นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

บ้านของอาชิน เวลา 06.00 น.

อาชินกับอาเจี๋ยพึ่งจะขับจักรยานมาถึงบ้านที่เขาเคยอยู่ เนื่องจากว่าระยะทางมันค่อนข้างไกลมาก ประกอบกับว่าอาชินไม่ต้องการจะรอรถด้วย จึงตัดสินใจที่จะขับจักรยานเดินทางดีกว่าซึ่งอาเจี๋ยเอง ก็อยากจะกลับบ้านเพราะคงตามอาชินไม่ไหว แต่จะให้ทิ้งเพื่อนมันก็ทำไม่ได้เพราะหลังจากที่อาชินไปสัมผัสกับโลงแก้วมา ก็มีอากัปกิริยาที่แปลกไปตอนนี้อาเจี๋ยรับรู้ได้แค่ว่า อารมณ์กับความคิดของอาชินในตอนนี้คือเหมือนกำลังจะไปฆ่าใครมากกว่า เด็กชายผิวเข้มชักเริ่มห่วงเพื่อนคนนี้แล้วสิ

     เมื่อขับมาถึงหน้าบ้านแล้วอาชินทิ้งจักรยานไว้ตรงหน้าบ้าน และเดินตรงไปยังตัวบ้านซึ่งเปิดไฟอยู่แน่นอนว่า หม่าญวนต้องอยู่ในบ้านแน่นอน อาเจี๋ยรีบจัดท่าจอดจักรยานให้เรียบร้อยก่อนจะวิ่งตามมาติดๆ ในใจหวั่นเกรงเหลือเกินว่าเพื่อนคนนี้จะทำอะไรลงไป เด็กชายกดกระดิ่งหน้าบ้าน แล้วยืนอยู่หน้าประตูบ้านแต่ประเด็นคือท่ายืนรอของอาชิน มันเหมือนคนหาเรื่องมากกว่าและเมื่อประตูเปิดออก คนที่เปิดประตูก็คือ หวงอี้ถิงหรืออาถิงนั้นเอง

     "อาชิน นายเองเหรอ" อาถิงพูดด้วยความดีใจและแปลกใจ แต่แววตาของอาชินนั้นลุกโชนเพราะไฟโทสะ เขารู้ว่านี้คือลูกชายของไอ้ฆาตกรที่ฆ่าพ่อเขา ภาพที่พ่อถูกลุงฆ่าด้วยมีดอาคมปรากฎขึ้นที่หัว แล้วอาชินก็จับคอเสื้อของอาถิงแล้วลากออกมาจากตัวบ้าน ก่อนจะเหวี่ยงของอาถิงกระแทกกับพื้น อาเจี๋ยตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า

     "อาชินทำอะไรของนาย" อาเจี๋ยถามขึ้น

     "อย่ายุ่ง ! นายอยู่เฉยๆไป" อาชินหันมาตวาดใส่อาเจี๋ยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อาถิงรู้สึกเจ็บเล็กน้อยและไม่อยากคิดไปเองว่าแรงเหวี่ยงเมื่อกี้ดูไม่เหมือนแรงเด็กอายุ 11 ปี เลย

     "ฉันไปทำอะไรให้นายไม่พอใจเหรอ" อาถิงพูดในขณะที่พยายามลุกขึ้นยืน คำถามดังกล่าวยิ่งเติมเชื้อไฟโทสะ

     "ยังกล้าถามอีกเหรอไอ้ลูกฆาตกร แกช่วยปกปิดความชั่วของพ่อแกมานานแล้วใช่ไหม แกมันก็ไม่ต่างจากไอ้สารเลวนั้นคงวางแผนจะฆ่าฉันด้วยใช่ไหม หา! " อาชินตะโกนลั่นใส่หน้าของอาถิง เขาตอนนี้โกรธสุดขีดจนไม่อาจควบคุมตนเองได้ ท้องฟ้าที่เหมือนจะสว่างในตอนแรกนั้น ก็กลายเป็นฟ้าครึ้มก่อนที่สายฝนจะค่อยๆกระหน่ำตกลงมา

