เขาเรียกพวกผมว่าปาร์ตี้มอนสเตอร์สุดกาก...ผมก็ไม่ได้เถียงนี่!

ตอนที่ 1

ผมตัดสินใจเรียกคนที่ส่งผมมาเกิดใหม่ว่าเทพเจ้าโรคจิต

ผมเคยอ่านหนังสือที่ว่าด้วยเรื่องตำนานการเกิดใหม่อะไรทำนองนี่เนี่ยแหละ คือแบบมันว่างจัดไงตอนนั้นอ่ะ มีอะไรอยู่ใกล้ๆมือผมก็คว้ามาอ่านฆ่าเวลา เขาบอกว่าในบางโอกาสที่ท่านเทพเจ้าอารมณ์ดี ผม คุณหรือใครคนใดคนหนึ่งก็อาจจะได้สิทธิ์ในการเกิดใหม่อีกครั้งได้หลังจากตายไปแล้ว และยิ่งถ้าเราตายลงก่อนที่เวลาชีวิตจะหมดซึ่งเกิดจากความผิดพลาดทางระบบคัดกรองของนรกหรืออะไรซักอย่างมันผิดพลาด ก็ยิ่งมีโอกาสได้รับสิทธิ์นั้นมากขึ้นไปอีก

ทว่าด้วยกฏโบราณที่มีอำนาจเหนือเทพเจ้าขึ้นไปอีกที เราจึงไม่สามารถเกิดใหม่ในโลกเดิมได้ ต่างโลกเลยตัวเลือกแทน แน่นอนว่าคุณจะต้องไปเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ยังเป็นวุ้นในท้องคุณแม่เลยล่ะ

หนังสือตบท้ายด้วยบทความที่มีเนื้อหาประมาณว่า ถ้าเกิดคุณได้เกิดใหม่ขึ้นมา คุณก็ควรจะรู้สึกดีกับมันอย่างสุดซึ้ง ทางที่ดีคุณควรแสดงความดีใจให้เหมือนกับชีวิตนี้คุณจะไม่ได้เจอเรื่องดีๆแบบนี้อีกแล้ว เพื่อแสดงให้ท่านเทพผู้เปย์ชีวิตใหม่ให้คุณรู้สึกว่าคุณให้ความสำคัญกับชีวิตที่สอง ถ้าไม่เช่นนั้นก็มีแนวโน้มว่าท่านเทพเจ้าจะเหม็นขี้หน้าคุณและส่งคุณกลับไปนอนคุยกับยมทูตอีกครั้ง

ผมสารภาพเลยนะว่า ครั้งนึงผมเคยเห็นด้วยกับหนังสือเล่มนั้น แถมยังเคยภาวนาด้วยว่าหากผมตายไป ก็ขอให้ผมไปเกิดใหม่ในต่างโลกด้วยเถิดดดดดดดด…

แล้วคุณลองคิดดูนะว่าถ้าสมมุติคุณได้ไปเกิดใหม่ในต่างโลก แต่ไม่ใช่คุณแค่คนเดียวที่มีโอกาสได้ไปลั้นลากับชีวิตใหม่ เพราะท่านเทพเจ้าใจดียังส่งกลุ่มเพื่อนรักของคุณตามไปติดๆ เกิดมาปุ๊บก็ได้รวมตัวกันปั๊บ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น!

คุณหลายคนอาจจะบอกว่า “ก็ดีน่ะสิ! นั่นมันเยี่ยมไปเลยนะถ้าได้เกิดใหม่กับเพื่อนๆน่ะ มันคงจะสนุกน่าดู เป็นฉันนะฉันจะกรี๊ดจนเป็นบ้ากันไปข้างเลย”

ผมก็เคยคิดแบบคุณนะ แต่ขอโทษทีเถอะครับ เราดูถูกไอ้เทพเจ้าโรคจิตนั่นเกินไป!

