นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

เวลา 00.10 น.

หยางเสี่ยวฟงเดินเข้ามาในตัวโรงงานแบบชิวๆ แต่บรรดาเหล่าวิญญาณและอันเดธไม่คิดแบบนั้น กลับพากันวิ่งหนีเขากันหมดและมีบางส่วนหนีออกจากเขตโรงงาน หลังจากที่เจ้านายของมันตายแล้วแน่นอนว่า หยางเสี่ยวฟงมาทำหน้าที่ "เก็บกวาด" ไม่ให้เหลือรอดแม้แต่ตนเดียวนั้นคือหน้าที่ของเขา หยางเสี่ยวฟงคว้าแหวนวงหนึ่งออกมาเป็นรูปหัวกระโหลกอมลูกแก้วสีขาว และสวมเข้าที่นิ้วกลางมือขวาของตนเอง ก่อนจะสะบัดแขนเป็นวงกว้างออกไป ผลออกมาคือเกิดสายลมที่พัดแรงพอสมควร แต่เมื่อเหล่าวิญญาณและอันเดธสัมผัสกับมัน กลับเหมือนโดนน้ำกรดแสบร้อนทุรนทุรายอย่างมาก

   พวกมันชักดิ้นชักงอบนพื้นจนน่าเวทนาอย่างมาก แต่หยางเสี่ยวฟงไม่ได้มีความเมตตาต่อพวกมันแม้แต่น้อย เขาเดินผ่านพวกมันไปราวกับไม่มีตัวตน เสียงร้องอันโหยหวนของพวกมันดังก้องกังวาน จนโบโลที่แอบดูอยู่ยังขนลุกไม่กล้าขยับไปไหน มีอันเดธตนหนึ่งรูปร่างผอมบางหัวขาดครึ่ง จ้องมองหยางเสี่ยวฟงจากข้างหลังมันพุ่งทะยานตรงมาหา ชายหนุ่มทันทีแต่ทว่าหยางเสี่ยวฟงหมุนตัวกลับ พร้อมฟาดฟันด้วยเคียวยมภูตของเขาเอง จนมันขาดเป็นสองท่อนและสลายกลายเป็นผง ดวงตาที่เป็นสีดำกลายเป็นสีน้ำเงินเข้มจนเหมือนดำ แล้วก็กลับมาเป็นสีตาปกติอีกครั้งทำให้โบโลถึงกับงง และไม่แน่ใจว่าตนเองนั้นตาฝาดไปหรือเปล่า

   หยางเสี่ยวฟงเดินเข้ามาในตัวโรงงานก็พบกับอภิชัย อัยการอัศนัยที่กำลังดูแท็กที่มีอาการอ่อนเพลียมาก ชายหนุ่มตาตี๋เดาว่ารุ่นน้องคงใช้พลังมากไป ถ้าให้พักก็น่าจะหายเหนื่อยอยู่แต่ที่หยางเสี่ยวฟงโฟกัสไม่ใช่แค่นั้น แต่เป็นร่างอันเดธของเริงฤทธิ์ซึ่งเขาพบว่ามีวงแหวนเวทย์ ตรึงร่างเอาไว้เพื่อไม่ให้หนีหรือไม่ให้วิญญาณออกจากร่าง แต่เขาสังเกตว่าเริงฤทธิ์ยังไม่ตายและไม่มีแรงที่จะขัดขืนด้วย หยางเสี่ยวฟงสำรวจความเสียหายบนร่างกายของอันเดธแล้ว อดชื่นชมผลงานของแท็กไม่ได้จริงๆ

   "แรงหมัดใช้ได้นะแท็ก" หยางเสี่ยวฟงกล่าวชื่นชม

   "ข้างนอกนั้นมีตั้งเยอะแยะทำไมนายเดินเข้ามา โดยไม่เป็นอะไรเลยละ" อัยการอัศนัยถามด้วยความสงสัย หยางเสี่ยวฟงไม่ตอบแต่แค่ยักไหล่เท่านั้น มันทำให้อัยการหนุ่มไม่พอใจอย่างมาก เขาเคยค้นประวัติของหยางเสี่ยวฟงมาแล้วว่า ชายคนนี้ผ่านสรภูมิรบมามากแค่ไหน แน่นอนว่าประสบการณ์การรบของเขา ย่อมต้องมีมากกว่าแท็กที่อายุแค่ 15 ปี

   "ทั้งๆที่นายก็แกร่งกว่าทำไมไม่มาช่วยกัน ไปนั่งกินลมข้างนอกพวกเราเหนื่อยแทบตาย แต่นายพึ่งโผล่ออกมาตอนที่ทุกอย่างจบแล้วเนี่ยนะ"

