mask of fetish : หน้ากากแห่งความใคร่

ทุกๆ ครั้งที่เขาขัดใจ เธอมันจะกลายเป็นเครื่องมือในการระบายอารมณ์อยู่เสมอ จิวที่หน้าอกทั้งสองข้างก็เช่นกัน ครั้งหนึ่งที่เขาไม่สบอารมณ์จากการที่บางอย่างไม่เป็นไปตามแผนก็ทำให้เธอต้องเจาะหน้าอก โดยที่เขาเป็นคนลงมือเอง เธอยังจำความเจ็บปวดในครั้งนั้นได้ดี

แต่หลังจากวันนั้น เขาก็ดูแลเธออย่างอ่อนโยนเป็นเวลาหลายวันจนกระทั่งแผลหายดี ราวกับว่านั่นเป็นการไถ่โทษที่ทำรุนแรงลงไปอย่างนั้น แต่เธอไม่ได้โกรธเขาเลย เพราะเธอเกิดมาเพื่อรองรับเขาเพียงคนเดียว เป็นทาสผู้น่ารัก และภักดี

 

เขาค่อยๆ คลี่ถุงออกมา ข้างในเป็นชุดที่ต้นเพิ่งถอดออกมาให้ และข้างๆ เป็นกางเกงในชายของต้นที่เต็มไปด้วยแป้ง

"เอาล่ะเราจะเริ่มยังไงดี" เขาพูดด้วยเสียงที่เรียบเฉย

"ครูอารมณ์ไม่ค่อยดีหรือเปล่าคะ" น้ำฝนเอ่ยถาม เพราะวันนี้เขาดูแปลกไปกว่าที่เคย และด้านหลังเก้าอี้ที่เขานั่ง มีเหล่าเพื่อนๆ ของเธอสามคนในชุดออกกำลังกายสีสะท้อนแสงกำลังนั่งคุกเข่าอยู่

"ใช่" เขาตอบเสียงเรียบๆ

 

"ค่ะ หนูจะช่วยให้ครูอารมณ์ดีขึ้น" เธอคุกเข่าเตรียมคลานเข้าไปเพื่อทำบางอย่างให้เขาอารมณ์กลับมาดีเหมือนเดิม

"ไม่ต้อง" เขาพูดกลับมาเสียงเรียบ

"พวกเธอ มันเกิดอะไรขึ้น" น้ำฝนหันไปถามสาวๆ ด้านหลัง

 

"ตอนที่พวกเรากำลังจะถ่ายคลิปรังแกน้อง มีคนเข้ามาขวาง ทำให้แผนเสียหมด"

"ไอ้เตชนภัสไงที่มันเป็นข่าวซิ่งรถไปชนคนตายบนทางด่วนไง" ครูหนุ่มพูดด้วยอารมณ์ เพราะตั้งแต่วันแรกที่เขาเห็นหน้าไอ้เด็กคนนั้น เขาก็รู้สึกไม่ชอบขี้หน้ามันขึ้นมาเสียอย่างนั้น แม้ว่ามันจะดูหน้าตาดี หากนำมาฝึกและแต่งเติมอีกหน่อย อาจดีเทียบเท่าหรือดีกว่าน้ำฝนด้วยซ้ำ แต่ความรู้สึกบางอย่างของเขาบอกว่า คนนี้ยังไม่ใช่

"ไม่รู้อะไรดลใจ ให้มันมาที่นี่"

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และนิ่งไป ทั้งสี่คนในห้องมองหน้ากัน และเขาก็ยิ้มออกมา เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

"เอาล่ะ คิดไปก็เท่านั้น เรามาดูดีกว่าว่าวันนี้น้ำฝนจะโดนอะไร"

"และพวกเธอด้วย ที่ทำงานไม่สำเร็จ"

"กิ่ง ช่อ ใบเตย"

