เร้นรักมธุรสลวง

“คุณลาดา ขวัญจะเข้าไปดูเค้กมะพร้าวที่อบไว้ว่าขึ้นดีหรือยัง ยังไงฝากดูร้านแป๊บหนึ่งนะคะ แต่ถ้ามีลูกค้า คุณลาดาเข้าไปตามขวัญข้างในได้เลยค่ะ”

“ลาดาขา เดี๋ยวพี่วินมานะคะ อยู่ตรงนี้เป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซนนะคะ”

ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว ลูกค้าที่มาซื้อกาแฟจะค่อนข้างบางตา ของขวัญจึงถือโอกาสนี้เข้าไปทำขนมมาวางโชว์ในตู้กระจกที่พร่องไปกว่าครึ่ง เสียงหวานเอ่ยบอกกับเพื่อนใหม่ที่ถูกชะตาขณะกำลังเช็ดมือกับผ้าขนหนูเนื้อนุ่มหลังชงกาแฟให้ลูกค้ารายล่าสุดเรียบร้อย ก่อนที่ของขวัญจะเงยหน้าขึ้นมอง ทว่าหญิงสาวกลับชะงักกับภาพตรงหน้า ก่อนเผลอเอียงคอมองดูกวินพลที่มายืนเคียงข้างลันลาดาบริเวณหลังเคาท์เตอร์ชงกาแฟ ดวงตาคมหวานจับจ้องกิริยาของคนตัวสูงไม่วางตา น้ำเสียงนุ่มๆรื่นหูที่ชายหนุ่มใช้ ปลายนิ้วขาวสะอาดที่กำลังบีบเรียวคางน่ารักแล้วจับส่ายไปมาเบาๆหยอกล้อ เพราะยืนอยู่ใกล้ ของขวัญจึงมองเห็นความอ่อนโยนที่อัดแน่นในดวงตาอบอุ่นของกวินพลที่มองลันลาดาได้ชัดเจน ความรู้สึกแห้งผากพุ่งพรวดเข้าแทงหัวใจจนอกข้างซ้ายชาหนึบ มุมปากสีสวยกดยิ้มขื่นๆเมื่อสมองตอกย้ำว่าคนที่ไม่มีใครต้องการอย่างเธอคงไม่มีวาสนาได้สัมผัสความเอื้อเอ็นดูจากหัวใจใครเป็นแน่ เธอคงไม่มีวันได้รู้รสชาติของการเป็นคนที่ถูกรักว่ารู้สึกเช่นไร

“พี่วินไปช่วยคุณขวัญเถอะค่ะ ลาดาสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี” เด็กดีของกวินพลชูสามนิ้วขึ้นทำสัญญา

“ลาดาของพี่เก่งมากค่ะ ไม่เหมือนผู้หญิงบางคน ชอบใช้แต่กำลังทำร้ายผู้ชายบอบบางอย่างพี่ประจำ ลาดาดูสิคะ แขนพี่วินเขียวเป็นจ้ำๆ เจ็บมากเลย” คนบอบบางตัวเท่ายักษ์กะพริบตาปริบๆ พลางยกแขนล่ำขึ้นฟ้องลันลาดา

“สำออยอ้อนสาวน่ะสิ”

ภวังค์ว้าเหว่สีมืดดำของของขวัญแตกละเอียดภายในพริบตาเมื่อหูได้ยินคำพูดชวนอาเจียนของกวินพล เจ้าของร้านกาแฟคนสวยตวาดแว๊ดใส่พ่อหนุ่มที่ขยันพาหน้ากวนๆมากระตุกต่อมโทสะที่ร้านไม่เว้นวัน ปากก็บ่นก็ว่า ว่าเธอนั้นโหดร้ายสารพัด แต่กวินพลกลับแวะมาเป็นลูกค้าประจำที่ร้านเหมือนติดใจอะไรหนักหนา มานั่งเฝ้า นอนเฝ้า ทำตัวสบายๆประหนึ่งว่าเป็นเจ้าของร้านจนใครหลายคนเข้าใจผิดว่าชายหนุ่มเป็นแฟนของเธอ ความคิดนี้ทำให้ของขวัญผินหน้ามองผู้หญิงตัวบางที่ยืนอมยิ้มกรุ้มกริ่มดูน่ารักจนน่าจับบีบแก้มที่กำลังมองเธอ จะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อกวินพลพกสาวน้อยที่สวยและอ่อนหวาน เรียกว่าเพียบพร้อมด้วยคุณสมบัติของสตรีเลอค่าแตกต่างกับเธอลิบลับ อย่างลันลาดาติดตัวมาด้วยทุกวัน

“ถ้าสาวบางคนใจดีให้อ้อน” อ่อยเข้าไป อ่อยจนกว่าแม่คุณจะยอมใจอ่อน!

