KATTSUKI ฝ่ามิติ พิชิตต่างโลก

   _{.....(ณ ฝั่งของคนที่จับตัวเอเลซ่าไป).....}

"555 จับตัวมาได้แล้ว น้องสาว ดีเนี่ยไอโง่นั่นไม่ทันสังเกตุและเราก็มีวิชาสะกดจิตด้วย เห็นครั้งแรกก็รู้ตัวเลย ปิ๊งเธอเข้าแล้วล่ะ เพราะงั้น..มาเล่นอะไรสนุกๆกับพี่ดีกว่านะ เริ่มจากถอดเสื้อแล้วกัน"  

"แก!!อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะไอสารเลว  ใครก็ได้ช่วยด้วยย!!"   "ปากดีไปมันก็ไม่ช่วยอะไรหรอก เลิกแหกปากนั่นแล้วมา'ทำ'กันดีกว่าน่า"

 เสื้อผ้าเอเลซ่าค่อยๆถูกฉีกออกจนเกือบเห็นส่วนสำคัญ "ใครก็ได้ช่วยฉันที คัตสึกิ...ไม่สิเค้าไม่มีทางมาช่วยคนที่พึ่งรู้จักกันไม่นานอย่างฉันหรอก หมดหวังแล้วสินะ"

              .....(ณ ฝั่งของคัตสึกิ)......

   อยู่ไหนนะเอเลซ่าแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้

'บิดเบือนความจริงฉันมีสกิลวิ่งเร็ว'

'บิดเบือนความจริงฉันมีสกิลตาเหยี่ยว'

"เปิดใช้งานสกิล!!"

ผมวิ่งไปทั่วเมืองจนเหนื่อยเลยหยุดเพื่อพักหายใจแต่หางตาก็ดันไปเห็นใครคนหนึ่ง

"เจอแล้ว"

ผมคว้าไหล่เค้าไว้พร้อมความโกรธ

"นี่ พี่ชาย แค่ลักพาตัวยังพอว่าแต่นี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับสำหรับ...ขยะอย่างพี่ชาย"

คิ้วที่ขมวดจนแทบจะติดกัน ใบหน้าและลำคอเต็มไปด้วยเส้นเลือดและเอ็นด้วยความโกรธ

และความโกรธก็ยิ่งทวีคูณด้วย..คำพูด"แล้วมันทำไมวะ แกน่ะดูแลเด็กของแกยังไม่ได้ มันเป็นความผิดแกนิ ไอเด็กนี่นะเป็นของฉันไปแล้ว ถ้าฉันขยะ แกก็ สวะ แหละวะ555"

สายตาผมมองไปที่เด็กสาว ที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างเสียใจ สภาพเสื้อผ้าเต็มไปด้วยรอยฉีกโผล่ให้เห็นเนื้อ ความโกรธมัน..ทนไม่อยู่แล้ว! 'บิดเบือนความจริงฉันเป็นสุดยอดนักเวทไฟ' 

ผมชูหมัดขึ้น "เพลิงแห่งโลกันต์ จงตอบรับความแค้นข้าและสถิตที่มือนี้เพื่อปกป้องคนที่ข้า'รัก' มหาเวทเพลิงคลั่ง ชำระแค้น"  ผมง้างหมัดที่เต็มไปด้วยเปลวไฟ ต่อยไอเจ้านักเลงนั้น ทำให้มันสลายกลายเป็นขี้เถ้า ชิ..แค่นี้ยังน้อยไป เอเลซ่าวิ่งเข้ามากอดผมในขณะที่ยังร้องอยู่ "ขอบคุณนะ..ขอบคุณจริงๆฉันนึกว่านายจะทิ้งฉันไปซะแล้ว..ขอบคุณๆๆๆๆ ฮือๆๆ.." ผมยิ้มอ่อนๆพร้อมลูบหัวให้กับเธอ เอาเสื้อกันหนาวมาคลุมเธอไว้ "ไม่เป็นไรแล้วละ..ฉันน่ะไม่มีวันทิ้งเธอหรอกนะ เพราะงั้นเรามาก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกันเถอะนะ.." "อื้ม"