   "ระวังปากหน่อยนะคุณอัยการทางผมก็ไม่ได้ขอ ให้คุณมา "เสือก" เรื่องนี้ตั้งแต่แรกด้วยช้ำยังมีหน้ามาพูดแบบนี้เหรอ แล้วที่สำคัญหน้าที่การล่าอันเดธไม่ใช่หน้าที่ของผมตั้งแต่แรก" หยางเสี่ยวฟงพูดพร้อมส่งสายตาไม่พอใจใส่อัยการอัศนัย ซึ่งเมื่อเขานั้นสบตากับแววตาของหยางเสี่ยวฟงนั้น มันเหมือนกับเขาสบตาเข้ากับมัจจุราชไม่มีผิด

   เริงฤทธิ์พยายามดิ้นรนในหลุดจากวงแหวนเวทย์ ทำให้ทั้งสี่คนหันไปให้ความสนใจพอสมควร แท็กเองก็อึ้งที่เริงฤทธิ์ไม่ตายทั้งที่กลางหน้าอกเป็นรูขนาดนั้น หรือว่าพลังของเขายังไม่แกร่งพอกันแน่ ถ้าแค่ตัวแรกเขายังเหนื่อยขนาดนี้อีก 7 ตนทีเหลือเขาจะเอาชนะมันยังไงดี หยางเสี่ยวฟงใช้พลังของเขานั้นตรวจสอบ สิ่งที่เริงฤทธิ์กระทำมาตั้งแต่สมัยยังเป็นมนุษย์จนกลายมาเป็นอันเดธ ผ่านจากแหวนสีขาวหัวกระโหลกของเขา

   "เป็นไงบ้างพี่" อภิชัยถาม

   "เน่าตั้งแต่ยังเป็นคนเลย" หยางเสี่ยวฟงตอบ

   "อย่าทำอะไรผมเลยผมยอมบอกทุกอย่างแล้ว ผมรู้ว่าพวกมันมีแผนอะไรแต่อย่าฆ่าผมเลย" เริงฤทธิ์กล่าวอ้อนวอนขอชีวิตตนเอง ซึ่งหยางเสี่ยวฟงมองด้วยความสมเพช แท็กคำนวณไว้แล้วว่าเริงฤทธิ์ต้องหลุดออกมาแบบนี้ ที่แท้ก็เป็นพวกขายพรรคพวกเพื่อเอาตัวรอดไว้ก่อน แค่คิดก็อยากกระทืบให้จมคาเท้าของเขาเหลือเกิน           

   "งั้นก็บอกมาหน่อยสิว่ามึงรู้เรื่องอะไรมาบ้าง บางทีกูอาจเมตตาก็ได้" หยางเสี่ยวฟงจิกหัวเริงฤทธิ์ขึ้นมาถาม

   "พวกมันตั้งใจจะล้างแค้นอีนางสร...." เริงฤทธิ์ยังพูดไม่ทันที่จะจบแท็กที่เดินมา ก็ตบปากของเริงฤทธิ์เต็มแรงในข้อหาที่ปากพูด ไม่เข้าหูเขาเท่าไหร่

   "น้าเขาไม่ได้ชื่ออีนางสร เขาชื่อ มธุสร พูดดีๆนะลุง น้องผมหัวร้อนง่าย" หยางเสี่ยวฟงพูดและยิ้มผิดกับเริงฤทธิ์ ที่หน้าชาเพราะเมาหมัดของแท็กไปแล้ว

   "พวกนั้นกำลังรวบร่วมกำลังพลอยู่เพื่อล้างแค้นอี.... มธุสร เลยยังไม่เคลื่อนไหวอะไรตอนนี้"

   "มันไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่นะแค่ล้างแค้นผู้หญิงคนเดียว ถึงขั้นสร้างกองทัพอย่างนั้นบอกอะไรที่เชิงลึกมาดีกว่าลุง" อภิชัยพูดขึ้นอย่างสงสัย แต่เริงฤทธิ์มีท่าทีไม่ยอมปริปากที่จะพูด หยางเสี่ยวฟงจึงเอาฝ่ามือขวาที่ตอนแรกจิกผม หันมาจับตัวของเริงฤทธิ์ซึ่งทันทีที่สัมผัสโดนผิวหนัง เริงฤทธิ์ดิ้นรนอย่างทุรนทุรายเพราะรู้สึก แสบร้อนทรมานอย่างมาก

