Final Forever

          "โอ้ย!" เสียงหนึ่งดังขึ้นอยู่กลางป่าดิบชื้น

          "ชั้นอยู่ที่ไหนเนี้ย" ผมพูดขึ้นพร้อมสำรวจพื้นที่รอบๆตัว ซึ่งเป็นป่าที่ไหนสักแห่งที่ผมไม่รู้จัก มีแต่ต้นไม้และหญ้าเต็มพื้น เว้นรอบๆตัวผม และตรงหน้าผม ที่หญิงแหวกเป็นทางยาวมากๆ 

          ฟิ้ววววว โป้ก! ผมได้ยินเสียงอะไรลอยมาจากฟ้า และกระแทกเข้ากับหัวผมอย่างจัง จนผมต้องหลับตาเพราะความเจ็บ คงเป็นกิ้งไม้แหละ กลางป่าแบบนี้

          "โอ้ย เจ็บจัง" เสียงปริศนาดังขึ้น

          เจ็บหรอ? เฃกิ้งไม้บอกเจ็บได้ด้วยหรอ

หลังจากได้ยินเสีย ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก็ผมกับสิ่งสุดแปลกประหลาด ตรงหน้าของผม มีผู้หญิงตัวๆเล็ก คือเล็กจริงๆตัวขนาดฝ่ามือผมเอง(กะจากสายตา) เธอมีผมสีชมพูยาวึถึงกลางหลัง ใส่ชุดที่ทำจากใบไม้สีเขียวออกชมพู ใบหน้าดูน่ารักเหมือนเด็ก และที่แปลกกว่าขนาดตัวของเธอ คือสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเธอ นั้นคือปีกสีชมพูใสที่กระพือไปมาอยู่ด้านหลังเธอ

          "นายใช่ คาริน หรือเปล่า" หญิงสาวตัวน้อยได้ถามผม

          "ชะ ใช่ ผมเองครับ" 

          "งั้นดีเลย ชั้นชื่อมิว เป็นแฟรี่ไกด์ของนาย" 

          "แฟรี่ไกด์? มันคืออะไร แล้วที่นี้ที่ไหน" 

          "ที่นี้คือโลกแห่ง Final Forever เป็นโลกที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจคิด ไม่รุ้นายจะเข้าใจมั้ย เอาเป็นว่าชั้นจะสอนกันใช้ชีวิตให้นายเอง"

          "ใช้ชีวิตหรอ? ไม่ ชั้นจะกลับบ้าน"

          ''งั้นบอกมาสิ บ้านนายอยู่ที่ไหน"

          "บ้านชั้นก็อยู่ที่.....เอิ่ม........ที่ไหนอะ?" ทำไมผมจำบ้านตัวเองไม่ได้หระเนี้ย

          "เห็นมั้ย นายก็ตอบชั้นไม่ได้"

          "เพราะเธอใช่มั้ย เธอทำอะไรสักอย่างกับหัวของชั้นสินะ บอกมานะ"

          "ชั้นเนี้ยนะทำ นายบ้าหรือเปล่า ทำไมชั้นต้องทำด้วย เสียเวลาจะตาย"

          "แล้วทำไมชั้นถึงมาโพล่ที่นี้ และทำไมชั้นจำบ้านตัวเองไม่ได้"

          "ชั้นจะไปรู้กับนายหรอ อยู่ชั้นก็ได้รับหน้าที่ให้มาที่ป่านี้ เพราะมีคนต้องการคำแนะนำเท่านั้น"

          "ใคร ใครให้เธอมา"

          "ลางสังหร พวกชั้นมีความสามารถนี้กันทุกคน เมื่อมีคนที่จำเป็นต้องการให้พวกเราช่วย"

          "เห้ย งั้นแปลว่าชั้นต้องอยู่ที่นี้จริงๆสินะ" ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วหระ คงต้องยอมรับความจริง ไว้ค่อยหาทางกลับบ้านแล้วกัน 

          "ก็คงตามงั้นแหละ"เธอยังตอบผมอยู่

          "แล้วชั้นต้องทำยังไงบ้างหระ" ผมเริ่มถามบ้างละ

          "ก่อนอื่น นายลองดูที่หลังข้อมือขวาของนายดูสิ" หลังจากเธอพูดจบ ผมก็ลองยกมือขวาขึ้นมาดู 

