หวามรักดรุณี...25+++ (คุณนุ&น้องแพร)

​

รถคุณนุของน้องแพร

รถ Ferrari F8 Tributo 2019 ม้าหนุ่มรุ่นใหม่ พยศแรงกว่ากระทิงดุ​ จอดเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าโรงเรียนมัธยมชื่อดัง ร่างสูงยืนพิงรถกดเครื่องมือสื่อสารออกหาปลายสาย​ เพื่อแจ้งว่าตัวเขามาถึงแล้ว

"น้องแพรเลิกหรือยังครับ​ คุณนุมาถึงแล้ว​ รออยู่ประตูด้านขวานะครับ"

โรงเรียนมัธยมแห่งนี้ีมีนักเรียนประมาณพันกว่าคน​ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นลูกหลานทายาทตระกูลดังๆ มีฐานะดีถึงขั้นเป็นมหาเศรษฐีทั้งนั้น

"ค่ะคุณนุ...น้องแพรกำลังเดินออกไปแล้วรอแป๊บนึงนะคะ" แพรวาพูดจบก็ตัดสายไป

ระหว่างรอ ชายหนุ่มก็สอดส่ายสายตามองโดยรอบรั้วโรงเรียนที่มีรถหรูราคาไม่ได้ด้อยไปกว่ารถของเขา รอรับบรรดานักเรียนที่ทะยอยกันเดินออกมาขึ้นรถกลับบ้าน นั่นทำให้เขาเห็นสาวน้อยที่เขารอรับเธออยู่ เดินออกมากับนักเรียนชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่งหุ่นนักกีฬา หน้าตาหล่อเหลาใช้ได้ในสายตาผู้ชายอย่างเขา

ทั้งคู่หยอกล้อ เล่นหัวกันออกมา ไอ้เด็กหนุ่มคนนี้มันมือไวใช่เล่น เดี๋ยวจับแขน เดี๋ยวยีหัวแพรวา ส่วนหญิงสาวก็มีผลักกลับคืนไปบ้าง เล่นกันอย่างนั้น จนกระทั่งแพรวามองเห็นเขา จึงยิ้มส่งมาให้ เขา...ที่ตอนแรกหน้านิ่วคิ้วขมวดกับภาพหยอกหัวกันเมื่อครู่ ก็ต้องรีบปรับอารมณ์สีหน้าให้เป็นปกติ และยิ้มตอบกลับไป แพรวาจับมือเด็กหนุ่มแล้ววิ่งมาหาดนุ จนมาหยุดที่ตรงหน้าเขา

"สวัสดีค่ะ...คุณนุ" คนตัวเล็กยกมือไหว้พร้อมส่งยิ้มหวานทักทาย ชายหนุ่มคลี่ยิ้มตอบแต่รอยยิ้มกลับไปไม่ถึงดวงตาเมื่อหันไปมองคนข้างกายแพรวา

"นี่เพื่อนน้องแพร ชื่อมาร์คค่ะ เราสองคนเรียนห้องเดียวกัน" แพรวาเห็นสายตาที่ดนุมองเพื่อนจึงคิดว่าเขาคงอยากรู้ว่าเป็นใคร

"สวัสดีครับคุณนุ..." ​เด็กหนุ่มยกมือไหว้ทำความเคารพคนแก่กว่า

"งั้นเรากลับก่อนนะมาร์ค พรุ่งนี้ค่อยเจอกันใหม่ บ๊ายบาย..." แพรวากล่าวลาเพื่อน และขึ้นรถตามชายหนุ่มที่สตาร์ทรถรอท่าแล้ว

.

.

.