"คะ" ทั้งสามขานรับพร้อมกัน

"ครูมอบหมายหน้าที่ของพวกเธอคือแกล้งน้ำฝน แกล้งยังไงก็ได้ ให้ครูพอใจ โทษฐานที่ทำงานไม่สำเร็จ ถ้าครูพอใจก็ดีไป หากครูไม่พอใจ ค่ายฤดูหนาวปีนี้พวกเธอจะไม่ได้อยู่ในฐานะรุ่นพี่ แต่ต้องไปรับน้องนอกสถานที่ใหม่"

ทั้งสามมองหน้ากันเลิกลั่ก การเข้าค่ายครั้งก่อนพวกเธอยังคงจำได้ดี

"ขอโทษด้วยนะน้ำฝน รับน้องค่ายฤดูหนาวเราขอแค่ครั้งเดียวพอ"

"ฮ่ะๆ ไม่ว่าอะไรหรอกพวกเธอ เต็มที่เลย" น้ำฝนพูดอย่างมั่นใจ เพราะการฝึกสอนที่ผ่านมาก็ทำให้เธอทนทานในระดับหนึ่ง

ครูเคนั่งดู โดยมีข้างล่างอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น

"ครูขา พวกหนูอยากถ่ายทำโฟโต้เซทชุดพิเศษของคุณหนูน้ำฝนค่ะ" หนึ่งในสามคนเสนอไอเดียขึ้นมา

"ยังไง" เขาถาม อย่างมีความสนใจขึ้นนิดๆ

“ตอนเย็นครูไม่ได้คลิปของน้อง หนูก็เลยจะทำคลิปของน้ำฝนแทนค่ะ แต่จะทำแบบกลับด้านกัน น้องโดนใส่ชุดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ให้ฝนใส่ชุดทั้งหมดนี่ออกไปก่อน แล้วไปถ่ายทำกันตรงที่น้องไปมาทั้งหมดในวันนี้ โดยแต่ละจุดก็จะมีคำสั่งสุดน่าอับอายรอไว้ และพวกหนุจะตามถ่ายรูปกับอัดคลิปค่ะ”

“โอเค” เขาพูดด้วยเป้าที่แข็งตุงออกมา

“ไอเดียนี้ผ่าน”

“แต่ว่าน้ำฝนอยู่ในช่วงห้ามเสร็จ และตอนนี้ก็กำลังงุ่นง่านได้ที่เสียด้วย” เขามองไปที่น้ำฝนที่เริ่มมีอาการหื่นนิดๆ

“เอาเป็นว่าอนุญาตให้เสร็จได้เฉพาะช่วงนี้แล้วกัน แลกกับอาทิตย์หน้าห้ามเสร็จทั้งอาทิตย์ แล้วต้องมาให้ครูกระตุ้น ทั้งเช้า กลางวัน และเย็น”

“ตกลงค่ะ”

ครูหนุ่มยิ้ม และกดพิมพ์เข้าไปในกลุ่มลับเฉพาะที่มีเขาเป็นผู้ดูแลกลุ่ม

 

 

กลุ่มลับ 001 (สมาชิก 25 คน)

KKK : วันนี้คุณหนูน้ำฝนจะไลฟ์ เจอกันเที่ยงคืน

KKK : หัวข้อรายงานในวันนี้คือ “โฟโต้เซท ที่น่าอับอายของคุณหนูน้ำฝน” (อ่านแล้ว 25)

 

 

เวลาเที่ยงคืน แม้ว่าโรงเรียนจะมีหอพักในโรงเรียน และจำกัดเวลาเข้าออกชัดเจน แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่สามารถขึ้นลงหอพักในตอนกลางคืนได้ ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลต่างๆ ซึ่งการลงมาหาของกินที่โรงอาหารก็สามารถทำได้ แต่ต้องไปรายงานตัวกับผู้ดูแลหอทุกครั้ง

สามสาว กับน้ำฝน ถูกขอให้ออกมาทำงานข้างนอกจากอิทธิพลของมิสเตอร์เค และตอนนี้ทั้งสามยืนอยู่หน้าห้องพักครู ความตื่นเต้นทำให้น้ำฝนหายใจแรงอย่างผิดปกติ