          "มันคืออะไรเนี้ย!" ผมตกใจกับสิง่ที่อยู่ที่ข้อมือผม มันเป็นรอยสักสีดำ รูปสีเหลี่ยมแปลกๆ(ไปดูที่แนะนำตัวละคร1)

          "ไม่ต้องถามเยอะ เดี๋ยวชั้นจะค่อยๆอธิบายให้นายเอง ก่อนอื่น ลองกำมือดูสิ ข้างที่มีสัญลักษณ์หนะ" 

ผมลองทำตามดู อยู่ก็มีแสงสีฟ้าเหมือนภาพโฮโลแกรม เป็นหน้าจอขึ้นมาจากสัญลักษณ์ที่ข้อมือผม(ไปดูที่แนะนำตัวละคร2)

          "ใช้มือซ้าย เลื่อนหาคำว่า Item สิ" ผมลองทำตามที่เธอบอก เลื่อนหาคำว่า Item 

          "กดที่คำว่า Item" กดที่คำว่า Item มันก็มีลูกศรชี้ไปอีกภาพนึงที่ปรากฎขึ้น

          "ลองกดที่คำว่า มีดนักผจญภัยสิ ในช่องที่ปรากฎขึ้นมา แต่จริงๆไม่ต้องหาหรอก เพราะมีแค่อันเดียว" 

หลังจากกดเสร็จ ในมือข้างซ้ายก็ปรากฎแสงขึ้นเป็นลูกแสงกลมๆ 

          "ใช้มือซ้ายจับลูกกลมๆนั้นไว้สิ" ผมลองจับลูกกลมๆนั้นดู ลูกไฟนั้นก็ค่อยๆเปลี่ยนรูปร่าง จนมีรูปร่างค่อยมีด และจากนั้นแสงก็กระจายหายไป กลายเป็นผมจับมีดอยู่จริงๆ

          "มันคืออะไรหนะ แล้วทำได้ยังไง" ผมถามเธอ 

          "ภาพที่ปรากฎออกมา เรียกว่าเมนู โดยมีหัวข้อใหญ่ หรือช่องที่นายเลื่อนหาคำว่า Item นั้นแหละ หัวข้อใหญ่ๆได้แก่

-Status ซึ่งคือข้อมูลของนาย จะมีพวก เลเวล อาชีพ ค่าสถานะ ร่วมถึงค่าประสบณ์การด้วย

-Equipment ซึ่งคือสิ่งที่นายสวมใส่อยู่ เช่นเสื้อผ้า กางเกง และอาวุธ มันจะโชว์ขึ้นมา พร้อมกับอุปกรณ์ที่เปลี่ยนแทนที่ได้ เผื่อนายต้องการเปลี่ยน

-Item เป็นสิ่งของที่นายมีอยู่กับตัว ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ถ้าต้องการเรียกใช้ก็แค่ทำแบบเมื่อกี๊

-Map เป็นแผนที่ตามชื่อมัน มันจะแสดงให้เห็นภูมิภาค และตำแหน่งของนายแบบคร่าวๆ ไม่เจาะจงรายระเอียด

-Friend list มันจะแสดงรายชื่อของเพื่อนนาย หรือนายอยากจะติดต่อกับเพื่อนนายก็ได้ แต่ต้องยอมรับเป็นเพื่อนกันก่อนนะ

-Shortcut อันนี้นายจะสามารถเลือกสิ่งที่นายต้องการออกมาได้เพียงแค่นายคิด แต่ต้องเป็นสิ่งที่ติดตั้งในช่องนี้เท่านั้น ซึ่งจำกัดช่อง 5 ช่อง

-skill เป็นทักษะท่าทางต่างๆ เพื่อเสริมพลังในการต่อสูงให้รุนแรงด้วยรูปแบบของแต่ละสกิล ซึ่งถ้ามีแล้วมันจะขึ้นชื่อ แต่ถ้าไม่มีสกิลมันจะขึ้น???