ถ้าคุณกำลังจะพูดอะไรประมาณว่า “เห้ยยยยยย! ไม่แรงไปหน่อยเหรอแกรรรรร” ผมขอให้คุณเก็บคำพูดนั้นไว้ เคี้ยวให้ละเอียด กลืนมันลงไป แล้วตั้งใจฟังดีๆว่าพวกผมถูกส่งมาเกิดเป็นตัวอะไรกันบ้าง และในระหว่างที่ผมเล่าหากผมเกิดยั๊วะแตกเริ่มสาปแช่งเจ้าเทพโรคจิตนั่นก็ช่วยห้ามผมด้วยล่ะ

มาเริ่มกันเลย

เพื่อนของผมคนแรก เซน หนุ่มหล่อในระดับสาวกรี๊ดสลบ ผู้เต็มไปด้วยความสุขุมนุ่มลึกซึ่งเป็นเสน่ห์หลักๆของเขา เสพติดสิ่งที่เรียกว่า ความรู้ ชายผู้ที่แม้บ้านไฟไหม้ ส้วมตัน กางเกงในถูกขโมย หรือแม้แต่โลกแตกก็ตามแต่ เขาก็จะไม่มีวันโวยวายอย่างสติแตกให้คุณเห็นแน่ๆ ถูกส่งมาเกิดเป็น หัวกะโหลก

ไม่ใช่มนุษย์โครงกระดูกนะครับ คุณฟังผมดีๆ แค่หัวกะโหลก กระดูกส่วนหัวของมนุษย์ทรงเกือบกลมเท่านั้น เบ้าตาลึกโบ๋มีแววตาสีฟ้าอยู่ข้างใน นอกนั้นก็ไม่มีส่วนไหนแสดงออกถึงความมีชีวิตเลย ที่น่าตกใจก็คือเซนไม่ได้โวยวายกับสภาพของเขาตอนนี้มากนัก ตอนที่ผมบอกเขาว่า “นายเกิดใหม่เป็นหัวกะโหลกแหนะ” หมอนั่นก็พูดแค่ว่า “อืม” แล้วก็ทำเหมือนทุกย่างโอเคสุดๆ

ต่อด้วยคนที่สอง เขามีนามว่า เดรค หนุ่มเลือดร้อนซึ่งคลั่งทุกกิจกรรมที่ใช้กำลัง ถ้าแงะหัวของเขาออกมาคุณก็คงจะเห็นสมองที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแต่ไร้รอยหยักใดๆ…อ่า โทษที ผมน่าจะพูดแรงเกิดไปหน่อย แต่จะโทษผมคนเดียวก็ไม่ได้นะ เพราะมันเป็นเพราะอารมณ์ที่ตกค้างมาจากเจ้าเทพโรคจิตนั่น พูดแล้วก็ยังแค้นไม่หายเลยเนี่ย!

หมอนี่ถูกส่งมาเกิดใหม่เป็น ไข่ ของตัวอะไรซักอย่างก็ไม่รู้ ไข่ทรงรีที่มีขนาดใหญ่พอๆกับหัวกะโหลกเซนหรือเจ้าเซนนั่นแหละ มีสีส้มจางๆเป็นสีของเปลือก และที่น่ามหัศจรรย์คือบนเปลือกไข่มีตาโหดๆของเจ้าเดรคด้วยหนึ่งคู่ หมอนั่นโวยวายจนแทบคลั่งเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นไข่โง่ๆที่ไม่มีมือเท้าให้ใช้ออกกำลัง “แล้วทีนี่ฉันจะงัดข้อได้ยังไงเล่า! ไอ้เจ้าเทพเจ้าติงต๊อง คืนแขนล่ำๆของฉันมานะ!”

คนที่สาม พี่หมีใจดี คนที่แสนดีที่สุดในกลุ่ม สุภาพบุรุษผู้ที่ทุกคนเรียกขานเขาว่า จิล หนุ่มร่างใหญ่หน้าตาใจดี เป็นที่รักของเด็กๆ ทำอาหารเก่ง งานบ้านเป็นเลิศ ชอบช่วยเหลือผู้คน นั่นจึงทำให้เขาเป็นที่รักของผู้คนในหมู่บ้านแทบทุกคน และหมอนี่ก็เป็นแรงบัลดาลใจของเหล่าหนุ่มๆหน้าบ้านๆว่าทำยังไงให้ตัวเองที่แม้ไม่ได้หล่อแต่ก็ยังมีสาวหลายๆคนมาหลงเสน่ห์ได้ เขาเป็นคนดีซะจนผมเองก็ยังสงสัยเลยว่าปีศาจซาตานตนใดดลจิตดลใจให้เขากลายเป็นเพื่อนรักกับพวกผมได้

