ฆาตกรทะลุมิติ สะดุดรักโครงกระดูก

ตอนที่2

ในสถานที่เเห่งหนึ่งที่ไม่มีใครเคยพบเจอเเละไม่ใครร่วงรู้ได้มีร่างของใครคนหนึ่งได้นอนอยู่ท่ามกล่างกลางความมืด

ร่างนั้นก็คือร่างของเจสนั่นเอง เเละเมื่อเจสได้ลืมตาขึ้นมา ได้พยามลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ เเละได้เดินออกไปข้างหน้าโดยข้างหน้าที่มีเเต่ความมืด....ที่ไม่รู้จุดหมาย...

เขาคิดว่านี่คือความฝันงั้นหรอ? คำถามนี้ยังวนเวียนอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลาที่เดินอยู่ ที่นี่มันทั้งเงียเเละวังเวง จนเขาขนลุขเเต่เจสก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไรนัก

ตอนนี้เขาเริ่มจะง่วงขึ้นมาเเปลกๆ. เเต่พยายามที่จะไม่หลับตา....เเต่หนังตาไม่ทำตามคำสั่ง ตาของเขาก็เริ่มหนักอึ่งเเทบจะปิดอยู่เเล้ว สุดท้ายก็ปิดลงในที่สุด สติของคุณก็หายไปตัวของคุณก็ได้เข้าสู่หว่งนิทราไปเป็นที่เรียบร้อย

เเต่เเล้วทุกๆสิ่งทุกอย่างก็พรันหายไปซะเฉยๆตัวของคุณที่กำลังหลับไม่ได้สติก็ได้มาโผ่ลอีกที่หนึ่งที่้เสงสว่าง

ไม่ไกลจากร่างของเขาได้มีร่างของอีกคนหนึ่งที่นอนไม่ได้สติอยู่เช่นเดียวกัน

ร่างของอีกคนที่มีสภาพไม่ต่างจากคุณเลยเเม้เเต่น้อยเเละร่างนั่นก็คือร่างของน้องสาาเเฝดของเขานั่นเองไม่นานนักก็เกิดเเสงสว่างขึ้นเเละได้มีร่างของใครคนหนึ่งปรากตออกมา

ชายคนนั้นได้เดินมาหาพวกเขาทั้งสอง เเละเเสงนั้นก็เกิดขึ้นมาอีกครั้งร่างของพวกคุณก็ได้ลอยขึ้นมาพร้อมเครื่อนย้ายไปอีกที่1

พอย้ายไปถึงที่หมายด็พบกับประสาทหลังหนึ่งที่งดงาม เขาได้เดินเขาไปที่ปราสาทนั้น พร้อมกับว่างร่างของเขาลงพื้นอย่างนุ่มนวน

ร่างของชายคนนั้นเดินเข้าไปหาพวกเขาอีกครั้ง พร้อมกับลูบหัวของพวกเขาอย่างเบามือ

"ยัยหนู ไอ้หนุ่มตื่นได้เเล้ว..."ชายคนนั้นใช้มือตบเบาบนเเกมของพวกเขาอย่างเบามือ เพื่อเป็นการปลุ่กให้ตื่น

เมื่อชายคนนี้นพูดจบ ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มรู้สึกตัวพยามยันตัวลุกขึ้นมานั่ง เขาเเละน้องยังงีวเงียดันอยู่เลย....

"ไอเเซค?!"

"เจสเปอร์?!"

พวกเขาทั้งสองคนต่างเรียกชื่อกันอย่างตกใจ ว่าทำไมพวกเขาถึงอยู่ด้วยกันได้?!

"ที่นี่ที่ใหนกันล่ะเนี้ย?"น้องออกมาเป็นคนเเรกพรางมองไปรอบๆอย่างสงสัยก่อนจะเดินมาหาชายิีกคนที่นั่งมองพวกเขาทั้งสองปรับตัวกันอยู่

"คะคุณคือใคร?!"คุณเริ่มพูดออกมาอย่างกระวนกระวายเเละทำตัวไม่ค่อยถูก ส่วนพี่ชายก็หันไปมอง เเต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร....เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างเเรงก่อนจะจับมือน้องตน

"ใจเย็นๆๆ"เจสพยายยามให้น้องสงบสติอารมณ์ กลังจากที่น้องสาวตนควบคุมตัวเองได้เเล้ว เจสจึงหันไปหาชายคนนั้นอีกครั้ง....