น้ำฝนในชุดพละนักเรียนญี่ปุ่น ที่สวมยกทรงและกางเกงในทับไว้ด้านนอก มีมงกุฎ ถุงมือ ถุงเท้า ยืนเตรียมพร้อมอยู่แล้วด้วยใจที่เต้นแรง เธอยังไม่โดนทาแป้งในตอนนี้ เพราะมันคือภารกิจที่เธอจะต้องไปทำ เพื่อโฟโต้เซทสุดวิปริตที่กำลังจะถูกถ่ายทำขึ้น

กลุ่มสาวๆ ที่เปลี่ยนมาใส่ชุกลำลองตามปกติ ถืออุปกรณ์เตรียมถ่ายภาพ โดยมีทั้งกล้อง และมือถือไลฟ์สดไปยังกลุ่มลับเฉพาะอีกด้วย

 

 

กลุ่มลับ 001 (สมาชิก 25 คน)

KKK : เอาล่ะเริ่มทำภารกิจ ภารกิจแรกของใครดีล่ะ

นงนุช : เดี๋ยวๆ ไม่คิดจะให้นางแบบแนะนำตัวสักหน่อยหรือไง

เด็กหลังเขา : ใช่ๆ

KKK : โอเคจัดไป

 

 

“น้ำฝนแนะนำตัวหน่อย” คนที่ถือมือถือบอกน้ำฝน

“สวัสดีค่ะ น้ำฝน ประธานนักเรียนค่ะ” เธอพูดแนะนำตัวเองหน้ากล้องอย่างสดใส

“วันนี้ น้ำฝนจะไปถ่ายทำโฟโต้เซท สุดน่าอับอายของน้ำฝนค่ะ ทุกๆ คนเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ”

 

 

กลุ่มลับ 001 (สมาชิก 25 คน)

V อ่านว่า วี : ออกคำสั่งเร็วๆ สิวะคนได้ลำดับแรก กุรอดูแย่แล้ว

KKK : เอ้า ท่านเท้าทองกีบม้า ออเดอร์มาเร็วๆ

ทองกีบม้า : คำสั่งแรกของผม เอาตามนี้ก็แล้วกัน ให้คุณหนูน้ำฝนเปลือยกาย โรยแป้งทั้งตัวให้ขาวโพลน แล้วไปยืนแทนรูปปั้นคิวปิดยืนฉี่ที่มันเพิ่งพังไปหน่อย ให้ดี ฉี่ออกมาด้วยนะ

นงนุช : ปรบมือ

เด็กหลังเขา : ปรบมือ

V อ่านว่า วี : เฮ้ย ไอ้ท้าวทอง มาถึงก็ขาวเลยคนที่เหลือจะไปสนุกอะไรวะ

ทองกีบม้า : คืนนี้ ให้น้ำฝนใส่กางเกงในดอกไม้นอนด้วยนะ พรุ่งนี้พี่จะไปพิสูจน์กลิ่นว่ามันหอมจริงไหม

เด็กหลังเขา : สั่งอย่างเดียวก็พอแล้วไหม ไอ้เวร!!

KKK : สุภาพกันหน่อย!

 

 

“คำสั่งตามนี้นะน้ำฝน”

“โอเค ไปกัน” น้ำฝนตัวสั่นระริก เป็นคำสั่งที่โรคจิตชะมัด

ลานน้ำพุหน้าโรงเรียน ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม น้ำพุขนาดใหญ่ มีถึงสามชั้นโดยที่ความสูงกว่าสองเมตร ชั้นแรกเป็นเพียงขอบกระเบื้องที่เรียงรายอย่างสวยงาม และมีรูปปั้นกามเทพที่สุดแสนน่ารักอยู่ชั้นที่สอง ถัดเข้าไปเป็นรูปนางเงือกขนาดเท่าตัวคนจริงๆ อยู่ตรงกลางน้ำพุพอดี