น่าเจ็บปวดที่คนดีๆอย่างนี้ ถูกพระเจ้าชั่วร้ายนั่นส่งมาเกิดเป็น ก้อนหิน วัตถุขนาดเท่าๆกับกะโหลกเซนและเจ้าไข่เดรคนั่นแหละ ก้อนหินสีเทาไร้ลวดลายและมีทรงเกือบกลม ผิวของมันแข็งโป๊ก แน่นอน มีดวงตาทอประกายอบอุ่นหนึ่งคู่บนก้อนหินก้อนนั้น

โอเค ถ้าสามคนที่ผ่านมายังแปลกไม่พอ คนต่อไป ฟราน หนุ่มหล่อแต่รั่ว ผู้ซึ่งทำทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้ดูโอเวอร์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ความน่าอี๋ของหมอนี่คือเขาเป็นคนหลงตัวเองมาก และสาวๆหลายคนก็รู้สึกแบบเดียวกับผม ฟรานจึงไม่ใช่ตัวเลือกแรกของพวกเธอ แต่หมอนี่ก็เป็นคนดีพอๆกับจิลนั่นแหละ เพียงแต่นานๆครั้งอ่ะนะ

ฟรานถูกส่งมาเกิดใหม่เป็น ลูกแก้ว วัตถุทรงกลมโปร่งใสที่มองทะลุไปอีกฝั่งได้ มันไม่มีอะไรเลยนอกจากความแข็ง ความกลม ความใส และดวงตาคู่หนึ่งที่ลอยอยู่ข้างในลูกแก้วนั้น แน่นอนว่าฟรานทำให้สภาพของเขาหลังเกิดใหม่ดูดีกว่าที่เป็นโดยการพล่ามว่า “นี่คือสิ่งที่สะท้อนความเป็นตัวตนของฉันโดยแท้ โปร่งใส และเป็นทรงกลมงดงามไร้ที่ติ ท่านเทพเจ้าตาถึงมากๆที่เห็นถึงความเจ๋งข้อนี้ของฉัน”

เอาที่สบายใจ…

สุดท้ายคือผม คุณจะเรียกผมว่า ลอฟ หรือสไลม์ลอฟก็ได้ เพราะหลังจากนี้ผมก็จะเรียกเพื่อนของผมด้วยลักษณะทางกายภาพตามด้วยชื่อเช่นกัน แน่นอนว่าผมเป็น สไลม์ สิ่งมีชีวิตที่ร่างกายเป็นวุ้นเหลวสีเขียวปี๋ เคลื่อนที่ด้วยการกระเด้งดึ๋งๆไปมา และนอกจากความกวนประสาทนิดๆหน่อยๆพอน่ารัก ผมก็ไม่มีคุณสมบัติอะไรมากมายที่จะบอกพวกคุณ ยินดีที่ได้รู้จัก ฝากตัวด้วยนะครับ

ต่อไป ผมจะสรุปเรื่องราวก่อนหน้านี้ให้คุณฟังสั้นๆนะว่าทำไมผมถึงได้มาลงเอยในสภาพชวนร้องไห้เช่นนี้ คือในคืนที่เงียบสงบคืนหนึ่ง หมู่บ้านของผมซึ่งอยู่ในเขตชนบทนอกเมืองหลวง ได้จัดงานเฉลิมฉลองวันเก็บเกี่ยวกัน แต่กลุ่มพวกผมที่ไม่ค่อยชอบทำตัวเหมือนชาวบ้านมีแผนการที่น่าตื่นเต้นกว่านั้น คือการออกตามหาสมบัติในตำนานที่จะโผล่ออกมาในคืนเดียวกัน ตามตำนานที่เซนอ่านเจอในหนังสือเก่ากึกเล่มหนึ่ง จากนั้นพวกผมก็ออกตามหาสมบัติ โดยที่จิลคนดีคอยห้ามปราม แต่พวกผมไม่ฟัง (ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะตบหน้าผมและเพื่อนๆที่ไม่ยอมฟังจิลซักคนละป้าบ! และเดรดเขาฝากตบตัวเองด้วยหนึ่งที) แถมยังลากหมอนั่นมาด้วยอีก พอเรามาถึงกลางป่า จุดที่สมบัติจะปรากฏ เราก็โดนแสงสว่างวาบห่อหุ้มร่าง เกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง ส่งผลให้เดี้ยงกันทั้งกลุ่มในชั่วอึดใจ แล้วพวกผมก็ตกลงสู่ความมืดมิดแห่งความตาย

