นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

โรงพยาบาลจิตเวช เวลา 11.17 น.

    "ผึ้งอยู่ที่นี้นะเดียวฉันมา" แท็กพูดกับมธุกรหลังจากที่เสียงความวุ่นวายดังขึ้น

    "แท็กจะไปไหน" มธุกรพูดด้วยความหวาดกลัวและตัวสั่น แท็กที่รับรู้จึงจับใบหน้าของเธอให้มองตาของเขา ซึ่งมธุกรสงบลงเมื่อสบตากับแท็ก

    "เธอไม่ต้องกลัวจะไม่มีใครทำอะไรทั้งนั้น ฉันสัญญาแล้วแต่เธอต้องไม่เข้าไปในอาคารนั้นถ้าฉันไม่ออกมา ทำได้ไหม" มธุกรพยักหน้าอยู่ดีๆเสียงระเบิดก็ดังขึ้นในอาคาร ทำให้มธุสรที่นอนอยู่ตื่นขึ้นและมีท่าทีตื่นตระหนกที่ เห็นลูกสาวของเธอคุยกับคนแปลกหน้าอย่างสนิทสนม แต่แท็กไม่สนใจเขากดปุ่มที่ไมโครซิฟใต้ดินผนังแขน แล้วเรียกอาวุธประจำกายของเขาออกมาสวมใส่

    แท็กวิ่งสวนฝ่าคนที่วิ่งหนีตายซึ่งมีทั้งคนเจ็บและนอนเจ็บ จากการโดนลูกหลงจากแรงระเบิดด้วย เขาเห็นหมอณัฐฐากำลังวิ่งมาพร้อมกับนางพยาบาลกลุ่มหนึ่ง ก่อนที่เขาจะวิ่งไปทักนั้นก็ได้มีมือของคนหนึ่งจับไว้ เมื่อแท็กหันไปมองเป็นมือของชายคนไข้ที่เสียเลือดที่ขามาก เขาจึงไปคว้าผ้าที่อยู่ใกล้ๆซับห้ามเลือดไว้ หมอณัฐฐาที่วิ่งมาเห็นแท็กจึงรีบมาดูเขาแต่เมื่อไม่เห็นมธุสรกับมธุกร ก็รู้สึกใจคอกึ่งโลงกึ่งหวั่น

    "แท็ก คุณมธุสรกับผึ้งอยู่ที่ไหน" หมอณัฐฐาถามด้วยความร้อนรน แต่ก่อนที่แท็กจะตอบคำถามนั้นร่างกายจิตของปวเรศ โผล่ขึ้นมาจากข้างๆแท็ก ซึ่งเขาก็แปลกใจว่าทำไมถึงโผล่มา

    "แท็กมีจักรกลไซบอร์กบุกเข้ามาในโรงพยาบาล กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้" ปวเรศกล่าวก่อนที่กายจิตจะหายไป แท็กคิดได้ว่าไม่ว่ามันจะเป็นใครคงต้องไปรับแขกชะหน่อย

    "หมอครับ ตอนนี้ผึ้งกับแม่อยู่ข้างนอกที่สวนชมวิว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าให้เธอวิ่งเข้ามาในอาคารนี้เด็ดขาด"

    "แล้วเธอจะไปไหน" หมอณัฐฐาถาม

    แต่เขาไม่ยอมตอบนอกจากรีบวิ่งไปเพื่อที่จะข้ามตึก ระหว่างที่เขาวิ่งไปเรื่อยๆนั้นก็เห็นจรวดมิดไซร์ขนาดเล็ก สวนทางกับเขาแล้วกำแพงผนังของตึกก็พังทลาย แท็กดูจากระยะทิศทางแล้วแสดงว่าอยู่ไม่ไกลมาก แถมแท็กยังได้ยินเสียงปืนกลที่เริ่มได้ยินชัดมากขึ้น ซึ่งเขาคิดว่ามันคงไม่ไกลมาก และก็ไม่ไกลจริงๆเพราะเขาเห็นมนุษย์จักรกล ที่ใช้แขนกลกระหน่ำยิงกราดไปทั่วแท็กใช้พลังของเขา เร่งฝีเท้าให้มากที่สุด แล้วพุ่งเข้าไปซัดด้วยหมัดตรงซ้ายเข้าที่หน้าของมนุษย์จักรกลคนนั้น

