‘cause of a four letter word

บทนำ

     “ คิดอะไรอยู่หรอคะแม่ ” หญิงสาวตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้ม เดินเข้ามาในบ้านชั้นเดียวของเธอหลังจากกลับจากเลิกเรียน ตากลมมลสังเกตุเห็นผู้เป็นมารดานั่งทำหน้ากลุ่มใจ จึงเอ่ยปากขึ้น

     “ อ่าว เลิกเรียนแล้วหรอลูก วันนี้กลับเร็วนะเรา ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยตอบลูกสาวเสียงสดใส หากแต่มันไม่สามารถซ่อนแววตาที่ว้าวุ่นใจของเธอได้

     “ วันนี้อาจารย์ปล่อยก่อนเวลาน่ะค่ะ แม่มีอะไรรึป่าวคะ ” คะนิ้งขยั้นขยอถามแม่ต่อ หลังจากนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ ผู้เป็นแม่

     “ …ดูเหมือนพ่อเราจะอาการไม่ดี แม่เป็นห่วงน่ะลูก ” นภาเอ่ยถึงสามีของเธอ ผู้ที่ตอนนี้อาศัยอยู่ที่บ้านใหญ่ สามีของเธอป่วยตั้งแต่คะนิ้งยังเป็นเด็ก แต่พักหลังมานี้อาการไม่สู้ดีนัก เป็นเพราะนภายังไม่ได้รับอนุญาติจากบ้านใหญ่ให้ไปเยี่ยมไข้ได้ เนื่องจากเธอเป็นเพียงภรรยาน้อยเท่านั้น จึงทำให้ครอบครัวฝ่ายสามีไม่ชอบหน้าเธอและลูกสาว เดิมทีเธออาศัยอยู่กับคะนิ้งและธันวา คนรักของเธอ แต่เพราะคุณย่าหรือแม่ของธันวาไม่พอใจที่ลูกชายหนีไปอยู่กินกับภรรยาน้อย จึงออกคำสั่งให้ธันวาย้ายออกไปอยู่ที่บ้านใหญ่ เพราะด้วยอาการป่วยของเขาส่วนหนึ่งด้วย

     “ …แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เดี๋ยวนิ้งจะไปเยี่ยมคุณพ่อวันเสาร์นี้ ” หญิงสาวยิ้มและกอดปลอบแม่ หวังว่าคุณพ่อจะอาการดีขึ้น เธอไม่สบายใจที่คุณพ่ออาการทรุดและคุณแม่เองก็เป็นกังวลอย่างมาก

     “ ไม่ได้นะคะนิ้ง ลูกก็รู้ว่าบ้านใหญ่เขาไม่ค่อยชอบใจที่เราไปที่นั่น ” นภาเอ่ยขึ้นทันทีหลังจากได้ยิน

     “ ไม่เป็นไรค่ะ นิ้งจะลองไปพบคุณย่า แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ” คะนิ้งกุมมือแม่ไว้เพื่อปลอบขวัญ เธอยังจำเหตุการณ์ที่คุณย่ามาหาที่บ้านพร้อมกับคุณมณี ภรรยาหลวงของคุณพ่อได้ดี ในวันนั้นเธออายุราว 12 ขวบ พวกเขาด่าทอคุณแม่ของเธอด้วยคำพูดต่างๆ นาๆ โดยมีเธอแอบฟังอยู่หลังประตู และนับจากวันนั้นคุณพ่อก็ย้ายออกไปที่บ้านใหญ่ โดยกลับมาเยี่ยมเธอทุกวันเสาร์-อาทิตย์ แต่พักหลังมานี้อาการคุณพ่อทรุดลงทำให้เธอและแม่ไม่ได้เจอกับผู้เป็นพ่อมาเดือนกว่า ได้ฟังเพียงข่าวคราวจากคนสนิทที่โทรมาเล่าให้ฟังบ้างเท่านั้น

     วันเสาร์

     “ นิ้งแน่ใจแล้วนะลูกว่าจะไปพบคุณย่า ” นภาถามย้ำอีกครั้งก่อนที่คะนิ้งจะออกจากบ้าน

     “ ค่ะ นิ้งจะไปดูคุณพ่อแทนแม่เองนะ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ” คะนิ้งกอดแม่และขอตัวไปพบคุณย่า โดยอาศัยรถประจำทาง เพราะที่บ้านของเธอฐานะไม่ดีนัก นภาเคยมีอาชีพเป็นครูสอนเด็กประถม แต่ต้องลาออกจากงานเพราะทนแรงกดดันไม่ไหว เธอถูกโจมตีโดยมณี เนื่องจากหึงหวงในตัวธันวา มณีจึงหาทางกลั่นแกล้งเธอสาระพัด แต่เธอก็อดทนเลี้ยงลูกมาด้วยกำลังของตนเอง โดยการเปิดร้านดอกไม้และเย็บผ้า คะนิ้งเองก็เป็นเด็กดีช่วยงานบ้านและขยันทำงานพิเศษไปพร้อมกับเรียนเช่นกัน สองแม่ลูกอดทนต่อสู้และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกัน โดยไม่เคยเศร้าหรือโทษโชคชะตาเลย