ดนุเร่งเครื่องยนต์ออกตัวจากหน้าโรงเรียนมาได้สักพัก บรรยากาศเงียบกริบจนแพรวาต้องยื่นมืือไปเปิดเพลงคลอเบาๆ ไม่ให้วังเวงมากนัก

"คุณนุเพิ่งรู้ว่าน้องแพรมีเพื่อนผู้ชายด้วย" แพรวาที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ เงยหน้าขึ้นหันไปมองคนที่อยู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น

"ไม่ได้สนิทมากหรอกค่ะ...เรียนห้องเดียวกัน มาร์คเขาเรียนเก่ง เลยช่วยติววิชาที่น้องแพรไม่เข้าใจให้น่ะค่ะ" บอกเสร็จก็ก้มหน้าไปกดโทรศัพท์ต่อ ไม่ได้สนใจสีหน้าคนตัวโตที่ดูเหมือนจะเคร่งเครียดเกินไป

"เอ่อ...แล้วเขาจีบน้องแพรหรือเปล่า"

"หืมมม คุณนุหมายถึงมาร์คเหรอคะ"

ดนุหันมามองหน้าคนข้างๆ แวบนึง ก่อนหันกลับไปตั้งใจขับรถต่อ

"อืมมม มาร์คนั่นแหละ เขาชอบน้องแพรเหรอ ถึงช่วยติวให้น่ะ"

แพรวาเอียงคอ จ้องหน้าคนตั้งคำถามสักพัก จึงเอ่ยตอบ

"ไม่รู้สิคะ...มาร์คไม่เคยบอกว่าชอบน้องแพรหรือเปล่า" แพรวาส่ายหน้าอย่างไม่รู้จริงๆ เพราะตั้งแต่เริ่มโตเป็นสาวมาก็มีผู้ชายเข้ามาจีบตลอด แต่เธอก็ไม่เคยสนใจใคร เพราะหัวใจเธอมีเจ้าของซะแล้ว ความคิดหยุดลงตาหวานเศร้าหมอง มันคงเป็นไปไม่ได้สินะ

"แล้วถ้าเขาชอบน้องแพรล่ะ น้องแพรจะชอบเขาตอบมั้ย" ถามออกไปแล้วก็กลัวจะได้ยินในสิ่งที่เขาคงรับไม่ได้ถ้ามันจะเกิดขึ้น

"ไม่หรอกค่ะ...คุณแม่บอกว่าต้องตั้งใจเรียนก่อน เรื่องมีแฟนเอาไว้หลังเรียนจบเท่านั้น น้องแพรเชื่อฟังคุณแม่ น้องแพรเป็นเด็กดี คุณนุชอบเด็กดีเหมือนน้องแพรมั้ยคะ"

เด็กดีของคุณนุพูดเสียงเจื้อยแจ้ว กระพริบตาปริบๆ ดึงแขนข้างที่ไม่ได้จับพวงมาลัยมากอดไว้ จนเบียดกับอกอวบอิ่มของตนเอง และซุกหน้าลงไปอย่างออดอ้อนคุณนุของเธอ

ดนุไม่ตอบแต่ยิ้มเต็มใบหน้าถูกใจในคำตอบที่ได้รับ เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับ แพรวาก็ยิ่งกอดแขนดนุแน่นขึ้น จนชายหนุ่มขนลุก เพราะส่วนล่างเริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับกับส่วนนุ่มนิ่มนั่น เขาจึงต้องเปลี่ยนเรื่อง

"แล้วน้องแพรหิวหรือเปล่า อยากไปไหนก่อนกลับบ้านมั้ย" แพรวาถูกใจกับคำถามที่ได้ยินยิ่งนัก

"น้องแพรอยากกินชาบูค่ะ แล้วก็อยากซื้อของใช้ด้วย คุณนุพาน้องแพรแวะห้างก่อนนะคะ"

"ได้เลยครับ" ดนุคิดอยู่แล้วว่าเรื่องกินจะทำให้แพรวาลืมได้ทุกสิ่ง ตัวเล็กแต่กินจุจริงๆ

จุ๊บ...

"รางวัลของป๋าค่ะ...วันนี้คุณนุต้องเปย์น้องแพรนะคะ"

เสียงแพรวาจูบลงไปที่แก้มคร้ามคมของดนุเบาๆ จนคนกระทำเองก็ร้อนวูบวาบ

"ครับหนู...วันนี้ป๋าเปย์ไม่อั้น อยากได้อะไร บอกป๋าได้เลย"

.

.

.

