ฆาตกรทะลุมิติ สะดุดรักโครงกระดูก

บทนำ

ในยามกลางคืนที่ท้องฟ้าอันมืดสลัว มีเเค่เเสงจากดวงจัทร์เท่านั้น ที่สาดส่องมายังเมืองเล็กๆเเห่งหนึ่ง ที่อยู่ในประเทศอังกฤษ เมื่องเเห่งนี้เป็นเมื่องที่เเสนสวยงาม ผู้คนมากมายหลายตาต่างพากันมาอาศัยอยู่ที่นี่ รวมถึงดาราดังๆ พวกเขาก็ยังมาอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน

ภายในเมืองเเห่งนี้เงียบสงบเป็นอย่างมากมาก เเม้เเต่เสียงของเหล่าสัตว์เเทบจะไม่มีเลย ผู้คนต่างพากันเข้านอนเเละปิดบ้านกันอย่างมิดชิด เพราะทุกคนต่างหวาดกลัวกับข่าวที่ออกมาบ่อยๆในหลายปีมานี้

ภายในเมืองเเห่งนี้ ได้เกิดข่าวเรื่องการฆาตกรรมอย่างโหดเหยียม เเม้เเต่ทางตำรวจยังไม่สามารถที่จะจับตัวคนร้ายได้เลย เเม้เเต่หลักฐานที่จะสาวไปถึงตัวคนร้ายก็ไม่มีเลยซักชิ้นเเม้เเต่หลังฐานอะไรก็ไม่มี

ผู้คนต่างพากันหวาดกลัว เเละไม่กล้าออกจากบ้านในยามกลางคืน เเต่ก็มีบางส่วนไม่เชื่อก็ยังดันทุรังออกมาเที่ยวเล่นกันในตอนกลางคืน เพื่อเป็นการท้าทาย รวมถึงการสร้างความเดือดร้อนไปทั้วเมือง.....เเห่งนี้ ส่วนมากก็เป็นพวกหมู่วัยรุ่น

ปืนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!

เสียงของเครื่องยนต์ดังไปทั้วท้องถนนเเละพวกเขาคือกลุ่มวัยรุ่นเกเร ที่ไม่สนใจเรียน ที่มักจะชอบรวมกลุ่มกันมาสร้างความเดือดร้อนไปทั้วเมือง พวกเขานั้นไม่เคยเชื่อเรื่องที่มักออกมาเป็นข่าวลงหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์เเละในทีวีบ่อยๆ ในโทรทัศซักเท่าไหล่นัก พวกเขาทำเเบบนี้มาหลายต่อหลายครั้งเเละหลายหลเเล้ว เเต่ไม่เห็นพวกเขาเป็นอะไรเลย พวกเขาจึงคึกคนองกันมากกว่าเดิม เเถมพวกเขาเเละกลุ่มเพื่อนๆต่างพากันขี่มอเตอร์ไซที่ปรับเเต่งเครื่องยนต์ให้ออกมาเสียงดัง เเละนำมาขับขี่เล่นบนท้องถนน จนคนละเเวกนั้นเเทบอุดหูกันเลยทีเดียว.... เเต่พวกเขานั้นไม่รู้เลยว่า.... ได้มีใครบางคนกำลังจ้องมองมาที่พวกเขาตลอดเวลา

พอมองขึ้นไปที่ตึกสูงของอาคานเเห่งหนึ่ง บนตึดที่สูงราวๆ3ชั้น ตอนนี้ได้มีร่างของใครคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนตึกเเละเเกว่งขาไปมาพร้อมควงมีดที่อาบไปด้วยเลือดไปด้วย เมื่อเเสงจันทร์สาดส่องลงมายังตัวของเขา เผยให้เห็นถึงชายึนหนึ่งที่สวมใส่หน้ากากสีขาวที่มีรอยเเตกของขห้ากาก เขาสวมหูตสีเขียวเข้มสนิด เขามองลงไปยังข้างร่างที่มีกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มเดิมที่เเข่งกันขับรถเสียงดังรบกวนชาวบ้านชาวช่องอยู่ เเถมพวกเขาถือขวดสเปรย์ที่จะมาใช้พ้นผนังอีกด้วย เขามองดูพวกนั้นที่หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ภายใต้หน้ากากเขาก็ยกยิ้มขึ้นมา

" ได้ถึงเวลาออกล่าเหยื่อเเล้วสิน้า~" เสียงของชายสวมหน้ากากพูดขึ้นมาด้วยเสียงทุ้มนุ่มเเละนํ้าเสียงก็เเฝงไปด้วยเยือกเย็นเเละความขี้เล่น...