-Fairy Guide ง่ายๆก็เป็นช่องทางที่เรียกชั้นออกมา แค่กดและใช้เวลา 10 วิ ชั้นจะปรากฎออกมาหานาย นายคงไม่คิดว่าชั้นจะอยู่กับนาย 24 ชม.ดดยไม่พักผ่อนหรอกนะ 

นี้คือข้อมูลคร่าวๆของเมนู"

          "ถึงจะจำไม่ค่อยได้ แต่จะค่อยๆเรียนรู้มันแล้วกัน ว่าแต่ จะปิดเมนูยังไงหระ ยกแขนแบบนี้นานๆ ชั้นเมื่อย" ผมเริ่มบ่นเนื่องจากเมื่อยแขน เพราะเปิดเมนูเหมือนแขนมันจะล็อคท่าของแขนโดยอัตโนมัติ

          "นายลองเกร็งมือแล้วชกไปด้านหน้าสิ" ผมลองทำตามที่เธอพูด ลองชกอากาศ และเมนูก็หายไปจริงๆ

          "จริงๆแค่กระตุกแรงๆมันก็หายแล้วหระ ที่ให้ชกแค่สาธิต" หลังจากเธอพูดเสร็จ เธอก็บินเข้ามา แล้วนรอบๆตัวผม 

          "นายอยากลองสู้ดูมั้ย"

          "สู้หรอ? สู้ทำไม แล้วสู้ยังไงอะ" ผมสงสัยเลยถามเธอไป 

          "การใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ มีมอนเตอร์มากมาย นายต้องสู้เพื่อเอาชีวิตรอด เดี๋ยวลองหาคู่ต่อสู้ง่ายๆให้นายก่อน" หลังจากพูดเสร็จ เธอก็บินหายเข้าไปได้ป่า ผมก็รอเธออยู่ไม่นาน เธอก็กลับมา 

          "ไปไหนมาหนะมิว" 

          "ไปหาคู่ต่อสู้ให้นายไง"

          "ไหนหระ"

          "นั้นไง" หลังจากพูดจบ มิวได้ชี้ไปที่พุ้มไม้ในทางที่เธอบินมา ก็พุ้มไม้มันจะเริ่มสั่น และสั่นแรงขึ้น จากนั้นก็มีตัวอะไรออกมาไม่รู้

          "เห้ย! ตัวไรว่ะ" สิ่งที่พุ่งออกมาจากพุ้มไม้ แลดูเหมือนหมูป่า แต่มีตัวที่ขนาดใหญ่กว่าปกติน่าจะสองเท่า แถมตัวเป็นสีฟ้า มีเขี้ยวสองข้างที่ดูคมมาก 

          "นี้หนะคู่ต่อสู้ของนาย"

          "สู้ยังไงอะ" 

          "มีดในมือนายไง"

          "โฮ้ก!"หลังจากมิวพูดจบ เจ้านั้นได้พุ่งเข้ามาหา แต่ผมโดดพุ่งตัวหลบด้านข้างได้ทัน

          "ตั้งสมาธิไว้ เห็นหลอดสีเขียวบนหัวของมันมั้ย" ผมลองตั้งสมาธิดูบนหัวของเจ้านั้น ก็เห็นหลอดสีเขียวใต้หลอดมีหลอดสีดำอยู่ ในหลอดสีเขียว มีเลขเขียนว่า HP 50 และในหลอดสีดำเขียนว่า หมูป่า 

          "เห็นแล้วมันคืออะไรอะ"

          "นั้นชื่อแถมเลือดของเจ้านั้น สีเขียวคือเลือด ยิ่งเลขลด หลอดเขียวก็จะลดลง ถ้าเหลือ 0 ก็ตาย ส่วนหลอดดำ คือชื่อของเจ้านั้น นายก็มี ลองมองที่มุมซ้ายบนของสายตาดูสิ" ผมก็ลองมองแบบนี้มิวบอก ก็เห็นจริงๆ เป็นหลอดสองแถวเหมือนเจ้านั้นเป๊ะ แต่แค่เป็น HP 100 และชื่อคาริน ริวเซ แทน

          "โฮ้ก!" เจ้าหมูคำรามอีกครั้ง ก่อนที่จะพุ่งหาผม ผมก็หลบได้ในลักษณะเดิม

          "ตอนนี้แหละ"ระหว่างที่ผมโดดหลบ จนตัวอยู่กลางอากาศ ผมก็ได้ยินเสียมิว ผมจึงใช้มีดฟันไปที่สีข้างของเจ้าหมู

          "ตกใจหมด จะพุ่งมาไม่บอกเลย" ผมบ่นออกมา เพราะการหลบก็เหนื่อยเหมือนกันนะ

          "ลองดูบนหัวเจ้าหมูป่าสิ" นิวตะโกนบอกผม ผมจึงหันไปมอง ก็เห็นว่า หลอดวีเขียวของมันลดลงมาครึ่งนึง แถมเปลี่ยนเป็นสีเหลืองด้วย 