"สวัสดีเเล้วกันนะ ยัยหนู ไอ้หนุ่ม...ในที่สุดก็สนใจกันซะที พวกเจ้าอยากรู้ใช่ไหมว่า ทำไมพวกเจ้าทั้ง2คนถึงมาอยู่ที่นี่?" ชายคนนั้นพูดออกมาพร้อมกับยิ้มที่มุมปากเเต่คำพูดเมื่อกี้ของเขามันไปกระตุ้นความสงสัยของเขาอย่างจัง

"ใช่ครับ..."เจสทนไม่ใหวกับความสงสัยในครั้งนี้จึงถามขึ้นมา เเละพากันเงียบเพื่อรอคำอธิบายจากคนตรงหน้านี้

ชายคนนั้นได้ลุกขึ้นมาเเละเดินมาหาพวกเขา เเละได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสอง

" ข้าคือพราะเจ้า ผู้ดูเเลโลกเเละก็โลกอื่นๆ ที่จริง....พวกเจ้าได้หมดอายุเขาตั้งเเต่...เมื่อวาดเเล้ว..." ชายคนนั้นพูดอย่างช้าๆ เเละคนที่ฟังอยู่นั้นตกใจสุดขีด?! ตายเเล้ว? พวกเขาเนี่ยนะ?!

"ตาย?! ได้ไงกัน?! " ไอเเซคโวยวายออกมา

" พวกเธอคงไม่เชื่อใช่ไหม? มันคือความผิดพราดของฉันเเละลูกน้อง..." เสียงของชายคนนั้นค่อยๆเบาลงเรื่อยๆ เเต่ก็มากพอที่จะให้ทั้งสองได้ยิน...

"ความผิด?! อย่างเช่นตัดสายชีวิตคนอื่นเเบบพระเจ้าในนิยายหรือเปล่า?" ทั้งสองมองหน้ากัย

" เปล่าเรื่องนี้เกิดขึ้นมานานเเล้ว...เกิดจากลูกน้องข้า เขาเอาพวกเจ้าไปเกิดผิดที่ ที่จริงพวกเจ้าต้องไปเกิดอีกที่หนึ่ง" เขามองที่ทั้งสอง

" งั้นเเสดงว่า....พอร่างในโลกของฉันตาย...ก็น้องไปเกิดในที่ๆควรอยู่?" เจสลุบใจความสำคัญออกมา

" ใช่....ที่จริงเจ้าเจสต้องเป็นคนปรดปล่อยเหล่ามอนเตอร์ ตั้งเเต่เมื่อ5ปีก่อนเเล้ว...ไม่ใช่คนที่ชื่อฟริกส์ เเละเจ้าไอเเซคต้องเป็นมนุษย์คนเเรกที่ตกลงไป...เเต่เกิดข้อผิดพราดต้อนส่งเกิด เเละเราก็เเก้ด้วยการ สร้างจำลองพวกเจ้าเอาไว้เพื่อได้นำเนิดชีวิตตามปกติ" ชายคนนั้ย

พวกเขาพอฟังจบก็มองหน้ากัน อย่างตกใจ?! หา?! ได้ไงก็มันเป็นเกมส์?!

"มันเป็นโลกที่เเยกออกมาน่ะ.....เเน่นอนมันก็เหมือนในเกมที่เจ้าเคยเล่น....เเต่ก็มีความเเตกต่าง..."พวกเขาฟัง ตกใจอยู่บ้าง เเต่ตอนนี้พวกเขาเริมจะชินขึ้นมานิดๆล่ะ

"เเล้วท่างั้น น้องผมอยู่ที่ไหนงั้นหรอตอนนนี้ในโลกนั้น? " เจสถามเขาออกไป เพราะถ้าเขาอยู่ที่นั้นเเสดงว่าน้องเขาก็น่าจะอยู่ที่นั่นด้วยสินะ?

" อืม...ก็น้องเจ้าก็อยู่กับพ่อเเม่เจ้าไง... " เขาตอบออกมาสั้นๆ

".....ดีจัง"

" ....นั่นสิค่ะ^^"

"ก่อนจะกลับไป...ข้าจะให้พร3ข้อกับพวกเจ้าทั้งสอง เริ่มจากเจ้าก่อนเลย...." เขายิ้มพรางมองมาที่พวกเรา เเละชี้มาที่เจส

" ข้อที่1 ผมขอให้พลังของผมเเละน้องมีไม่จำกัด ข้อที่2 ผมขอให้พวกเราสองพี่น้องเป็นลูกคลึ่งมอนเตอร์ โครงกระดูก ข้อที่3 ขอให้ให้เราทั้งสองมีสองร่าง"