เขาลุกขึ้นยื่นก่อนจะกระโดดลงมาจากตึกที่สูงราวๆ3ชั้น เเละเขาก็คว้าเหล็กเเละไต่ลงมาเรื่อยๆลงสู้พื้นอย่างนิ่มนวน พรางเก็บมีดไว้ในซอกกระเป๋า เเละพรางเดินไปยังจุดที่พวกกลุ่มวัยรุ่นราวๆ2-3คนอยู่อย่างเงียบเชียบ

ท่ามกลางความมืดและแสงจากดวงจันทร์ มีชายวัยรุ่นคนหนึ่งกำลังเดินบนถนนที่แม้แต่ไฟถนนก็ยังไม่มี เขาเดินลัดเลาะไปตามริมทางจากลานกว้างที่ไปเล่นสเก็ตบอร์ดกับเพื่อนๆวัยเดียวกันกลับไปยังหอพักที่อาศัยอยู่

แม้ว่าช่วงนี้จะมีข่าวเรื่องฆาตกรต่อเนื่องที่ยังจับไม่ได้และกลุ่มวัยรุ่นที่รวมตัวกันสร้างความเดือดร้อนตามท้องถนนในละแวกนี้ แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนหัวแข็งและไม่หวาดกลัวต่ออะไรง่ายๆ อีกทั้งยังมั่นใจในสักยภาพด้านร่างกายของตัวเองที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ(มั่นใจแน่ๆว่าตัวเองวิ่งหนีได้) ทำให้เขายังคงเดินอย่างปกติไม่ได้มีความรีบร้อน แต่ก็ไม่ได้ชะลอฝีเท้าในการเดิน

แต่ก่อนที่จะถึงหอพัก เขาก็ได้สังเกตเห็นแสงไฟจากรถของกลุ่มวัยรุ่น2-3คนอยู่ตรงทางข้างหน้าที่เขากำลังจะไป นั่นทำให้เขาเลือกที่จะหาที่หลบซักมุมบนถนนและทำให้เขาสามารถพรางตัวให้แนบเนียนไปกับความมืดโดยไม่ถูกสังเกตเห็นได้ เพื่อดูเหตุการณ์และสิ่งที่พวกวัยรุ่นกลุ่มนั้นกำลังจะทำ

ถ้าหากว่าเขาพบหลักฐานที่เกี่ยวข้องว่าคนกลุ่มนี้นอกจากจะก่อความวุ่นวายแล้วก็ยังไปพัวพันกับสิ่งผิดกฎหมายอีก บางทีข้อมูลเหล่านี้อาจจะเป็นประโยชน์ต่อตำรวจ

.......ร่างของชายคนหนึ่งที่เดินตรงไปยังชายกลุ่มวัยรุ่น 3คนนั้นที่กำลังใช้สีสเปรย์ พ้นสีชีดไปที่กำเเพง โดยที่พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าได้มีร่างของชายคนหนึ่งที่สวมใส่หน้ากากเดินมายังข้างหลังของพวกเขาเเล้ว.....ชายคนนั้นได้ยกมือจับไหล่วัยรุ่นคนหนึ่งที่อยู่ตรงกลาง จนวัยรุ่นคนนั้นสดุ่งสุดตัวพระความตกใจ ก่อนจะกันมาหาคนข้างหลังเพื่อที่จะโวยวายด่าทอ...

ฉึกกกกกกก!!!!!

"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!" เมื่อเขาหันไปไม่ทันที่เขาจะได้ด่าคนข้างหลังที่บังอาจมาจับเขา....จู่ๆเขาก็ถูกชายคนนั้นเอามีดมาเเทงดวงตาจนมิดด้ามส่งผลให้เลือดไหลออกมาจากดวงตาราวกลับก็อกนํ้าเเตก เเละชายคนนั้นก็ดึงมีออกมาอย่างเเรก ส่งผลให้เขาร้องออกมามากกว่าเดิม เเละ ล้มพุบลงไปกับพื้นนั่งกุมดวงตาอย่างเจ็บปวดทุนทุราย

"เเก่! " เพื่อนอีกสองคนเมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนถูกทำร้ายก็ได้กระโจนหวังจะทำร้ายชายคนที่ได้ทำร้ายเพื่อนของตน ส่วนชายคนนั้นก็หลบได้อย่างรวดเร็วจนคนที่กระโจนไปล้มกระเเทกพื้นเเละไปกระเเทกกับเพื่อนอีกคน

ชายคนนั้นหันมามองคนทั้งสองที่อยู่พื้น เเละหันไปมองอีกคนที่กุมดวงตาอยู่....เขาเอือมมือไปจับที่หัวเเละกระชากขึ้นมาเเละยกตัวผู้ชายตัวใหญ่คนนั้นขึ้นมาจนลอยเหนือพื้น...เเละจับเหวียงไปกระเเทกที่กำเเพงอย่างจัง! ส่งผลให้เขากระอักเลือดออกมาคำโต ส่วนชายคนนั้นค่อยๆเอามีดมาจ่อที่ดวงตาอีกข้างของอีกฝ่ายเเละยกมือง้างมีดจนสุดเเขน เละเเทงไปที่ดวงตาอย่างเเรงจนมิดด้าม!?