          "โฮ้ก!" เจ้านั้นคำรามแล้วพุ่งใส่ผมอีกครั้ง

          "โอ้ย!!!" ผมโดดหลบ แต่หลบไม่พ้น เลยโดนมันชนไปแบบเฉียดๆ

          "โฮ้ก!" มันคำรามอีกครั้ง และพุ่งมาต่อเนื่อง ผมโดดหลบอีกครั้ง ครั้งนี้หลบพ้น ผมจึงฟันมันไปอีกครั้ง เหมือนเจ้าหมูเท้าถึงพื้น มันก็ยืนนิ่งๆ ลองมองหลอด HP ของมัน เหลือ 0 จากนั้นเจ้าหมูก็ค่อยๆเรืองแสงสีฟ้า จนสว่างทั้งตัว และแตกสลายไปเป็นระอองแสงสีฟ้า จากนั้นก็มีโฮโลแกรมสี่เหลี่ยมสีขาวปรากฎขึ้นต่อหน้าผม ด้านในเขียนว่า ยินดีด้วย ท่านได้รับ เนื้อหมู 1 ชิ้น และค่าประสบการณ์ 200  และด้านล่างของสี่เหลี่ยม มีปุ่มกากบาดและปุ่มวงกลม ผมจึงกดไปที่ปุ่มวงกลม เพราะถ้ามี 2 ช๊อยแบบนี้ วงกลมน่าจะเป็นตกลง กากบาดคงเป็นยกเวิก เลยกดตกลงไป จากนั้นภาพโฮโลแกรมก็หายไป และปรากฎขึ้นอีกครั้ง โดยครั้งนี้ด้านในเขียนว่า ยินดีด้วย ท่าน LV.2  แต่ครั้งนี้ด้านล่างมีแค่ปุ่มวงกลม ผมจึงกดวงกลมไป ภาพก็หายไป และไม่ขึ้นมาอีก 

          "เหนื่อยชะมัด แค่นี้ใช่มั้ย มิว" หลังจากสู้เสร็จผมก็หันกลับไปถามมิว 

          "เก่งมาก ถือว่าไม่เลว แต่นายลองดูที่หลอดชีวิตนายสิ" เมื่อพูดจบผมก็ลองมองดู มันเหลือแค่ HP 50 แถมหลอดกลายเป็นสีเหลืองด้วย

          "เฮ้ย! ถ้ามันเหลือ 0 ชั้นก็จะตายสิเนี้ย ทำไงดี"

          "ไม่ต้องตกใจ นายลองเปิดเมนู แล้วเข้าที่ Item สิ และหาไอเทมที่ว่าเนื้อหมู" ผมลองทำตามที่มิวบอก 

          "อันนี้สินะ" 

          "ใช่ๆ ลองกดค้างแล้วอ่านให้ชั้นฟังสิ" ผมก็ลองกดไอเทมเนื้อหมูค้าง 

          "ฟื้นฟู HP 25" 

          "ต่อไปเลิกกดค้าง และก็ที่เนื้อหมูสองครั้งสิ" ผมก็ลองกดดูจากนั้น เนื้อหมูก็ได้หายไปจากช่อง

          "อ่าวหายไปไหนอะ" 

          "นายลองดูที่หลอด Hp นายสิ" มิวบอก ผมก็ลองมองดู ซึ่งตอนนี้หลอดกลายเป้น สีเขียน และเขียนว่า HP75 

          "นั้นเรียกว่าการใช้ไอเทม โดยปกติไอเทมจำพวกเพิ่ม HP จะปรากฎรูปร่างขึ้นบนโต๊ะอาหารเท่านั้น ถ้าไม่อยู่บนโต๊ะกินข้าวส่วนตัว มันจะเพิ่มให้เลยโดยไม่ต้องนั่งกิน แต่ผลของมันคือนายจะไม่ได้รับรสชาติของมัน เว้นแต่สิ่งนี้"

หลังจากมิ้วพูดจบ ก็ปรากฎภาพโฮโลแกรมขึ้นตรงหน้าผมอีกครั้ง ด้านในเขียนว่า ยินดีด้วย ท่านได้รับ ยาHP 1 ขวด 

          "อันนี้ชั้นให้นาย ลองใช้มันสิ" ผมก็ลองใช้เหมือนกับที่ใช้เนื้อหมู แต่ครั้งนี้ ปรากฎแสงเหมือนตอนที่เรียกมีดออกมา ส่วนมีดที่ผมใช้สู้หนะหรอ อยู่ใช้มือขวาจับหนะ มือซ้ายเลยว่าง เมื่อผมจะที่แสงมันก็เปลี่ยนรูปร่าง และกระจายออก ตอนนี้ในมือผมคือขวดยาใส ที่ด้านในมีน้ำสีแดง และปิดฝาด้วยจุกไม้ 