     "พ่อฉันไปทำอะไรให้ว่ะ พ่อแกถึงต้องมาฆ่าเขาด้วย ที่แกบอกว่า พ่อตัวเองติดคุกเพราะฆ่าพ่อแม่ฉัน...แกรู้เรื่องนี้มาตลอดแต่ทำเหมือนฉันเป็นไอ้โง่ใช่ไหม" ดวงตาของอาชินก็กลายเป็นสีแดงพร้อมกับจับบีบคออาถิง อาเจี๋ยเห็นท่าไม่ดีจึงวิ่งเข้ามาห้ามปรามทันที

     "อย่าทำนะอาชินตั้งสติหน่อย เดียวอาถิงก็ตายกันพอดี" อาเจี๋ยพูดเพื่อเตือนสติ

     แต่อาชินไม่ฟังเสียงของอาเจี๋ยอีกแล้วเขาปัดตัวของอาเจี๋ยจนกระเด็นไปไกล อาเจี๋ยจุกที่ท้องเขาไม่คิดว่าเวลาเพื่อนคนนี้โมโหพลัง จะเพิ่มมากชะจนเขายังสะเทือน อาชินบีบคออาถิงแรงขึ้นกะเอาให้ตายคามือ ส่วนอาถิงเองเขาก็รู้สึกถึงแรงบีบมหาศาล มันกำลังทำให้เขาขาดอากาศหายใจ แต่ที่อาชินสังเกตคืออีกฝ่ายไม่ยอมตอบโต้หรือป้องกันตัวเลยแม้แต่น้อย เขาจึงปล่อยมือออกจากคอของอาถิง คอของอาถิงซ้ำจนเป็นรอยสีม่วง

     "ทำไม....ทำไมไม่โต้งกลับ ทำไม" อาชินถาม

     "ฉันไม่ได้ขี้ขลาดแต่ฉันจะไม่สู้กับพี่น้องตัวเองเด็ดขาด" อาถิงตอบ

     "พี่น้อง... ยังกล้าใช้คำนี้อยู่อีกเหรอ แล้วพ่อแกละเคยคิดแบบนี้ไหมตอนที่คิดจะฆ่าน้องตัวเอง" อาชินตะคอกใส่หน้าอาถิง

     "ฉันไม่รู้หรอกอาชินว่าตอนนั้นพ่อคิดอะไรอยู่ แต่...ฉันตั้งมั่นไว้เสมอว่าและมันจะไม่เปลี่ยนแปลง ฉันจะไม่ต่อสู้กับพี่น้องเด็ดขาด"

     อาถิงยืนเผชิญหน้ากับอาชินอย่างไม่เกรงกลัวแต่ก็ไม่คิดจะต่อสู้กับอาชิน แถมแววตาของอาถิงยังมุ่งมั่นกับเส้นทางที่ตนเลือกด้วย และหากอาชินคิดจะฆ่าเขาเพื่อล้างแค้นที่เขาเป็นลูกชาย ของคนที่ฆ่าพ่อของอาชินตัวของอาถิงก็ยืนดีจะชดใช้บาปนั้น แต่ก่อนที่จะบานปลายไปมากกว่านี้ หม่าญวนกับหวงฉี่ชุ่นก็รีบวิ่งออกมาจนตกใจที่เห็นอาชิน ปรากฎตัวขึ้นทำให้สองสามี-ภรรยาแปลกใจอย่างมากแต่หวงฉี่ชุ่นรับรู้ได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีนัก

     "อาถิง คอหลานทำไมช้ำแบบนั้น" หม่าญวนตกใจมากจึงรีบวิ่งฝ่าฝนที่ตกพอประมาณมาดู ก่อนจะหันมามองอาชิน

     "จะต่อว่าผมเหรอก็เอาเลยครับย่า ตั้งแต่เด็กผมมักคิดเสมอว่าที่ย่าห่วงมันเพราะแม่มันไม่ต้อนรับ พี่ๆก็ไม่รักมันย่าถึงได้ห่วงมันมากกว่าที่ห่วงผม แต่ตอนนี้ผมรู้คำตอบแล้วที่ย่ารักมันเพราะย่ารักพ่อของมัน ไอ้ฆาตกรที่ฆ่าพ่อผมตาย"

     "แกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง" หวงฉี่ชุ่นเริ่มใจคอไม่ดีกับสิ่งที่อาชินพูด อาชินในตอนนี้เขารู้แค่ว่าเขาโกรธและผิดหวังในครอบครัวที่หักหลังเขา