   "จะบอกดีๆหรือจะบอกทั้งน้ำตาก็เลือกเอา ไม่ได้มีเวลาทั้งคืนหรอกนะลุง" หยางเสี่ยวฟงพูดเสียงเรียบก่อนจะปล่อยมือออก

   เริงฤทธิ์หายใจอย่างยากลำบาก ความแสบร้อนที่โดนไปเมื่อกี้มันไม่เหมือนน้ำร้อนหรือของร้อนเลย มันแสบร้อนไปถึงกระดูกเลยราวกับเหมือนโดนน้ำกรดก็ไม่ปาน ในใจได้แต่คิดว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่ แถมคนที่มาทรมานตนก็มีแววตาที่อำมหิตผิดกับรูปลักษณ์อายุกันมาก จนกระทั่งเริงฤทธิ์หันไปมองเห็นอัยการอัศนัย ที่ดูจะแตกต่างจากคนอื่นชัดเจน

   "พ่อหนุ่มช่วยผมด้วยได้โปรด...." พูดยังไม่ทันจะจบแท็กใช้เท้าขวาเตะปากของเริงฤทธิ์แบบ คนมือไวเท้าไวมากเริงฤทธิ์ร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด อัยการอัศนัยรู้สึกไม่โอเคกับภาพตรงหน้า และเหมือนเขาพยายามจะเข้ามาปรามแต่เมื่อเขาสบตากับ อภิชัยก็ทำให้อัยการหนุ่มไม่กล้าออกตัว

   "ไม่ยอมพูดใช่ไหมว่าสร้างกองทัพขึ้นมาทำไม ในเมื่อพวกมันแค่อยากล้างแค้นน้าสรเท่านั้น แต่ในเมื่อมึงปากแข็งมาก"

   แท็กไม่พูดเปล่าเขาเอาเข่ายันตัวของเริงฤทธิ์และทำการ ซัดกำปั้นขวาใส่หน้าของเริงฤทธิ์ทันทีและไม่ได้ทำแค่หมัดเดียว แต่แท็กใส่เป็นชุดหยางเสี่ยวฟงหันไปมองอภิชัย ในทำนองว่า "วัยรุ่นหัวร้อน" แต่อภิชัยคิดอีกแบบว่า มันใช่เวลามาตลกไหมเนี่ยแต่เขาก็ไม่ได้ห้ามแท็กแต่อย่างใด อภิชัยเลือกดูท่าทีไปก่อนว่าสมควรไปปรามหรือไม่ ส่วนเริงฤทธิ์นั้นเมื่อได้ชิมหมัดของแท็กแล้ว ก็พยายามยกมือร้องห้าม โชคดีที่หยางเสี่ยวฟงสังเกตเห็นพอดีจึงส่งสัญญาณให้อภิชัย ช่วยกันจับแท็กแยกออกไป

   "เมาหมัดพอยังลุง" หยางเสี่ยวฟงถามขึ้น

   "ยอมแล้ว ยอมบอกแล้ว" เริงฤทธิ์พูดด้วยเสียงที่อ่อนเพลียมาก แท็กคิดในใจว่ากว่าจะยอมพูดต้องทำให้เขาเสียแรงโดยใช่เหตุ

   "กว่าจะบอกไอ้เหี้ยเอ๋ย" แท็กสบถออกมาอย่างหัวเสีย หยางเสี่ยวฟงหันมาสนใจคู่สนทนาที่พึ่งจะเมาหมัดไป เมื่อกี้นี้ว่าคราวนี้จะยอมให้ความร่วมมือ หรือจะเมาหมัดต่ออีกสักยกก็คงจะไม่เป็นไรละมั่ง

   "พวกมันตอนแรกไม่ได้คิดจะสร้างกองทัพหรอก มันแค่อยากล้างแค้นมธุสรเท่านั้นแต่มันเป็นเงื่อนไขที่พวกมันตกลง กับคนที่ทำให้พวกกูกลายเป็นอันเดธแล้ว" คำตอบของเริงฤทธิ์นั้นทำให้หยางเสี่ยวฟงนั้นสนใจพอสมควร

   ในกรณีที่จอมเวทย์มนดำจะเปลี่ยนวิญญาณร้าย ให้กลายเป็นอันเดธนั้นมักจะมีพันธะสัญญาร่วมกันเช่น ต้องอยู่ภายใต้คำสั่งของจอมเวทย์ผู้นั้นอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ หรือแม้กระทั่งการสร้างกองทัพก็อยู่ในพันธะสัญญาเช่นกัน ซึ่งวิญญาณที่อยากมีชีวิตก็มักจะตอบตกลงทันที แท็กคิดว่าเริงฤทธิ์อาจเป็นหนึ่งในนั้นเพื่อที่จะกลับไปคิดบัญชีกับมธุสร