ห้างดังกลางใจเมืองในเวลาห้าโมงกว่า มีผู้คนเข้ามาใช้บริการเป็นจำนวนมาก ตอนนี้แพรวาหิวมาก พอลงจากรถได้จึงจับจูงมือป๋าของเธอมุ่งสู่ร้านชาบูที่เธอปรารถนา เธอเลือกนั่งโต๊ะด้านในที่มีฉากกั้น เพราะอยากนั่งแบบส่วนตัวหน่อย แพรวานั่งลงและดึงให้ดนุมานั่งฝั่งเดียวกัน

"ป๋านั่งฝั่งเดียวกับหนูนะคะ..." เธอกล่าวเสียงหวานคลอเคลียไม่ห่างกายแกร่ง

พนักงานเสิร์ฟเดินมารับรายการอาหาร เธอเลือกน้ำซุปแบบต้มยำกับน้ำใส และสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะจนดนุมองหน้า ขมวดคิ้วเหมือนจะถามว่ากินหมดเหรอ

"ไม่ต้องกลัว หนูหิวมากค่ะป๋า กินหมดแน่นอน"

"เปล่าครับ คุณนุแค่แปลกใจ ปกติสาวๆ เค้าต้องกลัวอ้วนกันไม่ใช่เหรอ หื้ม" ดนุกล่าวหยอกเย้า พลางหัวเราะในลำคอ แพรวาหน้าง้ำงอทันทีที่ดนุพูดจบ มือที่เคยเกาะเกี่ยวแขนแกร่งตลอดตั้งแต่เข้ามาในร้านก็ปล่อยออกไปกอดอกตัวเองแทน

"หึ...คุณนุว่าน้องแพรอ้วนเหรอคะ ใช่ซี้ ใครจะไปหุ่นดีเหมือนพวกนางแบบของคุณนุได้ล่ะ...ชิ" ทั้งหึ ทั้งชิ มาเต็ม

แม้ว่าดนุจะไม่ได้มีแฟน แต่ก็มีพวกดารานางแบบเข้ามาติดพันนักธุรกิจหนุ่มที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยอย่างเขาอยู่บ้าง และแพรวาก็ไม่ปลื้มมาก

"อ้วนอะไร อวบกำลังดีต่างหาก คุณนุชอบทุกอย่างที่เป็นน้องแพรนะครับคนดี ไม่งอนน้าาาา" อ้อมแขนทั้งสองข้างโอบคนตัวเล็กจากด้านหลังและดึงเธอเข้าหาตัว จนสะโพกของเธอเกยบนตักแกร่ง ใบหน้าคร้ามคมยื่นมากระซิบแผ่วเบาที่ใบหู ลมหายใจอุ่นๆ รินรดข้างแก้ม ทำให้แก้มขาวร้อนผ่าวจนเริ่มแดงระเรื่อ

ฟอดดดดด!!!

เสียงหอมแก้มง้อคนตัวเล็ก

"คุณนุขา ปล่อยน้องแพรก่อน อายคนอื่นเขา" แพรวาพยายามแกะมือที่รัดตัวเธอเอาไว้แน่น และมือของเขาก็ช่างอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับฐานทรวงอกเธอยิ่งนัก ตอนนี้เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแล้ว

"หืมมม อายใครครับ มีฉากกั้นไม่มีใครเห็นหรอก" คนเจ้าเล่ห์ไม่ยอมปล่อย เธอจึงต้องหันหน้ามาหอมแก้มเขาหนึ่งทีอย่างเอาใจ

ฟอดดดดด!!!

"ปล่อยก่อนนะคะ น้องแพรหิวแล้ว" แพรวาสบตาร้องขอ หน้าตาแสดงออกว่าหิวจริงๆ

"ฮ่าๆๆๆ โอเค...คุณนุจะปล่อยไปก่อนก็ได้"

เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยเอ็นดูคนกำลังหิว พร้อมยกเธอลงจากตักแกร่งของตัวเอง ช่วยคีบ ช่วยตักอาหารส่งให้คนตัวเล็กบ้าง บางครั้งเธอก็ป้อนเขาบ้าง และเขาก็ต้องอ้าปากรับ ไม่งั้นอาจจะถูกงอนอีกก็เป็นได้

เวลาผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงอาหารเต็มโต๊ะก็หมดเกลี้ยงตามที่เธอได้พูดไว้จริงๆ

"งื้ออออ น้องแพรอิ่มจังเลยค่ะ ดูสิคะพุงป่องเลย" ยิ้มตาหยี พร้อมจับมือดนุให้มาลูบพุงน้อยๆ ที่ไม่ได้ป่องอะไรของเธอ เขาจึงยื่นมืออีกข้างมาลูบผมนุ่มนิ่มของเธออย่างเอ็นดูให้คนน่ารัก

"อิ่มขนาดนี้...จะเดินซื้อของไหวเหรอครับคนเก่ง"

"โอ๊ยยย สบายมาก นานๆ จะมีป๋าพามาเปย์ทั้งที ไม่ปล่อยให้พลาดหรอกค่ะ" พูดแล้วก็ยักคิ้ว ทำหน้าทะเล้นใส่ป๋าของเธอ ออกจากร้านชาบู แพรวาก็พาดนุเดินมาทางโซนเสื้อผ้าผู้หญิง ระหว่างที่กำลังจะเดินผ่านร้านชุดชั้นในนั้น เธอก็สะดุดตากับเซ็ตชุดชั้นในที่ใส่โชว์ไว้ในหุ่น

"อุ๊ย...เซ็ตนี้น่ารักจังเลยคะคุณนุ" ไม่พูดเปล่า แพรวารีบคว้ามือดนุเข้ามาดูใกล้ๆ ลองจับดูเนื้อผ้าก็ถูกใจ

"คุณนุว่าน้องแพรใส่จะน่ารักมั้ยคะ" แพรวาหันไปถามความเห็นคนข้างกายที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านแล้ว พนักงานสาวสวยเห็นลูกค้าเข้ามาดูสินค้า จึงเดินตรงมาหาทั้งคู่เพื่อแนะนำเพิ่มเติม และให้บริการตามที่ลูกค้าร้องขอ

"แบบนี้มาใหม่ กำลังขายดีเลยนะคะ วัยรุ่นชอบกันมาก" เมื่อเห็นว่าแพรวาน่าจะชอบ พนักงานจึงเอ่ยเชียร์

"คุณนุว่าไงคะ ชอบมั้ย" แทนที่แพรวาจะเขินเขา กลับเป็นตัวเขาเองเขินอายที่ถูกเธอถามคำถามแบบนั้น

"น้องแพรลองดูก่อนมั้ยครับ...จะได้รู้ว่าเหมาะกับน้องแพรหรือเปล่า" ดนุพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ใครได้เห็น ไม่อย่างนั้นไก่จะตื่นเสียก่อน

"งั้นเชิญที่ห้องลองทางนี้เลย เดี๋ยวดิฉันเข้าไปช่วยติดตะขอให้นะคะ" พนักงานสาวหยิบเสื้อชั้นในคัพดีและแพนตี้เข้าชุดกัน เพื่อพาแพรวาเข้าห้องลองชุดชั้นในที่ทางร้านจัดไว้ แต่ยังไม่ทันได้เดินไปไหน มือใหญ่ก็คว้าไปจากพนักงานสาว

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเข้าไปช่วยน้องเองครับ" พูดจบก็โอบเอวคนตัวเล็กเข้าห้องลองไปเลย จนพนักงานสาวอึ้งพูดไม่ออก

*

*

*

*****************************

คุณนุขา...น้องใส่เองก็ได้นะคะ

อยากพูดคุย ติดตามนิยายของวิเวียน ได้ที่เพจ Facebook วิเวียน นิยายรัก ตามลิงค์นี้เลยค่ะ

https://www.facebook.com/profile.php?id=100035066797878

ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนให้ไรท์มีกำลังใจเขียนนิยายต่อไปมากๆ นะคะ

ตอนนี้คุณนุ&น้องแพร มีออกมาในรูปแบบ E-BOOK แล้ว

ตามไปกดรับไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันได้เลยคร่าาา...จุ๊บเหม่ง

E-Book  OokBee  <<<CLICK

E-Book  hongsamut  <<<CLICK

E-Book  Fictionlog <<<CLICK