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!" ชายหนุ่มวัยรุ่นผู้โชคร้ายคนนั้นกีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก่อนที่ร่างกายจะกระตุก2-3ทีเเละเเน่นิ่งไป เขาได้ตายไปเเล้ว.... ชายคนนั้นได้ดึงมีดอกจากดวงตาส่งผลให้เลือดกระเซ็นมาติดตามเสื้อเเละหน้ากากสีขาวของเขา เขาใช้มือตัวเองที่ใส่ถุงมือที่ตอนนี้เละเลือดของอีกฝ่ายมาเช็ดที่หน้ากากจนหน้ากากสีขาวเป็นลอยเปื้อนสีเเดงขอบเลือด

"เจมมมมมม!!!!!!" เมื่อเมื่อทั้งสองเห็นว่าเพื่อนของตนนอนเเน่นิ่งไปก็เกิดอาการช็อกสุดขีดเเละโมโหจัด จึงลุกเเละกระโจนชกไปที่ชายคนนั้นที่กำลังนั่งมองดูร่างของเพื่อนของที่ตายไปเเล้ว...

พุบ! ชายคนนั้นหลับได้ทันเเละจับที่หัวของชายหนุ่มวัยรุ่นคนนั้นเเละกระเเทกไปที่กำเเพงตรงที่มีกระปูดอกใหญ่โผล่ออกมา เมื่อหัวของชายวัยรุ่นคนนั้นถูกกระเเทกไป ส่งผลให้ตะปูเเทงทะลุหัวจากด้านหลังจนทะลุหน้าผากออกมาด้านหน้าเลยทีเดียว

"อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!" ชายวัยรุ่นคนนั้นร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

ชายคนนั้นจับร่างของคนที่ถูกตะปูตากหัวกระชากมันออกมาอย่างเเรงเเละส่งผลให้เลือดพุงกระชูดออกมีจากหัว ชายวัยรุ่นคนนั้นร้องออกมามากกว่าเดิน ก่อนจะเอาค้อนที่ซุกอยู่ในกระเป๋าออกมา ก่อนจะทุบลงไปไปที่ชายวัยรุ่นคนนั้นอย่างเเรงส่งผลให้เลือดไหลออกมาอย่างน่าสยดสยอง เเละเขาคนนั้นก็ได้ส่งเสียงร้องออกมาอย่างโหยหวน เเต่ชายก็ไม่เล็งไปที่จุดตาเพียงจุดเดียว....เพราะว่าเขาอยากทรมารกับเหยื่อเเละอยากให้คนที่เป็นเพื่อนของชายวัยรุ่นคนนี้ที่ยังไม่ได้ถูกฆ่าดูเท่านั้น ส่วนร่างของเพื่อนที่กำลังนั่งดูด้วยความตัวสั่นเท่าด้วยความหวาดกลัว นั่งตัวสั่นจนนํ้าตาคลอกันเลยทีเดียว เพราะเขาไม่เคยมองคนตายต่อหน้าต่อตาเลยซักครั้งมันน่ากลัวเเละสยองจริงๆ

เสียงของค้อนที่ตอนนี้ได้ปักลงไปยังเนื้อของเหยื่อส่งผลให้กระดูกเกิดรอยเเตกขึ้นมาเล็กน้อยเเถมกระดูกมันโผล่ออกมา เพื่อนของชายวัยรุ่นคนนั้นได้เเต่งนั่งทนมองดูเพื่อนที่ถูกค้อนทุบอย่างทรมารเขาได้เเต่นั่งตัวสั่นขยับไม่ไหนได้เพราะความกลับเข้าคอบงำจิตใจจนไม่ได้สติเป็นอย่างมาก เขาคิดกับตัวเองว่าถ้าตอนนั้นไม่มากับพวกนี้ก็คงดีไม่งั้นตัวเองคงไม่มาตายเเบบนี้ ป่านี้เขาคงนั่งดูบอลอยู่กับพ่อเเม่ของเขาเเล้ว....เขาเลือกผิดจริงๆที่คบกับไอ้พวกนี้

ชายคนนั้นเมื่อเห็นว่าผู้ชมของตัวเองได้หันมาสนใจการเเสดงของเขาเเล้วจึงหันไปหานั้นก็ยังสนกับเหยื่อของตน เเละใช้ค้อนทุบต่อไป

