เจ้าสาวดาวใจพิสุทธิ์

“ก็…พี่ไม่เคยกอดไม่เคยหอมแก้มนิ่มบ้างเลย หน้านิ่มก็แทบไม่มอง” เธอยังไม่ละความพยายามมือเล็กล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของเขาแล้วลูบไล้แผงอกกำยำอย่างกล้าๆกลัวๆใบหน้าร้อนเห่อราวคนกำลังจับไข้

“หือ” ดวงตาดุจพญาเหยี่ยวแฝงความเจ้าเล่ห์ไปในทีบัดนี้เหลือเพียงแต่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ตกใจในท่าทีความเป็นไปของเจ้าหล่อนแล้วครั้งหนึ่งยังต้องมาตกใจกับคำพูดของเจ้าหล่อนซ้ำเป็นรอบที่สองอีก

“พี่ภาไม่ต้องเขินนิ่มหรอกนะคะ เราเป็นสามีภรรยาที่รักกัน ต้องหอมกันบ้างกอดกันบ้างถึงจะถูก” เธอยังโมเมต่อว่าอาการที่เขากำลังแสดงออกอยู่ตอนนี้เป็นเพราะเขาเขินอายหาใช่อาการผลักไส

“อะไรนะ! ใครบอกว่าฉันรักเธอ” ชายหนุ่มเด้งตัวเองขึ้นพรวดเมื่อได้ยินเจ้าหล่อนพูดเองเออเองว่าเขารักเธอ

“คุณย่าไงคะ” เธอลุกขึ้นมานั่งตามเขาในเวลาต่อมา

“ไปกันใหญ่แล้ว” ชายหนุ่มเริ่มมีอาการหัวเสียแทรกเข้ามา นึกเคืองผู้เป็นย่าไม่น้อยที่พูดกับเจ้าหล่อนแบบนั้น

“อะไรนะคะ” ดวงตาใสเริ่มสับสนในคำพูด ไม่ได้มองผิดดูเขาจะตกใจมากกับคำพูดของเธอ

“เธอโตแล้วน่าจะคิดเองเป็น ถ้าฉันชอบเธอ เธอไม่รอดตั้งแต่คืนวันแรกที่เข้าหอกับฉันแล้ว” เขาไม่ใช่พวกให้ความหวังใครด้วยคำว่ารัก การจะมีสัมพันธ์กับใครมันต้องได้ความยุติธรรมทั้งเขาและฝ่ายหญิง หาใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหลงคิดไปเองว่าอีกฝ่ายรักแล้วยอมพลีกายให้ แล้วยิ่งเธออยู่ในสถานะจะเป็นเมียก็เรียกได้ไม่เต็มปาก จะเรียกว่าเป็นนางบำเรอก็ไม่ใช่ความรู้สึกนั้น เป็นอย่างนี้เขายิ่งไม่ควรเอาเปรียบเธอไปกันใหญ่

 “หมายความว่ายังไงคะ” ไม่ใช่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดแต่สมองมันไม่ยอมรับต่างหาก

“ตามที่พูด คิดเองขี้เกียจพูดซ้ำ” เขาถือคติที่ว่าไม่พูดเยอะเจ็บคอ สั้นๆง่ายๆคือ ‘ไม่อยากหลอกเด็ก มันบาป’ พูดจบชายหนุ่มก็เอาหมอนข้างและหมอนสองสามใบมากั้นแบ่งแยกอาณาเขตของเขากับหล่อนไว้อย่างชัดเจนทำราวกับว่าเกรงกลัวเจ้าหล่อนจะหน้ามืดทนไม่ไหวเข้ามาปั้มตนในยามหลับสนิทอีก แรงสตรีสู้บุรุษได้ยากหากแต่แรงปรารถนานั้นบุรุษอย่างเขามันแรงกล้ายิ่งกว่า หากถูกเจ้าหล่อนลวนลามเอาบ่อยมีหรือเสือหนุ่มอย่างเขาจะไม่จับกินเข้าสักวัน เช่นนั้นแล้วตัดไฟไว้ตั้งแต่ต้นลมเห็นจะดีที่สุด เธอมองดูการกระทำของเขาแต่ไม่ค่อยใส่ใจมากนัก หากแต่นึกเคืองตนเองนี่แหล่ะที่โง่นักหลงไปเชื่อถ้อยคำผู้ใหญ่ว่าคนที่หน้าก็แทบจะไม่มองนั้นเขาหลงรักเธออยู่ เธอน่าจะรู้ตัวตั้งแต่วันที่ไปถ่ายภาพพรีเวดดิ้งแล้ว รูปที่ได้ออกมาแต่ละรูปนั้นเขาทำเรากับเป็นหุ่นยืนเป็นตัวประกอบรูปถ่ายเพียงเท่านั้น ไม่แม้แต่แสดงความรักอะไรต่อเธอเลย เป็นตัวเองต่างหากที่โง่ยังหลงนึกไปว่าเขาแค่เป็นคนเขินอายแสดงความรักไม่เก่ง แต่ความจริงแล้วเธอเป็นตัวตลกในสายตาเขาตลอดสินะ

“ถ้าไม่ได้รักนิ่ม จะแต่งงานกับนิ่มทำไมตั้งแต่แรก” เสียงใสสั่นเครือตัดพ้อคนที่นอนหันหลังให้ไม่สนสวรรค์นรกใดๆกับใครเลยเขาคงทำตามที่คุณย่าสั่ง

ฝีปากพี่ภายังไม่หมดแค่นี้ตามต่อๆไปจ้า

เม้นท์คุยกับเค้าหน่อย อยู่บ้านคนเดียวไรต์เหงา55555