เสียงที่ผมได้ยินก่อนจะถูกส่งมาเกิดใหม่และทำให้ผมหัวร้อนวูบร้องว่า “แย่จัง! กดผิดปุ่มซะได้…โทษทีนะเจ้าพวกมนุษย์ เพื่อเป็นการไถ่โทษ เราจะให้พวกเจ้าได้ไปเกิดใหม่ในต่างโลก!” แล้วก็ ว๊าบบบบบบบบ! บู้ม!!! กลายเป็นสไลม์เหลวๆกับพลพรรคตัวประหลาด

เห็นด้วยกับผมรึยังว่าเทพเจ้ามันโรคจิต

ผมไม่รู้ว่าโลกแห่งนี้คือที่ไหน แต่มนุษย์บางคนเรียกที่นี่ว่า โลกแห่งเกมออนไลน์ บางทีก็เรียกว่า โลกแห่งเกมเอ็กซ์คารอสออนไลน์ ผมไม่รู้ว่าอะไรคือเกมออนไลน์ เพราะในโลกเก่าของผม การละเล่นที่ฮิตที่สุดในเมืองหลวงคือเกมจำลองสงครามกลางเมืองของพวกนักเรียนอัศวิน ในโลกนี้เต็มไปด้วยยอดมนุษย์ผู้มีพลังวิเศษ เวทมนตร์ และทักษะการต่อสู้ที่เหนือมนุษย์ พวกเขาเรียกตัวเองว่าเพลเยอร์ ซึ่งพวกเขาทั้งหมดล้วนกระหายเลือดและใจร้าย พร้อมที่จะวิ่งไล่ฆ่าสัตว์ประหลาดแบบพวกเราอย่างบ้าคลั่งราวกับพวกเราเคยไปถอนหญ้าหน้าบ้านของพวกเขาจนแหว่ง

เอ้า! ได้เวลากล่าวเปิดเรื่องกันซักที!!!

ยินดีต้อนรับสู่เรื่องราวการผจญภัยของผมและผองเพื่อน สไลม์กวนๆหนึ่งตัว ลูกแก้วโอเวอร์หนึ่งลูก ก้อนหินแสนดีหนึ่งก้อน ไข่เลือดร้อนหนึ่งฟอง และหัวกะโหลกเย็นชาอีกหนึ่งอัน…หัวกะโหลกนี่มันเรียกเป็นชิ้น เป็นก้อน หรือเป็นอันงั้นเหรอครับ

เอาเป็นว่าช่างมันก่อน! นี่คือเรื่องราวการเอาชีวิตรอดของปาร์ตี้มอนสเตอร์ที่อ่อนแอที่สุดในโลกออนไลน์แห่งนี้ ผมหวังว่าพวกคุณจะสนุกนะ แต่ถ้าถามพวกผม พวกผมก็บอกเลยว่า มันไม่สนุกซักนิด! ไหนจะมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่า เพลเยอร์ ไหนจะพวกมนุษย์ที่เรียกตัวเองว่า NPC ไหนจะพวกมอนสเตอร์อีก นี่พวกผมเคยไปทำอะไรพวกนั้นไว้กัน ทำไมถึงได้ไล่ฆ่ากันขนาดนี้!

และสุดท้ายนี้ผมอยากจะฝากข้อความเอาไว้สั้นๆว่า…

ไอ้พระเจ้าเฮงซวยยยยยยย!!!

ผมรักพวกคุณจัง

ลอฟ

เรียนเหล่าเพลเยอร์ มอนสเตอร์ และNPC โปรดอย่าไล่กระทืบพวกผมอย่างจริงจังกันขนาดนั้น : สไลม์ลอฟ

โปรดติดตามตอนต่อไป