" ข้อที่1 ขอให้พวกเราตอนเป็นฆาตกรไม่มีใครจับได้ ข้อที่2 ขอให้เราไม่เเก่ ไม่ตาย ไม่เจ็บ ข้อที่3 มีพลังสร้างเเละทำลายล้างเหนือกว่าทุกๆสิ่ง"

" ok เเต่ก็นะ สำหรับพวกเธอนั้น ..... จะขออะไรเพิ่มข้าก็จะให้..." เขาพูดก่อนจะ....สร้างประตูมิติ

ผลัก(เสียงถีบ)

" ว๊ากกกกก/กรี๊ดดดดดด" ทั้งสองร้องออกมาอย่างตกใจเเละสติดับไปทันที...(จะถีบทำมายยยยยนยยยยยยยยยยย // ทั้งสองกรีดร้องในใจ)

อีกโลก

" ว๊ากกกกก?! "

"เเตมมี่?!"

ฟรึบ! ร่างของเจสสะดุ่งตื่นขึ้นมา เเละหอบหายใจเเฮกๆ

เจส พรางสายตาไปเห็นเเตมมี่ที่สุดตื่นขึ้นมาด้วยเช่นกัน เเตมมี่มอมาที่เจส ด้วยท่าทางตื่นตะหนก....

" เเตมมี่ ฝันร่ายหรอเเตมมี่?!" เเตมมี่ถามเขาอย่างรนราน นั่นทำให้เขารู้สึผิดที่ปลุกอีกฝ่ายตื่น

" เปล่าหรอ นอนต่อเถอะ..." เขายิ้มให้เเตมมี่ เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ เเตมมี่มองที่เขาอย่างห่วงๆก่อนจะนอนลงไปอีกครั้ง...

" อืม...นอนไม่หลับเลย...ไอเเซค กี่โมงเเล้ว? เเละขอฟังบทคราวๆของเกมundertale ด้วยนะ" เขาเอ่ยถามaiของเขา

[ 5:46 ขอรับนายทาน เเละ อันเดอร์เทล (Undertale) เป็นวิดีโอเกมเล่นตามบทบาท โดยนักพัฒนาชาวอเมริกันชื่อว่า โทบี ฟ็อกซ์ โดยในเกม ผู้เล่นจะต้องรับบทบาทเป็นเด็กที่ร่วงลงไปในใต้ผืนดิน ซึ่งเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้พื้นผิวโลกที่ถูกคั่นโดยกำแพงเวทมนตร์ ในตัวเกม ผู้เล่นจะพบกับสัตว์ประหลาดมากมายเพื่อที่จะกลับไปยังพื้นผิวโลก โดยส่วนใหญ่ผ่านการหลบการโจมตีแบบห่ากระสุนของคู่ต่อสู้ โดยผู้เล่นสามารถเลือกที่จะไว้ชีวิตสัตว์ประหลาดแทนที่จะโจมตีและฆ่าพวกมัน ตัวเลือกในการฆ่าหรือไว้ชีวิตจะส่งผลกระทบต่อตัวเกม ผ่านทางบทสนทนา ตัวละคร และเนื้อเรื่อง ผู้เล่นจะต้องสำรวจโลกใต้ดินที่เต็มไปด้วยเมืองและถ้ำมากมาย รวมถึงการแก้ไขปริศนาต่าง ๆ ระหว่างการผจญภัย ที่โลกใต้ดินนั้นเป็นบ้านของเหล่าสัตว์ประหลาดหลาย ๆ ทางระบบในโลกนี้เป็นโลกหลังที่ตัวละครฟริกส์ได้ปรดปล่อยเหล่ามอนเตอร์สำเหล็จ เเต่ฟริกเลือกที่จะออกเดินทางเเละหายตัวไปตลอด5ปีคับ]
]

" อืม งั้นนายมีสเตตัสไหม? " เขาถามอีกครั้งเพราะว่าเริ่มจะเช้าเเล้ว เเถมเขายิ่งหลับไม่ลงอีกจึงหาอะไรมาทำข้ามเวลาซะเลย ฟรุ่งนี้เขาต้องออกเดินทางไปที่บ่ออีบอต เพื่อไปตามหา ฟริกส์ ป่านี้เจ้าตัวคงโตเป็นหนุ่มล่ะ มั้ง?

[ ท่านสามารถดูสเตตัสได้เเล้ว ท่านจะเปอดดูเลยไหม? เปิด ไม่เปิด ]

" เปิด "