          "นายลองกินดูสิ" ผมลองเปิดจุกออก และกระดกน้ำด้านในเข้าไป รสชาติเหมือนน้ำเปล่า จืดๆ หลังจากที่ดื่มหมด ทั้งขวดและจุกไม้ ก็สลายไปเหมือนหมูเมื่อกี๊ (ดูที่แนะนำตัวระคร3)

          "จากนั้นลองมองที่ หลอดเลือดนายสิ" ผมลองมองดูเลือดอีกครั้ง ครั้งนี้หลอดกลายเป็นสีเขียวเต็ม และเลขด้านในเป็น 150 

          "ทำไมมันเพิ่มขี้นหละ ถ้าเต็มมันควรเป็น 100 สิ"

          "หลังจากที่นาย LV.อัพ นายจะได้ค่าสถานะต่างๆเพิ่ม รวมถึง HP ด้วย" 

          "ออ แบบนี้นี่เอง และชั้นต้องทำยังไงต่อ" 

          "ลองเปิด เมนู Map สิ" หลังจากมิวพูดจบผมก็ลองทำตาม เมื่อกดเข้า Map ก็มีภาพโฮโลแกรม สีขาวขึ้นด้านใน เป็นแผนที่แปลกๆ และจุดๆเต็มไปหมด ไม่ใช่แค่เยอะ แต่หลายสีด้วย 

          "มันดูยังไงอะ" 

          "ก็จุดสีเขียวคือเมืองต่างๆ มันจะมีชื่อเมืองอยู่เหนือจุด เขียว

-สีแดงก็คือดันเจียนเอาไว้เข้าไปล่าไอเทมหรือล่าเงิน แต่อันตรายมาก

-สีเหลืองคือจุดพื้นที่ระหว่างทาง เช่นที่ๆเราอยู่

-ส่วนสี่เหลี่ยมสีดำที่กระพริบ นั้นคือจุดที่เราอยู่"

          "งั้นที่ๆเราอยู่ก็คือ ป่าดาร์ควูสสินะ"

          "ดูออกแล้วนิ เรียนรู้ไว้ดี งั้นนายเห็นจุดสีเขียวที่ชื่อว่าโรเนียร์มั้ย"

          "อืม เห็นสิ"

          "ลองกดที่จุดนั้นสองครั้งสิ" ผมลองกดแบบที่มิวบอก จากนั้นภาพโฮโลแกรมก็หายไป จากนั้นที่พื้นตรงหน้าผมก็มีลูกศรปรากฎขึ้น

          "นายเดินตามลูกศรไป มันจะพานายไปที่เมืองโรเนียร์ เมื่อถึงหน้าเมืองแล้ว นายเรียกชั้นออกมาด้วยนะ ชั้นขอตัวกลับก่อน ไม่บินตามนั้นเท่าไหร่ เมื่อย เออ แล้วส่วนภาพโฮโลแกรมเมื่อกี๊เรียกว่ากล่องข้อความนะ บอกไว้ก่อน"

          "ได้ๆ ถ้าถึงแล้วชั้นจะเรียกนะ ว่าแต่จะไม่มีตัวอะไรในป่าโพล่มาโจมตีชั้นใช่มั้ย" 

          "คงไม่มีหรอกมั้ง ป่านี้ไม่ค่อยอันตรายหรอก"

          "อ่อเข้าใจแล้ว ว่าแต่ มีดที่ชั้นถือนี้หระ จะเก็บยังไงหรอ คงไม่ให้ชั้นถือไปตลอดทางหรอกนะ"

          "มีดหนะหรอ นายก็แค่เก็บเข้ากระเป๋ากางเกง มันก็จะหายเข้าไปในช่อง ITem เองแหละ ชั้นไปแล้วนะ บาย" หลังจากพูดจบ มิวก็ปิดขึ้นฟ้าแล้าหายไป

          "เราก็คงต้องเดินตามลูกศรไปสินะ เห้ย เริ่มเดินทางได้" ผมคิดในใจก่อนที่จะเริ่มเดินทาง หวังว่าหระว่างทางผมคงไม่เจออะไรออกมาโจมตีนะ