บริเวณน้ำพุ เป็นลานกว้าง นั่นหมายความว่าถ้าน้ำฝนขึ้นไปยืนบนนั้นจะสามารถถูกมองเห็นได้จากคนที่บังเอิญมองมาทางด้านหน้าโรงเรียนอย่างแน่นอน

“เอ้าน้ำฝนรับไป” หนึ่งในนั้นส่งแป้งขวดใหญ่มาให้เธอ

“เอ้า ให้ทาเองลยเหรอ” น้ำฝนหันไปถามเพื่อน และได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าให้

“ได้ๆ ขอถอดเสื้อผ้าก่อน” ว่าแล้วน้ำฝนก็ถอดเสื้อผ้าทั้งหมดออกด้วยใจระทึก เธอเคยผ่านความอับอายมาแล้วหลายครั้ง แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งมันก็คตื่นเต้นจนส่วนที่ควรอ่อนนุ่มกลับแข็งผงาดขึ้นมา

ร่างสูงโปร่ง ถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เผยรูปร่างที่ปราดเปรียวแบบนักกีฬา หน้าอกคัพบีทั้งสองข้างเต่งตึงสวยได้รูปทรง จิวทั้งสองถูกถอดออกเปิดเผยให้เห็นปลายยอดสีชมพูสวย เอวคอดทรงนาฬิกาทรายและสะโพกโค้งได้รูปที่ใช้เวลาปั้นมาตลอดทั้งปี บิดไปมาด้วยความเขินอาย เพราะเครื่องเพศที่ตรงข้ามกับรูปร่างกลับผงาดชูชันออกมาด้วยความตื่นเต้น

เธอหันมาคุยกับกล้องด้วยความตื่นเต้น เม้มปากเป็นระยะ

“น้ำฝนจะทาแป้งแล้วนะคะ”

เริ่มจากการที่เพื่อนบีบแป้งใส่ฝ่ามือทั้งสองของน้ำฝนจนเต็มก่อน เพื่อที่เธอจะได้บึ้มเข้าที่ใบหน้าที่ยังพอมีเครื่องสำอางหลงเหลืออยู่บ้างก่อน ใบหน้าที่สวยสดที่กำลังจะถูกทำให้ดูน่าขันราวกับเป็นตัวตลก จะช่วยปลุกความกำหนัดของใครหลายๆ คนในกลุ่มลับได้อย่างแน่นอน เพราะมีหลายๆ ครั้งที่เธอมักจะถูกสั่งให้บึ้มแป้งใส่หน้าจนขาว แล้วเดินไปที่ต่างๆ ในโรงเรียน ทั้งส่งงานให้กับครูบางคน ไปซื้ออาหารที่โรงอาหาร หรือแม้แต่เดินไปทางโรงพละขณะมีการเรียนการสอนมาแล้ว

“โอ้ย อายจัง” น้ำฝนพูดพร้อมมองแป้งในมือ และหลังจากที่ชั่งใจครู่หนึ่งเธอก็ นับ หนึ่ง สอง สาม และเหวี่ยงมือที่เต็มไปด้วยแป้งเข้าอัดกับใบหน้าตัวเอง และกดมันเข้ากับใบหน้าหมุนวนจนทั่วทั้งหน้า และหันมายิ้มให้กล้อง ช่องแชทในกลุ่มลับพิมพ์ส่ง เลข 5 และเสียงหัวเราะกันอย่างถล่มทลาย

น้ำฝนงัดฝาขวดแป้งออก ยกมันขึ้นสูงเหนือหัวและเทมันลงบนตัวเองและถุไปจนทั่วร่างกายคล้ายอาบน้ำ แต่เปลี่ยนเป็นอาบแป้งแทน เมื่อขาวจนหมดจดทั้งตัวแล้ว เธอก็เตรียมตัวที่ปีนขึ้นไปยืนฉี่ด้านบนเพื่อถ่ายรูปเก็บไว้

“ฝนๆ มีคนขอให้บึ้มแป้งอีกรอบ และครูเคอนุมติด้วย”

