Pet or Petch(เพรช)

สายฝนที่โปรยปรายในเมืองอันวุ่นวาย ผมไม่รู้เลยว่าเสียงสายฝนหรือเสียงผู้คนกันแน่ที่กำลังดังอยู่รอบๆผม มันดูเหมือนแย่กับสภาพอากาศแบบนี้ แต่มันคงไม่แย่ไปกว่าชีวิตของผมอีกแล้ว  ผม เกื้อ ผู้ชายขายศักดิ์ศรีที่ทิ้งความเป็นมนุษย์ไปแล้วตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน ซึ่งผมก็ยอมรับมันแต่โดยดี จนกระทั่งไม่กี่วันก่อนที่ชีวิตผมยิ่งด่ำดิ่งลงไปยิ่งกว่าเดิม เพียงเพราะผู้ชายคนเดียวที่ทำกับผมได้ขนาดนี้ และแน่นอนตอนนี้ผมก็มายืนอยู่หน้าสถานที่เริงรมณ์แห่งหนึ่งเพื่อรอเค้า

"เหอะคนขายศักดิ์ศรีอย่างมึงเพื่อเงินเนี่ย กูละโคตรเกลียดเลยหว่ะ" หมอนี่แหละครับเจ้านายของผม ชื่อของเค้าคือพัดซึ่งผมก็ได้เแต่เอือมระอา 

"เอ่อ เกื้อเราฝาก พัดเหมือนเดิมนะ มันเมาแล้วหน่ะ" ใช่สิครับผมทำหน้าที่สัตว์เลี้ยงของเค้าอยู่แล้วยังต้องมาแบกเค้ากลับแทบทุกคืนอีก

"    " ผมเลือกที่จะเงียบก่อนจะเดินไปหาชายร่างสูงที่ตอนนี้เอาวงแขนพาดกับคอของบุคคลที่เป็นเพื่อนของเค้า 

"เหอะ  ไม่ต้องไปฝาก เอิ้ก...มันไอ้เมฆ มันเป็นหน้าที่ของมัน เอิ้ก" นายพัดว่าออกมาพลางยกวงแขนของเค้ามาพาดไหล่ผมทันที 

หึ่ยถ้ามีแรงบ่นขนาดนี้น่าจะกลับเองซะสิ นี่มันจะเลยเวลางานของผมแล้วนะ  ซึ่งผมก็ได้แต่คิดนั่นแหละครับ เพราะตอนนี้4ทุ่มครับ เวลาเลิกงานของผมคือ5ทุ่มตรง ซึ่งต้องเริ่มทำงานตั้งแต่8โมงเช้า

" เห้ย อย่าพูดแบบนั้นดิไอ้พัด เอ่อพี่ขอโ?ษแทนมันด้วยนะมันเมาหนักมากเพราะเจออะไรมานิดหน่อย" 

"    " ผมพยักหน้าเป็นการบอกว่าผมเข้าใจก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ของนายพัดเพื่อเอากุญแจรถหรูของเค้าออกมาจากกระเป๋า พลางลากร่างชายรูปร่างบึกไปที่รถของเค้าเอง 

ผมยัดนายพัดเข้ารถโดยให้นั่งฝั่งด้านข้างคนขับนั่นแหละครับจะได้อยู่ในสายตาของผมด้วย ซึ่งหกทุกคนสงสัยว่าทำไมสัตว์เลี้ยงอย่างผมสามารถขับรถหรูอย่างรุ่น Lamborghini Urus ได้ละก็  คำตอบคือผมโดนฝึกมาที่โรงเรียนครับ คุณฟังไม่ผิดหรอกครับโดนฝึกมาจากโรงเรียนที่สอนคุณสมบัติของสัตว์เลี้ยง(มนุษย์)โดยเฉพาะ 