   "ใครเป็นคนทำให้มึงเป็นอันเดธ บอกมาชะ" อภิชัยเค้นถามต่อ

   "กูสาบานได้ว่ากูไม่รู้ว่าเป็นใคร มันไม่บอกชื่อแต่มันมากันสองคน มันบอกว่าถ้าทำสัญญากับมันพวกกูจะได้ล้างแค้นมธุสร โดยแลกกับสร้างกองทัพให้มัน ในการก่อความวุ่นวายที่นี้" เริงฤทธิ์ตอบ

   หยางเสี่ยวฟงรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายรู้แค่นี้จริงๆซึ่งอาจเกิดเพราะ เริงฤทธิ์ไม่มีน้ำยามากพอที่จะทำประโยชน์อะไรให้ได้ ถ้าเทียบกับอีก 7 ตนที่ดูจะมีหน่วยก้านดีกว่า เฮ้อ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรืออันเดธสำหรับชายที่ชื่อ เริงฤทธิ์ ก็ยังเป็นสวะและเห็นแก่ตัวเอาตัวรอดเป็นยอดดีเช่นเดิม หยางเสี่ยวฟงหันไปมองอภิชัยโดยที่ไม่ต้องบอกอะไรมากมาย ชายหนุ่มจอมเวทย์ก็ทำการร่ายเวทย์บางอย่าง วงแหวนเวทย์ที่ตรึงร่างเริงฤทธิ์เอาไว้คลายออก แต่แทนที่เริงฤทธิ์จะดีใจก็ต้องพบว่าหยางเสี่ยวฟงถือเคียวสองเล่มออกมาแล้ว

   "ดะ ดะ ดะ เดียวก่อนกูบอกไปหมดแล้ว ไหนบอกว่าจะปล่อยกูไง" เริงฤทธิ์โวยวายลั่นแต่หยางเสี่ยวฟงใช้เท้าซ้ายเหยียบตัวไว้ เพื่อไม่ให้ไปไหนและดวงตาของหยางเสี่ยวฟง ก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินที่เข้มจนเหมือนทะเลดำเริงฤทธิ์สั่น ด้วยความหวาดกลัวที่เมื่อตนกำลังเผชิญหน้ากับมัจจุราชก็ไม่ปาน

   "กูไม่ได้บอกว่าจะปล่อยมึงแต่กูบอกว่าจะเมตตามึง...ไม่ให้ไปอยู่ในนรกขุมที่ลึกที่สุดก็เมตตาพอแล้ว" หยางเสี่ยวฟงพูดเสียงเรียบ

   "ไม่นะ ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย ผมเป็นคนดีผมไม่ได้ฆ่าใคร ไม่ได้กินเนื้อคนเลย" เริงฤทธิ์พูดอ้อนวอนอย่างสุดชีวิต แต่ไอ้ที่บอกว่าตัวเองเป็นคนดีนั้นช่างน่าขำนัก

   "เรื่องนั้นไม่ใช่หน้าที่กู"

   พูดจบคมเคียวทั้งสองของหยางเสี่ยวฟงนั้น ก็ฟาดฟันร่างของเริงฤทธิ์อย่างรวดเร็วจน พวกแท็กมองแทบไม่ทันและร่างของเริงฤทธิ์ก็ถูกหั่นเป็นชิ้นๆจนไม่ต่างอะไร กับเนื้อสัตว์ที่โดนมีดหั่นเนื้อสับและตอนนี้จากที่เคยเป็นร่างอันเดธ แปรเปลี่ยนเป็นเศษซากเนื้อปนเลือดดำน้ำขยะ อัยการอัศนัยทนเห็นภาพตรงหน้าไม่ไหว ก็หันหลังอาเจียนออกมาทันทีแท็กคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่เคยเห็น ภาพอะไรแบบนี้แน่นอน

   "นรกนะไม่ปราณีใครหน้าไหนทั้งนั้น" หยางเสี่ยวฟงพูดจบเคียวสองเล่มในมือก็หายไป แล้วเขาก็เดินผ่านพวกแท็กไปในทันที ก่อนจะหันมาพูดด้วยเสียงที่ปกติอีกครั้ง

   "มั่วรออะไรอยู่งานเสร็จแล้ว ไปกันได้แล้ว"

                                                         ++++++++++++++++++++++++++++