“หา อะไรนะ! ” น้ำเสียงที่ตกใจและอับอายสั่นเครือ

น้ำฝนจำต้องทำแบบเดิมซ้ำอีกรอบ ด้วยปริมาณแป้งที่มากกว่าเดิมเพื่อสร้างความสาแกใจให้ผู้สั่งก่อนที่จะปีนขึ้นไปบนน้ำพุ

“น้ำฝน ขยับมือด้วย” เพื่อนผู้ถ่ายทำ สั่งขณะที่น้ำฝนขึ้นไปโพสท่ากามเทพยืนฉี่ และเก็บภาพเอาไว้หลายช็อต

“อะไรนะ”

“เหมือนที่เธออยากทำไง เขาสั่งให้เธอเอาน้ำออกสองรอบถึงจะลงมาได้” เพื่อนอีกคนที่ถืออุปกรณ์ พูดพร้อมกับทำมือกำและยกขึ้นลง

“บ้าไปแล้วแก” น้ำฝนเสียงสั่น ด้วยความกลัวว่าจะมีใครมาเห็นสภาพที่น่าอับอายนี้และตื่นเต้นจนแทบจะขาดใจ

เธอต้องเร่งมืออย่างเร็ว เพื่อที่จะได้ทำให้เสร็จรอบแรกก่อนที่จะต้องพักฟื้นเพื่อทำรอบต่อไป และต้องเร็วพอก่อนที่จะมีใครมาเห็น ไม่เช่นนั้นเธออาจอยู่ในโรงเรียนนี้ต่อไปไม่ได้หากคนอื่นรู้เรื่องนี้

ร่างสูงระหง เปลือยเปล่าท้าแสงจันทร์ ดูขาวโพลนเนื่องจากมีแป้งพอกอยู่ทั่วทั้งตัว มือทั้งสองข้างสั่นเทาจนแทบทำอะไรไม่ถูก และเธอก็เริ่มดำเนินการทำตามคำสั่งทันที

 

 

กลุ่มลับ 001 (สมาชิก 25 คน)

V อ่านว่า วี : เป็นคนอื่นโดนแป้งขนาดนี้ดูไม่ได้แล้ว แต่เป็นน้ำฝนยังคงรอดอยู่ สวยทะลุแป้งไปอีก

ทองกีบม้า : สมกับเป็นคนที่ผมพาเข้าวงการมา ตาถึงจริงๆ

KKK : อย่ามาเคลม ไอ้หอก!

ทองกีบม้า : สุภาพกันหน่อย!

เด็กหลังเขา : 55555555555555555

นงนุช : 555555555555555555555555

V อ่านว่า วี : 555555555555555555555555555555

 

ที่ไกลๆ เธอเห็นยาม กำลังจะเปลี่ยนเวร และได้เวลาออกเดินตรวจ ยิ่งทำให้เธอขยับมือเร็วขึ้นและแรงขึ้น ใจเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ความเสียวสะท้านเริ่มไล่มาตังแต่ปลายเท้าส่งผลให้ไม่สามารถยืนตัวตรงได้ น้ำฝนจึงต้องแบะขาออกทั้งสองข้างเกิดเป็นภาพที่น่าดูชม

“อ่า อะ อึก ฮือ” เธอพยายามสะกดกลั้นเสียงเอาไว้ เพราะความเสียวมันปะทุเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เธอเอื้อมมือมาปิดปากขณะที่ทำนบของเขื่อนใกล้แตก และเมื่อมันมาถึง เธอเกร็งสุดตัว ปลดปล่อยสิ่งที่คั่งค้างมาหลายวันให้ทะลักออกมา อย่างควบคุมไม่อยู่ เธอรู้สึกได้ถึงความรุนแรงของการเสร็จในครั้งนี้มากมายกว่าทุกครั้ง ร่างกายของเธอกระตุกสามสี่ครั้ง และนั่งพับอย่างหมดแรง

“เหลืออีกครั้งหนึ่งนะคะ”