    เมื่อมนุษย์จักรกลคนนั้นกระเด็นไปหลายก้าว ด้วยแรงหมัดของแท็กทำให้หน้ากากที่สวมใส่ไว้นั้น แตกออกมาเผยให้เห็นใบหน้าของอีกฝ่ายชัดเจน ซึ่งคนที่มาโจมตีนั้นแท็กจำได้ว่านั้นคือ ชัยพล หรือ ย้ง หนึ่งใน 7 คนที่รุมข่มขืนมธุสรกับมธุกร และยังเป็นคนเดียวที่ยังรอดชีวิตอยู่ แม้ต้องแลกกับการเป็นคนพิการขออาการข้างทาง แต่ตอนนี้ย้งคงไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้ว ย้งในตอนนี้กลายเป็นจักรกลไปแล้ว ใครกันที่เป็นคนดัดแปลง

    "อย่ามาขวางทางกู ถอย" ย้งตวาดลั่น

    "เมื่อกี้กูพึ่งต่อยกับมึงในความทรงจำของผึ้ง มาดูสิว่าตัวจริงมึงจะแน่แค่ไหน" แท็กพูดพร้อมทั้งท่าต่อสู้ ซึ่งย้งไม่สนใจคำพูดของอีกฝ่าย นอกจากรู้แค่ว่าแท็กคือคนที่ขวางทางเขา

    ย้งไม่พูดมากนอกจากพุ่งเข้าโจมตีใส่แท็ก ด้วยแรงที่มากกว่ามนุษย์ทำให้แท็กรู้สึกจุกที่ท้อง เขากระเด็นชนกับกำแพงจนเกิดเป็นรอยร้าวขึ้นมา ย้งชี้นิ้วทั้งห้าของมือขวามาที่เขาซึ่งด้วย ประสาทสัมผัสรับรู้อันตรายทำให้แท็กกลิ้งม้วนตัว หลบออกมาซึ่งนิ้วของย้งยิงแสงเลเชอร์ออกมา กำแพงละลายทันทีในใจของแท็กคิดว่า เกือบไปแล้วซึ่งแท็กกำลังจะโต้กลับแต่โดนย้ง ที่แขนซ้ายงอกดาบฟันเป็นแนวนอน แต่แท็กรีบถอยหลังเพื่อหลบคมดาบ

    แม้จะหลบมาได้แต่ย้งก็ยังโจมตีต่อเนื่อง ซึ่งแท็กต้องตั้งรับดาบและกระสุนที่ออกมาจากท่อนแขน ข้างขวาของย้งซึ่งแท็กใช้สนับแขนเหล็กในการป้องกัน ซึ่งยอมรับว่าเขาไม่สามารถหาจังหวะโจมตีกลับ ใส่ฝ่ายย้งได้เพราะย้งไม่เปิดช่องว่างที่จะให้เขาโจมตีกลับ แท็กที่มั่วแต่ปัดป้องก็โดนลูกถีบของย้งเข้าที่กลางหน้าอก แท็กถอยไปตั้งหลักได้พอสมควรด้วยความโมโหที่โต้อีกฝ่ายไม่ได้ ตาของแท็กได้กลายเป็นสีฟ้า ซึ่งย้งอึ้งกับภาพที่เห็น

    "ชาร์ตระดับ 1" เสียงดังบนสนับแขนเหล็กของแท็ก

    "อะไรว่ะ" ย้งพูดด้วยสีหน้ามึนงง

    แล้วคำตอบก็ไปปรากฎที่กลางลำตัวของย้ง ร่างจักรกลของย้งลอยไปชิดกับกำแพงผนัง แท็กก็ตามมาเล่นงานต่อเพื่อไม่ให้ย้งได้จังหวะในการตอบโต้เขา ซึ่งแท็กกระหน่ำกำปั้นซ้าย-ขวาเข้ากลางลำตัวของย้ง ซึ่งอยู่ในสภาพที่ยังตั้งตัวไม่ได้ทำให้แท็กปิดท้าย ด้วยการชาร์ตพลังระดับ 3 ด้านมือขวาซัดเข้าที่ใบหน้าของย้ง ด้วยแรงของพลังเนตรฟ้าทำให้ย้งกระเด็นไปพร้อมกับ เศษกำแพงออกนอกตัวอาคาร

    แท็กวิ่งออกมาข้างนอกตัวอาคารเพื่อจัดการกับย้ง ซึ่งเมื่อก้าวเท้าออกได้ย้งเหวี่ยงดาบเข้ามาใส่ แท็กสวนกลับด้วยหมัดซ้ายเข้าที่ใบดาบจนหัก ก่อนจะพุ่งตรงมาสวนกลับใส่กำปั้นขวากลางลำตัว ย้งโจมตีกลับด้วยการยิงจรวดมิดไซร์กลางหน้าอก อัดเข้าตัวของแท็กเต็มๆเขาปลิวเข้าไปในตึก ย้งจะตามมาเล่นงานซ้ำจึงกระหน่ำยิงจรวดมิดไซร์ ยิงเข้าไปในตึกแต่กลับไม่มีการระเบิด ทำให้ย้งงงว่าทำไมไม่ระเบิด                  