ตุบ! ปัก! ผู้ชายวัยรุ่นคนนั้นที่ตอนนี้ที่ถูกทุบด้วยค้นไปตามส่วนต่างๆของร่างกายอย่างโหดเหี้ยม กระดูกทุกส่วนของร่างกายทูกบดละเอียด เเถมรู้สึกว่าเธอคนนั้นกระดูกของเขาหักเเละมันโผล่ออกมาให้เห็นถึงกระดูกขาวๆที่มีเลือดไหลออกมาอย่างไม่หยุดไม่หย่อนจนทำให้คนที่กำลังดูการเเสดงอยู่นั้นเเทบหน้าซีดอยากจะอวกออกมาเลยทีเดียว คงเพราะว่าไม่เคยเห็นเลือดเยอะขนานนั้นมาก่อนในชีวิตตอนนี้

เเล้วตอนนี้ชายคนก็ได้เอาค้อนยกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ๊มที่เเสนจะโรคจิตภายใต้หน้ากากสีขาวที่สีสีเเด่งเเต้มไปด้วยเลือของเหยื่อ ก่อนจะที่จะใช้มือของตัวเองที่ถือมีดนาบลงไปบนใบหน้าของชายวัยรุ่นคนนั้นเเละเขาก็กลีดมีดกดลงไป จนใบหน้าของชายคนั้นเป็นเเผลเป็นยาว เขาได้ยกมีดออกมาก่อนที่เขาจะอัดค้อนกระเเทกลงไปที่ใบหน้าของชายวัยรุ่นคนนั้นอย่างเเรงจนทำให้ทั้งทั้งหน้าเเละหัวเละไม่เป็นชิ้นดีครึ่งหนึ่ง ทั้งหัวได้หลุดออกไปมันเลยเผยให้เห็นสมองที่เเละไหลลงพร้อมกับเลือดที่ไหลลงมาปะปนกับลูกตาทั้งสองข้างของชายวัยรุ่นคนนั้นเเละเพื่อนของเขาได้เเต่มองด้วยสายตาที่ตกตลึงเป็นอย่างมากเเม่งน่ากลัวเกินไปเเล้วนะ!!!

" 555555555555ๆๆๆๆๆ!!!! " เเละหลังจากนั้นได้ก็ได้ระเปิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าครั้งอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ชายคนนั้นได้จับร่างของชายวัยรุ่นคนนั้นให้นั่งลงดัสได้เเต่ยิ้มขึ้นมาภายใต้หน้ากากอย่างสะใจตัวเองสุดๆเเละเขาก็ค่อยๆก้มลงมองร่างไร้ชีวิตของชายวัยรุ่นที่เป็นเหยื่อของคนนั้นที่เขาได้พรากไปเองกับมือ เพื่อนของชายวัยรุ่นคนนั้ยรู้สึกว่าไอ้หมอนี่เเม่งไอ้ฆ่าตกรนี่มันโรคจิตสุดๆ

" โอ้~...ที่รักลืมตาขึ้นมาสิ อ่ะ! ฉันลืมไปเลยว่ามันไม่มีหน้า55555555ๆๆๆๆ!!!!! " ชายพูดออกมาเเละหัวเราะออกมาอย่างเป็นคนบ้า เพื่อนของชายหนุ่มคิดว่าช่างเป็นการเล่นมุกที่น่ากลัวจริงๆ หลังจากที่ชายคนนั้นได้หัวเราะออกมาอย่างสะใจเเล้วจึงเงียบลงเเละเขาได้หันมาทาง เพื่อนที่ตอนนี้เเทบอย่างเป็นลมตายไปตอนนี้ไปเลยซะดีกว่าไม่อยากโดนอะไรเเบบเพื่อนของเขาโดนเพราะเหตุการนั้นมันทำให้เขากลัวจนผังใจไปเเล้วล่ะ ชายค่อยๆก้าวมาทางเขาอย่างช้าๆพร้อมกับปล่อยบรรนยากาศที่น่าสยดสยองออกมาจน เขาเเทบอวกเเต่ก็ได้อดกลันเอาไว้เขาไม่กล้าที่จะอวกออกมาในตอนนี้เท่านั้น