"  ทำไม อิงอร ถึงทำแบบนี้กับพี่ ทำไมถึงทิ้งพี่ปายยยย เอิ้ก... ทำไม " คนข้างๆผมพูดเพ้ออะไรสักอย่างซึ่งผมก็รู้จักคนที่เค้าพูดออกมาด้วย แต่ก็แค่รู้จักแบบผิวเผินนั่นแหละครับในฐานะสัตว์เลี้ยง 

ผมขับมาจอดยังคอนโดหรูที่เป็นที่พักของนายพัด ก่อนจะแบกร่างอันหนักอึ้งเข้ามา 

"อ้าวเกื้อ นายน้อยพัดเมามาอีกแล้วหรอ มาๆเดี๋ยวลุงช่วยไปกดลิฟท์ให้" ยามหน้าคอนโดว่าออกมาพลางเดินไปกดลิฟท์ให้ผม 

"  " ผมก้มหัวให้เค้าหนึ่งทีเชิงขอบคุณ ก่อนจะยัดร่างใหญ่ๆของนายพัดเข้าลิฟท์ไป พร้อมกับกดชั้นบนสุดของคอนโด

ทันทีที่มาถึงห้องซึ่งบอกได้เลยว่ากว้างมากครับเพราะทั้งชั้นมีแค่2ห้องเอง  ผมจัดการลากคุณชายผู้เมาแอ๋ มาจัดท่านอนให้ดีๆก่อนจะหยิบกะลังมังพร้อมกับผ้าขุนหนูมาโดยที่ในกะละมังมีน้ำใส่อยู่ 

" โว้ยยยย สัตว์เลี้ยงอย่างมึงนี่มันดีเนอะ แค่ทำงานตามนายสั่งไปวันๆเนี่ย...ไม่ต้องมีความรัก ไม่ต้องมาอกหัก" นายพัดร้องออกมาอีกครั้งในขณะที่ผมกำลังเช็ดตัวให้อีกฝ่ายซึ่งคำพูดที่อีกฝ่ายว่าออกมาก็ไม่ได้ผิดซะทีเดียว เพราะคงไม่มีใครรักคนที่ยอมขายศักดิ์ศรีมาเป็นสัตว์เลี้ยงของชาวบ้านอยู่แล้ว

"   " ผมที่เมื่อจัดการอะไรเรียบร้อยดูเวลาในห้องบ่งบอกว่าถึงเวลาเลิกงานของผมแล้วนั้นก็ไม่รีรอที่จะเดินออกจากห้องไปอย่างทุกที 

ร่างของผมที่ทำงานมา16ชั่วโมง ถึงจะเป็นงานตามใจเจ้านายแต่ก็ถือว่าหนักเอาการ ซึ่งผมก็ขัดอะไรไมได้ในเมื่อมันคือกฏ  ผมที่คิดอะไรต่างๆนานาก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ ใช้เวลากว่า30นาทีจนไปถึงตรอกแห่งนึงมันก็ไม่ได้ดูแย่อะไรสำหรับสัตว์เลี้ยงที่ได้เงินเป็นรายเดือนเหมือนพนักงานทั่วไปที่อาจจะได้มากกว่าหน่อย ซึ่งที่ผมต้องเดินมาเพราะผมไม่สามารถขึ้นรถประจำทางได้อีกแล้วตั้งแต่มาเป็นสัตว์เลี้ยง กฏที่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าคนอย่างพวกผมนั้นขายสิทธิความเป็นมนุษย์ไปแล้วก็ไม่อาจไปข้องแวะกับของสาธารณะสำหรับคนอีก

"อาจะซื้ออะไรกับไปกินดีนะ"ผมเดินเค้าร้านขายอาหารสัตว์(มนุษย์)ไปก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับขนมปังแถว ไข่ นมและผักอีกเล็กน้อย 

ผมที่ออกมาก็ตรงขึ้นตึกเก่าๆแห่งนึงซึ่งมีห้องของผมอยู่อย่างเหนื่อยอ่อน