    แล้วอภิชัยก็เดินออกมาพร้อมกับบุหรี่ไฟฟ้าสีดำ ซึ่งอภิชัยดูดบุหรี่พร้อมกับบ่นควันสีขาวออกมาจากปาก เป็นแนวยาวออกมาพร้อมกับเก็บบุหรี่เข้ากระเป๋ากางเกง ย้งแสดงสีหน้าไม่พอใจรู้สึกว่าคราวนี้ใครอีก จึงระบายอารมณ์ด้วยการยิงปืนกลใส่ อภิชัยแก้เกมด้วยการร่ายเวทย์เปิดช่องว่างมิติขึ้น กระสุนหลายพันนัดพุ่งเข้าไปในช่องว่างมิติ และเมื่ออภิชัยสะบัดข้อมือทีวงแหวนเวทย์ เปิดช่องว่างมิติปรากฎห่าฝนกระหน่ำ ตกใส่ย้งซึ่งเกราะเหล็กได้รับความเสียหายพอสมควร

     จากนั้นชายหนุ่มก็ทำการร่ายเวทย์บางอย่างใส่ ตัวของย้งในระหว่างที่กำลังปัดป้องห่ากระสุนปืน จังหวะนั้นเองแท็กพุ่งมาจากข้างหลังอภิชัย เขาวิ่งเข้าปะทะกับย้งพร้อมกับชาร์ตพลังระดับ 3 และใช้หมัดตรงขวาเข้าที่กลางหน้าอกของย้ง เต็มแรงจนเกิดแรงระเบิดไฟฟ้ากระจายขึ้น แท็กเซถอยหลัง 3-4 ก้าวแต่ยังพยุงตัวได้ ส่วนย้งนั้นกระเด็นกระดอนไปชนกับกำแพงนอกโรงพยาบาล ระบบเครื่องจักรทั้งภายในและภายนอก ของย้งนั้นเสียหายหนักมากแน่นอนว่า แท็กตั้งใจจะซ้ำแต่ปรากฎชายผ้าคลุมดำกระโดดถีบใส่แต่เขาใช้แขนรับ

     แท็กกระเด็นถอยร่นจนล้มลงไปเพราะตั้งตัวไม่ทัน อภิชัยจะแก้เกมโดยการร่ายเวทย์แต่ทว่าชายผ้าคลุมดำ กลับใช้เวทย์ย้ายร่างหนีไปพร้อมกับย้งแล้ว แท็กรู้สึกเจ็บใจที่ไม่สามารถจัดการกับย้งได้ทั้งที่อีกนิดเดียวเอง เขาตระหนักแล้วว่าย้งในความทรงจำของมธุกรกับตัวจริงที่ตอนนี้กลายเป็นมนุษย์จักรกล มันต่างกันแค่ไหนและมันบอกได้ว่ารับมือยากมากแน่นอน

     "ไม่ต้องโกรธขนาดนั้นยังมีเวลาแก้มือ" อภิชัยพูดพร้อมตบบ่าแท็ก ซึ่งสักพักมธุกรวิ่งมาจากไหนไม่รู้โดยเธอนั้นตรงเข้ามา กอดตัวแท็กด้วยความโล่งอกที่อีกฝ่ายไม่เป็นอะไร หมอณัฐฐาที่ยืนดูเหตุการณ์ก็อึ้งที่เห็นการกระทำของมธุกร แต่ที่อึ้งกว่าคือมธุสรที่ควรจะอาละวาดกลับสงบลงที่เห็นมธุกรกอดแท็กไว้

     "พี่เทพ เราต้องไปตามล่ามันนะพี่"

     "ล่าแน่ไม่ปล่อยไว้หรอก" อภิชัยกล่าว ก่อนที่กายจิตของหยางเสี่ยวฟงก็โผล่ออกมา แต่หน้าตาตื่นตระหนกพอสมควร

     "ไอ้แท็ก แกรู้บ้านของอัยการที่ชื่ออัศนัยไหม" หยางเสี่ยวฟงถามอย่างร้อนรน

     "รู้ ทำไมพี่" 

     "รีบไปช่วยน้องสาวเขาเดียวนี้ มีอันเดธสองตนกำลังไปที่บ้านเขา ต้องไปเดียวนี้" คำพูดของหยางเสี่ยวฟง แสดงให้เห็นว่างานของแท็กยังไม่จบ

                                                                   +++++++++++++++++++++