"ถึงตาเเกเเล้ว... " ชายคนนั้นว่าเขาพูดออกมาด้วยนํ้าเสียงที่กดดันเเละโรคจิตจนทำให้เขาเเทบกลัวจนขยับตัวไม่ได้เเต่เเล้วดัสก็เดินมาหาเขาก่อนจะใช้มือของตัวเองจับที่ใบหน้าของเขาก่อนจะใช้เเรงกดลงไปจนทำให้เกิดเเผลขึ้นมาเลือดก็ซึมออกมาจากเเผลนั้นจนทำให้เขาต้องนิ่วหน้าอย่างเจ็บปวดกอนจะเม็มบากของตัสเองเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงที่เจ็บปวดของตัวเองออกมาเพื่อไม่ไปกระตุ่นความโรคจิตของเจ้าดัสเข้าเอามีดออกมาที่เขาก่อนจะพุ่งไปหาเเละจับที่หัวของคนที่นั่งกลัวจนตัวสั่น ก่อนจะกดมีลงไปเฉียนที่คออย่างรวดเร็วเเละอย่างช่องชำชำนาน ส่งผลให้หัวของเขาเกือบหลุดออกจาบ่า ชายคนนันได้ปล่อยร่างอันไร้ชีวิตตลลงสู่พื้น เเละหันมามองดูผลงานของตนเองที่มีศพของชายวัยรุ่นทั้งสามคนก่อนจะเก็บกวาดเพื่อนไม่ให้อะไรสาวมาถึงตนได้...

พุบ ! เมื่อเขาก็บกวาดเสร็จเขาก็หันไปหาคนที่หลบซ่อนตัวอยู่มี่มุมใดมุมหนึ่ง เขารู้ตั่งเเตเเรกเเล้วว่าชายคนนั้นซ่อนตัวอยู่ก็เเหม ชุดกับสีผมมันเด่ดชัดซัขนาดนั้นเป็นใครก็สั่งเกตเห็น เขาเเค่ทำไม่สนใจเขาไม่อยากลงมือฆ่าคนดีหลอกนะเลยปล่อยๆไป เขาเดินออกมาเเละหาไปมุมมืดของซอกตึก

หลังจากที่เขาได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ นั่นทำให้เขาช็อคมากกับสิ่งที่พบ

"บ้าน่า...ที่คิดไว้มันไม่ใช่แบบนี้หนิ.."เขาไม่คาดฝันว่าสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะได้ประสบในวันนี้กลับอยู่ตรงหน้าเขาทั้งหมด

"...เดี๋ยว ใช่ ใช่แล้ว! ต้องโทรแจ้งตำรวจ"

เมื่อตั้งสติได้ เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรแจ้งตำรวจให้มาในที่เกิดเหตุ

.....ณ บ้านเก่าๆหลังหนึ่งที่มีสภาพที่ดูเก่าเเต่ก็ยังดูดี... บ้านหลังนี้เป็นย้านขนาดกลางที่ไม่ใหญ่ไปเเละไม่เล็กไป... เป็นบ้านใช้เดียว ตัวบ้านเป็นบ้านปูนสีดำ ขาว

เเก๊ก! เสียงเบิดประตูได้ดังขึ้นมาภายในบ้านที่เคยมีเเต่ความมืดก็ถูกเปิดไฟขึ้นมาเผอยให้เห็นถึงชายสวมหน้ากากที่ตอนนี้มี มีดเเละค้นที่เปือนเลือดถืออยู่ในมือ...

" ไอเเซค! " ชายสวมหน้ากากตะโกนลั่นบ้านเพื่อเรียกอีกคนที่อาศัยอยู่ภายในบ้าน

ตึกๆ เสียงผีเท้าได้เดินมายังชายหนุ่มสวมหน้ากาก เเละร่างนั้นก็มาประกฎอยู่ตรงหน้า นั่นคือ หญิงสวมใส่หน้ากากที่มีฮูตปกปิดหน้าตา...เเถมพวกเขาเหมือนกันอีกด้วย!

"ไง พี่เจสเปอร์" เสียงของหญิงสาวสวมหน้ากากดังขึ้นมาถามชายตรงกน้าที่เป็นพี่ชายของตน

"อ่าคืนนี้พี่ได้3คน น้องล่ะ " ชายหนุ่มสาวหน้ากากเอ่ยถามน้องสาวด้วยเสียงที่อ่อนโยน

" ได้2คนอ่ะ " เสียงของหญิงสาวตอบพี่ชายตนด้วยความน้อยใจนิดๆที่ดันล่าได้น้อยกว่าพี่ชายของตนเอง

"อ่าๆ" ชายหนุ่มปรอยใจน้องของตนก่อนจะเอาค้อนกับมีดไปร้างคาบเลือดเเละเอาไปเก็บในที่เครื่องมือช่าง ส่วนน้องสาวก็ของไปเก็บเช่นเดียวกัน

