Phonenix โลกมหัศจรรย์ กับดินแดนมิติทั้ง10
-
เขียนโดย 
Peay_miguel
วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2562 เวลา 22.00 น.
6 ตอน
0 วิจารณ์
7,018 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2562 19.42 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
5) พบกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแอรีสตื่นขึ้นมาพร้อมความมึนงง ซึ่งจำเหตุการณ์เมื่อวานไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
" ไหน คนเก่งของพี่ ตื่นแล้วหรอ ออกไปเดินเล่นข้างล่างกัน " แอลัสเป็นห่วงน้องมาก เขาได้เฝ้าแอรีสตั้งแต่เมื่อวานจนถึงเช้า และปกปิดเรื่องเมื่อวานไว้
เพื่อไม่ให้แอรีสได้รับรู้ เพราะมันอาจจะทำให้แอรีสนั้นเกิดอาการขึ้นอีกรอบ
" อืม. ได้ " เมื่อได้ยินเสียงตกลงทั้งสองก็ลงไปเดินเล่นตามภาษาพี่น้อง พร้อมกับเช้าวันใหม่ที่สดใส
.
.
.
.
.
.
" อูซี่...พี่หายไปไหนตั้งแต่เช้า " แอลัสถามพี่อูซี่พร้อมความหงุดหงิดที่ไม่อยู่บ้านดูแลน้อง
" ก็ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่า ฉันไปซื้อของ หรือเธอหูไม่ดี "
ทั้งสองได้เริ่มทะเลาะกันในเช้าที่สดใส
แอรีส!!
.
.
แอรีส!!
.
.
.
" แอรีส .... นี่ๆ ทางนี้ "
เสียงใครกัน ดังมาจากทางไหนกันแน่ แอรีสเกิดความสับสนมึนงง และสนใจเพียงแค่เสียงที่เรียกชื่อตนเอง
โดยไม่สนใจที่พี่ทั้งสองทะเลาะกันเลย
อยู่ไหนกันนะ ใครเรียกเรา.
..
.
.
.
.
" ฟึบ!!! "
อ้ะ
แอรีสเดินชนกับชายปริศนาคนหนึ่ง
เสียงลมหายใจประสานกัน
ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงเล็กน้อย
ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเขา
.
.
.
แอรีสได้เดินชนกับคนๆหนึ่ง ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็ก พวกเขาสนิทกันมาก แต่ต้องหางกัน
เพราะเขาคนนั้นต้องไปฝึกทหาร
.
.
.
.
.
แอรีสและลิอ้อนได้ถอยห่างกันออกไป พร้อมใบหน้าที่แดงก่ำ 
แอรีสเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะความเขินมาก ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชายมากขนาดนี้เลย
" เหม๋มมมม ฉันเห็นนะ "
อูซี่และแอลัสพูดขึ้นพร้อมกันพรางจ้องไปยังทั้งงสองคน
" ว่าไง สบายดีมั้ย "
มีเรียงงปริศนาดังขึ้น เขาเป็นใครกันนะทำไมฟังดูแล้วคุ้นๆจัง แอลัสเกิดความสงสัยพร้อมหันไปยังต้นเสียง
" สวัสดี ฉันจัส , ผม ดิสลอน , และผม ลิอ้อน "
ทั้ง 3 คน จัส ดิสลอน ลิอ้อน เพื่อนคนสำคัญของ แอลัส แอรีส และอูซี่
ทั้ง 3 คนได้ถูกให้ไปรับการฝึกทหารตั้งแต่อายุ 10 ขวบ
แต่ตอนนี้เขาอายุ 17 แล้ว
และพวกเขาก็ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง
" หลังจากไม่ได้เจอกันถึง 7 ปี ฉันคิดถึงเธอมากนะจัส "
ความคิดถึงของแอลัสที่มีให้จัสที่มีให้จัส มันมากล้นเหลือเกิน พวกเขาเป็นเพื่อนรักที่สนิทกันมาก
.
.
" เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ แอลัส "
ถึงจะรู้สึกเขินอายมากๆแต่ดิสลอนก็พูดขึ้นมา เพราะด้วยที่พวกเขาต่างห่างหายไปจากกันนานและดีใจที่ได้พบกันอีกครั้ง
แต่ความสัมพันธ์ ของทั้งสองนั้นยังแสดงออกมาไม่ชัด เพราะทั้งสองเขินอายที่จะเข้าใกล้กัน
" เห็นหัวคนเป็นพี่ด้วยสิครับ "
อูซี่ทนไม่ไหวในฐานะพี่ที่หวงน้องสาวมากๆ
จึงแสดงกิริยาโมโหและไม่พอใจใส่ดิสลอนและลิอ้อน
" ฮะผมด้วยหรอ "
ลิอ้อนตกใจเพราะไม่คิดว่าอูซี่นั้นจะเหมารวมด้วย จึงเกิดอาการเขินเล็กน้อยและส่งสายตาอ้อนวอนไปทางแอรีส
"อูซี่พอได้แล้วน่าา"
จัสได้พูดขึ้นพร้อมกับมองค้อนไปทางอูซี่ ด้วยความไม่พอใจในการกระทำและคำพูดของอูซี่ที่ขัดขวางความสัมพันธ์ของทั้งสอง
"ที่พวกผมกลับมาครั้งนี้ เพราะจะกลับมาช่วยทุกๆคน ตามหาคนที่หายสาปสูญไปในมิติที่ 10 "
ลิอ้อนได้พูดขึ้นอย่างมั่นใจ และตั้งใจที่จะทำพร้อมส่งกุญแจ
"อ่ะนี่ กุญแจของพ่อผมเอง"
กุญแจที่ลิอ้อนยื่นให้กับเพื่อนๆนั้น เป็นกุญแจที่พ่อของลิอ้อนสร้างขึ้น เป็นกุญแจไว้เปิดสถานที่ลึกลับ ที่ไม่เคยมีใครเข้าถึง
"แล้วห้องลับนั่น อยู่ที่ไหนล่ะ"
แอรีสเกิดความสงสัยอย่างมากว่าห้องนี้อยู่ที่ไหนกันล่ะ แล้วจะเข้าถึงได้เช่นไร
" ไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องนี้ฉันจัดการทั้งหมดไว้แล้ว "
พร้อมบอกให้ทุกคนตามลิ้อนไปยังที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นพื้นที่ป่า มีทุ่งหญ้าที่สวยงงามอร่ามไปด้วยดอกไม้สีเหลือง
" อ้ะ นั่น กระท่อมนี่นา "
ทุกคนเกิดความสงสัย ในทุกหญ้าที่เงียบเหงาแห่งนี้มีผู้คนอาศัยอยู่ด้วยหรอ
.
.
.ลิอ้อนจึงนำเพื่อนๆเดินเข้าไปเพื่อที่จะพูดคุยกับคนที่อาศัยอยู่ในกระท่อมหลังนัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ปล.ลิอ้อน ดิสลอน จัส ฝึกเป็นทหารตั้งแต่เด็กเลยนะเนี่ย555
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