เธอรวบรวมแรงขึ้นยืนอีกครั้งและเริ่มทำรอบที่สอง แต่สิ่งที่ได้ปลดปล่อยออกไปแล้ว ทำให้สิ่งที่เมื่อครู่แข็งตัวได้ง่าย กลับไม่ยอมเชื่อฟัง

เธอใช้เวลาอยู่หลายอึดใจ แต่มันก็ยังไม่ยอมที่จะฟื้นขึ้นมา เธอเริ่มลนลาน โดยที่มือก็ยังไม่หยุดทำหน้าที่ และขยับมือให้เร็วขึ้น เสียงหอบหายใจเธอดังขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งยามเดินเข้าใกล้มากขึ้น น้ำฝนยิ่งหายใจแรง เหล่าเพื่อนๆ ด้านล่างแม้จะเตรียมพร้อมอยู่ แต่ก็ไม่น่าช่วยอะไรได้ เพราะแค่ยามเดินเข้ามาและสังเกตเล็กน้อย ก็จะมองเห็นว่ามีคนโรคจิตมายืนตัวขาวโพลน ทำร้ายตัวเองอยู่บนน้ำพุชั้นสอง

น้องน้อยยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น และยามที่เดินตรวจก็เหมือนว่าจะเดินตรงเข้ามาทางนี้ ยิ่งทำให้น้ำฝนตื่นเต้นอย่างสุดบรรยาย ถ้าเธอโดนเจอตัวเธอจะอธิบายกับเขายังไง กับสภาพสุดวิปริตที่เธอกำลังเป็นอยู่ เขาต้องมองเห็นว่าเธอกำลังเปลือย และมีแป้งอยู่เต็มตัว ทั้งยังหน้าอกทั้งสองข้าง และอาวุธลับที่กำลังเริ่มตื่นขึ้นมาแล้ว

“ฮืออ” เธอไม่สามารถสะกดกลั้นความเสียวไว้ได้อีกต่อไป

ยามที่เหมือนได้ยินเสียง เหมือนจะเร่งเดินเข้ามาเร็วกว่าเดิม

“น้ำฝน ยามเดินมา รีบลงมาก่อนเร็ว” เพื่อนที่อยู่ข้างล่างร้องเตือน

“อีกนิดนึง”

“เขาใกล้เข้ามาแล้ว”

น้ำฝนยังไม่หยุดขยับมือ ตัวเธอสั่นเต็มที่ แต่ก็ไม่สามารถที่จะหยุดมือเธอได้ ราวกับว่าเธอเสียสติไปเสียแล้ว

“น้ำฝน”

"น้ำฝนลงมาเร็ว"

"เร็วฝน"

“พวกเธอมาทำอะไรกันตรงนั้นน่ะ” เสียงยามตะโกนดังขึ้นมา พร้อมมุ่งตรงมายังน้ำพุ ในขณะที่น้ำฝนยังไม่หยุดมือ

เพื่อนทั้งสามคนเหมือนจะรีบหลบออกจากตรงนั้นไปแล้วเมื่อมองลงไปน้ำฝนก็ไม่เห็นใคร และตอนนี้จะเหลือแค่เธอในสภาพน่าอายเผชิญหน้ากับยามเพียงผู้เดียว

ยิ่งกดดันเธอยิ่งเร่งมือ และในที่สุดมันก็มาอีกครั้งน้ำฝนตัดสินใจกระโดดลงมาจากน้ำพุ ในขณะที่ตัวเองกำลังจะเสร็จเต็มที่ ส่งผลให้ระหว่างที่เธอกระโดดหลบ และวิ่งหนี น้ำเธอก็พุ่งออกจากตัวเป็นสาย กระจายไปทั่วบริเวณ เธอได้ยินเสียงยามวิ่งตามมาจากด้านหลังเธอจึงรีบวิ่งอย่างสุดชีวิตออกไปจากลานน้ำพุ เพราะยังมีภารกิจต่อไปรออยู่