" อ่า " ชายหนุ่มเอาหน้ากากออกมาจากใบกน้าเผอยให้เห็นถึงชายหนุ่ม สุดหล่อที่เป็นถึงหนุ่มฮอตที่สุดของโรงเรียนส่วนหญิงสาวผู้เป็นน้องสาวก็เอาหน้ากากออกมาด้วยเช่นกันเผอยให้เห็นถึงหญิงสาวที่ใบหน้าเค้าโครงคร้างๆกับพี่ชายของตน เเละเธอก็สวยราวกลับนางฟ้าอีกด้วย เป็นถึงหญิงฮอตของโรงเรียน

" พี่ไปอาบนํ้าเเละเข้านอนก่อนนะ" ชายหนุ่มตอบน้องสาวของตนเเละเดินไปยังห้องนอนเเละเข้าอาบนํ้า

ช่าาา~ เเตะๆ เสียงของฝักบัวถูกเปิดกระทบกับผิวของชายหนุ่มที่มีผิวขาวเนียละอียดไร้ซึ่งมนทินได้ๆ ชายหนึ่มอาบนํ้าเเละหลับตาอย่างสบายตัว เเละอย่างสบายใจหลังจากทำงานมาทั้งคืนในที่สุดก็ได้พัก จู่ๆเขาก็คิดถึงคนหนึ่งที่เเอบดูตรงมุดหนึ่งในตอนที่เขาฆ่าสามคนนั้น....เขานู้สึกว่าเจาเคยเห็นชายคนนั้นที่โรงเรียนเขาก็เป็นคนที่ฮอตเหมือนกันที่โรงเรียน

เเก๊ก! เมื่ออาบนํ้าเสร็จ ชายหนุ่มปิดก็อกนํ้าเเละคว้าผ้าเช็ดตัวมาถูผมทำให้ผมเเห้งก่อนจะเดินนุ่งผ้าออกจากห้องนํ้า

" อ่า ชายคนนั้นต้องโทรเเจ้งตำรวจเเน่ๆ ช่างมันก่อรเถอะ" เขาคิดเเละว่าพรางสายหัวก่อนจะเเต่งชุดนอนเเละล้มตัวลงนอนที่เตียงเเละหลับไปในที่สุด

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็มาถึงจุดเกิดเหตุ เมื่อมาถึง ตำรวจหลายนายก็ได้มุ่งตรงไปตรวจสอบสภาพพื้นที่ และใช้เชือกกั้นเขตไม่ให้บุคคลภายนอกที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไป แน่นอนว่าเมื่อได้ยินเสียงไซเรนรถตำรวจ ผู้คนที่พักอาศัยในละแวกนั้นก็ต้องออกมามุงดูเหตุการณ์

ท่ามกลางความวุ่นวายทั้งหมด มีเพียงชายวัยรุ่นคนเดิมเท่านั้นที่ยังนั่งถือโทรศัพท์มือถืออย่างเหม่อลอยตรงฟุตบาทข้างถนน ก่อนที่จะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจสืบสวนคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา

"คุณคงเป็นคนโทรแจ้งให้เรามาในที่เกิดเหตุสินะครับ"

เขาเงยหน้ามองเจ้าหน้าที่ ก่อนจะตอบ

"ใช่ครับ ผมคือคนโทรแจ้งเหตุเอง" เมื่อเขาตอบเจ้าหน้าที่ก็ยิงคำถามต่อไปทันที

"ไม่ทราบว่าคุณชื่องั้นหรอครับ ผมขอถามประวัติโดยสังเขป"

"ผมชื่อฟรานซิส คลอด ( Francis Claude) ครับ เป็นนักเรียนเกรด12 อยู่ที่ XXX hight school ครับ" เมื่อตอบอีกครั้งเจ้าหน้าที่ก็ถามต่ออีกครั้ง

"คุณมาอยู่ในที่เกิดเหตุได้ยังไง"

"ผมกำลังเดินทางกลับจากลานโล่งที่ห่างจากที่นี่ไปอีก3มุมถนน หลังจากนัดกันไปเล่นสเก็ตบอร์ดกับเพื่อนร่วมชั้น ผมเล่นกับพวกเขาจนฟ้าเริ่มมืด ผมจึงแยกตัวออกมาและขอกลับก่อน ระหว่างนั้นผมก็เดินมาถึงที่นี่ ผมเห็นพวกเขา... ผมเห็นกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้น เขากำลังยืนอยู่ตรงทางที่ผมกำลังจะไปยังหอพัก ผมจึงไปหลบอยู่ตรงมุมนึงของถนน เพื่อรอให้พวกเขาจากไปก่อน... หลังจากนั้นสิ่งที่ผมเห็น... มัน... มัน..เกิดขึ้นไวมาก.."

