องมีผู้ช่วยเพราะทุกวันนี้มีมนุษย์เสียชีวิตมากมายเหลือเกิน  จนงานของยมทูตอย่างพวกเธอล้นมือ  มันเป็นการดีที่มีผู้ช่วยแต่ทำไมต้องเป็นมนุษย์  เธอไม่เข้าใจ!!

          มัวแต่ครุ่นคิดเรื่องของเจ้าใจเสาะ  รู้ตัวอีกทีอนลก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ดังขึ้น  พร้อมกับการทะยานตัวออกไป  โดยมีเป้าหมายนั่งซ้อนท้ายกอดเอวคนขับแน่น  และเป้าหมายของเธอก็หมุนศรีษะมาทางเจ้าใจเสาะพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นเลือด

          เฮ้อออ  ไม่ต้องหันไปมองก็พอจะรู้ว่าเจ้าใจเสาะจะมีอาการยังไง  คงจะพอรู้ตัวได้บ้างแล้วนะ  ว่าตัวเองมองเห็นผีได้

          จริงดังคาด...เจ้าใจเสาะยืนตัวสั่น  ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจที่ได้เห็นภาพเมื่อครู่  ไหนๆ  ก็ตกใจอยู่แล้ว  เธอเดินไปหาเพื่อเพิ่มความตกใจอีกดีกว่า

           "เห็นแล้วใช่มั้ย"  อนลเอ่ยถามเสียงเรียบ  เธอเห็นเจ้าใจเสาะสะดุ้งตกใจ  พร้อมกับทำท่าจะหันมาทางเธอ

           " ไม่ต้องโวยวายแล้วไม่ต้องหันมา  เดี๋ยวคนจะคิดว่าเจ้าเสียสติ"  อนลรีบพูดดักไว้ก่อน  เพราะเธอไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำขึ้นมาเหมือนเมื่อตอนกลางวันอีก

           คุณเป็นใคร....ต้องการอะไร?

           อนลกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย  ฉลาด....รู้ว่าเธออ่านใจได้  เลยถามขึ้นมาในใจสินะ 

           "ถ้าอยากรู้...กลับไปยังห้องของเจ้า  เพราะคงต้องอธิบายกันยาว"

            กลัวมั้ย?

            เสียงในใจของอัณณ์ร้องถามตัวเองออกมา   กลัว...นั่นคือสิ่งที่เขาไม่ลังเลที่จะตอบ  

            แล้วสงสัยมั้ยล่ะ  ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?  อีกหนึ่งคำถามที่ดังขึ้นมาถามตัวเอง

            สงสัย...สงสัยมาก  ต้องการคำตอบ

            นั่นแหละ  คือเหตุผลที่ทำให้อัณณ์ต้องจำใจเดินกลับห้องทั้งๆ  ที่ขายังสั่นกับภาพที่เห็นเมื่อครู่ไม่หาย  โดยมีผู้หญิงใส่เสื้อโค้ทสีดำเดินอยู่ข้างๆ  อีกไม่นานความสงสัยของเขามันจะได้หายไปสักที!!

           เข้ามาในห้อง  อัณณ์ก็รีบถลาไปนั่งบนเตียง เพราะเขากลัวว่าตัวเองจะแข้งขาอ่อนแรงล้มลงไปที่พื้นเสียก่อน  ส่วนอนลก็เดินไปนั่งยังเก้าอี้โต๊ะทำรายงานของอัณณ์

         "หากเจ้าพร้อมที่จะฟังก็บอก  ข้าจะได้เริ่มอธิบาย"

          อนลนั่งกอดอกรอให้อัณณ์ผ่อนคลายลงอย่างใจเย็น  ไม่นาน  อัณณ์ก็พยักหน้าส่งสัญญาณว่าพร้อมรับฟัง

          "เจ้าต้องสัญญาว่าจะไม่โวยวาย" อนลจ้องใบหน้าอัณณ์ด้วยสีหน้าจริงจัง  เพราะเธอก็จริงจังกับเรื่องนี้เช่นกัน

         อัณณ์พยักหน้ารับคำสัญญาอีกครั้ง  

         "ข้าชื่ออนล  เป็นยมทูต"  และเธอก็ได้เห็นแววตาเบิกโพลงของเจ้าใจเสาะอีกครั้ง