“เค้กน่าจะสุกแล้ว ขอตัวไปดูก่อนนะคะ ขวัญรบกวนคุณลาดาด้วย”

“แน่ะ เขินแล้วเดินหนี”

ไม่รู้ว่าคำพูดของกวินพลมันแทงใจดำจนเถียงไม่ออกหรือเป็นเพราะปลงตกกับความมโนเก่งของกวินพลกันแน่ ของขวัญจึงเลือกจะเดินเข้าไปหลังร้านซึ่งเป็นสำหรับจัดเตรียมเบเกอรี่แสนอร่อย แต่เดินหนีแค่นี้นึกว่าจะหนีพ้นจากกวินพลคนหล่อหรือ ไม่มีทางซะล่ะ ของขวัญหนีได้ กวินพลก็ตามได้เช่นกัน ลันลาดามองตามสองหนุ่มสาวที่เดินต่อล้อต่อเถียงเคียงข้างกันไปด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ก่อนหันกลับมาฝึกชงกาแฟเมนูโปรดของคมพัชญ์ตามที่ของขวัญสอนไว้ก่อนหน้านี้ เพราะตั้งใจจะนำมันกลับไปง้อชายหนุ่ม หวังว่าป่านนี้คมพัชญ์คงหายโกรธเธอแล้ว

“ลิตเติ้ลโฮมคาเฟ่ สวัสดีค่ะ รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”

ครู่ใหญ่หลังจากของขวัญกับกวินพลหายเข้าไปด้านใน ลิตเติ้ลโฮมคาเฟ่ก็มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการ มือบางจึงวางเอสเปรสโซ่ช็อตที่กลั่นจากเครื่องชงวางไว้แล้วเงยหน้าขึ้นต้อนรับลูกค้าที่พาร่างมานั่งตรงเก้าอี้บาร์หน้าเคาท์เตอร์ชงกาแฟด้วยรอยยิ้มสดใส

“ลาเต้ออนเดอะร็อก หนึ่งที่ครับ”

“สักครู่นะคะ”

ทีแรกตั้งใจจะเข้าไปตามของขวัญมาชงกาแฟเพราะเธอแค่มือใหม่ยังชงได้ไม่เก่งมากนัก แต่พอได้ยินชื่อเมนูที่ลูกค้าเลือกและเป็นเมนูซิกเนเจอร์ของร้านที่ของขวัญเคยสอนเธอทำแล้ว ลันลาดาจึงคิดว่าไม่จำเป็นต้องรบกวนเวลาของสองหนุ่มสาวด้านหลังเมื่อเธอก็สามารถทำเองได้ ลันลาดาหยิบกาแฟอเมริกาโน่ที่ใส่ถาดบล็อกแช่เย็นจัดจนกาแฟจับตัวเป็นก้อนน้ำแข็งเคาะออกมาใส่แก้ว จากนั้นนำเหยือกนมสดที่แช่เย็นไว้มาตีด้วยเครื่องตีให้ได้ฟองนมนุ่มๆก่อนเทใส่แก้วทรงสูงไว้รอ เทไซรัปใส่เหยือกจิ๋วอีกนิด เสร็จเรียบร้อยก็นำทั้งสามแก้ววางบนถาดไม้แล้วเสิร์ฟให้ลูกค้า

“ผมมาดื่มกาแฟที่นี่ตั้งหลายครั้ง แต่ไม่เคยเห็นคุณเลย เพิ่งมาทำงานใหม่เหรอครับ”

พันศักดิ์เทฟองนมใส่แก้วที่มีก้อนกาแฟอเมริกาโน่เพื่อให้กาแฟละลายออกมาผสมกับฟองนม อันที่จริงนี่ไม่ใช่เมนูโปรด แต่เพราะมันมีช่วงเวลาที่ต้องรอให้ส่วนผสมเข้ากัน ลูกค้าประจำอีกคนของลิตเติ้ลโฮมคาเฟ่จึงเลือกมานั่งดื่มลาเต้ออนเดอะร็อกที่นี่เพื่อจะได้มีเวลาให้นั่งจีบเจ้าของร้านแสนสวย แม้วันนี้จะไม่ได้เจอของขวัญ แต่บาริสต้าตรงหน้าก็ยิ้มหวาน หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาไม่หยอก พันศักดิ์จึงถือว่าเป็นเรื่องราวดีๆที่สวรรค์อาจต้องการส่งเนื้อคู่ตัวจริงมาให้ เพราะของขวัญอาจไม่ใช่เป้าหมายคู่ควรที่เขาจะเอาชีวิตหนุ่มโสดสุดฮ็อตไปทิ้งข้างถนน หากหญิงสาวคือสตรีที่ กวินพล บารมีเสียดฟ้า ปักป้ายจองเอาไว้ สืบเนื่องจากในระยะหลังๆมานี้หากมาดื่มกาแฟที่นี่คราใด ก็จะได้เจอกวินพลนั่งๆนอนๆอยู่ในร้านเสมือนชายหนุ่มเป็นเจ้าของร้านอีกคน