"คุณเห็นอะไร? เห็นคนร้ายรึเปล่า? "

"ใช่ครับ! ผมเห็นเขา จู่ๆเขาก็โผล่มาจากที่ไหนไม่รู้" เขาตอบอย่างตื่นตระหนกเมื่อภาพที่เห็นไปก่อนหน้านี้ยังติดตา

"เขามีลักษณะเป็นยังไงบ้างครับ"

"จากรูปร่างคาดว่าเป็นผู้ชาย ส่วนสูงผมไม่แน่ชัด แต่ที่เด่นที่สุดคือหน้ากากสีขาวที่เขาสวมใส่"

"ถ้าอย่างนั้น ผมขอเชิญคุณไปให้ปากคำเพิ่มเติมในฐานะพยาน และผู้เห็นเหตุการณ์นะครับ"

เมื่อเขาเล่าทุกอย่างที่พอจะนึกได้ให้เจ้าหน้าที่ฟัง เจ้าหน้าที่ก็เชิญตัวเขาไปเพื่อถามข้อมูลเพิ่มอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยให้เขากลับบ้าน

แฟรงค์กลับมาถึงหอพักในเวลาเที่ยงคืนด้วยการที่เจ้าหน้าที่ขับรถมาส่ง เขารู้สึกเหนื่อยล้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ลากตัวเองไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเข้านอนและตื่นไปเรียนในตอนเช้า

แต่ทว่าคืนนั้น เขากลับนอนไม่หลับเพราะภาพการฆ่าที่ยังคงคิดตาเขาอยู่

"ไอเวรเอ้ย...."

จิ๊บๆๆเสียงของนกน้อยพร้อมเพลียงกันขับร้องเพลงตอนรับเช้าวันใหม่ที่สดใสเช้า พร้อมกับร่างของใครบางคนกำลังหลับตานอนอยู่ในเตียงอย่างสบายใจ...เขาก็คือเเจสเปอร์ คาวสัน ผู้เป็นฆาตกรต่อเนื่อง เเละเป็นสาเหตุของการฆาตกรรมมาหลายปีมานี้พร้อมๆน้องสาวฝาเเฝดที่เป็นฆตกรต่อเนื่องเหมือนกัน

"หาววว~สงสัยเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย " เจสเปอร์ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพรางหาวออกมาก่อนจะกันไปดูนาริฬาข้างๆเตียง อืม 6โมง ครึ่ง อืม ยังมีเวลาอยู่ เขาคิดเเละลุกออกจากเตียงไปอาบนํ้า

หลังจากอาบนํ้าเสร็จก็มาเเต่งตัวไปโรงเรียนด้วยชุดเสื้อยืดสีดำสลับขาว ส่งผลให้ขับผิวสีขาวเนียนของเขาเด่นชัดขึ้น ความหล่อของเขานั้นดึงดูเพศตรงข้ามเเละเพศเดียวกันเป็นอย่างมาก เลยทำให้มีคนมาชอบหลายคนเเละไม่ชอบก็หลายคนอยู่เเต่เขาก็ยังเป็นคนที่นิสัยดีชอบช่วยเหลือคนอื่นเลยทำให้เป็นที่รักของคนในโรงเรียนเเละภายในเมืองเเห่งนี้ เเถมเขายังเก่งเเทบจะทุกเรื่อง เขาเเทบทำได้ดีในหลายๆด้าน ทั้งการเรียนเเละด้านอื่นๆอีกมากมาย เขาไม่เคยหยิ่งกับคนอื่น

อ่าผมลืมเเนะนำตัวเลยสินะ ผมชื่อเสตเตอร์ คลาสสัน อายุ18 อาศัยอยู่กับน้องสาวฝาเเฝด กันเเค่2คนในบ้าน อยู่ประเทศอังฤษ เรียนอยู่เซควิส เเละผมจะเรียนจบในวันฟรุ่งนี้เเล้วละคับ ผมมีงานพิเศษเป็นฆาตกร เเละผมมีอดีดที่ไม่ดี เเละไม่ค่อยน่าจดจำนัก ผมกับน้องเป็นคนลงมือฆ่าพ่อเเท้ๆของตัวเองอีกด้วย อ่า...สงสัยผมจะพูดมากไปสินะเเหะๆ

ตึกๆ

"พี่เเจส!" เสียงของน้องสาวดังขึ้นมาข้างนอกห้องเรียกพี่ชายของตน

"ตื่นเเล้วๆกำลังจะออกไป!" เเจสตะโกนตอบน้องสาวของตน

ตึกๆ เสียงเท้าของน้องสาวดังไกลออกไป

เขาเดินออกไปข้างนอกห้องตรงไปยังห้องครัว ไม่ทันที่จะถึงห้องครั้วน้องสาวของเขาก็จับตัวเขาเเละมองสำหรวจหน้าเขาซักฟักเเละสั่งให้เขาอยู่นิ่งเเป๋ป1 ก่อนที่น้องของเขาจะหาไปในห้องครัว