    "ปู่รู้ดีว่าผมพูดถึงอะไร หวงอี้เต๋อ ลููกชายคนรองของปู่ไงพ่อของผมที่ต้องตาย เพราะไอ้พ่อสารเลวของมันฆ่าเขา !" อาชินตะโกนลั่น หวงฉี่ชุ่นกับหม่าญวนอึ้งไปไม่ถูก ไม่คาดคิดว่าหลานชายจะรู้ความจริงเร็วขนาดนี้

    "นายรู้ได้ไงอาชิน" อาถิงถาม

    "ถ้าอยากรู้จะบอกให้เอาบุญเพราะฉันไปวิหารนกฟินิกซ์มาเมื่อคืน ฉันเจอร่างพ่อในโลงนั้น....แล้วได้เห็นความทรงจำสุดท้ายของพ่อ"

    อาชินหลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่อายซึ่งอาเจี๋ย อาถิงรับรู้ได้โดยเฉพาะกับหม่าญวนและหวงฉี่ชุ่น ทหารหนุ่มหวนนึกถึงคำเตือนที่ท่านทูตอากิระเคยเตือนไว้ว่า หากเขาคิดปกปิดความจริงกับอาชินจงรับผลให้ดี หวงฉี่ชุ่นเริ่มคิดแล้วว่าเขาได้ตัดสินใจผิดพลาดและไม่สามารถแก้ไขได้ เพราะหวงฉี่ชุ่นไม่คิดว่าอาชินจะระห่ำแอบไปวิหารนกฟินิกซ์ในขณะที่ท่านทูตอากิระไม่อยู่

    "ผมเห็นพ่อถูกลุงเอามีดอาคมแทงสองครั้งที่สงครามรบกับแกสตอง ทั้งๆที่พ่อพยายามปกป้องเขา...ทำไมทุกคนต้องโกหกผมด้วย ผมผิดอะไรเหรอครับย่า.... ตอบผมที" อาชินเค้นถามหม่าญวน ซึ่งเธอก็หลั่งน้ำตาไม่ต่างจากเด็กชาย

    "ย่าไม่คิดจะโกหกหลาน ย่าไม่อยากให้หลานเกลียดกัน... ยังไงหลานทั้งสองก็พี่น้องกัน..."

    "มันไม่ใช่พี่น้องผม....อีกต่อไปแล้ว พี่น้องของผมอยู่ที่บ้านท่านทูตอากิระ และที่สำคัญ" ทุกคนล้วนใจคอไม่ดีกับสิ่งที่อาชินจะพูดต่อจากนี้

    "ผมขอตัดญาติขาดมิตรกับบ้านหลังนี้ตลอดไป ผมจะไม่มีวันกลับมาเหยียบที่นี้อีกนับจากนี้เป็นต้นไป"

    คำประกาศกร้าวของอาชินนั้นทำให้พวกหวงฉี่ชุ่นอึ้งหนักเข้าไปอีก หม่าญวนพยายามจะจับมือของอาชินเพื่อให้หลานชาย เปลี่ยนใจแต่เขาไม่ยอมให้จับ เด็กชายตั้งมั่นไว้แล้วว่าเขาจะไม่ให้ครอบครัวจอมหลอกลวงนี้มาแตะตัวเขาอีก อาชินหันมามองอาถิงอีกครั้งก่อนจะไป ภาพแห่งความทรงจำทั้งหมดเขาขอทิ้งไว้ที่นี้ละกัน

    "ส่วนนายอาถิง....เราไม่ต้องมาเจอกันอีก"

    อาชินหมุนตัวกลับพร้อมกับใช้พลังเนตรแดงควบคุมให้จักรยาน มาหาเขาก่อนที่เขาจะขับออกจากรั่วบ้านและหายไปกับสายฝนที่เริ่มกระหน่ำแรงขึ้น อาเจี๋ยคิดว่าตนอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร จึงก้มหัวทำความเคารพก่อนจะขับจักรยานตามไป ทิ้งให้หวงฉี่ชุ่น หม่าญวน และอาถิงกอดคอกันสามคนอย่างเศร้าเสียใจ เพราะพวกเขาได้เสียสมาชิกในครอบครัวไปแล้ว

                                                        ++++++++++++++++++++++++++++