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” ลันลาดายิ้มรับคำ เพราะไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไรดี

“ดีจังเลยนะครับ ผมจะได้แวะมาดื่มกาแฟที่นี่บ่อยๆ”

รู้ทั้งรู้ว่ากำลังถูกผู้ชายตรงหน้าขายขนมจีบ แต่ลันลาดาก็ทำเฉยเหมือนไม่เข้าใจความหมาย เพราะไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด คิดแค่ว่าหากเธอไม่เล่นด้วย เดี๋ยวลูกค้าที่ทำตาหวานเชื่อมส่งมาให้คนนี้คงล้มเลิกความตั้งใจไปเอง

“กาแฟแก้วนั้น มีเจ้าของหรือยังครับ”

เพราะบาริสต้าหน้าหวานไม่ข้ามสะพานที่อุตส่าห์ทอดส่งไป หลังจบจากบทสนทนา ความเงียบก็ปกคลุมบรรยากาศ พันศักดิ์หน้าม้านเมื่อลันลาดาหันกลับไปสนใจกับกาแฟที่ชงค้างไว้ ชายหนุ่มเอี้ยวตัวมองกลับไปทางด้านหลัง ไม่เห็นว่ามีลูกค้าคนอื่นรอรับเครื่องดื่มเลยสักคน ลูกค้าจอมเจ้าชู้ จึงเอ่ยปากถามเพื่อหาเรื่องชวนลันลาดาคุย

“มีแล้วค่ะ”

กาแฟลองว่าชงมาแล้วมีเจ้าของคงไม่แปลก แต่หัวคิ้วของพันศักดิ์กลับอดย่นยู่เข้าหากันด้วยความสงสัยไม่ได้ ว่าเหตุใจลันลาดาจะต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ยามก้มหน้าหวานๆมองกาแฟในมือ

“เสียดายจัง งั้นผมขอเครื่องดื่มหวานๆ หวานนนน...เหมือนคนชง อีกสักแก้วมาดื่มให้ชื่นใจได้ไหมครับ”

เผื่อผู้หญิงตรงหน้าความรู้สึกช้า พันศักดิ์จึงตั้งใจทอดสะพานส่งไปอีกครั้ง ผู้หญิงคนนี้หน้าสวย ยิ้มหวานจับใจขนาดนี้ หากไม่รีบคว้าไว้ อีกไม่นานคงมีบุรุษอื่นยื่นมือมาคว้าไปชิมเสียก่อน

“ลูกปืนกรอกปากไหมล่ะ”

**************************************************

พี่วินนี่น่าตีเนอะไม่ยอมบอกของขวัญว่าลาดาไม่ใช่แฟน ขวัญเข้าใจผิดแบบเน้แล้วเมื่อไหร่พี่วินจะจีบติด ส่วนพันศักดิ์น้านนนน ชาวเราอาจต้องทำการ R.I.P ล่วงหน้า พันศักดิ์จะจีบใครก็ได้บนโลกนี้ แต่ต้องไม่ใช่หนูลาดาของพี่คมมมมมมม

ปล.วันนี้เปิดให้จองเล่มพี่คมในราคาพิเศษเป็นวันสุดท้ายแล้วนะคะ ถ้าสนใจ ไม่ต้องลังเลค่ะ รีบๆไปจองกัน เพราะได้อิพี่ไปครอบครองแน่นอน แต่ถ้าสั่งหลังปิดจองไปแล้ว อันนี้ต้องวัดดวงกันค่ะ เพราะภัคพิมพ์เผื่อมาแค่ไม่กี่เล่ม ส่วนใครที่รออีบุ๊ค ไม่นานๆ หลังจากส่งหนังสือแล้วประมาณ 3-5 วัน ภัคจะปล่อยให้โหลดอีบุ๊คกันค่ะ