ซักพักนัองของเข่ก็กลับมาพร้อมกับช้อน1ด้ามที่ถืออยู่บนมือ เเละเดินมาหาเขา

" พี่เจสขอบตามันคลํ่ามากเลยนะ" น้องเขาว่าพรางเอาช้อนนาบลงบนใต้ขอบตาของพี่ชายตนซักฟักเเละดึงออก....ขอบตาของพี่ชายก็กลับมาเหมือนเดิน เเละน้องเขาก็ทำอีกข้างหนึ่ง

"ขอบใจนะ" เจสเปอร์ยิ้มให้น้อวสางของตน ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าไปในห้องครั้วเพื่อกินข้าว...หลังจากกินข้าวเสร็จเขาก็เดินไปเปิดตู้เย็น

เเก๊ก ! เจสเปอร์ ดูของในตู้เย็นที่เริ่มมีของเหลือนน้อยเเล้ว เขาก็มองดูซักฟีกก่อนจะปิดตู้เย็นลงตัองไปซื้อของเพื่มเเล้วสิน้า~เขาเดินไปที่ห้องนั่งเล่นเเละเปิดทีวีดีข่าว

[ขอต้อนรัยเข้าสู่ข่าวเช้าวันนี้กันนะคะ เมื่อคืนวานได้มีคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในเมื่องเเห่งนี้อีกครั้งโดยฆาตกรปริศนาที่ทักจะตเวนฆาผู้คนในยามวิกาล เเละเหยื่อของเขาก็คือผู้ที่มักสร้างความเดิดร้อนให้เเก่เมืองเป็นประจำคะ เเละเหยื่อของฆาตกรในคราวนี้เป็นวัยรุ่นถึง3คนที่มักก่แความวุ่นวายภายในเมือง ศพของพวกเขานั้นร้วยถูกสังหารอย่างโหดเหยียม โดยทีผู้เห็นเหตุการตั้งเเต่ต้นจนจบเเละโทรเเจ้งตพรวจให้มาตรวจสอบพื้นที่ ขอไม่เอ่ยชื่อนะคะ เเละทางตำรวยยังไม่สามารถจับตัวคนร้ายได้เลยคะ ตอนนี้ทางตำรวจต่สงพากันค้นหาเเละพยายสมสุดความสามารถในการหาตัวคนร้ายที่ก่อเหตุในเมื่องเเห่งนี้ ขอให้ทุกท่านอย่าออกมาเดินตอนกลางคืน ขอจับร่ายงานข่าวเอาไว้เพียวเเค่นี้คะ]

ติด! เสียงกดปิดทีวีดังขึ้นเจสเปรอร์มองดูข่าวอย่างไม่ทุกร้อนเเละเดินไปเอากุณเเจเเละเดินออกไปข้างนอกส่วนน้องสาวของเขาก็เดินตามมาเขาก็ลากรถมอเตอร์ไซเเละขับไปยังโรงเรียนพร้อมกับน้องสาวของเขา

หลังจากที่จบพิธีอำลา ม.6 เสร็จสิ้น เขาเดินออกมาจากโรงเรียน รอน้องสาวที่หน้าโรงเรียน เเต่น้องก็ไม่มาซะที...หรือว่ากลับไปก่อนเเล้วงั้นหรอ? พอเขาคิดได้ เขาจึงเดินออกมาเเถวๆ บ้านร้างเเห่งหนึ่งก่อนจะนำชุดที่มักเอาไว้ทำงานขึ้นมาใส่ ก่อนจะรอเวลาที่ท้องฟ้ามืดเเละเดินออกไปทำงานตามปกติเขาสวมหน้ากากไป

ระหว่างที่เขาสำหรวดเมืองอยู่นั้นเขาก็รู้สึกเเปลกๆกับร่างกายของตัวเองว่ามันเหนื่อยกว่าผิดปกติหรือเปล่านะ? ร่างกายมันไม่ค่อยสดวกซักเท่าไหล่ เเถมรู้สึกหนักอึ้งที่ร่างกายสุดๆ ปวดร้อนไปทั่วทั้งตัว

ตึบๆ จู่ๆเขาก็ปวดหัวอย่างรุนเเรงก่อนจะทรุดลงไปกับพื้น เเละดินทุรนทุรายอย่างทรมาร

"ร้อน....อึก " เสียงที่ออกมานั้นมันเเหบเเละเบามาก ก่อนที่เขาจะสิ้นสติลงตรงนั้นทันที....